ตอนที่ 90
จอมเสเพล
ฮ้า โชคดีจริงๆที่เจ้าอยู่ที่นั่น ข้าไม่อยากให้พวกตาแก่พาข้าชมเมืองเท่าไหร่หรอก องค์ชาย 4 ว่าพลางนั่งบนหลังของหงเยว่ที่อยู่ในรูปร่างแมงมุมแม่ม่ายดำเรียบร้อยแล้ว
ขอรับ… ไป๋จูเหวินไม่เคยรู้จักคนในราชวงก์มาก่อน แม้แต่เรื่องคนในราชวงก์สำคัญยอ่างไรมันยังไม่ทราบ แต่เห็นท่าทีนอบน้อมของเหล่าอาวุโสแล้วหากมันสร้างปัญหาให้องค์ชายคงมีเรื่องเดือดร้อนแน่นอน
ว่าแต่ แมงมุมหยกตัวนั้นคือเจ้างั้นเหรอ องค์ชาย 4 ถามพลางมองมาทางหลินหลิน
ขอรับ นี่เป็นร่างมนุษย์ของนาง ไป๋จูเหวินตอบอย่างเรียบง่ายก่อนจะบอกให้หงเยว่พาเดินรอบๆเมืองสักรอบ โดยมอบหน้าที่นำทางให้หงเยว่ที่อยู่เมืองร้อยแปดอสูรมานานไปเลย
เห…เหมือนมนุษย์จนแยกไม่ออกจริงๆด้วย มิน่าเล่าถึงต้องใช้นักล่าอสูรแยกแยะ องค์ชาย 4 ว่าพลางจดๆจ้องๆหลินหลินอย่างไม่วางตา สำหรับมันแล้วหยกไม่ได้มีค่าอะไรเท่าไหร่ แต่พอเห็นสิ่งมีชีวิตที่มีหยกเป็นเปลือกนอกแล้วก็อดสนใจไม่ได้ แถมในร่างมนุษย์นางยังน่ารักไม่เลวอีกด้วย
เจ้า มาเป็นของข้าซะ องค์ชาย 4 พูดพลางยิ้มไปทางหลินหลินทำเอาไป๋จูเหวินที่นั่งอยู่ข้างๆสะดุ้งโหยง
ไม่…ข้าเป็นอสูรเลี้ยงของพี่ไป๋ ข้าจะเป็นของพี่ไป๋คนเดียวเท่านั้น หลินหลินว่าพลางแยกเขี้ยวใส่องค์ชาย 4
น่าเสียดาย แต่เอาเถอะข้าไม่ชอบบังคับใจใครเท่าไหร่ องค์ชาย 4 ว่าพลางส่ายหน้าอย่างเสียดาย แต่มันก็ยิ้มอย่างอารมดีเพราะท่าทีดุของหลินหลินเมื่อครู่มันออกจะน่ารักมากกว่าน่ากลัวนี่สิ
องค์ชาย อสูรเลี้ยงผูกพันกับเจ้านายของตนเองมาก ท่านอย่าได้ไปแยกพวกเขาออกจากเจ้านายเลย ไป๋จูเวหินว่าพลางยิ้มบางๆ อสูรต่างๆที่มันเจอ แม้จะตกอยู่ภายใต้อำนาจพิเศษของมัน แต่ก็ไม่มีตัวไหนยอมทิ้งเจ้านายตนเองเลยแม้แต่ตัวเดียว นั่นคือความรู้สึกที่พวกมันมีต่อเจ้านายตนเองนั้นหนักแน่นกว่าผลของความสามารถที่ไป๋จูเหวินมีนั่นเอง
คุณชาย เราจะไปไหนกันดีเจ้าคะ หงเยว่ที่อยู่ในร่างแมงมุมถามพลางเดินผ่านเขต 5 ไปยัง เขต 6 ที่นางคุ้นเคยที่สุด
ข้าหิวแล้ว เอาเป็นหาร้านอาหารก่อนก็แล้วกัน องค์ชาย 4 ว่าพลางยิ้มกว้าง ท่าทีมันยามนี้ดูสบายๆราวกับไม่ใช่องค์ชายผู้สูงศักดิ์เสียเท่าไหร่ แถมชุดที่ใส่มาก็ไม่หรูหรานัก หากลงเดินในตลาดก็ไม่มีใครทราบว่ามันเป็นองค์ชายอย่างแน่นอน
เจ้าค่ะ ข้ามีร้านที่ข้าเคยไปบ่อย หงเยว่ว่าพลางเดินต่อไปอีกไม่กี่นาที นางก็บอกว่าถึงที่หมายแล้วก่อนจะกลายร่างเป็นมนุษย์ในทันทีเพื่อจะได้เข้าร้านไปกับพวกไป๋จูเหวินได้
โอ้ เจ้าเองก็ไม่เลวนี่นา มาเป็นของข้าดีไหม องค์ชาย 4 ว่าพลางมองร่างมนุษย์ของหงเยว่ ในร่างนี้นางเป็นหญิงสาวทรงเสน่ห์ที่น่าหลงไหลทีเดียว
ตอนนี้ข้าเป็นของคุณชายไป๋ผู้เดียวเจ้าค่ะ หงเยว่ตอบพลางก้มหัวอย่างอ่อนหวาน
น่าเสียดาย องค์ชาย 4 ยิ้มโดยไม่มีท่าทีโกรธแต่อย่างไร มันหันหลังเดินเข้าเหลาอาหารอย่างสบายๆ หรือว่ามันจะไม่ชอบฝืนใจใครจริงๆ
น้องสาว เจ้าน่ารักดีนี่นา ขณะเดินเข้าไปในเหลาอาหารอยู่ๆองค์ชาย 4 ก็เดินพรวดไปหาโต๊ะๆหนึ่งที่มีกลุ่มหญิงสาวนั่งอยู่
….. พวกนางเงียบกริบเมื่อโดนองค์ชาย 4 บุกเข้าไปหาอย่างไม่ทันตั้งตัว
พวกเจ้าแต่ละคนช่างงดงามจริงๆ มาเป็นของข้าไหม องค์ชาย 4 เอ่ยปากชวนเชิญหญิงสาวที่ไม่รู้จักอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมองอย่างไร และแน่นอนพวกนางปฏิเสธกลับมาอย่างไม่ใยดี แม้องค์ชายจะรูปงามและมีฝีมือ แต่อยู่ๆเดินเข้าไปบอกว่าให้มาเป็นของตัวเองเลยคงจะสำเร็จยากไปสักหน่อย
น่าเสียดายจริงๆพวกนางน่ารักมากเลยจริงไหม องค์ชายว่าพลางหัวเราะอย่างอารมดี หลังจากนั้นไป๋จูเหวินก็พาองค์ชายไปที่เหลาอาหารชั้นบนสุดด้วยเงินที่รองหัวหน้ามอบให้มันเพื่อพาองค์ชายเดินเทียวชมเมือง
เอาล่ะ กินอิ่มแล้วก็ต้องไปเที่ยวกันต่อ องค์ชาย 4 ว่าพลางเดินนำไป๋จูเหวินออกมาจากร้านอาหาร
ไม่ทราบว่าองค์ชายจะไปที่แบบไหนหรือขอรับ ไป๋จูเหวินถามพลางเดินตามองค์ชายมาหยุดยืนหน้าเหลาอาหาร
ถ้าถามข้าละก็ ข้าก็อยากไปที่มีสาวๆเยอะๆนะ องค์ชาย 4 พูดออกมาอย่างไม่อายปากแต่อย่างไร
เช่นนั้นข้าก็รู้จักที่หนึ่งเจ้าค่ะ หงเยว่ว่าพลางกลายร่างเป็นแมงมุมในทันที แต่หลังจากเดินมาถึงที่หมายคิ้วขององค์ชายก็ขดเข้าหากันทันที
นี่มันอะไรกัน องค์ชาย 4 มองลงมาจากหลังของหงเยว่ก็พบสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่นี่มีหญิงวัยชรามากมายมาเดินเล่นพักผ่อนหย่อนใจรวมทั้งตั้งกลุ่มทำงานฝีมือกันอีกต่างหาก
ก็ องค์ชายต้องการมาที่ๆมีสาวเยอะๆไม่ใช่หรือเจ้าคะ หงเยว่ถามด้วยท่าทีใสซื่อ
ถูกแล้ว แต่ที่นี่มันไม่มีสาวๆเลยแม้แต่คนเดียวไม่ใช่หรือไง องค์ชาย 4 ว่าพลางมองสวนสาธารณะด้วยท่าทีห่อเหี่ยว
แต่พวกนางก็ยังอายุไม่เกิน 100 ปีกันสักคนเลยนะเจ้าคะ หงเยว่ว่าพลางมองพวกนาง สำหรับหงเยว่แล้วพวกนางราวกับเด็กสาวที่กำลังเดินเล่นกันอยู่ในสวนเลย
100 ปีสำหรับมนุษย์มันไม่สาวแล้ววว องค์ชาย 4 โวยวายพลางนั่งลงบนหลังของหงเยว่อย่างหมดอารม
เสียดายยังเป็นตอนกลางวันอยู่ ไม่อย่างนั้นคงให้พาไปย่านสถานเริงรมแล้ว องค์ชาย 4 พูดด้วยท่าทีเบื่อๆ
สถานเริงรมคงมีคนพรุกพร่านไปหมด องค์ชายจะไปที่แบบนั้นคงอันตรายน่าดู หงเยว่ว่าพลางถอนหายใจออกมา ช่างเป็นองค์ชายที่เหลือเกินจริงๆ แม้แต่จะไปสถานเริงรมก็พูดออกมาได้หน้าตาเฉย
มันออกจะอันตรายเกินไปหน่อยจริงๆ ถึงองครักษ์ขององค์ชายจะเฝ้าอยู่ ก็คงเข้ามาช่วยไม่ทันแน่ๆ ไป๋จูเหวินว่าพลางนึกถึงสถานเริงรมที่เฟิงชิวศิษย์พี่ในสำนักธารโลหิตเคยไป ที่นั่นมีแต่ผู้คนเดินกันขวักไขว่ หากมีคนร้ายแอบแฝงอยู่ในกลุ่มคน องค์ชายคงโดนเล่นงานได้ไม่ยากเลย
หืม..เจ้าสัมผัสถึงพวกเขาได้งั้นหรือ องค์ชายถามพลางมองไปทางไป๋จูเหวิน
ขอรับ พวกเขาเฝ้าอยู่ตลอดเวลาเลย ไป๋จูเหวินว่าพลางส่งสัมผัสตัวเองออกไปรอบๆตัว ตั้งแต่มันก้าวมาถึงระดับทองมันก็สามารถสัมผัสสิ่งรอบตัวได้ไกลขึ้นหลายเท่า
ไม่เลวๆ งั้นเราไปชมเมืองกันต่อเถอะ องค์ชายสี่ว่าพลางยิ้มอย่างพึงพอใจ ต้องทราบว่าองครักษณ์ขององค์ชายคือผู้มีฝีมือระดับเทียนเซียน พวกมันสามารถเฝ้ายามห่างออกไปได้นับกิโล แต่ไป๋จูเหวินก็ยังสามารถสัมผัสถึงตัวพวกมันได้นับว่าน่าเหลือเชื่อจริงๆ
จริงสิ เข้าเคยพบคุณหนูเหม่ยหลินหรือไม่ อยู่ๆองค์ชาย 4 ก็ถามออกมาขณะนั่งชมเมืองอยู่บนหลังของหงเยว่
เคยขอรับ ไป๋จูเหวินนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบรับคำขององค์ชาย
นางงดงามดั่งคำล่ำลือหรือเปล่า ได้ยินคำถามขององค์ชาย ไป๋จูเหวินก็นิ่งไปครู่หนึ่ง
ข้าไม่ทราบขอรับ ไป๋จูเหวินตอบพลางมององค์ชาย 4 นิ่ง
ไม่ทราบ? หมายความว่าไงว่าไม่ทราบ เจ้าเคยเจอนางไม่ใช่หรือยังไง องค์ชาย 4 ถามด้วยความประหลาดใจ
ข้าไม่ทราบว่าผู้หญิงเช่นไรถึงเรียกว่างดงาม เช่นไรถึงเรียกว่าไม่งดงาม ไป๋จูเหวินว่าพลางนึกมองไปในอดีต ทั้งมารดาและน้าจิ้งจอกสามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้อย่างสวยงามจนไร้ที่ติ ทำให้เหล่าสาวๆที่ไป๋จูเหวินเจอในเมืองหลังจากออกมาจากเขตอสูรแล้วค่อนข้างจะ ธรรมดา ไปเสียหน่อย แถมมันยังอยู่แต่ในเชตอสูรมานานมันเลยไม่มั่นใจว่ามาตรฐานความงามของมันสามารถใช้กับคนอื่นได้หรือไม่
งั้นตอนที่เจ้าเห็นนางครั้งแรกเจ้ารู้สึกอย่างไรล่ะ องค์ชาย ถามพลางถอนหายใจออกมา
เหมือนเวลาหยุดนิ่งขอรับ ไป๋จูเหวินว่าพลางนึกภาพที่มันเจอเหม่ยหลินเป็นครั้งแรก
หืม..ไหนเล่ามาสิ องค์ชาย 4 ยิ้มพลางมองไป๋จูเหวินที่กำลังนึกถึงภาพในอดีต
วันแรกที่ข้าพบนาง ราวกับสิ่งรอบกายโดนหยุดอยู่กับที่ ข้าจำได้แค่ว่าข้าเอาแต่มองนางไม่วางตาจนกระทั่งทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไป๋จูเหวินอธิบายช้าๆพลางนึกถึงภาพเมื่อตอนนั้น
อืม ท่าทางนางจะงดงามจริงๆ องค์ชาย 4 ว่าพลางยิ้มออกมา ไป๋จูเหวินอธิบายราวกับชายหนุ่มที่กำลังตกหลุมรักหญิงสาวทำให้องค์ชาย 4 อดเห็นใจไป๋จูเหวินไม่ได้ เพราะการมาครั้งนี้ของมันไม่ได้มามอบรางวัลแก่หวงหลงเพียงอย่างเดียว แต่ยังมาเพื่อพาตัวเหม่ยหลินจากไปอีกต่างหาก และคราวนี้มันจะไม่ยอมโดนปฏิเสธอย่างแน่นอน ต่อให้ต้องฝืนใจเหม่ยหลินก็ตาม
บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 90 จอมเสเพล
