SPH:บทที่ 194 ช่วยสาวงาม
เพจแรกของการถ่ายทอดสดแมวจีนถูกเปิดขึ้นห้องชมการถ่ายทอดสดที่มีชื่อรายการบอกให้คุณรู้ถึงประสบการณ์แปลกใหม่ที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชมจํานวนมาก
ไม่ใช่แค่เพราะสตรีมเมอร์คืออาเข่อแต่เพราะอาเข่อถูกชาวต่างชาติสามคนในอเมริกาล้อมไว้จํานวนผู้ชมพุ่งสูงลิวไม่ช้าก็มีผู้เข้าชมหลายล้านคนผู้ชมที่ดูจากห้องถ่ายทอดสดเห็นอาเข่อถูกคุกคามแต่กลับช่วยเหลืออะไรไม่ได้ทําเอาพวกเขาต้องปัดหน้าจออย่างโมโห
“นี่เกินไปแล้ว ชาวอเมริกันมีคุณภาพแบบนี้เองเหรอ”
“อ๊ะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว อยากบินไปอเมริกาแล้วฆ่า พวกมันซะ”
“รางวัลของครูใหญ่คือ 999 คูณ จรวด ฉันขึ้นเครื่องแล้วและเตรียมไปที่นั่นเพื่อจัดการเจ้าฝรั่งทั้งสาม”
“ครูใหญ่เก่งมาก ฉันโทรหาสถานทูตแล้ว อาเข่ออดทนไว้นะ”
“ทําไมถึงไม่มีใครช่วยเราเลย ทุกคนทนดูอาเข่อถูกรังแกได้เหรอ”
“ฮ่าๆ เจ้าคนบนนั้นงี่เง่าหรือไงอาเข่ออยู่เมืองนอกนะพวกนั้นเป็นชาวต่างชาติแบบไหนพวกเขาจะช่วยคนจีนได้ยังไงกัน”
“เฮ้อ ในต่างแดนแบบนี้ ไม่มีใครช่วยได้แน่ เราควรทํายังไงดี”
ใบหน้าของอาเข่อเผือดลงเล็กน้อย เธอแทบกลั้นน้ําตาเอาไว้ไม่อยู่
“ฉันโทรแจ้งให้สถานทูตมาช่วยแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเขาจะมาถึงอย่าให้มันมากไปนัก”
ทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ “ไอ้หยาฉันกลัวจังเลย”
“เฮอะ เธออยากให้คนจีนมาช่วยเธอเหรอพวกมันก็แค่กลุ่มคนขี้ขลาด”
“ถูกต้อง ฉันไม่เชื่อเรื่องวิทยายุทธจีนโกหกทั้งเพ”
หนุ่มอเมริกันผมทองยกมือขึ้นกอดอก แววตาทอแววรังเกียจ “ถ้ามาเจอกับความเร็วและความแกร่งของฉันมวยจีนก็แค่เศษขยะ”
“ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ”
เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังเจ้าฝรั่งผมทอง
“ใครกัน”
ชาวต่างชาติทั้งสามหันขวับไป ดวงตาทอแววระแวดระวังเมื่อเห็นชัดว่าเป็นใครทั้งสามคนก็ผ่อนคลายลงมุมปากเหยียดยิ้มเย็นชาขณะพูดดูหมิ่นว่า“ในสมัยนั้น ฉันเป็นใครนะต้องเป็นคนจีนแน่นอน”
“มีคํากล่าวว่าอะไรนะ ใช่แล้ว วีรบุรุษช่วยสาวงาม เหอะๆ เจ้าหนุ่มจีนคนนี้ยังคิดว่ามันเป็นวีรบุรุษ”
“เฮอะ อเมริกาเท่านั้นที่มีวีรบุรุษ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนกับมันเอง”
ที่ด้านหลังคนทั้งสาม อาเข่อทั้งแปลกใจทั้งยินดีเมื่อเห็นเขา “เย่หยูเธอมาที่นี่เหมือนกันเหรอ”
ทว่าเมื่ออาเข่อเห็นแผ่นหลังสูงใหญ่ล่ําสันของนักเลงทั้งสามในใจเธอก็อดวิตกแทนเย่หนูไม่ได้ “เย่หยูรีบไปซะหาคนมาช่วยเธอเอาชนะพวกเขาไม่ได้หรอก”
ในห้องถ่ายทอดสด กลุ่มผู้ชมที่หวาดวิตกได้ยินเสียงของเหยูและรู้สึกหัวใจเต้นรัว
“มีคนมาแล้ว เป็นชาวจีนเหมือนเรา”
“ไอ้หยา ไม่ดีแน่ มาแค่คนเดียว เขาเอาชนะเจ้าสามคนนั่นไม่ได้แน่เราควรทํายังไงดี”
“แย่ล่ะ เจ้าหนุ่มนี้หล่อมาก แต่โชคร้ายที่เขาจะถูกซ้อมแน่นอน”
“ไม่ได้การ อย่าชกหน้าน้องชายคนนี้นะ”
“พวกนายไม่สังเกตเลยเหรอว่า นางฟ้าอาเข่อรู้จักเจ้าหนุ่มจีนคนนี้ด้วย”
“ให้ตาย นี่แย่แล้ว เจ้าหนุ่มนี่หล่อเกินไป เขาคงไม่ปลอดภัยแน่นอน”
“เชอะ เจตนาของเจ้าคนนี้ก็ร้ายกาจ ทําเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามแถมดูจากหน้าตาเจ้าหนุ่มนี่แล้ว อาเข่อต้องย่ําแย่แน่”
“แค่กๆ ทุกคนอย่าตระหนก วีรบุรุษช่วยสาวงามเกิดขึ้นตามสถานการณ์ถ้าวีรบุรุษถูกรุมซ้อมยับเยิน ถ้างั้นไม่ว่าเขาจะหล่อเหลามากแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์
“ครูใหญ่ให้รางวัลเป็นเครื่องบินครูใหญ่ให้รางวัลเป็นเครื่องบิน
ชาวต่างชาติทั้งสามยืนเรียงแถวและมองเหยูอย่างดูถูก
“เจ้าหนู เขาใจกล้าดีนะ”
“กล้าดียังไงมายุ่งกับเรื่องของเรา”
“บลูส์ให้ฉันสั่งสอนเจ้าหนุ่มจีนตนนี้แล้วขอดูกังฟูของเขาซะหน่อย”
“แจ็ค อัดเขาเลย เจ้าหนุ่มจีนคนนี้กล้าหยุดเรางั้นเหรอนี่นายคิดว่านายเป็นยอดฝีมือหรือยังไงกัน”
“ฮ่าๆ รับทราบ
ชายร่างสูงล่ําสันก้าวออกมา เขายิ้มชั่วร้ายขณะมองเหยุ “เจ้าหนูกังฟูของพวกแกมันขยะ ให้บิดาสั่งสอนเถอะนะว่ากังฟูที่แท้จริงคืออะไร”
วีด!
เจ้าหมอนั้นชกเข้าที่ศีรษะของเหยู มีเสียงดังผ่านอากาศดังขึ้นเป็นหลักฐานว่าพลังที่อยู่หลังกําปั้นนี้แข็งแรงเอาการ ถ้าหมัดนี้ชกโดนศีรษะคนธรรมดามันแรงพอที่จะทําให้คนนั้นหมดสติ
“อ๊ะ เย่หยุระวังด้วย”
สีหน้าของอาเข่อเปลี่ยนไปเมื่อดูพลังของหมัดนั้นอย่างแตกตื่นขณะตะโกนออกไปอย่างวิตก
ในห้องถ่ายทอดสด หลายคนทนดูไม่ได้อีกต่อไปพวกเขาพากันคิดว่าเหยูจะถูกชกจนล้มลงไปด้วยหมัดเดียว เมื่อ เทียบกับฝรั่งร่างสูงล่ําสันแล้วเย่หยุดูอ่อนแอมาก
“เฮ้อ ฉันหวังว่าเจ้าหนุ่มนี้จะไม่ถูกซ้อมจนสาหัส”
“จะเล่นบทวีรบุรุษช่วยสาวงามก็ต้องเจอแบบนี้แหละเสียดายหน้าหล่อๆของเขาจัง”
“ฉันไม่รู้ว่าทําไมนะ แต่ต่อให้เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นคู่แข่งที่ร้ายกาจของนางฟ้าอาเข่อฉันยังหวังว่าเขาจะเอาชนะเจ้าฝรั่งทั้งสามคนและกลายเป็นวีรบุรุษช่วยเหลือสาวงามจ ริงๆ”
“รู้สึกเหมือนกันเลย ฉันยังหวังด้วยนะว่าเจ้าหนุ่มนี้จะเอาชนะฝรั่งทั้งสามคนนี่และช่วยอาเข่อได้ แต่โอกาสคงไม่น่าพูด ถึงนะ”
เย่หยมองกําปั้นที่พุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนไปราวกับมองมดที่กําลังโบกกําปั้นมาที่เขา เขายกมือขึ้นแบบสบายๆแล้วเหยียดมือออกไปหยุดกําปั้นของเจ้าหมอนั่นไว้ได้เมื่อเห็นเย่หยุยื่นมือมาหยุดเขาไว้ได้จริงๆ สายตาของเจ้า พวกอเมริกันที่ยกกําปั้นขึ้นก็ทอแววดุดันและกําลังในมือของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น
“เฮอะ ไม่แค่เขาไม่หนี เขายังหยุดกําปั้นไว้ด้วย น่าขันจริงดูสิว่าฉันจะชกแกให้เละด้วยหมัดเดียวได้ไหม”
ชายคนนั้นยิ้มชั่วร้าย ราวกับมองเห็นว่าเจ้าหนุ่มคนนี้จะต้องแขนหักและร้องอย่างเจ็บปวดเขาตวัดแขนล่ําสันขึ้นและทุบไปที่ศีรษะของเหยู
สีหน้าของเย่หยุไม่เปลี่ยนแปลงเขายกมือขึ้นและดีดนิ้วเบาๆไปที่กําปั้นของหนุ่มคนนั้น
ตูม!
เป๋าะ!
หลังปะทะกันอย่างรุนแรง ก็มีเสียงกระดูกหักดังลั่น
“ฮ่าๆ ดูเหมือนเจ้าหนูจากเมืองจีนคนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว”
“จุ๊ๆ เสียงกระดูกหักนี้เจ็บปวดนักตอนฉันได้ยิน”
“แจ็ค เก่งมาก”
หนุ่มอเมริกันที่เหลืออีกสองคนหัวเราะอย่างลําพองใจ
หัวใจของอาเข่อปวดร้าว เธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ออกมา “เหยูฮือ..ฮือ…รีบไปซะ อย่าห่วงฉัน”
“แค่ก อาเข่อ เธออยากให้ฉันไปจริงๆเหรอ” เย่หยูมองดวงตาน้ําของอาเข่อและถามพร้อมเสียงหัวเราะ
“แน่นอน”
“ซื้อ” อาเข่อมีปฏิกิริยาขึ้นมา “เย่หยูเธอไม่เป็นไรแน่นะ )
เย่หยยักไหล่ ยิ้มให้แล้วกล่าวว่า “ฉันสบายดีอยู่แล้วพวกเขาต่างหากที่มีปัญหา”
เย่หยูชี้ไปที่ฝรั่งทั้งสามแล้วกล่าวด้วยเสียงเย็นชาว่า “นายบอกเองใช่ไหมว่ากังฟูนั้นเหมือนขยะถ้างั้นมาลองลิ้มรสชาติความโกรธที่มากับกังฟูดูหน่อยสิ”
“แหม เชื่อตายล่ะ”
เจ้าหนุ่มจีนคนนี้ร้ายมาก มาช่วยฉันเร็วเข้า”
แจ็คที่เป็นฝ่ายชกก่อน มีสีหน้าบิดเบ้ขณะร้องอย่าง เจ็บปวดตอนนั้นเองที่แจ็ครู้สึกเจ็บร้าวจากแขนของเขา
แขนขวาของแจ็คห้อยอยู่ด้านข้างดูเป็นมุมแบบแปลกๆเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแขนข้างนั้นหักหนุ่มอเมริกันอีกสอ งคนรีบพุ่งไปดูอาการของแจ็คเมื่อเห็นสภาพที่ย่ําแย่ของอีกฝ่ายร่างของพวกเขาก็สั่นเทิ้ม
เมื่อเห็นเย่หยูเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ทั้งคู่ก็หน้าซีดตัวสั่นขณะกล่าวว่า “แกอย่าเข้ามานะ เราจะแจ้งตํารวจ”
“ใช่ ถ้าแกเข้ามาอีกเราจะแจ้งตํารวจแกตั้งใจทําร้ายคน
