เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] – บทที่ 63 บุคคลที่คาดไม่ถึง

บทที่ 63 บุคคลที่คาดไม่ถึง

เทพธิดายอดอัจฉริยะเดินเข้ามาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ราวกับเป็นนักท่องเที่ยวมาเดินป่าพักผ่อนหย่อนใจ หลินเป่ยเฉินดูไม่ออกเลยว่าขณะนี้นางอยู่ในตัวตนไหนกันแน่

อู๋เสี่ยวฟางแอบสบถอยู่ในใจว่า  เฮอะ ช่างเหมาะสมกันเหมือนผีเน่ากับโลงผุ ข้าอุตส่าห์ไปเชิญตัวมาด้วยความสุภาพอ่อนน้อมแท้ๆ แต่หลิงเฉินกลับทุบตีข้าเหมือนหมูเหมือนหมาเสียได้… 

ในขณะเดียวกันนี้ หลินเป่ยเฉินที่ลอยตุ๊บป่องอยู่เหนือผิวน้ำ ก็ถึงกับตกตะลึงไม่น้อย

 แม่เจ้าโว้ย ยัยนี่มาจริงๆ เหรอวะเนี่ย ทั้งที่ฉันมันไม่เอาไหนเลยสักอย่าง ทำไมถึงได้หลงรักฉันจริงจังขนาดนี้นะ? หน้าตาฉันมันหล่อขนาดนั้นเลยหรือไง 

วินาทีต่อมา หลิงเฉินก็เดินมาถึงริมทะเลสาบ

นางชำเลืองมองหลินเป่ยเฉินที่ลอยวนเวียนไปมาบนผิวน้ำเพียงหางตา หลังจากนั้นก็พลิ้วกายไปถึงก้อนหินริมน้ำด้วยความรวดเร็ว ยังไม่ทันพูดอะไร ฝ่ามือที่ขาวผ่องของเด็กสาวก็ยกขึ้นกระแทกใส่เด็กหนุ่มผู้กำลังนั่งตกปลาโดยไม่ทันให้ตั้งตัว

เถาว่านเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

 ฮ่าฮ่าฮ่า คิดไว้อยู่แล้วเชียว 

ม่านพลังสายหนึ่งแผ่มาจากหน้าอกของเขา ในขณะที่เถาว่านเฉิงระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

เขาถูกหลิงเฉินเทพธิดาประจําสถานศึกษากระบี่หลวงกดขี่มาเนิ่นนาน เถาว่านเฉิงคิดหาหนทางชำระแค้นตลอดเวลา และวันนี้ก็เป็นวันที่เขาวางแผนมาเป็นอย่างดี ทุกอย่างล้วนถูกคำนวณเอาไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยหมดแล้ว

 ดัชนีสะบั้นฟ้า! 

เถาว่านเฉิงสะบัดนิ้วชี้จิ้มใส่ฝ่ามือของหลิงเฉิน

หลินเป่ยเฉินรู้พิษสงของนิ้วมือเด็กหนุ่มคนนี้ดี

มันเป็นกระบวนท่าเดียวกับที่เถาว่านเฉิงเคยใช้จู่โจมเขาตอนที่พบหน้ากันครั้งแรก เห็นเป็นเพียงนิ้วมือธรรมดาอย่างนี้ แต่กลับแฝงพลังทำลายล้างเอาไว้จำนวนมาก ติงซานฉือที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับต้องเข้ามาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้หลินเป่ยเฉินด้วยความเป็นกังวล แต่สิ่งที่อาจารย์ชราไม่รู้เลยก็คือ ลูกศิษย์ของตนเองไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลยเพราะมีพลังจากการฝึกวิชากระบี่เร้นกายคอยคุ้มครองอยู่แล้ว

เปรี้ยง!

นิ้วชี้และฝ่ามือปะทะกัน

เสียงระเบิดดังสนั่นปานฟ้าผ่า

มวลพลังลมปราณแผ่กระจายไปรอบบริเวณ

ผิวน้ำสาดกระเซ็นสูงขึ้นไปในอากาศ

เม็ดทรายตลบฟุ้ง

บัดนี้ ปรากฏลำแสงสีสันแวววาววูบวาบในอากาศ

นี่คือสีของพลังปราณ

ทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นศิษย์อัจฉริยะประจำสถานศึกษากระบี่หลวง ระดับพลังปราณที่อยู่ในร่างกายของพวกเขา ล้วนมาถึงขอบเขตปรมาจารย์แล้ว

เมื่อเข้าสู่ขอบเขตปรมาจารย์ สสารลึกลับในร่างกายก็จะถูกปลดปล่อยออกมาเป็นสีสันเช่นนี้

 อะเฮื้อ… 

เสียงครางในลำคอดังออกมาจากใครคนหนึ่ง

เถาว่านเฉิงมีใบหน้าบิดเบี้ยวตอนที่ตัวเซถลาถอยหลังไป

นิ้วมือข้างขวาของเขาทั้งห้านิ้วบิดเบี้ยวหักงอผิดรูป

เถาว่านเฉิงพ่ายแพ้แล้ว

เขาพ่ายแพ้ในกระบวนท่าเดียว

เด็กหนุ่มโคจรพลังปราณและลอยตัวไปยืนอยู่บนผิวน้ำ ปลายเท้าของเขาแตะลงไปบนผิวทะเลสาบ เกิดเป็นระลอกคลื่นแตกกระจาย หลังจากนั้น ร่างของเด็กหนุ่มก็พุ่งทะยานไปอีกฝั่งหนึ่งเหมือนลูกธนูที่พุ่งหลุดออกจากแหล่ง

เถาว่านเฉิงคำรามว่า  หลิงเฉิน ถ้าเจ้ายังไม่หยุดมือตอนนี้ หวานใจของเจ้าได้ทรมานแน่ 

หลิงเฉินสวนกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา  เฮอะ คนที่มีดีแค่หน้าตาอย่างเจ้านี่ ถึงกับยอมทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ปล่อยให้เขาได้รับความทรมานเสียบ้างก็ดี 

หลินเป่ยเฉินที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในน้ำถึงกับพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

 เอาแล้วไง ยัยนี่มาในตัวตนเจ้าหญิงจอมเผด็จการจริงๆ ด้วย 

ระหว่างที่พูดโต้ตอบกับเถาว่านเฉิง เทพธิดาอัจฉริยะประจำสถานศึกษากระบี่หลวงก็พลันกระโดดตามติดไปถึงริมน้ำอีกฝั่งหนึ่ง และลงมือโจมตีอย่างต่อเนื่อง

มวลอากาศปั่นป่วน

พลังลมปราณจากฝ่ามือของเด็กสาว ทำให้อากาศในรัศมีหนึ่งจั้งเต็มไปด้วยแรงกดดันหนาแน่น

บังเกิดลำแสงสีเงินเป็นประกายเรืองรองออกมาจากฝ่ามือของนาง นั่นคือสัญญาณที่บอกว่าเด็กสาวกำลังจะระเบิดพลังปราณออกจากร่างกาย

 ลองคิดดูให้ดี เจ้าอยากให้หลินเป่ยเฉินตกรอบหรือไง? 

เถาว่านเฉิงได้รับบาดเจ็บที่มือข้างหนึ่ง จึงอดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ บัดนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากล่าถอยแต่เพียงอย่างเดียว

ทว่าถึงจะพูดออกไปเช่นนั้น หากแต่การโจมตีของหลิงเฉินกลับถาโถมเข้ามาต่อเนื่องเหมือนเกลียวคลื่นกระทบชายฝั่ง เถาว่านเฉิงได้แต่ถอยร่นไปเรื่อยๆ ด้วยความตื่นกลัว และตอนนี้ ฝ่ามือของเด็กสาวก็กำลังจะกระแทกเข้าใส่เขาแล้ว…

ในวินาทีนั้นเอง

 ดัชนีสะบั้นฟ้า! 

นิ้วมือเรียวยาวขาวผ่อง ก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ ทิ่มแทงใส่ใจกลางฝ่ามือของหลิงเฉิน

เปรี้ยง!

นิ้วมือกับฝ่ามือปะทะกัน

เสียงระเบิดดังกังวานปานฟ้าผ่า

หลิงเฉินลอยกระเด็นถอยหลัง เท้าของนางสัมผัสลงบนผิวน้ำ ก่อนที่ร่างอรชรจะหมุนตัวตีลังกามายืนอยู่บนโขดหินริมฝั่งได้อย่างสวยงามสมบูรณ์แบบ ราวกับเป็นนางฟ้าที่เพิ่งบินลงมาจากสรวงสวรรค์อย่างไรอย่างนั้น

ทางด้านเจ้าของนิ้วมือเรียวยาว เขาเองก็เซถอยหลังไปหลายก้าวเช่นกันกว่าจะตั้งหลักได้ ก่อนจะกล่าวชื่นชมออกมาว่า  สมแล้วที่ได้รับการยกย่องให้เป็นเทพธิดาอัจฉริยะประจำเมืองหยุนเมิ่ง! ฝีมือระดับนี้ สามารถออกไปต่อสู้ในยุทธภพได้สบาย เจ้าไม่คิดเช่นนั้นหรือ? 

 เจ้าเองหรือ?  ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของหลิงเฉินชัดเจนแจ่มแจ้ง  ที่แท้เจ้ากับเถาว่านเฉิงก็ร่วมมือกันมาตลอด? 

เด็กหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดมีใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายผอมบาง ลักษณะรักสันโดษ

เขาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเซินเฟย เด็กหนุ่มลึกลับที่ไม่สุงสิงกับใคร และไม่เคยร่วมมือกับใครเลย

เซินเฟยเพียงตัวคนเดียวก็สามารถเก็บเข็มกลัดได้แล้วถึง 2 ชิ้น ในการแข่งขันขณะนี้ ทำให้รั้งตำแหน่งอันดับสองรองจากหลิงเฉินเท่านั้น

แต่สิ่งสำคัญก็คือ เด็กหนุ่มคนนี้ไม่เคยเปิดเผยฝีมือที่แท้จริงมาก่อน

สำหรับอันดับในรายชื่อก่อนการแข่งขัน เซินเฟยไม่มีชื่ออยู่ใน 50 อันดับแรกด้วยซ้ำ

ไม่คิดเลยว่าเมื่อเขาปรากฏตัวออกมาในขณะนี้ กลับสามารถรับฝ่ามือของหลิงเฉินได้อย่างไม่มีปัญหา

เซินเฟยกับเถาว่านเฉิงต่างก็ใช้วิชาดัชนีสะบั้นฟ้าด้วยกันทั้งคู่ แต่การใช้งานของเถาว่านเฉิงผู้เป็นอัจฉริยะประจำสถานศึกษากระบี่หลวงกลับต้องพ่ายแพ้ให้แก่หลิงเฉินในกระบวนท่าเดียว ส่วนเซินเฟยสามารถทำให้หลิงเฉินต้องกลับไปยืนตั้งหลักบนโขดหินได้อย่างน่าประทับใจ

เพียงเท่านี้ก็เห็นแล้วว่าระหว่างเด็กหนุ่มทั้งสองคนนี้ ใครแข็งแกร่งมากกว่ากัน

บัดนี้ เซินเฟยเปิดเผยฝีมือที่แท้จริงของตัวเองออกมาแล้ว

หลินเป่ยเฉินเงยหน้าสังเกตการณ์จากในน้ำ ถึงกับอ้าปากค้างตกตะลึงจนสำลักน้ำไปหลายอึก

 ฉิบหายแล้ว ไอ้เราก็อุตส่าห์วางแผนทำตัวเนียนๆ กะจะเฉิดฉายก่อนแข่งจบสักหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าหมอนี่มันจะมีแผนเดียวกับเรา ว่าแต่ทำไมมันถึงได้ร่วมมือกับเถาว่านเฉิงมาหาเรื่องหลิงเฉินเอาวันสุดท้ายแบบนี้นะ 

 ฝ่ามือพันบุปผาของเจ้าสมควรได้รับการคารวะจริงๆ  เซินเฟยพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม  ตอนที่หลินถิงชาน เทพอัจฉริยะยังอยู่ในสถานศึกษากระบี่หลวง เขาได้คิดค้นวิชาการต่อสู้ระดับ 5 ดาวขึ้นมาด้วยตัวเอง เกิดข่าวลือว่าไม่มีผู้ใดสามารถฝึกวิชานี้ได้สำเร็จมาก่อน ไม่คิดเลยว่านอกจากเจ้าจะฝึกได้แล้ว ยังสามารถใช้งานได้อย่างคล่องแคล่วอีกด้วย นั่นยิ่งทำให้ข้าชื่นชมเจ้ามากขึ้นกว่าเดิมอีก 

 รู้เยอะเหมือนกันนี่ 

หลิงเฉินยืนอยู่บนโขดหิน งดงามเหมือนรูปปั้นแกะสลัก รัศมีน่าเกรงขามเปล่งประกายออกมาจากรอบกายของนางขณะกล่าวว่า  ตอนที่เถาว่านเฉิง เทพแห่งขยะไร้ค่ากล้าวางแผนเล่นงานข้า เขาคงได้รับการสนับสนุนจากเจ้าสินะ ต้องยอมรับว่าข้าเองก็แปลกใจไม่น้อย ที่พบว่าตัวแทนจากสำนักกระบี่ไฟอย่างเจ้ามีปัญญาฝึกวิชาได้ถึงระดับนี้ 

สำนักกระบี่ไฟเป็นหนึ่งในห้าสำนักใหญ่ที่เข้าร่วมการสอบรอบสุดท้าย

เซินเฟยเป็นตัวแทนเพียงคนเดียวของสำนัก

 ถูกต้อง สำหรับศิษย์จากสถานศึกษากระบี่หลวงอย่างพวกเจ้า คนจากสำนักยุทธ์อิสระคงไม่เคยอยู่ในสายตามาก่อนเลยสินะ  เซินเฟยแสยะยิ้มเล็กน้อย ก่อนพูดเย้ยหยันต่อว่า  แต่การแข่งขันครั้งนี้ เกรงว่าเจ้าคงต้องตกรอบเสียแล้ว 

 จริงหรือ  หลิงเฉินหัวเราะในลำคอ  แต่การตกรอบของข้า มันจะทำให้เจ้าจะได้รับประโยชน์อันใดกัน? 

เซินเฟยตอบว่า  สิ่งที่ข้าจะได้รับก็คือความสะใจ เจ้าผู้เป็นยอดหญิงอัจฉริยะประจำเมือง ต้องตกรอบไปอย่างน่าขายหน้า และมันก็จะเป็นการตบหน้ากระทรวงศึกษาที่มองข้ามพวกเรา คนจากกลุ่มสำนักยุทธ์อิสระมาตลอดอีกด้วย 

 เฮอะ แล้วไงล่ะ? นี่เจ้ายังไม่สำนึกผิด และคิดว่าตนเองเป็นวีรบุรุษที่ต่อสู้เพื่อความถูกต้องอยู่อีกหรือไง?  หลิงเฉินคลี่ยิ้มเย็นชา แล้วพูดว่า  เอาเถอะ อย่างน้อยข้าก็ชื่นชมในความกล้าหาญและความดื้อรั้นของเจ้า ในเมื่อเจ้าอยากจะพิสูจน์ฝีมือตัวเองมากนัก ก็จงเข้ามา ข้าจะเปิดโอกาสให้เจ้าได้ต่อสู้ 

เซินเฟยหัวเราะด้วยความชอบใจ  อย่างนั้นยิ่งดี 

เขายื่นมือออกมาข้างตัวและกล่าวว่า  ขอกระบี่ของข้าด้วย 

เถาว่านเฉิงพลันยื่นส่งกระบี่ที่อยู่ในฝักสีดำให้ทันที