บุตรอสูรบรรพกาล – ตอนที่ 46 จับกุม

ตอนที่ 46 จับกุม

ตอนที่ 46

จับกุม

 มนุษย์นี่นา หรือว่าอสูรที่แปลงเป็นมนุษย์? 

 พลังอสูรต้อยต่ำเช่นนี้จะเป็นอสูรไปได้ยังไง 

 รู้แล้ว พวกมันคือนักล่าอสูรที่กลืนแก่นอสูรเข้าไปให้สามารถสัมผัสพลังอสูรได้นี่เอง 

 กลืนแก่นอสูร? แบบนายน้อยน่ะเหรอ 

 ใช่แล้ว แต่พวกมันไม่เหมือนนายน้อยเลย 

 ใช่ นายน้อยน่ารังน่าเอ็นดูกว่าตั้งเยอะ ไม่เหมือนเจ้าพวกมนุษย์พวกนี้เลย 

เสียงของเหล่าอสูรในร่างของหมาป่าที่มีขนสีขาวสะอาดส่องประกายสีเงินเงางามพูดคุยกันพลางหัวเราะกันราวกับกลุ่มคนสนธนากันเอง หมาป่าขนเงินเหล่านี้เป็นอสูรระดับหยกขาว ถือเป็นอสูรที่แข็งแกร่งทีเดียวในป่าเมฆาอัสนีแห่งนี้ พวกมันมีความเร็วเป็นเอกลักษณ์เช่นเดียวกับอสูรในป่าเมฆาอัสนีตนอื่นๆ และเป็นหนึ่งในอสูรที่อยู่กันเป็นฝูงจนสามารถสร้างอาณาเขตในป่าเมฆาอัสนีได้สำเร็จ

 คุณหนู ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม อสูรแมวที่ยามนี้มีแต่เลือดสีแดงสดอาบไปครึ่งร่างพยายามคลานเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งอยู่กับพื้น ทั้งที่ยามนี้รอบๆพวกมันมีหมาป่าขนเงินเป็นฝูงเดินวนเวียนไปมาราวกับกำลังล้อมเหยื่อของตนเอาไว้

เพราะข่าวของอสูรขนาดยักษ์ที่โผล่ออกมาใกล้ๆเขตอสูรพวกนางจึงลงมาตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะหากอสูรที่ไม่เคยออกมาจากเขตอสูรนึกอยากออกมาบินเล่นละก็เมืองแถบนี้ต้องพังพินาศเป็นแน่ แถมที่เมืองแห่งหนึ่งที่พวกนางผ่านไปยังมีข่าวอสูรลิงเข้ามาฆ่าคนในเมืองอีกด้วย ทำให้พวกเธอคิดว่าต้องมีอะไรแปลกๆในเขตอสูรแน่ๆ แต่พอลงมาในผาไร้กัน สิ่งแรกที่พวกเธอพบก็คือฝูงหมาป่าขนเงินที่แต่เดิมก็เป็นอสูรที่แข็งแกร่งจนไม่อาจรับมือได้อยู่แล้ว นี่กลับมาเป็นฝูงราวกับพวกมันเป็นเพียงสัตว์ส่วนหนึ่งของเขตอสูรเท่านั้น

 เฮ้ เจ้าลูกบอล ทำไมอสูรอย่างเจ้าถึงมากับมนุษย์ หมาป่าขนเงินตัวหนึ่งถามพลางมองหยวนหยวนที่นอนอยู่บนพื้น

 ขะ ข้า…. หยวนหยวนที่โดนกรงเล็บไปแค่ทีเดียวถึงกับเข่าอ่อนยืนไม่ขึ้น ทั้งๆที่เป็นเพียงกรงเล็บหยอกล้อจากอีกฝ่ายแท้ๆแต่นางแทบจะบาดเจ็บสาหัสในทีเดียวด้วยซ้ำ อสูรพวกนี้น่ากลัวเกินไปจริงๆ

 อย่าทำอะไรคุณหนูของข้านะ หมิงฮุ่ยในร่างสุนัขสีดำยืนตระหง่านต่อหน้าคุณหนูและหยวนหยวนด้วยท่าทีแข็งกร้าว แม้แต่เหล่าผู้ติดตามของคุณหนูยังไม่กล้าขยับแม้แต่คนเดียว กลับมีเพียงอสูรตนนี้เท่านั้นที่กล้าเข้ามาขวางระหว่างหมาป่าขนเงินกับพวกตน

 สมแล้วที่เป็นอสูรประเภทเดียวกับพวกเรา หมาป่าขนเงินหัวเราะอย่างชอบใจ ราวกับท่าทีมุ่งมั่นของหมิงฮุ่ยเป็นเรื่องตลกขำขัน แต่โทษพวกมันก็ไม่ได้เพราะหากดูจากระดับพลังหมิงฮุ่ยก็ไม่ต่างจากชิวาว่ายืนจังก้าต่อหน้าหมาป่าเลย

 อะไรกัน พวกเจ้ายังไม่จัดการให้เสร็จอีกงั้นเรอะ ขณะกำลังหัวเราะกันอยู่นั้น ร่างมหึมาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของพวกหมาป่าขนเงิน เงานั่นทำเอาเหล่านักล่าอสูรตัวสั่นสะท้านทำอะไรไม่ถูก

 นึกว่าจะเป็นผู้บุกรุกที่แข็งแกร่งเสียอีกพวกเจ้าถึงได้เสียเวลานานนัก ที่แท้ก็มัวแต่เล่นนี่เอง พยัคฆ์อัสนีในร่างเต็มยศพูดพลางก้มมองเหล่าผู้บุกรุกด้วยดวงตาสีทองส่องประกายราวกับแสงจันทร์ ยามค่ำคืนเช่นนี้ร่างใหญ่โตของมันราวกับเนินเขากำลังโน้มมองพวกหยวนหยวนอยู่เลย

 นอกจากเด็กหญิงมนุษย์คนนั้นแล้วก็ไม่มีใครพอจะให้เล่นสนุกได้เลยขอรับ หมาป่าขนเงินที่ทำท่าหยิ่งผยองก่อนหน้านี้แทบจะคลานกับพื้นเมื่อเห็นพยัคฆ์อัสนีมาถึง ทำให้เหล่านักล่าอสูรเข้าใจในทันทีว่าพยัคฆ์ตรงหน้าเป็นสิ่งมีชีวิตนี่น่ากลัวเพียงใด

 แล้วทำไมไม่จัดการให้เรียบร้อยเสียล่ะ พยัคฆ์อัสนีถามพลางเริ่มปล่อยสายฟ้าออกมารอบตัวราวกับจะผ่าสายฟ้าใส่กลุ่มคนเหล่านี้จนตายคาที่ให้หมดๆเรื่องไป คราวนี้แม้แต่หมิงฮุ่ยเองยังแทบยืนไม่อยู่ เพียงเรียกสายฟ้าออกมารอบๆตัวหมิงฮุ่ยก็สัมผัสได้ถึงพลังอสูรที่ต่างชั้นกันราวฟ้ากับเหว เพียงแต่กลิ่นอายของท่านผู้นี้ตัวมันราวกับเคยได้สัมผัสจากที่ไหนมาก่อน

 ใจเย็นๆก่อนขอรับท่านราชา หมาป่าขนเงินว่าพลางกระโจนไปขวางระหว่างพยัคฆ์อัสนีกับพวกนักล่าอสูรไว้

 มีอะไร พยัคฆ์อัสนีถามอย่างประหลาดใจก่อนจะลดพลังลง ทำไมเจ้าพวกนี้ถึงขวางมันเอาไว้

 ที่พวกข้ายังไม่สังหารพวกมันเพราะข้าได้กลิ่นของนายน้อยจากเจ้าลูกบอลนี่ขอรับ หมาป่าขนเงินรายงานพลางมองไปทางหยวนหยวนที่นอนอยู่บนพื้น

 ลูกบอล… พยัคฆ์อัสนีขมวดคิ้วพลางเดินเข้าไปใกล้หยวนๆที่นอนสั่นระริกราวกับลูกเจี๊ยบที่โดนงูเหลือมบุกเข้ามาในรัง

ฟุดฟิดๆ จมูกขนาดใหญ่ของพยัคฆ์อัสนีดมกลิ่นของหยวนหยวนจนน่ากลัวว่าหยวนหยวนจะหลุดเข้าไปในโพลงจมูกของมันหรือไม่ แต่ทันทีที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นของไป๋จูเหวินดวงตาของพยัคฆ์อัสนีก็อ่อนโยนลงทันที

 เจ้าเคยพบจูเอ๋องั้นหรือ พยัคฆ์อัสนีถามพลางมองไปที่หยวนหยวน แต่นางกลัวมากจนไม่สามารถตอบโต้ได้ แถมยังโดนกรงเล็บของหมาป่าขนเงินไปอีกทำให้เสียเลือดไปเยอะเลยทีเดียว

 แบบนี้ก็คุยกันไม่ได้พอดี พยัคฆ์อัสนีไม่คิดมา มันเปลี่ยนร่างเป็นร่างมนุษย์ก่อนจะอุ้มหยวนหยวนขึ้นมาในอ้อมแขน มันเปิดมิติของมันพลางควานหายาอยู่ครู่หนึ่งก็นำยามาป้อนให้พยวนพยวน ต้องขอบคุณจูเอ๋อจริงๆที่ทำให้มันพกยาไปไหนมาไหนแบบนี้ตลอดเวลา

ไม่นานร่างของหยวนหยวนก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง หากจะยกเว้นเพียงขนที่แหว่งไปเล็กน้อยไม่กลับมาและรอยเลือดที่ติดขนของนางเท่านั้น

 ขะ ขอบพระคุณเจ้าค่ะ หยวนหยวนพูดพลางพยายามลงจากอ้อมแขนของพยัฆ์อัสนี แต่เหมือนพยัคฆ์อัสนีจะจับนางไว้แน่นเกินไปเลยออกมาไม่ได้

 อืม เจ้าพูดได้แล้วก็ดี พยัคฆ์อัสนีว่าพลางลูบขนของหยวนหยวนอย่างเบามือ

 เจ้ารู้จักมนุษย์ที่ชื่อไป๋จูเหวินหรือไม่ พยัคฆ์อัสนีถามพลางมองหยวนหยวนในอ้อมแขน

 ไป๋จูเหวิน…ขะ ข้ารู้จัก หยวนหยวนตอบออกมาทันทีเมื่ออีกฝ่ายพูดชื่อของเด็กหนุ่มที่ตนบังเอิญพบที่เมืองกล้วยไม้หยกเข้า

 เจ้าพบเขางั้นเหรอ ดีเลยมาคุยกับข้าหน้อย พยัคฆ์อัสนีว่าพลางทำท่าจะพาหยวนหยวนเดินจากไป

 จะ เจ้าจะพาพี่หยวนไปไหน แต่ยังไม่ทันเดินไปไหนไกล หญิงสาวของกลุ่มนักล่าอสูรก็ลุกพรวดขึ้นมาเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายจะจับตัวหยวนหยวนไป

ฟุบ! ตุบ! หมาป่าขนเงินตัวหนึ่งพุ่งวาบเข้าใส่หญิงสาวก่อนจะกดนางลงกับพื้นพลางอ้าปากหมายจะขย้ำคอของนาง

 อย่านะ หยวนหยวนที่อยู่ในมือของพยัคฆ์อัสนีพยายามห้ามเอาไว้ แต่ดูเหมือนหมาป่าขนเงินไม่ได้คิดจะกัดจริงๆแต่แรก

 ขืนเจ้าเรียกท่านราชาของพวกเราเช่นนั้นอีกข้าจะกัดคอบางๆของเจ้าให้ขาด หมาป่าขนเงินว่าพลางใช้ดวงตาสีเงินวาววับจ้องมองที่คอของหญิงสาว สำหรับมันแล้วคอของนางไม่ต่างอะไรกับกิ่งไม้เล็กๆเลย

 แก ไอ้หมาป่าชั่วห้ามทำอะไรคุณหนูนะ หยวนหยวนพยายามจะดิ้นออกจากแขนของพยัคฆ์อัสนี แต่เพราะกำลังต่างกันเกินไปแรงดิ้นของนางไม่ทำให้แขนของพยัคฆ์อัสนีขยับเสียด้วยซ้ำ

 เจ้าว่าไงนะ หมาป่าขนเงินแยกเขี้ยวใส่หยวนหยวนทันที แต่เพราะนางอยู่ในอ้อมแขนของราชามันเลยไม่กล้าเข้าไปจัดการ

 ลองดูสิ หากเจ้าทำร้ายคุณหนูข้าจะไม่พูดเรื่องของเจ้าเด็กไป๋จูเหวินแม้แต่คำเดียว หยวนหยวนขู่พลางจ้องมองหมาป่าขนเงินด้วยท่าทีดุร้าย

 ปล่อยพวกมัน พยัคฆ์อัสนีว่าพลางบอกให้กลุ่มหมาป่าขนเงินปล่อยพวกนักล่าอสูรไป กลุ่มคนพวกนี้ไม่แม้แต่จะเป็นภัยกับเขตอสูร พยัคฆ์อัสนีไม่สนใจที่จะต้องฆ่าพวกมันหรือไม่ ยามนี้มันสนใจแต่ข่าวของไป๋จูเหวินเท่านั้น มันแทบอยากจะรีบๆพานางไปที่ถ้ำแมงมุม จะได้ฟังข่าวของไป๋จูเหวินกับราชาคนอื่นๆ

 พวกเจ้าโชคดีไปที่ราชาไม่เอาเรื่อง หมาป่าขนเงินว่าพลางถอยออกจากกลุ่มของนักล่าอสูร ไม่นานพวกมันก็กระจายกันหายเข้าเงามืดของป่าไปทันที

 พี่หยวน… หญิงสาวของกลุ่มนักล่าอสูรหัวใจสั่นสะท้าน พลางมองพยัคฆ์อัสนีอุ้มร่างของหยวนหยวนเดินจากไปโดยที่นางทำอะไรไม่ได้เลย

.

.

อีกด้านหนึ่ง ณ ถ้ำแมงมุม อยู่ๆพยัคฆ์อัสนีก็อุ้มลูกบอลสีขาวเดินกลับมาทำเอาเหล่าราชาคนอื่นๆขมวดคิ้วงุนงงทันที เหตุการณ์เมื่อครู่เกิดขึ้นก่อนที่ราชาคนอื่นๆจะเดินเท้าไปถึงเขตป่าเมฆาอัสนีเสียอีก

 เจ้าเก็บอะไรมา มังกรธรณีถามพลางมองลูกบอลที่นอนสั่นในมือของพยัคฆ์อัสนี

 มันบอกได้พบกับจูเอ๋อ ข้าเลยเอามันกลับมาด้วย พยัคฆ์อัสนีตอบพลางยื่นเจ้าลูกบอลขึ้นให้ราชาคนอื่นๆเห็น

 อสูรแมวงั้นหรือ ราชสีห์เพลิงพูดพลางมองเจ้าลูกบอลสีขาวในมือพยัคฆ์อัสนีด้วยสีหน้าแปลกใจ

 อืม มีกลิ่นจูเอ๋อจริงๆด้วย จิ้งจอกเหมันต์พูดเมื่อได้กลิ่นจากตัวหยวนหยวน นางเป็นอสูรสุนัขชนิดหนึ่งเช่นกัน ทำให้จมูกดีพอตัว

 จริงเหรอ เจ้ารู้จักจูเอ๋อสินะ เจ้าไก่ฟ้าท่าทียินดีอย่างมากที่ได้ข่าวจูเอ๋อ มันรีบเข้ามาแย่งเจ้าลูกบอลไปในทันทีทำเอาพยัคฆ์อัสนีมองมันอย่างกินเลือดกินเนื้อ แต่ไก่ฟ้าหงอนทองก็ไม่สนใจสักนิด

 …. ยามนี้หยวนหยวนไม่สามารถเปร่งเสียงได้อีกแล้ว อสูร 5 ตนนี้มันตัวบ้าอะไรกัน พลังขนาดนี้มันน่าขนหัวลุกเกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่ว่านางตายไปแล้วมาตกนรกอยู่หรืออย่างไร

บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 46 จับกุม

 

บุตรอสูรบรรพกาล

บุตรอสูรบรรพกาล

Status: Ongoing

ตุบ! เสียงบางอย่างตกลงมาจากที่สูงทำเอาภายใต้ช่องเขาแห่งนี้เกิดเสียงสะท้อนเลื่อนลั่นไปรอบบริเวณ แต่ถึงจะสร้างเสียงดังเพียงใดก็ไม่มีมนุษย์หน้าไหนอยู่บริเวณนี้ทั้งสิ้น

วูบ… ร่างสีขาวหมดจดร่างหนึ่งปรากฏยังตำแหน่งที่เสียงดังนั้นปรากฏ แม้จะไม่มีมนุษย์แต่สถานที่แห่งนี้กลับเป็นถิ่นที่อยู่ของอสูรตนหนึ่ง มันมีเรือนร่างแปลกพิสดาร ทั่วร่างเป็นสีขาวหม่นหมองทั้งร่าง รูปร่างของมันจะว่าเหมือนแมงมุมหรือก็ไม่ใช่ จะบอกว่าเหมือนมังกรหรือก็ไม่ชัดเจน ทุกคนต่างเรียกขานมันว่าฝันร้ายสีขาว มันเป็นตัวตนที่สร้างความหวาดกลัวให้ทั้งมนุษย์และอสูรด้วยกัน

แกร๊ก ทันทีที่ขาหนึ่งของมันก้าวมาถึงตำแหน่งเสียง ดวงตาทั้ง 8 ของมันก็จดจ้องไปยังร่างของเด็กชายที่ตกลงมาจากหน้าผาด้วยท่าทีประหลาดใจ เหตุใดมนุษย์ถึงไม่ตายหลังจากตกลงมาลึกขนาดนี้ ที่ๆมันอาศัยอยู่ถูกเรียกว่าผาไร้ก้น เพราะหากมองจากด้านบนจะไม่สามารถเห็นก้นเหวได้เลย แม้แต่มองจากก้นผาก็แทบจะเห็นท้องฟ้าเป็นเส้นด้ายเส้นบางๆเท่านั้น เพราะก้นผาแห่งนี้อยู่ลึกอย่างมาก

ขณะสงสัยอยู่ๆอสูรที่มีร่างกายสีขาวก็เริ่มอ้าปากของมันออกช้าๆ เขี้ยวราวกับแมงมุมของมันอ้าออกเผยให้เห็นปากอันกว้างใหญ่ที่หากจะกินเด็กชายตรงหน้าคงกระทำได้ด้วยการกลืนมันทั้งตัวในคำเดียวเท่านั้น แต่ขณะจะกินเด็กชายลงไปทั้งตัว ปากของมันพลันหยุดชะงัก ก่อนจะค่อยๆหุบกลับเช่นเดิม ดวงตาของมันเพ่งมองเด็กชายที่นอนสลบอยู่บนพื้นด้วยท่าทีนิ่งเฉย ร่างของมันแตกหักยับเยินราวกับตุ๊กตาดินที่ถูกบี้เละเทะ แขนขางองุ้ม ลำตัวแดงบ้างม่วงบ้าง แต่มันกลับยังหายใจอยู่ ด้วยร่างกายที่ยับเยินเช่นนี้มันกลับสามารถประคองชีวิตของมันเอาไว้ได้

 หรือจะเป็นโชคชะตากัน.. อสูรแมงมุมพูดออกมาพลางมองใบหน้าของเด็กชาย ทำไมมันถึงตกลงมาในที่แห่งนี้ได้ ทำไมมันถึงไม่ตาย แล้วทำไมมันถึงไม่คิดจะกินมันกัน…..

แม้แต่ตัวมันยังไม่สามารถหาคำตอบออกมาได้ . . . .

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท