เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] – บทที่ 279 ตำแหน่งนี้มีไว้ให้ฮันปู้ฟู่แค่คนเดียว

หญิงคนนี้เป็นใครกัน?

หลินเป่ยเฉินหันมองสมาชิกกลุ่มของตนเอง ปรากฏว่าไม่มีใครรู้จักนางเลยสักคน

เรือน้อยลำนั้นหยุดนิ่งอยู่กับที่ จอดอยู่เทียบข้างเรือบรรทุกสินค้าของพวกเขา

หญิงผู้งามสง่ายืนอยู่บนหัวเรือ พลังลมปราณที่แผ่ออกมาหนาแน่นรุนแรงบอกถึงระดับพลังสูงส่ง สามารถระบุได้ด้วยตาเปล่าว่านางไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

หญิงผู้นั้นกวาดสายตามองกลุ่มเด็กหนุ่มเด็กสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วพูด  ไม่ทราบว่าพวกเจ้าจะอนุญาตให้ข้าขึ้นเรือได้หรือไม่? 

ทุกสายตาหันมาจ้องมองหลินเป่ยเฉิน

หลินเป่ยเฉินปิดสัญญาณไวฟายไปนานแล้ว เมื่อเห็นผู้มาเยือนมีลักษณะท่าทีสุภาพเรียบร้อย แม้จะไม่รู้ว่านางเป็นใครก็ตาม แต่เขาก็ยังคงพยักหน้าพูดว่า  ไม่มีปัญหาขอรับ 

พูดจบเพียงเท่านั้น

ร่างของหญิงปริศนาก็กระโดดขึ้นมาปรากฏกายอยู่เบื้องหน้าพวกเขาแล้ว

ช่างรวดเร็วจนน่าสะพรึงกลัว!

พวกของหลินเป่ยเฉินได้แต่ยืนตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

ดูจากการที่หญิงผู้นี้กระโดดขึ้นมาบนเรือของพวกเขาด้วยความรวดเร็วยิ่ง ย่อมหมายความว่านางมีระดับพลังเกินกว่าที่ทุกคนคาดคิดเอาไว้

 ไม่ทราบว่าท่านคือ?  หลินเป่ยเฉินถามออกมาทันที

หญิงปริศนาแย้มยิ้มเล็กน้อยตอบว่า  ข้ามาจากสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญประจำมณฑลเฟิงอวี่ มีตำแหน่งเป็นรองอาจารย์ใหญ่ นามว่าหวังหรู่อี้ 

ว่าไงนะ

รองอาจารย์ใหญ่จากสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญอย่างนั้นหรือ?

ได้ยินดังนั้น กลุ่มเด็กหนุ่มเด็กสาวก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

โดยเฉพาะหลินเป่ยเฉิน เขารู้สึกเหมือนเป็นเด็กนักเรียนบ้านนอกที่มีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยในเมืองหลวง เดินทางมาขอเข้าพบอย่างไรอย่างนั้น

สถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญคือหนึ่งในห้าสถาบันกระบี่ที่ดีที่สุดของจักรวรรดิ

เพียงได้ยินชื่อก็ทำให้ผู้คนขนลุกเกรียวแล้ว

 ที่แท้ก็เป็นอาจารย์หวังนี่เอง  หลินเป่ยเฉินกลับมาได้สติอีกครั้ง พูดว่า  ไม่ทราบว่าท่านมาหาข้าหรือขอรับ? 

ผลงานที่ยอดเยี่ยมในการแข่งขันที่ผ่านมาของเขา คงไปเตะตาบรรดาอาจารย์จากสถานศึกษาต่างๆ เข้าแล้วสินะ

เฮ้อ

ให้มันได้อย่างนี้สิ

เพิ่งแสดงฝีมือได้ไม่ทันไร เขาก็กลายเป็นพ่อหนุ่มเนื้อหอมอีกแล้วหรือนี่

เมื่อได้ยินหลินเป่ยเฉินพูดออกมาอย่างนั้น ไม่มีใครคิดว่าเขาอวดดีมากเกินไป

เพราะจากผลงานที่ผ่านๆ มา หลินเป่ยเฉินแสดงความสามารถออกมาโดดเด่นมากกว่าเพื่อนทั้งสี่ และด้วยสถานะที่สูงส่งของอาจารย์หวัง นางก็ต้องมาหาเขาอย่างแน่นอน

แต่ที่ไหนได้ หวังหรู่อี้กลับยิ้มตอบว่า  ผิดแล้ว ข้ามาที่นี่เพื่อหาคุณชายฮันต่างหาก แต่แน่นอนว่าคุณชายหลินก็อยู่ในสายตาของพวกเราเช่นกัน 

หลินเป่ยเฉินเบิกตาโต

หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ

อายฉิบหายเลยโว้ย!

ฮันปู้ฟู่ชะงักไปเล็กน้อย  อาจารย์หวังมาหาข้าหรือขอรับ? คือว่า… 

เขาคิดว่าตนเองหูฝาด

หวังหรู่อี้ตอบว่า  ถูกต้องแล้ว เรามาพูดเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ข้าประทับใจการต่อสู้ระหว่างเจ้ากับเฉาพั่วเถียน มันเป็นการต่อสู้ที่ตื่นเต้นมาก เจ้าเต็มไปด้วยจิตวิญญาณนักสู้และความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ ในฐานะรองอาจารย์ใหญ่จากสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญ ข้าอยากเรียนเชิญให้เจ้ามาร่วมศึกษาวิชากระบี่กับพวกเรา ไม่ทราบว่าคุณชายฮันมีความสนใจบ้างหรือไม่? 

 ว่าไงนะขอรับ?  ฮันปู้ฟู่อ้าปากค้าง…

หัวสมองของเขากลายเป็นสีขาวโพลน ราวกับว่าไม่สามารถประมวลผลอะไรได้อีกแล้ว

ทุกสายตาหันมาจ้องมองที่ฮันปู้ฟู่เป็นหนึ่งเดียว

เขาได้รับการทาบทามจากสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญ!

ต่อให้มีเงินล้นฟ้า โอกาสเช่นนี้ก็หาไม่ได้แล้ว

มิหนำซ้ำ ผู้ที่มีตำแหน่งเป็นถึงรองอาจารย์ใหญ่ยังเดินทางมาพูดคุยกับเขาด้วยตนเอง

นี่มันเส้นทางของวีรบุรุษในนวนิยายชัดๆ

 ศิษย์พี่ยังจะมัวยืนบื้อทำอะไรอยู่อีก? 

จังหวะนั้น หลินเป่ยเฉินสลัดความอับอายก่อนหน้านี้ทิ้งไปได้อย่างสิ้นเชิง กระโดดเข้ามาตบหลังตบไหล่ฮันปู้ฟู่และพูดว่า  รีบตอบตกลงเร็วเข้าสิ…อาจารย์หวังขอรับ เขายินดีรับข้อเสนอ ศิษย์พี่ฮันของข้าจะต้องรับข้อเสนอของท่านอย่างแน่นอน 

ฮันปู้ฟู่เพิ่งจะได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง

..ไอรีนโนเวล

 แต่ว่าข้า…ข้าไม่สามารถ… 

ฮันปู้ฟู่กำลังตกตะลึงและมีความสุขจนทำอะไรไม่ถูก ระดับพลังในปัจจุบันของเขายังห่างไกลต่อการสอบเข้าสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญอีกมากโข เพราะฉะนั้น ฮันปู้ฟู่จึงรู้สึกว่าตนเองยังไม่คู่ควรกับการเดินทางไปศึกษาต่อในที่แห่งนั้น

หวังหรู่อี้ยิ้มแย้มออกมาอีกครั้ง

ปฏิกิริยาตอบรับของฮันปู้ฟู่เป็นไปตามที่นางคาดเดาเอาไว้

หลังจากการประลองเมื่อวันก่อนจบลง หวังหรู่อี้ก็สั่งให้บริวารหาประวัติของฮันปู้ฟู่มาให้นางโดยละเอียด เมื่อได้รับทราบประวัติความเป็นมาของเขาแล้ว หวังหรู่อี้จึงมั่นใจว่าตนเองสามารถเข้าใจเด็กหนุ่มผู้เงียบขรึมคนนี้ได้ทะลุปรุโปร่ง

ยิ่งเข้าใจเขามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีความได้เปรียบมากเท่านั้น

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หวังหรู่อี้รีบเดินทางมาหาฮันปู้ฟู่อย่างรวดเร็ว เพราะนางกลัวว่าสถาบันอื่นๆ จะมาตัดหน้าแย่งชิงตัวเขาไปเสียก่อน

แต่สิ่งที่ทำให้หวังหรู่อี้ประหลาดใจก็คือปฏิกิริยาตอบรับของหลินเป่ยเฉิน

คำตอบของนางก่อนหน้านี้ไม่ได้ไว้หน้าหลินเป่ยเฉินเลยแม้แต่น้อย หวังหรู่อี้เห็นกับตาว่าสีหน้าของเขาปรากฏความอับอายขึ้นมาอย่างชัดเจน

ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

แต่เมื่อหลินเป่ยเฉินได้ยินว่าฮันปู้ฟู่เป็นผู้ที่ถูกทาบทามให้เข้าศึกษาต่อที่สถาบันของนาง ความอับอายบนใบหน้าของเขาก็เลือนหายไป มันถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ หลินเป่ยเฉินตื่นเต้นราวกับว่าตนเองจะเป็นผู้ที่ได้รับการศึกษาต่ออย่างไรอย่างนั้น

นี่คือปฏิกิริยาที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของหวังหรู่อี้

หลินเป่ยเฉินดีใจแทนเพื่อนจริงๆ อย่างนั้นหรือ?

หรือว่าเขาเสแสร้งแกล้งพูดออกมา เพื่อกลบเกลื่อนความอับอายของตนเอง?

หวังหรู่อี้ไม่แน่ใจ

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกแล้ว

หลินเป่ยเฉินสามารถแสดงฝีมือได้อย่างยอดเยี่ยมตลอดการแข่งขันที่ผ่านมา

เขามีสิทธิ์ที่จะได้เข้าศึกษาต่อในสถาบันกระบี่หลวงระดับสามัญโดยไม่ต้องใช้ตำแหน่งพิเศษอยู่แล้ว

แต่ที่สำคัญก็คือ หวังหรู่อี้ไม่ค่อยจะชอบหน้าเจ้าเด็กหนุ่มผู้เกเรคนนี้สักเท่าไหร่

พฤติกรรมของเขาขัดต่อหลักการทุกอย่างของสถาบันกระบี่หลวง

หวังหรู่อี้สนใจแต่เพียงฮันปู้ฟู่คนเดียวเท่านั้น

เมื่อมาถึงบัดนี้ นางก็เลือกที่จะพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า  อันที่จริง เจ้ายังไม่ต้องรีบให้คำตอบก็ได้ ข้าได้รู้มาว่าหลังจากการประลองเมื่อวันก่อน เจ้าก็กลายเป็นเป้าหมายของสถาบันกระบี่ทั้ง 5 แห่ง และมีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะเดินทางมายื่นข้อเสนอให้เจ้าเช่นกัน เอาเป็นว่าข้าจะให้เวลาเจ้า 3 วันได้ตัดสินใจ เมื่อครบกำหนด 3 วันแล้ว เจ้าก็แค่บอกมาเท่านั้นว่ายินดีรับข้อเสนอของข้าหรือไม่ 

มี่หรู่หยานและคนอื่นๆ ต่างก็ยืนตกตะลึง

สถาบันกระบี่ทั้ง 5 แห่งต่างก็สนใจในตัวของฮันปู้ฟู่

เพียงเพราะประทับใจการประลองกับเฉาพั่วเถียนเมื่อวันก่อนเนี่ยนะ?

ฮันปู้ฟู่เองก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน

นี่คือความจริงที่เขาไม่กล้าฝันถึง แต่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ฮันปู้ฟู่อยากจะตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้กำลังฝันไป

ไป๋ชินหยุนเหมือนจะอ่านความคิดเขาออก จึงรีบวิ่งมากระโดดตบหน้าเขาอย่างแรง

เพี๊ยะ!

เด็กสาวตบหน้าหนุ่มรุ่นพี่จนเขาหมุนคว้างและถามว่า  ศิษย์พี่เจ็บหรือไม่? 

ฮันปู้ฟู่พยักหน้าตอบกลับยอมรับว่าเจ็บ

 อย่างนั้นท่านก็ไม่ได้ฝัน  ไป๋ชินหยุนกระโดดโหยงเหยงด้วยความหงุดหงิดใจ  แล้วท่านยังจะมัวรออะไรอยู่อีก? รีบรับข้อเสนอเร็วเข้าสิ สถาบันกระบี่หลวงจัดเป็นสำนักศึกษาอันดับหนึ่งอยู่แล้ว มีอะไรที่ท่านต้องลังเลอีกหรือไง? 

ฮันปู้ฟู่ถอนหายใจ กำลังจะพยักหน้าตอบรับข้อเสนอ

แต่ในทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินก็พูดแทรกขึ้นมาว่า  ใจเย็นก่อนศิษย์พี่…ข้าคิดๆ ดูแล้ว ท่านลองคิดดูให้ละเอียดรอบคอบก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งรีบร้อนให้คำตอบตอนนี้เลยก็ได้ การเลือกสำนักกระบี่เป็นก้าวสำคัญที่สุดในชีวิตของท่าน เรื่องเช่นนี้จะตัดสินใจวู่วามไม่ได้เด็ดขาด 

ฮันปู้ฟู่รับฟังคำแนะนำของหลินเป่ยเฉินอย่างตั้งใจ

หลินเป่ยเฉินหันกลับมามองหน้าหวังหรู่อี้และกล่าวว่า  อาจารย์หวังเป็นผู้ที่มีสถานะสูงส่ง พูดแล้วท่านคงไม่คืนคำ ศิษย์พี่ฮันยังมีเวลาอีก 3 วัน ถึงจะให้คำตอบแก่ท่านได้ใช่หรือไม่? 

หวังหรู่อี้พยักหน้าตอบว่า  ถูกแล้ว 

ในใจของนางกำลังหัวเราะเยาะออกมาด้วยความเหยียดหยาม

สุดท้ายหลินเป่ยเฉินก็แสดงธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ?

เขาตั้งใจจะถ่วงเวลาฮันปู้ฟู่เพื่อนำตนเองเข้ามาแทนที่ และยึดครองตำแหน่งลูกศิษย์คนพิเศษไปจากเพื่อนร่วมสถาบันใช่หรือไม่?

แต่น่าเสียดายที่ไม่ว่าหลินเป่ยเฉินจะแสดงฝีมือออกมาได้น่าประทับใจสักแค่ไหน หรือต่อให้เขาเป็นผู้ชนะการแข่งขันประจำปีนี้ก็ตาม หวังหรู่อี้ก็ไม่มีทางเลือกเขาเด็ดขาด

เพราะตำแหน่งนี้มีไว้ให้ฮันปู้ฟู่แค่คนเดียวเท่านั้น !!!