เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零] – ตอนที่ 197 พี่เขยหลิว

 ถึงเวลารับรางวัลแล้ว!  หลังจากทำงานเกษตรเสร็จสิ้น จ้าวเหวินเทาก็โบกมือ พลางกล่าวกับพวกเด็ก ๆ

พวกเด็กส่งเสียงร้องเจี๊ยวจ้าวขณะวิ่งมาห้อมล้อมเขา

 ต่อแถวให้เรียบร้อย ๆ!  จ้าวเหวินเทารักษาความเป็นระเบียบ

เย่ฉูฉู่อุ้มเสี่ยวไป๋หยาง เสี่ยวไป๋หยางมองฉากอันครึกครื้นนี้ตาแป๋ว จากนั้นก็หัวเราะออกมา ไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย

จ้าวเหวินเทาหยิบสมุดเล่มเล็ก ๆ จากนั้นก็แจกลูกอมให้เด็ก ๆ ตามจำนวนที่เขียนไว้

 ให้ไฉไฉแจกเถอะค่ะ  ต้าหยาพูด เธอเองก็ชอบลูกลิงมาก

 ถูกต้อง ให้ไฉไฉแจกให้!  หม่าต้านกระโดดพลางกล่าว

จ้าวเหวินเทา  ได้ งั้นเรียกไฉไฉมาแจกให้พวกเธอ 

เขานำรางวัลออกมาจากกระเป๋าผ้าและมอบให้ลูกลิง จากนั้นก็บอกลูกลิงให้เอาไปแจกเด็ก ๆ ลูกลิงจึงนำรางวัลเดินออกไปแจกตามที่จ้าวเหวินเทาบอก

เด็กเหล่านั้นมีความสุขจนแทบจะเป็นลม ไม่เพียงแต่ต้องการรางวัล แต่สาเหตุที่มากกว่านั้นก็เป็นเพราะลูกลิงแจกรางวัลนี่แหละ

 ไฉไฉแกดีจริง ๆ เลย ฉันขอลูบตัวแกได้หรือเปล่า?  เด็กในหมู่บ้านเอ่ยถามความเห็นจากลูกลิง

ผลลัพธ์ที่ได้คือลูกลิงไม่สนใจเขา ทั้งยังเดินกลับมาอยู่ข้างจ้าวเหวินเทาอย่างไร้ความรู้สึก

เด็กคนนั้นก็ไม่ได้หดหู่ ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกปฏิเสธ

จ้าวเหวินเทาบอกให้ลูกลิงเอารางวัลไปแจกต่อ

ตอนที่แจกดินสอ ลูกลิงแจกให้อีกฝ่ายตามจำนวน แต่ตอนที่แจกลูกอมก็เริ่มเกิดการยักยอกรางวัลขึ้นเล็กน้อย มือเล็ก ๆ ของมันยกขึ้น จากนั้นก็อ้าปากเพื่อยัดลูกอมถั่วเข้าไปในปากหนึ่งเม็ด

 อาหก มันกินลูกอมถั่วของหนู!  ซื่อหยาส่งเสียงร้อง

จ้าวเหวินเทาเห็นแล้วก็มีความสุข

ซื่อหยาเห็นว่าอาเล็กที่ไร้ยางอายมองเธอเป็นเรื่องตลก ก็เบะปากทำท่าจะร้องไห้

เย่ฉูฉู่รีบปลอบใจ  ซื่อหยา เดี๋ยวอาชดเชยให้ ไม่ต้องร้องนะ 

 จริงเหรออาสะใภ้หก?  ซื่อหยารีบเก็บน้ำตากลับคืนไป

 จริงสิจ๊ะ  เย่ฉูฉู่นำลูกอมถั่วออกมาแจกเพิ่มให้เธอ

ซื่อหยาจึงยิ้มทั้งน้ำตา

ทว่าดวงตาเล็ก ๆ ของลูกลิงกลับกะพริบอย่างไร้เดียงสา มันมองคนนี้ทีคนนั้นที แต่สำหรับจ้าวเหวินเทามันคือสายตาของหัวขโมย มันคิดจะทำเรื่องไม่ดีอีกแล้ว

 ห้ามขโมยกินนะ!  จ้าวเหวินเทาตั้งใจทำให้มันตกใจ

เย่ฉูฉู่ยิ้ม  คุณทำอะไรเนี่ย ลูกตกใจหมดแล้ว! 

เสี่ยวไป๋หยางเองก็ให้ความร่วมมือ เขาส่งเสียงร้อง ‘แอ๊’ ออกมา เขาเองก็ปกป้องลูกลิงเหมือนกัน

จ้าวเหวินเทามีความสุขมาก เดินเข้ามาหอมลูกชาย  ลูกชายคนดี ให้ไฉไฉกิน ให้ไฉไฉกินหมดเลยนะ! 

ลูกลิงเองก็เข้ามาร่วมด้วย ราวกับอยากแสดงความคิดเห็นสักหน่อย แต่กลับถูกจ้าวเหวินเทาผลักไปข้าง ๆ

ลูกลิงส่งเสียงร้องเจี๊ยก ๆ ส่วนพวกเด็กที่ได้เห็นก็หัวเราะร่าออกมา เย่ฉูฉู่ก็หัวเราออกมาด้วย ภายในลานบ้านตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะแล้ว

หลังเก็บข้าวโพดเสร็จเรียบร้อย จ้าวเหวินเทาเริ่มกลับไปขนผักฤดูใบไม้ร่วงขายอีกครั้ง

วันนี้พี่เขยสามีของลูกพี่ลูกน้องคนนั้นก็มาหา

เมื่อป้ารองรับประทานอาหารมื้อนั้นที่บ้านจ้าวเหวินเทาเสร็จ วันรุ่งขึ้นนางก็กลับบ้านแล้ว จ้าวเหวินเทาจึงคิดว่าพี่เขยคนนี้ใช้เวลาอีกสามสี่วันถึงจะมาเพราะต้องยุ่งอยู่กับการเก็บข้าวโพดในบ้าน เขาได้ยินมาว่าที่นั่นปลูกข้าวโพดไว้เยอะมาก

พี่เขยคนนี้มีแซ่ว่าหลิว เขาสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีเหลืองมีกระเป๋าสองข้างและกางเกงสีฟ้า รองเท้าเย็บด้วยมือหนึ่งคู่ เสื้อผ้าก็มีร่องรอยของการเย็บปะ รองเท้าก็มีรอยเย็บเช่นกัน แต่ก็ถูกซักจนสะอาดสะอ้าน

เขามีรูปร่างปานกลาง ค่อนไปทางผอม องค์ประกอบทั้งห้าบนใบหน้าดี ดู ๆ ไปแล้วเป็นคนตรงไปตรงมา แต่สีหน้าดูไม่ค่อยดีเอาเสียเลย แค่เห็นก็รู้แล้วว่าขาดสารอาหารเป็นเวลานาน

 พี่เขยมาแล้ว!  จ้าวเหวินเทาอยู่บ้านพอดีจึงเห็นเขามาหา แม้ว่าจะเป็นระยะเวลายาวนาน แต่เขาก็พอจะจำได้อยู่บ้าง จึงออกไปต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

พี่เขยหลิวยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวสะอาด ทั้งยังทำท่าทางวัดส่วนสูงเล็กน้อยพลางกล่าวว่า  ตอนที่ฉันเจอนายครั้งแรกยังตัวแค่นี้อยู่เลย ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ 

 นั่นสิครับ ผมกลายเป็นพ่อคนแล้วด้วย  จ้าวเหวินเทาให้พี่เขยหลิวเข้ามาในบ้าน จากนั้นก็แนะนำภรรยาของเขา  พี่เขย นี่ฉูฉู่ภรรยาผมเอง ส่วนนี่คือเสี่ยวไป๋หยางลูกชาย แล้วก็ลิงที่ผมเลี้ยงไว้ชื่อฟาไฉ! 

ลูกลิงเห็นแขกมาเยือน มันจึงยกชาเข้ามาเสิร์ฟให้ พี่เขยหลิวมองด้วยความรู้สึกประหลาดใจปนกับมีความสุข จ้าวเหวินเทาจึงพูดเสริมไปอีกหนึ่งประโยค

เย่ฉูฉู่อุ้มลูกพลางกล่าว  พี่เขย รีบขึ้นมานั่งบนเตียงเถอะค่ะ 

พี่เขยหลิวรีบทักทาย จากนั้นก็ขึ้นมานั่งบนเตียงเตา เขามองดูบ้านขาวสะอาด พูดด้วยความอิจฉาว่า  เหวินเทา บ้านหลังนี้นายสร้างไว้ไม่เลวเลยนะ สว่างขนาดนี้เลย 

จ้าวเหวินเทากล่าว  ใช้เงินเยอะด้วยครับ นี่ก็อด ๆ อยาก ๆ อยู่เลย พี่เขย พี่มาได้ไงเนี่ย? 

 ฉันยืมจักรยานคนอื่นแล้วปั่นมาที่นี่น่ะ เพิ่งมาถึงนี่เอง ลุงกับป้าลงไปตัดข้าวโพดที่สวนแล้ว ฉันก็เลยมาดูที่นี่ ตอนแรกก็คิดว่านายจะไม่อยู่บ้านนะเนี่ย  พี่เขยหลิวดื่มชาหนึ่งคำก่อนจะกล่าว

 รถเสียน่ะครับ ยังไม่ได้ซ่อมเลย วันนี้เลยไม่ได้ออกไป พี่เขยมาได้ทันเวลาจริง ๆ  จ้าวเหวินเทากล่าวด้วยรอยยิ้ม

เย่ฉูฉู่ยื่นเสี่ยวไป๋หยางให้พ่อของเขา  คุณกล่อมลูกนะคะ ฉันจะเข้าไปเตรียมอาหาร อีกเดี๋ยวจะได้เรียกพ่อกับแม่ให้มากินด้วยกัน พี่เขย พวกพี่นั่งคุยกันตามสบายเลยนะคะ 

 ฉูฉู่เอ้ย ไม่ต้องยุ่งยากหรอก มีอะไรก็กินอันนั้นแหละ  พี่เขยหลิวกล่าว

เย่ฉูฉู่พูดเคล้ารอยยิ้ม  ไม่ได้ยุ่งยากเลยค่ะ เป็นอาหารสำเร็จรูปทั้งนั้น  ระหว่างที่พูดเธอก็เดินออกไป

ส่วนไฉไฉก็เดินตามฉูฉู่ออกไปโดยไม่ได้อาลัยอาวรณ์แม้แต่น้อย

 นายคิดยังไงถึงเลี้ยงลิงเนี่ย?  พี่เขยหลิวเห็นไฉไฉเดินออกไป จึงพูดด้วยรอยยิ้ม  มันดูเหมือนคนมากเลยนะ 

 อย่าไปพูดถึงเลยพี่  จ้าวเหวินเทาปลอบลูกพลางพูดถึงประวัติของไฉไฉ  มันเต็มใจที่จะอยู่กับภรรยาผม แถมยังฟังที่ภรรยาผมพูดด้วย มันรู้เรื่องมากเลยนะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรเลย พี่เขย พวกพี่เก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงเสร็จแล้วเหรอ? 

 เก็บเสร็จเมื่อวานนี้เอง ปลูกข้าวโพดไปมากกว่าครึ่ง แม้แต่ต้นข้าวโพดก็ขนกลับมาด้วย พวกเรานั่งปอกเปลือกกันในบ้านอยู่สองสามวันก็เสร็จแล้ว  พี่เขยหลิวกล่าว

 ที่ดินหนึ่งหมู่เก็บได้เท่าไรเหรอ?  จ้าวเหวินเทาถาม

 ปีนี้ดีมากเลยนะ หนึ่งหมู่ได้มาห้าร้อยกว่าชั่ง ไม่ถือว่าเป็นปัญหาอะไร  พี่เขยหลิวกล่าว

จ้าวเหวินเทายิ้ม  พี่เขย พี่ไม่ได้ใส่ปุ๋ยใช่ไหม? 

 ไม่ได้ใส่ ปุ๋ยแพงเกินไป ไม่มีปัญญาซื้อหรอก  พี่เขยหลิวส่ายหน้า

 ผมก็ว่าอยู่แล้วเชียว ไม่งั้นที่ดินหนึ่งหมู่คงไม่ได้แค่นี้หรอก  จ้าวเหวินเทากล่าว

พี่เขยหลิวชะงัก จู่ ๆ ก็นึกถึงข้าวโพดที่จ้าวเหวินเทาปลูก จึงถามไปว่า  นายใช้ปุ๋ยเหรอ? หนึ่งหมู่เก็บเกี่ยวได้เท่าไรล่ะ? 

จ้าวเหวินเทากล่าวด้วยรอยยิ้ม  ผมเองก็เก็บเสร็จแล้ว ตอนนี้กองอยู่ที่ลานฝั่งตะวันตก เป็นข้าวโพดจากที่ดินสิบสองหมู่ อีกเดี๋ยวพี่ได้เห็นก็รู้แล้ว 

พี่เขยหลิวเองก็เป็นพวกรีบร้อนเสียด้วย  อีกเดี๋ยวอะไรกัน พวกเราไปดูตอนนี้เลยสิ 

ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?

จ้าวเหวินเทาอุ้มลูกชายและนำพี่เขยหลิวมาดูข้าวโพดที่ลานฝั่งตะวันตก ตอนที่พี่เขยหลิวได้เห็นกองข้าวโพดสีเหลืองอร่ามขนาดใหญ่เหล่านั้น เขาก็ถึงกับตกตะลึง ทำไมถึงเยอะขนาดนี้เนี่ย!

จ้าวเหวินเทากล่าวด้วยรอยยิ้ม  พี่เขย พี่ว่ามีเท่าไรล่ะ? 

 ดูไม่ออกเลย  พี่เขยหลิวส่ายหน้าโดยที่ยังชะงักอยู่

 ผมเองก็ยังไม่ได้ชั่ง แต่คาดว่าน่าจะหมื่นกว่าชั่งเลยแหละ  จ้าวเหวินเทากล่าว  ต่อให้เป็นตาชั่งแบบแขวนก็ต้องถึงหมื่นชั่ง 

พี่เขยหลิวตื่นเต้นมาก

หมื่นชั่งเลยเหรอ นี่ไม่ใช่ตัวเลขน้อย ๆ เลยนะ ข้าวโพดหนึ่งชั่งตอนนี้ราคาเจ็ดเฟินแล้ว นี่ได้หลายร้อยหยวนเลย!

นี่มีถึงหนึ่งหมื่นชั่งเลยเหรอ?

พี่เขยหลิวรู้สึกว่ามันแอบเกินจริงไปหน่อย แต่แน่นอนว่าคำพูดนี้พูดออกมาไม่ได้

 นายทำได้ยังไง ทำไมถึงเก็บเกี่ยวได้เยอะขนาดนี้?  พี่เขยหลิวถามจบก็นึกขึ้นได้ทันที  นายใส่ปุ๋ยเหรอ? 

จ้าวเหวินเทากล่าวด้วยรอยยิ้ม  พี่เขยหลิวทายถูกแล้วล่ะ ผมใส่ปุ๋ย เจ้าสิ่งนี้สุดยอดจริง ๆ พี่ดูต้นของมันสิ หนาขนาดนั้น แถมฝักข้าวโพดยังใหญ่กว่าแบบที่ไม่ได้ใส่ปุ๋ยอีก เมล็ดข้าวโพดก็มีที่ลีบแค่ไม่กี่เมล็ดเอง 

………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

เคล็ดลับผลผลิตอู้ฟู่ในที่ดินอันน้อยนิดของเหวินเทาเขาล่ะค่ะ แต่ใช้ต้นทุนเยอะหน่อย

ไหหม่า(海馬)