“นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร?”
เทพสวรรค์ออหยุนนั้นได้แต่เบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึงกับภาพตรงหน้า มองดูเย่หยวนที่อยู่เป็นศูนย์กลางของพายุคลั่งนี้อย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เรื่องราวเช่นนี้มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร!
เย่หยวนนั้นกำลังจะบรรลุ?
มีหรือที่จะมีผู้คนสามารถอยู่รอดปลอดภัยในทะเลแห่งแนวคิดได้ถึงสิบปี?
สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันเปี่ยมไปด้วยคลื่นพลังจนถึงที่สุด พลังชีวิตของเขาพุ่งทะยาน ยังจะมีเศษเสี้ยวใดที่เหมือนคนใกล้ตายอีกเล่า?
สิบปีผ่านไป เวลานี้คนที่ยังเหลืออยู่รอบจัตุรัสพึงสวรรค์เพื่อรอคอยการตื่นของเย่หยวนจึงมีไม่มากนักแล้ว แต่หลินตงก็ยังเป็นหนึ่งในคนทั้งหลายนั้น
เมื่อได้เห็นภาพอันแสนมหัศจรรย์ตรงหน้านี้หลินตงก็ถึงขั้นหัวเราะลั่นออกมาด้วยร่างที่สั่นสะท้าน
“ฮ่าๆ! ปรมาจารย์เย่ยังไม่ตาย! เขายังไม่ตายจริงๆ! ข้าคิดอยู่แล้วว่าเขาย่อมไม่ตาย! ไม่ตายหรอก!” หลินตงหัวเราะลั่นพร้อมพูดพร่ำราวคนเสียสติ
เวลาสิบปีมานี้จิตใจของเขาย่อมจะดำดิ่งลงสู่ห้วงลึกจนแทบไม่อาจจะควบคุมมันได้อีกต่อไป
แต่เมื่อคิดถึงคุณที่เย่หยวนมีให้แก่ตัวเขา เขาจึงยังคงทนต่อมาเรื่อย
รอบจัตุรัสพึงสวรรค์ตอนนี้มันมีเงาร่างหลายต่อหลายเงาปรากฏขึ้นมาตามๆ กัน
เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายที่ยังคงอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิโอสถเมฆาได้ค่อยๆ ปรากฏกายออกมาตามๆ กัน
ในเวลานี้แท้จริงแล้วเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นยังแทบจะไม่มีใครจากไปไหน
เพราะผลประโยชน์ที่พวกเขาได้รับจากทะเลแห่งแนวคิดนี้มันเหนือล้ำแน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องใช้เวลาในการนำมันกลับมาวิเคราะห์ทำความเข้าใจอีกมาก
เพราะฉะนั้นสิบปีมานี้คนทั้งหลายจึงยังหาที่พักอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิโอสถเมฆากันอยู่
จนในเวลานี้สีหน้าของทุกผู้คนมันต่างเปี่ยมล้นไปด้วยความตื่นตะลึง
พวกเขานั้นไม่เคยคิดเคยฝันว่านอกจากเย่หยวนจะไม่ตายแล้วเขายังกลับสามารถคลื่นพลังอันบ้าคลั่งเช่นนี้ขึ้นมาได้
เมื่อได้เห็นเช่นนี้ดูท่าการบรรลุของเย่หยวนมันจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว!
เรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้มันย่อมจะเหนือล้ำกว่าการบรรลุอาณาจักรเทพถ่องแท้สี่ดาวอย่างเทียบกันไม่ติด!
“เราไม่อาจใช้สามัญสำนึกกับปรมาจารย์เย่ได้จริงๆ! ใครจะไปคิดไปฝันว่าผ่านไปสิบปี นอกจากจะกลับมามีชีวิตแล้วเขายังสร้างการบรรลุที่ยิ่งใหญ่ปานนี้ได้?” เทพสวรรค์เหลียวหมิงกล่าว
“ดูท่าแล้วในเวลานี้ทะเลแห่งแนวคิดคงดึงดูดพลังฟ้าดินจากระยะแสนๆ กิโลเมตรเข้ามาแน่ หากมันถูกกลืนกินไปหมดแล้วต่อให้จะเป็นเทพถ่องแท้เจ็ดหรือแปดดาวก็คงไม่อาจทนดูดซับมันไว้ได้!” เทพสวรรค์ลี่หยางกล่าวขึ้นตาม
ความโกลาหลที่เย่หยวนสร้างขึ้นนี้มันสุดแสนยิ่งใหญ่ แม้แต่เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายที่ได้เห็นก็ยังต้องสั่นสะท้านจนหน้าถอดสี
แม้ว่าคลื่นพลังวิญญาณในระดับนี้มันจะไม่ได้มากมายใดๆ ต่อหน้าพวกเขาทั้งหลาย แต่เมื่อคิดว่ามันเป็นอาณาจักรเทพถ่องแท้ที่รวมพลังนี้มาแล้วมันก็ย่อมจะทำให้พวกเขาสั่นสะท้านเป็นธรรมดา
“เขาเริ่มทำการดูดกลืนแล้ว!”
เทพสวรรค์ผู้หนึ่งร้องบอกจนทำให้เทพสวรรค์ทั้งหลายต้องลืมหายใจ
พวกเขานั้นอยากจะเห็นว่าเย่หยวนนั้นจะไปได้ไกลเพียงใด
ในเวลานี้ ณ ศูนย์กลางของพายุคลั่งเย่หยวนได้ใช้บัญญัติเทพแห่งถงเทียนออกมาจนสุดตัวเพื่อที่จะกลืนกินพลังงานทุกสิ่งอย่างลงไปอย่างหิวโหย
เย่หยวนนั้นได้แต่คิดในใจ ‘หลังจากทำความเข้าใจเต๋ามายาวนานถึงสิบปี ในที่สุดข้าก็บรรลุขึ้นอาณาจักรบรรพกาลมาได้! หากนับจากความเข้าใจที่ข้ามีตอนนี้ต่อให้จะบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดหกดาวขั้นสุดมันก็คงไม่ยากเกินตัว ติดปัญหาอยู่แค่อย่างเดียว นั่นก็คือ… ข้าไม่แน่ใจว่าพลังวิญญาณทั้งหลายนี้มันจะเพียงพอหรือไม่!’
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่ได้ดูดกลืนช้าลงแม้แต่น้อย
ตอนนี้เมฆหมอกหนาถูกกลืนกินลงร่างกายเขาไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับการหลอมกลั่นมันให้กลายเป็นเม็ดต้นกำเนิด
ในเวลาไม่นานก้อนพลังงานทั้งหลายมันก็ได้หายลับไปอย่างไม่เหลือร่องรอย
ด้วยความเข้าใจที่เย่หยวนมีเขานั้นสามารถบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดสี่ดาวได้มานานแสนนาน
ทั้งตอนนี้เขายังมีความเข้าใจจากการวิเคราะห์เต๋าอยู่ภายในทะเลแห่งแนวคิด โอกาสที่คนทั้งหลายได้แต่มองดูไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้
เมื่อนำมารวมกันแล้วการจะบรรลุขึ้นอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดหกดาวขั้นสุดมันจึงมิใช่เรื่องยากเย็นหรือเป็นอันตรายใดๆ เลย
คลื่นพลังของตัวเขานั้นพุ่งทะยานสูงจนมาถึงอาณาจักรเม็ดต้นกำเนิดสี่ดาวได้อย่างง่ายดาย
เว้นเสียแต่ว่ามันยังไม่หยุดลง!
สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันเหมือนยักษ์อันหิวกระหายดูกลืนโลกทั้งใบลงท้องไป
ตอนนี้ความเร็วของการไหลจากกระแสวิญญาณนั้นมันไม่อาจตามความเร็วการกลืนกินของเย่หยวนได้ทัน
ที่ด้านนอกทะเลแห่งแนวคิดเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายได้แต่มองดูภาพนี้พร้อมอ้าปากค้าง
“นี่มัน… กลืนพลังวิญญาณไปเช่นนี้เขาไม่กลัวจะตัวแตกตายหรือ?” เทพสวรรค์ออหยุนได้แต่ถามขึ้นอย่างมึนงง
“ตัวแตกตาย? หึๆ เจ้านั้นยังไม่รู้สินะ? เย่หยวนนั้นมีกายทองคำสัมบูรณ์ระดับหก! ในเวลานี้ที่เขากำลังกลืนพลังงานเพื่อเพิ่มพลังบ่มเพาะของตนนี้ร่างกายของเขาเองก็กำลังพัฒนาขึ้นไปด้วยเช่นกัน! ข้าเกรงแค่ว่า… มันจะไม่พอเสียด้วยซ้ำ!” เทพสวรรค์เปียวหยูหันไปมองพร้อมกล่าวบอกเทพสวรรค์ออหยุน
พูดจบเทพสวรรค์เปียวหยูก็ไม่ได้รอให้เทพสวรรค์ออหยุนแสดงท่าทีตื่นตกใจใดๆ เขารีบยกมือขึ้นมาพร้อมตะโกนลั่น “เย่หยวน เทพสวรรค์ผู้นี้จะช่วยเจ้าเอง!”
เทพสวรรค์ลงมือนั้นมันย่อมจะทำให้พลังวิญญาณจากพื้นที่รอบๆ นับแสนๆ กิโลเมตรพุ่งทะยานมายังจัตุรัสพึงสวรรค์ในพริบตา
แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะเก่งกาจ แต่สุดท้ายพลังบ่มเพาะของเขาก็ยังต่ำต้อย
เขานั้นอยากจะดึงพลังฟ้าดินออกมาให้มากกว่านี้แต่มันก็ทำได้แค่เท่าที่ตัวพลังบ่มเพาะเดิมมี
แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้ของเทพสวรรค์เปียวหยูเย่หยวนจึงรู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที
เพราะตอนนี้คลื่นพลังวิญญาณจากพื้นที่รอบๆ มันได้พุ่งลงมาราวสายฝน!
แต่แน่นอนว่าพลังวิญญาณทั้งหลายมันย่อมไม่อาจจะทันตกถึงพื้นดิน เพราะเย่หยวนนั้นดูดกลืนมันลงไปสิ้น
“ฮ่าๆๆ! ขอบคุณพี่เปียวหยู!” เย่หยวนตะโกนลั่นกลับมา
ด้วยความช่วยเหลือนี้ของเทพสวรรค์เปียวหยูเย่หยวนจึงได้ดูดกลืนพลังจนสุดตัวตอนนี้ทั้งกายเนื้อและวรยุทธต่อสู้ของเขาได้พัฒนาขึ้นไปอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลาเดียวกันนั้นทางจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาเองก็เริ่มพุ่งทะยานจนเริ่มที่จะกลืนกินทะเลแห่งแนวคิดรอบๆ ตัวเขา
ตู้ม!
บนฟ้ากว้างมันเกิดแสงสว่างจ้าขึ้น
ปราณของเย่หยวน พลังงาน จิต ทั้งสามสิ่งอย่างบรรลุขึ้นไปอีกขั้นอย่างพร้อมเพรียงแน่นอนว่ามันย่อมจะทำให้เกิดความโกลาหลบนโลกหล้าอย่างมหาศาล
เทพสวรรค์ออหยุนได้แต่ร้องออกมา “เขา… เขากำลังกลืนกินทะเลแห่งแนวคิด! นี่บ้าไปแล้วหรือ?”
คนทั้งหลายเองก็ได้แต่มองดูภาพนั้นอย่างตื่นตะลึง!
อะไรคือทะเลแห่งแนวคิด?
หากให้พูดตรงๆ แล้วมันก็คือส่วนหนึ่งของเต๋าสวรรค์ มันเป็นสิ่งที่อยู่เหนือล้ำทุกชีวิต
ต่อให้เป็นเทพสวรรค์ทั้งหลายเองก็ยังทำได้แค่นั่งวิเคราะห์มันอยู่ภายใน มีหรือที่จะมีใครคิดกล้ารับมันเข้ามาในร่างกาย?
แต่เย่หยวนกลับกำลังดูดซับทะเลแห่งแนวคิด!
“ฮ่าๆๆ! ทะเลมันไร้จำกัด ข้าแค่ขอพลังของมันมานิดหน่อยเท่านั้น! จงมาเป็นพลังให้แก่ข้า!”
เย่หยวนหัวเราะลั่นพร้อมดูดกลืนทะเลแห่งแนวคิดลงไปในทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ของตน
แม้ว่าตัวเขานั้นจะไม่อาจกลืนกันทะเลแห่งแนวคิดไปได้ทั้งหมดแต่แค่ดูดกลืนมันมาเล็กน้อยก็มากพอที่จะเสริมสร้างจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาอย่างมหาศาลแล้ว
แต่หวู่เฉินกลับร้องบอกออกมา “เย่หยวน กลืนทะเลแห่งแนวคิดลงมาอีก! เร็วเข้า!”
เย่หยวนนั้นย่อมไม่คิดให้มากความและเริ่มทำการดูดกลืนทะเลแห่งแนวคิดลงไปภายในไข่มุกสยบวิญญาณ
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดแต่ในที่สุดพลังวิญญาณทั้งหลายรอบๆ มันก็แทบจะเหือดแห้งสิ้น ทำให้การบรรลุของเย่หยวนได้สิ้นสุดลง
“ตอนนี้เขาเป็นเทพถ่องแท้ห้าดาวขั้นสุดแล้ว!” เทพสวรรค์ออหยุนร้องบอกพร้อมมองดูเงาร่างกลางความวุ่นวายนั้น
เย่หยวนนั้นไม่ได้ขยับร่างกายมานานถึงสิบปี แต่พอเขาได้ขยับมันกลับทำให้เกิดความแตกตื่นบรรลุสองดาวขึ้นมาได้จนกลายเป็นเทพถ่องแท้ห้าดาวขั้นสุดในทันที!
พูดแค่ว่าสองดาวมันอาจจะฟังดูง่ายแต่สำหรับคนอื่นๆ แล้วพวกเขาทั้งหลายนั้นต้องใช้เวลาหลายพันปีหรือนับหมื่นๆ ปีกว่าที่จะสะสมความรู้ความเข้าใจและก้าวขึ้นไปได้ถึงขั้นนั้น มันจะต้องผ่านความยากลำบากมากมายปานใด?
แต่เย่หยวนกลับใช้เวลาสิบปี!
และสิ่งที่คนทั้งหลายนั้นไม่รู้ก็คือเย่หยวนได้ใช้คลื่นพลังวิญญาณอันมหาศาลนั้นบรรลุกายทองคำสัมบูรณ์ระดับหกไปถึงขั้นปลาย
ส่วนทางด้านจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นมันได้ทะยานขึ้นสู่ระดับหกขั้นสุดแล้ว!
การบรรลุในครานี้มันได้เปลี่ยนแปลงเย่หยวนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เทพสวรรค์ดันหยู่ที่เงียบมาตลอดต้องพูดขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง “หยุนยี่ เจ้าเด็กคนนั้น มันวางพนันถูกข้าง!”
“หึๆ พี่เปียวหยู ขอบคุณที่ช่วยเหลือข้า! หากไม่ได้ท่านแล้วเย่ผู้นี้คงไม่อาจจะบรรลุได้ราบรื่นปานนี้” เย่หยวนก้าวออกมาหยุดอยู่ต่อหน้าเทพสวรรค์เปียวหยูพร้อมยกมือขึ้นคารวะขอบคุณ
………………………………….
