เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] – เล่ม 2 บทที่ 77.1

 ทราบด้วยเหรอคะ…ว่าเป็นข้า 

 ไม่เคยพบตัวจริงหรอกค่ะ แต่ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูมากมายทีเดียวค่ะ เมื่อครู่นี้ดูเหมือนจะไม่อยากเปิดเผยตัว ก็เลยต้องเสียมารยาทแล้วค่ะ คุณหนู 

มองออกทะลุปรุโปร่งหมดเลย!

ว่าแล้วเชียว สมกับเป็นไวโอเล็ตจริงๆ

ฟีเรนเทียยิ้มกว้าง ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งออกไปจับมือทักทายไวโอเล็ต

 ยินดีที่ได้พบค่ะ ไวโอเล็ต 

 ทราบชื่อของข้าด้วยเหรอคะ 

ไวโอเล็ตเบิกตากว้าง

 ได้ยินเมื่อครู่นี้ และข้าก็เป็นพวกชอบจำเรื่องสำคัญโดยเฉพาะเรื่องของร้านขายเสื้อผ้าน่ะค่ะ 

 ตายจริง… 

ไวโอเล็ตหัวเราะเล็กน้อยแต่แววตาแหลมคมกำลังพยายามอ่านความคิดของเธอโดยไม่คิดหยุดพัก

คนคนนี้คือมือรองของกลุ่มการค้าเพลเลส หรือมือขวาของเครย์ลีบันในชีวิตก่อนนั่นเอง

ความอัจฉริยะของเครย์ลีบันเป็นส่วนสำคัญในการทำให้กลุ่มการค้าเพลเลสเติบโตขึ้นอย่างประสบความสำเร็จในระยะเวลาสั้นๆ ก็จริง แต่ก็ไม่อาจขาดความละเอียดรอบคอบในการทำธุรกิจของไวโอเล็ตไปได้เลย

หากเครย์ลีบันเป็นหัวเรือผู้นำพากิจการให้ประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม ไวโอเล็ตก็เป็นคนต้นหนคอยตรวจเช็กและสังเกตการณ์ทุกสิ่งอย่างรอบคอบอยู่เบื้องหลัง ช่างเป็นคู่ดูโอ้ในฝันจริงๆ

หากไม่มีคนที่ชื่อไวโอเล็ต ลิปเป้คนนี้ ก็คงจะไม่มี ‘ร้านค้าเพลเลส’ ที่รุ่งโรจน์อย่างรวดเร็วเหมือนดาวหาง

ดูจากท่าทางยามจัดการงานเมื่อครู่นี้แล้ว เธอคงไม่ต้องเป็นกังวลแล้วที่ไวโอเล็ตคนนี้ยังอ่อนวัยกว่าในสมัยนั้นอยู่มาก

ท่านปู่เองก็รู้สึกแบบนี้หรือเปล่านะ เวลาที่ได้เห็นคนมีความสามารถเช่นนี้

เธอยิ้มกว้าง ในขณะที่ยังคงมองตรงไปที่ไวโอเล็ต

 เทีย? 

ในตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอ

เป็นท่านพ่อที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านขายเสื้อผ้าพอดี

 พ่อ! 

พอเธอวิ่งกระโจนเข้าไปกอด ท่านพ่อก็เบิกตากว้างด้วยใบหน้างุนงง

 เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง… 

 ตั้งแต่วันนี้ข้าเองก็ออกมาเที่ยวข้างนอกได้แล้วนี่คะ! 

 ใช่ ใช่แล้ว… 

ท่านพ่อลูบหลังเธอไปพลางหัวเราะเสียงสั่นเครือ

 ได้มีวันที่บังเอิญพบกับเทียข้างนอกเช่นนี้… 

เสียงพึมพำของท่านพ่อเจือเสียงสะอื้นไห้ ท่าทางคงจะรู้สึกตื้นตันใจน่าดูที่ได้เห็นลูกสาวเติบใหญ่ถึงเพียงนี้แล้ว

ท่านพ่อของเธอนี่จริงๆ เลยเชียว

 รู้ได้ยังไงว่าพ่ออยู่ที่นี่ 

ปกติท่านพ่อจะทำงานอยู่ที่ห้องทำงานในสาขาใหญ่ของลอมบาร์เดีย หรือไม่ก็สาขาย่อยในเมืองหลวง

ที่นี่เป็นแค่หนึ่งในสาขาที่ท่านพ่อแวะเวียนมาบ่อยๆ หลังจากเพิ่งเปิดสาขาได้ไม่นาน

 คุณเครย์ลีบันบอกน่ะค่ะ! 

เครย์ลีบันที่เพิ่งจะถอดเสื้อตัวนอกส่งให้พนักงานร้านขายเสื้อผ้า แล้วเดินเข้ามาถึงกับสะดุ้งเฮือก

 คุณเครย์ลีบัน? 

เมื่อได้รับสายตาจากท่านพ่อ เครย์ลีบันก็กระแอมไอเสียงดังฮึ่ม ก่อนจะอธิบาย

 คุณหนูฟีเรนเทียมาถามตารางงานน่ะครับเห็นบอกว่าอยากจะเซอร์ไพรส์ท่านแคลอฮัน… 

 อย่างนั้นนี่เองครับ…ฮ่าฮ่า 

 พ่อ พวกเราออกไปข้างนอกกันมั้ยคะ 

เธอจับมือท่านพ่อพลางเอ่ยถาม

 แบบนั้นก็น่าจะดีนะ 

ท่านพ่อหันไปมองรอบๆ ก่อนจะพยักหน้าลง

เพราะไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทุกคนในร้านขายเสื้อผ้าต่างก็กำลังมองพวกเราเป็นสายตาเดียวกัน

มันไม่ใช่สายตาไม่พอใจว่า ‘ใครมาเอะอะเสียงดังแบบนี้กันเนี่ย’ แต่บรรยากาศนั้นเหมือนกับคนที่บังเอิญได้พบดาราชื่อดังหรือไอดอลในดวงใจ จึงได้แต่กระซิบกระซาบคุยกันด้วยความตกใจ

 โชคดีได้เห็นตัวจริงของพ่อลูกแคลอฮันลอมบาร์เดียตัวจริงเหรอเนี่ย! 

 ตายแล้ว น่ารักจัง! 

 ถ้างั้นผู้ชายที่อยู่ข้างหลังนั่นก็ท่านเครย์ลีบัน เพลเลสใช่มั้ย! 

เสียงจอแจจากบทสนทนาของทุกคนเริ่มค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินเรื่องที่พวกนางคุยกันหมดแล้ว

 พวกเราออกไปกินอะไรอร่อยๆ กันเถอะค่ะ! 

ยังไงก็เป็นช่วงเวลามื้อเที่ยงพอดี คงจะรบกวนงานของท่านพ่อเล็กน้อย แต่พอเธอพูดออกไปแบบนั้น ท่านพ่อกลับยิ้มรับพยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย

 เอาสิ เทียของพ่ออยากกินอะไรหรือ 

จะชวนไปที่ไหนดีล่ะ

ลิสต์รายชื่อร้านอร่อยที่เธออยากจะไปหลังจากที่ได้ย้อนเวลากลับมาแวบขึ้นมาในหัวสมองทันที

แตกต่างจากภาพลักษณ์ที่ดูน่าจะชอบกินของเบาๆ อย่างผักหรือผลไม้ ท่านพ่อผู้ชื่นชอบในการกินเนื้อเป็นอย่างมากพึงพอใจในร้านที่เธอแนะนำให้มากทีเดียว

ที่นี่คือสถานที่ที่ในชีวิตก่อนพอได้รับเงินเดือนแต่ละเดือน เธอมักจะแวะมากินอาหารตามใจอยาก ถึงแม้จะไม่ใช่สถานที่หรูหราอะไรมากนัก แต่ก็เป็นร้านที่เชี่ยวชาญในการย่างเนื้อด้วยเตาอบ

 ไว้มาที่นี่กันอีกนะคะ คุณหนู! 

ลอรีลเองก็ดูท่าจะชอบใจมาก

แต่ปฏิกิริยาของเครย์ลีบันกลับแปลกไปเล็กน้อย

 คุณเครย์ลีบัน พอใช้ได้มั้ยคะ 

ฟีเรนเทียถามเครย์ลีบันที่กินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็วางส้อมลง แล้วใช้ผ้าเช็ดปาก

หรือว่าเขาจะป่วย

 ใช้ได้ครับ แค่รสชาติไม่ค่อยถูกปากข้าเท่านั้นเองครับ 

 ท่าน…ไม่สิ คุณเครย์ลีบันดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบกินเนื้อสัตว์นะคะ 

ลอรีลเกือบจะเรียก ‘ท่านพี่’ ออกไปด้วยความเคยชิน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอยู่ข้างนอกก็รีบแก้ไขคำพูดทันที

 เห? 

หน้าตาดูเหมือนชอบกินเนื้อสัตว์นี่นา

 หน้าตาเหมือนคนที่จะเคี้ยวสเต๊กเนื้อย่างแบบแรร์ที่มีเลือดไหลเยิ้ม ดื่มไวน์แดงหนึ่งจิบไปพลางหัวเราะเสียงดัง ‘หึ’ อย่างหล่อเหลาแท้ๆ! 

 …ตัวอย่างละเอียดเชียวนะครับ แต่ข้าไม่ค่อยชอบกินเนื้อสัตว์เท่าไหร่น่ะครับ 

 ข้าเองก็ไม่ทราบเลยนะครับเนี่ย 

ท่านพ่อหั่นเนื้อชิ้นโตในขณะที่เอ่ยพูดราวกับช่างเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆ

 ถ้างั้นชอบอาหารประเภทไหนเป็นหลักเหรอครับ 

 สลัดเบาๆ หรือไม่ก็อาหารทะเลน่ะครับ แต่ไม่ค่อยมีภัตตาคารพวกนั้นเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ข้าเลยลงมือทำอาหารเองครับ 

 ทำอาหารด้วยเหรอคะ 

มีแต่เรื่องน่าตกใจ

บรรยากาศดูแล้วน่าจะเป็นคนประเภทที่ในบ้านไม่มีอะไรเลย นอกจากเตียงที่ตั้งโดดเด่นอยู่หลังเดียวแต่คนแบบนั้นกลับลงมือทำอาหารกินด้วยตัวเองที่บ้านเหรอเนี่ย

 ถ้าอย่างนั้นรอสักครู่นะคะ! 

เธอสั่งอาหารอีกอย่างจากเมนูอาหาร

อาหารทะเลสดใหม่ย่างด้วยความใส่ใจเสิร์ฟพร้อมสลัดผักใบเขียวสดใหม่ นี่ถือเป็นเมนูยอดนิยมอีกเมนูนอกจากอาหารประเภทเนื้อย่างเลยทีเดียว

 ว้าว 

เครย์ลีบันลองตัดกินหนึ่งคำโดยไม่ได้คาดหวังอะไรนัก แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกตกใจ

 อร่อยใช่มั้ยคะ คุณเครย์ลีบัน 

 ครับ ขอบคุณที่ใส่ใจนะครับ ท่านฟีเรนเทีย 

 ไหนๆ ก็ออกมากินอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตา ก็ต้องกินกันให้อร่อยสิคะ! 

ได้เห็นเครย์ลีบันลงมือกินอาหารด้วยความเร็วที่แตกต่างจากเมื่อครู่นี้ ค่อยรู้สึกพอใจหน่อย

ฟีเรนเทียยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาเท้าคาง เฝ้ามองภาพนั้น ก่อนที่จะเปิดประเด็นเมื่อเห็นว่าท่านพ่อใกล้จะกินอาหารหมดแล้ว

 พ่อ ยกคุณเครย์ลีบันให้ข้าเถอะนะคะ 

 โขลก! 

 …แค็ก! 

แล้วทำไมทั้งท่านพ่อ ทั้งเครย์ลีบันถึงได้สำลักพร้อมกันเสียได้ล่ะเนี่ย