เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] – บทที่ 308 นกฮูกออกล่าเหยื่อ

ดึกสงัด

เมฆดำบนท้องฟ้าลอยต่ำ แผ่เงาของมันปกคลุมพื้นโลก

ณ สถานศึกษากระบี่ที่สาม

ในห้องทำงานของคณะอาจารย์มีโคมไฟจุดสว่าง

อาจารย์ระดับอาวุโสทั้งสามท่านซึ่งประกอบไปด้วยฉู่เหิน พานเว่ยหมิน และหลิวฉีไห่ กำลังนั่งประชุมกันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

 สถานการณ์ไม่ชอบมาพากล  พานเว่ยหมินว่า  เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเฉาพั่วเถียนมีพลังปราณปีศาจอยู่ในตัว 

ฉู่เหินเอ่ย  ต่อให้มีพลังปราณปีศาจอยู่ในตัวจริง แต่ร่องรอยบนร่างกายของเขาก็บอกว่าได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของปีศาจเช่นกัน อีกอย่างเขามีสถานะเป็นถึงลูกศิษย์จากเมืองไป๋หยุน จึงไม่มีเหตุผลที่เฉาพั่วเถียนจะต้องหันไปเป็นสาวกปีศาจ นอกจากได้รับบาดเจ็บระหว่างที่ต่อสู้กับหลินเป่ยเฉินแล้ว เขาก็ไม่มีโอกาสได้รับบาดเจ็บจากที่อื่นอีกเลย เจ้าไม่คิดว่าเรื่องนี้มันจะบังเอิญเกินไปหน่อยหรือไง? 

 หรือเจ้าเด็กนั่นรู้ตัวว่าจะต้องพ่ายแพ้ มันก็เลยใช้วิธีนี้เพื่อใส่ความหลินเป่ยเฉิน?  หลิวฉีไห่พูดอย่างใช้ความคิด

พานเว่ยหมินส่ายหน้า  เจ้ายกย่องเฉาพั่วเถียนมากเกินไปแล้ว เขาหวาดกลัวแทบตายตอนที่รู้ว่าตนเองได้รับบาดเจ็บสาหัสและกระอักลิ่มเลือดออกมา แล้วเขาจะกล้ารับพลังปราณปีศาจเข้าร่างกาย เพื่อใส่ความหลินเป่ยเฉินได้อย่างไร? 

หลิวฉีไห่นิ่งคิดอยู่เล็กน้อย ก่อนที่ความตกตะลึงจะปรากฏขึ้นบนสีหน้า

ฉู่เหินอุทานออกมาว่า  เฒ่าหลิว เจ้านึกอะไรขึ้นมาได้แล้วอย่างนั้นหรือ? 

หลิวฉีไห่สั่นศีรษะเสมือนไม่อยากยอมรับความจริง  เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้… 

ฉู่เหินกล่าวว่า  ดูเหมือนเจ้าจะคิดอย่างที่ข้าคิดสินะ 

หลิวฉีไห่ตอบว่า  ข้ารู้จักเจ้า เจ้าคิดสิ่งใด ข้าก็คิดสิ่งนั้นอยู่เช่นกัน 

 ไป๋ไห่ชินจะกล้าทำถึงขนาดนั้นเชียวหรือ? 

หลิวฉีไห่ยกมือลูบเคราของตนเอง เป็นครั้งแรกที่ชายชรารู้สึกว่าเรื่องราวเหล่านี้มันน่าเหลือเชื่อมากเกินไป

 สิ่งที่เราต้องสนใจบัดนี้ ไม่ใช่ว่าไป๋ไห่ชินจะกล้าทำถึงขนาดนั้นหรือไม่ แต่เป็นเรื่องที่ว่าเราจะสามารถนำหลินเป่ยเฉินออกมาจากปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไรต่างหาก  พานเว่ยหมินยกมือนวดขมับและกล่าวต่อ  ข้าเกิดสังหรณ์อัปมงคลขึ้นมาแล้วสิ จะต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นตามมาหลังจากนี้แน่นอน นับตั้งแต่ที่ฟางเจิ้นหรู่ถูกฆาตกรรม ข้าก็สัมผัสได้ถึงลางร้ายที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เหตุการณ์ทุกอย่างกำลังพุ่งเป้าไปที่หลินเป่ยเฉิน 

ฉู่เหินไม่ตอบรับคำใด

หลิวฉีไห่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่  เจ้าก็รู้สึกเหมือนกันหรือ? ลางสังหรณ์ก็กำลังบอกข้าว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นเช่นกัน มันจะเป็นพายุใหญ่ที่พร้อมทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง… บอกตามตรงเลยนะ มันทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวอยู่เหมือนกัน 

พานเว่ยหมินพยักหน้าเห็นด้วย

ดูเหมือนว่าอนาคตหลังจากนี้จะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นกับหลินเป่ยเฉินแน่ๆ

 เราไปหาอาจารย์ใหญ่กันดีกว่า  ฉู่เหินพลันลุกขึ้นยืนพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน  เรื่องนี้อาจารย์ใหญ่ควรต้องลงมาจัดการด้วยตนเองแล้ว 

…

ณ คฤหาสน์ตระกูลหลิน

ภายใต้พื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ เต็มไปด้วยศาลานั่งเล่นและสระน้ำ รวมถึงน้ำพุจำลองถูกจัดวางไว้อย่างสวยงาม นอกจากนั้นก็ยังมีต้นไม้หนาแน่นไม่ต่างไปจากผืนป่าอันอุดมสมบูรณ์

รองจากจวนผู้ว่าแล้ว ก็เห็นจะมีแต่ที่แห่งนี้เท่านั้นที่มีความหรูหรามากที่สุดในตัวเมืองหยุนเมิ่ง

คฤหาสน์หลังงามถูกปิดตายเป็นเวลาหลายเดือน แต่ในที่สุด ประตูรั้วก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

นับตั้งแต่บ่ายวันนี้เป็นต้นมา มีข้ารับใช้จำนวนมากเดินเข้าออกตลอดเวลา

และยังมีเวรยามรักษาความปลอดภัยคอยเดินตรวจตราอย่างหนาแน่นรัดกุม

เกิดข่าวลือมากมายเกี่ยวกับผู้ที่ได้ครอบครองคฤหาสน์คนปัจจุบัน

หลินเจิ้นหนานมาจากครอบครัวยากจนและใช้ชีวิตอย่างปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่เด็ก

นับตั้งแต่จำความได้ เขาไม่เคยได้กินอาหารอิ่มท้อง ไม่เคยได้สวมใส่เสื้อผ้าดีๆ

แต่ทุกอย่างก็จบลงเมื่อหลินเจิ้นหนานได้แต่งงานกับน้องสาวบุญธรรมของหลินจิ้นหนาน สภาพความเป็นอยู่ของเขาดีขึ้นจากหน้ามือเป็นหลังมือ อาหารวันละหลายมื้อได้รับประทานแต่ของดีชั้นเลิศ เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ราคาแพง หรูหราและตัดเย็บอย่างประณีต

ก่อนหน้านี้ หลินจิ้นหนานปฏิเสธการรับคฤหาสน์หลังนี้เป็นของรางวัลจากองค์จักรพรรดิมาตลอด

แต่เมื่อบุตรชายของเขาอย่างหลินเป่ยเฉินถือกำเนิดขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป

หลินจิ้นหนานผู้ดำรงตำแหน่งขุนนางนักรบแห่งสวรรค์ ยอมรับของรางวัลโดยไม่ทัดทานอีกแล้ว มิหนำซ้ำ เขายังยอมร่วมมือกับขุนนางจำนวนมากเพื่อกอบโกยผลประโยชน์เข้าตัว ชีวิตที่เคยสมถะก็กลับกลายเป็นหรูหรา และใช้เวลาเพียงครึ่งปีเท่านั้น คฤหาสน์ตระกูลหลินแห่งนี้ก็ถูกต่อเติมจนมันกลายเป็นหนึ่งในที่อยู่อาศัยที่ใหญ่โตโอ่อ่าที่สุดแห่งเมืองหยุนเมิ่ง.ไอลีนโนเวล.

ที่นี่เคยมีข้ารับใช้และเวรยามหลายร้อยคนเดินลาดตระเวนในผืนป่ารอบคฤหาสน์ทุกๆ วัน

และเมื่อหลินเป่ยเฉินเติบโตมากยิ่งขึ้น ผู้เป็นบิดาก็ดูแลเขาดียิ่งกว่าไข่ในหิน

หลายคนกล่าวหาว่าที่เด็กหนุ่มโตขึ้นมาเป็นคนเสเพลอันดับหนึ่งประจำเมือง ก็เป็นเพราะว่าบิดาของเขาตามใจมากเกินไปนั่นเอง

ในภายหลัง หลินจิ้นหนานต้องโทษก่อกบฏ และคฤหาสน์ตระกูลหลินถูกบุกยึดตรวจค้น ที่นี่ห้ามไม่มีใครเข้าออกอีกต่อไป หลายคนได้แต่มายืนมองอยู่จากระยะไกล มันถูกปล่อยทิ้งร้างเป็นเวลาหลายเดือน แต่ในที่สุด วันนี้ก็เกิดการเคลื่อนไหวในอาณาเขตของคฤหาสน์สกุลหลินอีกครั้ง

บัดนี้ ล่วงเข้ายามดึกสงัดแล้ว

ภายในตัวคฤหาสน์ยังคงจุดโคมไฟสว่างไสว

ถังกู่จินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หุ้มหนังเสือในห้องโถงใหญ่ ดวงตาของเขาปิดลงเหมือนกำลังนั่งสมาธิ

สองข้างที่นั่งของเขายืนเรียงรายด้วยผู้ติดตามข้างละสิบคน ซึ่งพร้อมที่จะรับคำสั่งตลอดเวลา

ได้ยินเสียงท้องฟ้าคำรามดังครืนครัน

สายลมกรรโชกแรง ต้นไม้ที่อยู่ในผืนป่ารอบคฤหาสน์ไหวเอนไปมาเสียดสีกันส่งเสียงดังระคายหู

แล้วก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

 ใต้เท้าขอรับ ข้าเจอแล้วขอรับ ข้าเจอมันแล้ว…  หลินเจิ้นหนานวิ่งผ่านประตูห้องโถงเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดขีด  ข้าพบเจอมันในบ้านพักข้างสวนหย่อม มันเคยเป็นที่อยู่อาศัยของหลินเป่ยเฉินขอรับ หลักฐานยังอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์มาก เห็นได้ชัดว่าข่าวลือพวกนั้นเป็นความจริง… 

พลัน ถังกู่จินลืมตาขึ้นมาทันที

 ฮ่าฮ่าฮ่า นับว่าครั้งนี้สวรรค์เมตตาข้าแล้วจริงๆ 

เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ในที่สุดความรู้สึกหนักอึ้งซึ่งกดทับหัวใจก็สลายหายไป

 งั้นพวกเรารีบพาเจ้าหน้าที่มือปราบไปดูกันเลยดีกว่า 

ถังกู่จินอยากจะเห็นหลักฐานที่ว่านั้นด้วยตาของตนเองแล้ว

หลินเจิ้นหนานรีบนำทางไปเร็วไว

ผ่านไปช่วงเวลา 1 ก้านธูป

รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังกู่จินในขณะที่เขาเดินกลับเข้ามาในห้องโถงใหญ่อีกครั้ง  ฮ่าฮ่าฮ่า เพียงเท่านี้ทุกอย่างก็จบสมบูรณ์แบบ… ผู้อาวุโสหลิน ไม่ทราบว่าอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าให้ท่านจัดการเป็นอย่างไรบ้าง? 

หลินเจิ้นหนานรีบตอบกลับโดยเร็วว่า  กราบเรียนใต้เท้า ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยดีแล้วขอรับ 

 ประเสริฐ 

ถังกู่จินไม่สามารถหุบยิ้มได้แล้วจริงๆ  ท่านทำผลงานได้ดีมาก เราจะไม่ลืมความดีความชอบของท่านเด็ดขาด ได้โปรดจำเอาไว้เถิดว่าผลงานของท่านในครั้งนี้ จะทำให้ท่านไปได้ไกลมากกว่าที่เคยจินตนาการเอาไว้ 

หลินเจิ้นหนานได้ยินดังนั้นก็รีบคุกเข่าลงพูดด้วยความยินดีว่า  นับเป็นวาสนาของข้าน้อยแล้วที่ได้ทำงานรับใช้ใต้เท้า 

ถังกู่จินหัวเราะในลำคอเล็กน้อย  ไม่มีปัญหา ผู้อาวุโสหลินลุกขึ้นเถิด จะมาคุกเข่าให้ข้าทำไม 

ชายหนุ่มหมุนตัวกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้หุ้มหนังเสืออีกครั้ง พลัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นความดุร้ายดังเดิม

ได้ยินเสียงย่ำกลองดังขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่มือปราบจำนวน 60 นายก็ปรากฏตัวขึ้นด้านนอกห้องโถงใหญ่

แต่ละคนมีระดับพลังลมปราณแข็งแกร่ง

ดวงตาของถังกู่จินเป็นประกายวูบวาบไม่ต่างจากสายฟ้าที่กำลังแลบแปลบปลาบบนท้องนภายามราตรี

เขาจ้องมองเจ้าหน้าที่มือปราบเหล่านั้น ก่อนจะยื่นมือออกมาข้างหน้า แล้วเครื่องรางสีทองคำหลายชิ้นก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ  ทุกคนจงเตรียมตัวให้พร้อม คืนนี้พวกเจ้าจะแบ่งกำลังการออกเป็น 6 กลุ่ม ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มทั้ง 6 คนขอให้มารับเครื่องรางสีทองคำเหล่านี้ไป มันคือเครื่องรางที่จะทำให้สามารถติดต่อกับข้าได้โดยตรง… 

 บัดนี้ ข้าได้วางขุมกำลังปิดกั้นหนทางหลบหนีเอาไว้รอบเมืองแล้ว หน้าที่ของพวกเจ้ามีเพียงอย่างเดียวคือบุกจับกุมตัวพวกเขาให้ได้…จงจำเอาไว้ให้ดีว่าอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น เมื่อได้รับสัญญาณจากข้า พวกเจ้าถึงจะลงมือได้ ไม่จำเป็นต้องเกรงใจผู้ที่เจ้าจะต้องจับกุม… เข้าใจหรือไม่? 

 เข้าใจแล้วขอรับ 

เจ้าหน้าที่มือปราบทั้ง 60 นายประสานเสียงตอบพร้อมกัน

ไม่กี่อึดใจหลังจากนั้นภายใต้ท้องฟ้าอันมืดมิด กลุ่มเจ้าหน้าที่มือปราบก็เดินทางออกมาจากคฤหาสน์สกุลหลิน พวกเขามีความรวดเร็วไม่ต่างไปจากนกฮูกที่ออกล่าเหยื่อตอนกลางคืน เพียงไม่นาน กลุ่มเจ้าหน้าที่มือปราบก็หายลับไปในความมืด