คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน – ตอนที่ 2 ผิดคนหรือเปล่า

เตชิตที่กำลังจะไปก็หยุดฝีเท้า กึ๊ก! ในที่สุดเขาก็มองไปยังนัชชาอย่างพินิจพิจารณา ใบหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือมีดวงตาใสกลมโตคู่หนึ่งฝังอยู่ เธอผิวขาวมากแม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่มี แตกต่างกับผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มในบาร์ เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วยซ้ำ ดูบริสุทธิ์เหมือนดอกเดซี่น้อยๆ ที่ล่องลอยในสายลมและรอใครบางคนมาเก็บ

โดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลังใกล้ชิดเขาอยู่ ร่างกายที่มีกลิ่นไวน์ผสมกับกลิ่นกายของผู้หญิง เตชิตที่ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงมานานหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีความปรารถนาเกิดขึ้น เธอก็ ถูกปากเขามากเช่นกัน

เตชิตยกคางเธอขึ้นมา  ครั้งแรกเหรอ เมื่อก่อนไม่เคยทำเลยเหรอ  

นัชชาเรียนแบบเขา ตาที่โตๆหรี่ลง  ไม่เชื่อเหรอ  

การยั่วยุแบบนี้ เหมือนเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงบนกองไฟอย่างไม่ต้องสงสัย

เตชิตมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ แล้วสายตามองลงไปตามเสื้อคอวีของเธอ สมบูรณ์แบบจรดปลายนิ้ว ริมฝีปากบางเซ็กซี่กระตุ้นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา  เดี๋ยวก่อนเถอะ แม้คุณจะร้องไห้ผมก็ไม่ปล่อยคุณไป  

นัชชาเงยหน้าขึ้นมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความกล้าขึ้นมาแล้วพูดเสียงดังว่า  เดี๋ยวก็รู้ใครกันแน่ที่จะร้องไห้  

เตชิตยื่นแขนที่ยาวออกไปกอดเธอเข้าในอ้อมกอด แล้วกดลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล ในขณะนี้ผู้จัดการพาผู้ชายแถวหนึ่งเดินมาเขามองเห็นเตชิต รีบตะโกนเรียกด้วยความเคารพ   คุณเตชิต ผู้หญิงคนนี้ …  

เตชิตมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาตำหนิ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้ม  ออกไป 

ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้แค่ปฏิบัติตามมายังไงกลับอย่างนั้น ลิฟต์ไปยังชั้น 7 ของคลับเฮาส์ ตรงส่วนของชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นห้องสำหรับ VIP ทั้งหมด เตชิตมีห้องพิเศษของตนเอง เขารูดคีย์การ์ดเปิดประตูห้องแล้วก็ผลักผู้หญิงขี้เมาคนนี้เข้าไปข้างใน แสงไฟทางเดินส่องเข้าไปในห้องไม่นานนักก็ถูกบานประตูกลั้นไว้

เตชิตกดเธอไว้ตรงบานประตู ไฟยังไม่ทันได้เปิดเลยด้วยซ้ำ เขาก็เอื้อมมือไปดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอออกจนหมด

นัชชารู้สึกร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียกไม่มีแรงทันใดนั้นเธอรู้สึกเย็นขึ้นมา ก้มลงไปมอง เสื้อผ้าบนตัวหายไปหมด เหลือเพียงแค่ชุดชั้นเท่านั้น

จูบของชายคนนี้นำพาความเย็นมาตกอยู่บริเวณซอกคอของเธอ เขาทิ้งรอยแดงจางๆไว้บริเวณคอขาวๆของเธออันแล้วอันเล่า

ผิวของเธอเนียนนุ่มและละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้เยอะมาก ทำให้เตชิตรู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้นไปอีก

แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ายังอ่อนประสบการณ์เกินกว่าที่จะรู้วิธีตอบสนองให้เขาพึงพอใจอย่างถึงที่สุด แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกของเธอเขาเลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะอ่อนประสบการณ์หรือไม่ เขาโน้มนำเธอต่อไปเรื่อยๆอย่างมีความอดทน

เวลาที่ผ่านมาหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่จะมีผู้หญิงคนไหนมาทำให้เขามีความปรารถนาขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เตชิตแทบจะรอไม่ไหวแล้ว แต่เมื่อเขาเริ่มที่จะทำอย่างอื่นต่อไปมากกว่าการจูบซอกคอขาวๆกลับถูกมือเล็กเรียวนั่นจับมือเขาไว้แน่น เตชิตตกใจเล็กน้อย ก้มลงไปมองใบหน้าเล็กน่ารักที่อยู่ตรงหน้าอกของเขาพอดี

ในที่สุดเธอได้สติกลับมาแล้วนิดหนึ่งเมื่อนึกถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ลดลงไปครึ่งหนึ่งในทันที นัชชาผลักเขาออกไปด้วยสติสัมปชัญญะและจิตใต้สำนึกที่ดี แม้ว่าเธออยากจะแก้แค้นดวิษมากแค่ไหนก็ตามแต่มันต้องไม่ใช้วิธีแบบนี้

  ยะ… อย่านะ! ฉะ… ฉันยังไม่พร้อม  

เตชิตมองเห็นความหวาดผวาในดวงตาของเธอที่เพิ่งเกิดขึ้นมาหลังได้สติ สมแล้วที่เป็นสาวบริสุทธิ์ เขามองทะลุผ่านความมืดเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของเธอได้อย่างชัดเจน แต่ความต้องการในร่างกายของเขามันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

เตชิตพูดด้วยเสียงแหบๆ  ไม่ทันแล้ว 

  อ๊ะ  

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้นัชชาส่งเสียงร้องออกมา ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก

มีบางอย่างได้สัมผัสกับแผงกลั้นเยื่อพรหมจรรย์บางๆนั้น ร่างกายและจิตใจของเขาล้วนรู้สึกพึงพอใจ ทำให้เขาบุกเบิกแผนที่ที่ไม่เคยโดนคนอื่นมาขุดรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

นัชชาร้องไห้ออกมา ไม่นานความเจ็บปวดก็ค่อยๆถูกความรู้สึกแปลกๆเข้าแทรกมาแทน   อย่า .. ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง 

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือเตชิตไม่สามารถยับยั้งตัวของเขาเองได้อีกต่อไปแล้วไม่ว่าเธอจะขอร้องยังไง ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่ชายคนนั้นก็หยุดลง นัชชาไร้เรี่ยวแรงแม้จะลืมตาเธอเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกเขาอุ้มขึ้นและวางไว้บนเตียงนุ่มๆ ขนาดใหญ่

ในตอนที่เธอนึกว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นจับเธอพลิกตัวกลับมา นัชชาเบิกตาอย่างตกใจ แต่ก็กลั้นไม่ทัน

เธอใช้ทั้งสองมือยันตัวเอาไว้ทำท่าอยากจะหนีแต่กลับถูกเขาคว้าเอวบางเอาไว้แน่น   ฉันจะจ่ายเงินเพิ่มให้นาย 2 เท่า นายปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง  

เตชิตสัมผัสไปที่เส้นผมนุ่มหอมของเธออย่างอดกลั้น  อดทนอีกนิดนะ เดี๋ยวก็จะดีขึ้น 

…….

เช้าวันต่อมา นัชชาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยเนื้อตัวไปทั้งหมด

ร่างกายของเธอเหมือนถูกบดขยี้ด้วยหัวรถจักรอย่างรุนแรง ทุกส่วนในร่างกายมันปวดจนไม่มีคำจะบรรยายได้ เธอลองขยับตัวเบาๆ บางที่ในร่างกายก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาทันที ภาพเรื่องราวเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัวเธอ ทันใดนั้นสีหน้าของนัชชาก็ซีดลงทันที ไอ้คนเลวนั้นไม่สนการต่อต้านของเธอเลยแม้แต่น้อย แถมยังทำกับเธอหลายต่อหลายครั้งตลอดทั้งคืน…

ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่บรรยาออกมาไม่ได้ เธอเอาผ้านวมผืนใหญ่มาห่อตัวแล้วลุกขึ้นจากเตียง ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็มีคนเปิดออกมา ผู้ชายที่แค่พันผ้าขนหนูตัวน้อยไว้ที่เอวเดินออกมาอย่างสบายใจ เขาน่าจะสูงสักราวๆ 190 เซนติเมตร เอวคอด มีซิกแพค ผิวสีข้าวสาลีที่ดูสุขภาพดี …

นัชชากรีดร้องออกมา แล้วรีบหันหน้าไปทางอื่นหลบสายตาเขา  นาย ทำไมนายไม่ใส่เสื้อผ้า !  

เตชิตฟังเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาวแล้วก็มองดูเธอที่ห่อตัวเองเอาไว้แน่นเหมือนเกี๊ยว เขากระตุกปากขึ้น  ทำก็ทำมาแล้ว มีอะไรให้อายอีก  

นัชชาหน้าแดงจนจะระเบิดออก  กลางวันแสกๆ นายอย่าพูดอะไรแบบนี้จะได้ไหม 

หลักจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา  เงินฉันจะจ่ายให้นาย ส่วนตอนนี้นายก็ไปได้แล้ว  

เตชิตขมวดคิ้วเขาเดินเข้าไปยังเตียง แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรก็โดนนัชชารู้ทันแล้วก็กลิ้งไปอีกฝั่งของเตียง เธอเอาผ้าห่มผืนใหญ่ห่อตัวแล้วลุกขึ้นจ้องเขม็งมาที่เขา  อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว หยิบเงินนั่นแล้วไปซะแล้วก็เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนห้ามเอาไปบอกใครด้วย เข้าใจไหม?  

ชายคนนั้นหรี่ตามองเธอ   แต่งงานแล้วแต่นี่ก็ยังเป็นครั้งแรกของเธอ คิดจะหลอกผมหรอ  

  ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วจริงๆ  

ประโยคนี้ทำให้เตชิตหยุดชะงัก เขามองไปยังผู้หญิงด้วยสายตาเย็นชา เขารู้อยู่แล้วละว่าเธอไม่ได้พูดโกหกเพราะว่าเมื่อคืนเขาก็รู้แล้ว ฉะนั้นในตอนนี้เธอก็ไม่ได้พูดโกหกเหมือนกัน

แต่งงานแล้วงั้นเหรอ?

แม้เตชิตจะเป็นคนที่มีกิเลศตัณหามากในเรื่องนั้นก็จริงแต่เขาไม่ยอมไปเป็นมือที่สามที่ทำลาครอบครัวของคนอื่นเด็ดขาด พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ถ้าเมื่อคืนเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่ยอมแตะต้องตัวเธอเป็นอันขาด

ทันใดนั้นเตชิตรู้สึกขยะแขยงนัชชาขึ้นมา เขารีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น แต่ก่อนที่เขาจะเดินจะเดินออกไปจากห้องเขาหันมามองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย  รสชาติเธอก็ไม่เลวนะ แต่เสียดายไร้ลีลาไปหน่อย 

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องไปไม่หันมามองอีกเลย

เธอตกตะลึง แล้วกัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอก็ค่อยๆ แดงขึ้นมา ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายแบบนี้แค่จะออกมาหา  โฮสต์ สักคนยังเกิดเรื่องอัปยศขนาดนี้อีก ไร้ลีลามันเป็นความผิดของเธอเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะดวิษไม่ยอมมีอะไรกับเธอเลยสักครั้งเธอจะไร้ประสบการณ์ได้ยังไง

นัชชาเข้าไปอาบน้ำด้วยความอึดอัด หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยเธอก็ไปตรงเคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับถูกพนักงานจ้องมองด้วยสายตาแปลกประหลาด

 คุณนัชชา เมื่อคืนคุณไม่ได้สั่งบริการพิเศษค่ะ  

ไม่ได้สั่งงั้นเหรอ ? แล้วที่เธอปวดไปทั้งตัวนี่คืออะไร ?

 ฉันสั่งนะ คุณลองเช็คให้ดีอีกที ห้อง 709  

เมื่อเคาท์เตอร์ได้ยินคำว่าห้อง 709 สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป  ห้อง 709 ของเราเป็นห้องสำหรับ VIP ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้า ผิดคนรึเปล่าคะ…