น่าหลานอวี้ยิ้ม คุณชายได้รับผลตอบแทนมาก นั่นเพราะคุณชายมีทรัพย์สมบัติมาก บ้านประมูลอันดับหนึ่งข้าก็ต้องขอขอบคุณคุณชาย ที่ทำให้พวกเราได้เห็นเหย้าจี้อันน่าอัศจรรย์
น่าหลานอวี้นับเป็นพ่อค้าไร้ที่ติ ใบหน้าทรงเสน่ห์เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเสมือนถูกออกแบบมาตายตัว
มู่เฉียนซีพูดอย่างตรงไปตรงมามิอ้อมค้อม นายน้อยน่าหลาน ท่านต้องการพบข้ามีเรื่องอันใดหรือไม่ ?
ไม่มีอะไรมาก ข้าเพียงแค่อยากเป็นสหายกับคุณชายเท่านั้น
ให้เป็นสหายกับจิ้งจอกอย่างท่าน ท่านแน่ใจนะว่าจะไม่ขายข้าทิ้ง ? มู่เฉียนซีจ้องเขาเขม็ง แววตาตั้งคำถาม
ใบหน้าน่าหลานอวี้ปรากฏรอยยิ้มแข็ง คุณชายพูดเล่นไปแล้ว ข้าน่าหลานอวี้ดีกับสหายมาตลอด
แน่นอนว่าดีเมื่อมีผลประโยชน์ ข้าไม่สนใจให้คนที่มีรอยยิ้มอันจอมปลอมเป็นสหาย
หากให้เจอกับรอยยิ้มนี้ นางยอมเจอใบหน้าเย็นชายังดีเสียกว่า
ทันใดนั้น นางนึกถึงใบหน้าอันงดงามทว่าเยือกเย็นประดุจน้ำแข็งขึ้นมา …เจ้าก้อนน้ำแข็งนั่น มาก่อกวนอะไรในหัวสมองของนางกัน ?
มู่เฉียนซีส่ายหน้า ‘ข้าคิดถึงเขาทำไม ? จะทำให้นอนฝันร้ายเปล่า ๆ เลิกคิด ๆ ๆ…’
หมอไป๋ยืนอยู่ข้าง ๆ ต้องตกใจ คุณชายท่านนี้พูดตรงเกินไปแล้ว!
ในที่สุดใบหน้าเปื้อนยิ้มของน่าหลานอวี้ก็ไม่สามารถรักษารอยยิ้มไว้ได้อีกต่อไป สภาวะพลังอันตรายจากกายแผ่ออกมา คุณชายน้อย เจ้าจงใจทำให้ข้าโกรธ มันไม่เป็นผลดีกับเจ้าเลย
บุรุษยิ้มจอมปลอมนี่กำลังขู่นางรึ ? ไม่มีทาง!
มู่เฉียนซีเปลี่ยนทิศทาง ลงมือโจมตีไปทางน่าหลานอวี้
เหอะ! หากอยากทดสอบความสามารถข้า ไม่เห็นต้องทำให้วุ่นวาย
— ปัง! —
สองคนต่อสู้ประมือกัน น่าหลานอวี้ยิ้มเยือกเย็น แค่ผู้บำเพ็ญภูตขั้นสี่ อ่อนขนาดนี้ยังจะมาโอหังอีก
มู่เฉียนซีถอยหลังสองสามก้าวพลางเอามือนวดแขนที่ความชาเข้าเกาะกุม ผู้บำเพ็ญภูตขั้นสามต่างหาก น่าหลานอวี้ เจ้าแพ้แล้ว
ทันใดนั้น หมอไป๋หน้าซีด นายน้อย…
น่าหลานอวี้ปวดที่ท้อง หยาดเหงื่อผุดพรายทั่วหน้าผาก
มู่เฉียนซีค่อย ๆ เยื้องย่างเข้ามายืนตรงหน้าเขา รู้ว่าข้ามาขายยาเหย้าจี้ ยังจะให้ข้าเข้าใกล้ตัว ตอนนี้รู้สึกเสียใจบ้างหรือยัง ?
เจ้า… รอยยิ้มในแววตาน่าหลานอวี้เหือดหายไปจากใบหน้า เขาอยากจะฉีกร่างของคนคนนี้นัก
มู่เฉียนซียื่นมือออกมาลูบใบหน้าของเขา หน้าตาก็ดี แต่ชอบยิ้มน่าเกลียด เสียดายหน้าหล่อ ๆ นัก อา… หรือว่าจะให้ข้าใส่ยาพิษทำให้เจ้าใบหน้าเปลี่ยนเป็นหัววัวหัวม้าหรืออะไรสักอย่างดีล่ะ เป็นหนูทดลองให้ข้าปรุงยาพิสดารหน่อยเป็นไร!
อย่ามาแตะต้องข้า! น่าหลานอวี้สะบัดมือ คลื่นพลังอันตรายพุ่งตรงไปที่ชุดคลุม มู่เฉียนซีรีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้น่าหลานอวี้ได้เห็นรูปลักษณ์ของหนุ่มน้อยอย่างชัดเจน หนุ่มน้อยคนนี้ช่างตัวกระจ้อยร่อยนัก อายุประมาณสิบหกสิบเจ็ด คิ้วเรียวราวภาพวาด ผิวเนียนขาวราวหิมะ รูปหน้าทรงไข่งดงามหมดจดดั่งถูกสร้างมาจากจิตรกรมือหนึ่ง
ผมยาวสีเทาอมเขียวสยายพาดลงมาเคลียไหล่ พลิ้วไหวเงางามดุจแพรไหม ขนตาที่เหมือนกับปีกผีเสื้อยามกระพือ ดวงตาสีเขียวเป็นประกลายดึงดูดจิตใจคน
ดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์และไร้เดียงสากอปรกับริมฝีปากที่คอยเผยอเผยรอยยิ้มร้าย สองลักษณะผสมกลมกลืนกัน กลับทำให้ไม่รู้สึกขัดตาข้องใจ
น่าหลานอวี้ยืนอึ้งตะลึงงันไปแล้ว เขาเคยเห็นคนสวยคนหล่อมานักต่อนัก แน่ใจว่าไม่มีใครสามารถทัดเทียมได้กับคุณชายน้อยคนนี้ ความงามคนอื่นห่างไกลกันมาก
มู่เฉียนซีมองน่าหลานอวี้ เจ็บไหมเล่า ? ยิ้มให้ข้าสิ แล้วข้าจะให้ยาถอนพิษกับเจ้า
นางไม่คิดจะเป็นศัตรูกับเขา เพียงแต่แค่ล้อเล่นกันเท่านั้น
เสียใจด้วย ข้าไม่ขายรอยยิ้มพร่ำเพรื่อ
อ้าว! ไม่ขายรอยยิ้ม แล้วทำไมเจ้ายิ้มให้ทุกคนเล่า ?
เมื่อได้ฟังวาจา น่าหลานอวี้โกรธจนอยากจะกระอักเลือด หน้าสวยทว่าแฝงนิสัยอย่างปีศาจน้อย
ฮ่า ๆ ๆ มู่เฉียนซีหัวเราะเบา ๆ ข้าไม่ล้อเจ้าแล้ว ไม่เล่นกับเจ้าแล้ว
รอยยิ้มของมู่เฉียนซีทำให้น่าหลานอวี้ถึงกับอึ้งงัน
เสียงหัวเราะสบาย ๆ ลอยไปตามสายลม ใบหน้างดงามหมดจดทำให้สภาพแวดล้อมหมองหม่น
ขนาดหมอไป๋ยังคงตะลึง บุรุษตัวน้อย หน้าตาอย่างนี้แล้วยังหัวเราะอีก เดี๋ยวก็เป็นเรื่องยากจะคลี่คลายหรอก
น่าหลานอวี้รู้สึกว่าตรงเอวเริ่มหายปวด มู่เฉียนซีกล่าวออกไปว่า… อยากแก้แค้นไหมล่ะ ? เชิญเจ้าตามสบาย
ข้าหาใช่คนโง่ ลงมือกับหมอปรุงยาที่ปรุงยาพิษเป็น ข้าอาจตายไม่รู้ตัว ข้าน่าหลานอวี้ไม่ทำอะไรขาดสติยั้งคิด น่าหลานอวี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย
เช่นนั้นก็บอกมาว่ามีเรื่องอะไร ?
ข้าบอกไปแล้ว ต้องการเป็นสหายกับเจ้า ยาเหย้าจี้ของเจ้ามีประโยชน์ต่อข้า
โอ้! ตอนนี้เจ้ากลายเป็นคนน่ารักเชียว มู่เฉียนซียิ้มหยอกเย้า
ดี ข้าหวังว่าจะได้ร่วมงานกับเจ้าอีกครั้ง น่าหลานอวี้พยักหน้าเต็มใจ
จริงสิ… มู่เฉียนซีเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้
คนสติไม่ดีที่นำของมาประมูลเป็นชุด คือผู้ใดรึ ? มู่เฉียนซีถาม
อุ๊บ! ฮ่า ๆ ๆ น่าหลานอวี้หัวเราะพรวด
เจ้าบอกว่าเขาสติไม่ดี เยี่ยมจริง ยังมีคนกล้าว่าเขาอีกรึนี่ ?
เขาสังเกตมู่เฉียนซี ตอนแรกคนผู้นั้นบอกเขาว่าจะนำของมาประมูล เขาก็คิดเช่นกันว่าสติคงไม่ดี แต่ไม่กล้าเอ่ยวาจานั้น…
คนผู้นั้นเหตุใดถึงทำตัวแปลก ๆ นำของที่ล้ำค่ายิ่งมาเข้าประมูล มีเจตนาเพื่อสิ่งใดกัน ?
หรือว่าจะเป็นเพราะเขา บุรุษน้อยนิสัยเยี่ยงปีศาจตรงหน้านี้
น่าหลานอวี้เคยได้ยินมาว่าเขาผู้นั้นไม่เคยใกล้ชิดหญิงสาว หรือว่าเป็นเพราะเขาจะชอบ…
เมื่อคิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้มีความสัมพันธ์พิเศษเกินเพื่อนกับคนเย็นชาเย่อหยิ่งผู้นั้น ก็ทำให้น่าหลานอวี้รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
บอกมาสิ เขาเป็นใคร ข้ารู้สึกสนใจมาก ที่นางสนใจ อาจเพราะผู้นั้นเหมือนจะมีเงินทองมากกว่าผู้นำตระกูลมู่อย่างนาง
คนผู้นั้นบอกไว้ว่า… น่าหลานอวี้นิ่งงันพลางใช้ความคิดอย่างหนัก
ว่าอย่างไรเล่า ?! มู่เฉียนซีคาดคั้น ทว่าอีกฝ่ายยังคงเงียบไปสักพัก
.
.
บอกไว้ว่าห้ามบอก
อ้าว!
หากบอกไปชีวิตข้ามีอันจบเห่ เจ้าคงไม่หวังว่าหุ้นส่วนธุรกิจจะนอนตายอยู่ข้างถนนพรุ่งนี้ น่าหลานอวี้พูดต่อ เขาพยายามใส่ความน่าสงสารเจือลงในน้ำเสียง
มู่เฉียนซีอึ้ง คนที่สามารถคุกคามนายน้อยของหอการค้าอันดับหนึ่งได้เป็นใครกัน ?
หรือว่า…
นางคิดถึงวันนี้ เมื่อกลางวันเจ้าก้อนน้ำแข็งจิ่วเยี่ย… คงไม่ใช่เจ้านี่หรอกนะ!
ช่างเถอะ ข้าไม่ล้อเจ้าแล้ว มู่เฉียนซีสะบัดมือ
น่าหลานอวี้ พวกเราร่วมมือกัน เจ้าจะเอาอะไรมาแสดงความจริงใจล่ะ ? มู่เฉียนซีเอ่ยถาม
แล้วเจ้าอยากได้อะไรที่แสดงถึงความจริงใจล่ะ ? น่าหลานอวี้ถามกลับ
ในกระดาษนี้มีรายชื่อสมุนไพรวิญญาณ ช่วยข้าหาได้หรือไม่ ? มู่เฉียนซีนำใบรายการออกมา ข้างบนเขียนรายชื่อสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดที่จะนำมารักษาดวงตาของอาสามของนาง
พิษของอีกฝ่ายนั้นรุนแรงเกินไป มีตัวยาสมุนไพรวิญญาณหลายอย่างที่แค่อาศัยตระกูลมู่ก็ไม่สามารถสืบหาข่าวมาได้
ได้ ข้าจะพยายามหามาให้เจ้า น่าหลานอวี้ให้คำมั่น
ยังมีอีก เจ้าทราบสถานที่ที่มีช่างทำศาสตราวุธยอดเยี่ยมบ้างไหม ? ข้ารู้เพียงแถวจื่อตู แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้เรื่อง กลัวว่าจะทำในแบบที่ข้าต้องการไม่ได้
พอดีข้ารู้จักคนหนึ่ง อยู่ที่นอกเมือง ถ้าเจ้าอยากสร้างอะไร ข้าสามารถพาเจ้าไปได้
ถ้าอย่างนั้น สามวันให้หลังตอนบ่าย ข้าจะกลับมาหาเจ้า
ได้
หมอไป๋ตอนนี้ชาทั้งตัว เขาเห็นนายน้อยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
จะให้นายน้อยไปที่ใด อยากให้ท่านทำเครื่องศาสตราวุธด้วยรึ ? ราคาที่ต้องจ่ายไม่น้อยเลย
เอ้อ… เจ้ารู้ชื่อของข้า น่าหลานอวี้ เจ้าก็ควรบอกข้าบ้างว่าเจ้าชื่ออะไร
.
