เท่าที่รู้จักกันมาในสายตาเธอเตชิตไม่ได้เป็นคนที่ชอบยิ้ม แต่ในรูปถ่ายเขากลับยิ้มอย่างสดใสเป็นยิ้มที่มาจากความรู้สึกก้นลึกของหัวใจ
เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สามารถทำให้น้ำแข็งละลายได้
นัชชายกรูปขึ้นมาดูอย่างลืมตัวผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขาสวยมาก ผมยาว ตาโต หน้าเล็กเท่าฝ่ามือ ยิ่งพอยืนข้างกันดูเหมาะสมกันมาก
ตอนแรกนัชชาก็แค่อยากดูรูปเฉยๆแต่พอดูไปดูมาในใจเธอกลับมีความรู้สึกจุกแบบพูดไม่ออก
คุณทำอะไรอยู่
มีเสียงทุ้มถามขึ้นจากข้างหลัง
เธอตกใจมือสั่นทำให้รูปถ่ายร่วงลงบนโต๊ะ มะ… ไม่ได้ทำอะไร
เขาก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หยิบรูปขึ้นมาตั้งวางไว้ที่เดิม หันกลับมามองหน้าเธอด้วยสายตานิ่งๆ ใครอนุญาตให้เธอแตะต้อง
นัชชากลืนน้ำลายลงคอ ฉันไม่ได้ตั้งใจ เห็นมันวางอยู่บนโต๊ะ…
เตชิตไม่ได้ตั้งใจจะเอาเรื่อง แต่พอเห็นเธอตื่นเต้น ถ้ามีคนวางกระเป๋าเงินไว้ เธอก็จะหยิบมาดูเหรอ
ขอโทษค่ะ นัชชาก้มหน้านึกว่าเขาโกรธที่เธอทำรูปตกยิ่งทำให้รู้ได้ว่าผู้หญิงในรูปคงจะมีความสำคัญกับเขามากน่าจะเป็นผู้หญิงที่เขาชอบ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมเขายังมายุ่งกับเธอหละ
เตชิตมองไม่เห็นสีหน้าของเธอ เขาเดินอ้อมไปนั่งที่เก้าอี้แล้ววางเอกสารสอบสัมภาษณ์ไว้ที่โต๊ะ ขาเธอเป็นยังไงบ้าง
นัชชากำลังเสียใจแต่พอเขาเอ่ยปากถามเธอทำให้เธอกำมือแล้วหันมาถามเขา เตชิต คุณมีแฟนแล้วใช่มั้ย?
เตชิตชะงักมือที่กำลังเปิดเอกสาร เงยหน้าขึ้นจ้องไปที่เธอจนหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้น
เตชิตไม่รู้ว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร มีอะไรก็พูดมาตรงๆ
นัชชาถอดหายใจ ถ้าเกิดว่าคุณมีแฟนอยู่แล้วเราก็ไม่ควรอยู่ด้วยกัน ฉันไม่อยากเป็นคนประเภทเดียวกับปณิตาค่ะ
ได้ยินเธอเอ่ยถึงปณิตา เขาขมวดคิ้วถาม แฟนที่ไหนละ?
เขามีชีวิตอยู่มา 32 ปี ไม่น่าเชื่อว่ายังไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย ทุกครั้งมักจะจบลงก่อนที่จะได้เริ่มเพราะไม่ได้รู้สึกดีด้วย อย่าว่าแต่แฟนเลยแทบจะไม่มีผู้หญิงที่ไหนกล้าเข้าใกล้เขาด้วยซ้ำ
นัชชาใช้คางชี้ไปยังรูปที่วางอยู่บนโต๊ะ ก็คนนั้นไง
ทำให้เตชิตเข้าใจขึ้นมา ยิ้มตอบ นั่นมันน้องสาวฉัน
…
นัชชาอึ้ง น้องสาวเหรอ
น้องสาวแท้ๆเหรอ
ไม่ใช่ แต่เราสนิทกันมาก
เมื่อกี้เธอเข้าใจผิดไปเองเหรอ
เธอก้มหน้าแต่สายตาเตชิตที่มองมาทำให้หูเธอเริ่มแดง คุณมีน้องสาว ทำไมคุณไม่เคยพูดถึงเธอเลยละ แหะๆๆ
เธอหึงฉันเหรอ
ปะ เปล่า
การที่เธอปฏิเสธเร็วยิ่งทำให้เธอดูเหมือนโกหก
นัชชาตั้งสติพยายามพูดเสียงนิ่ง ไม่ได้หึง!
เตชิตยกมือทำให้หน้าปัดนาฬิกาสุดหรูตรงข้อมือเกิดแสงระยิบระยับ แล้วชี้ไปที่หูของนัชชา มันแดงหมดแล้ว
…
ก็รู้แหละว่าเขาเห็นแล้วแต่จะพูดออกมาทำไมเนี่ย
นัชชาเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วคะแนนสอบสัมภาษณ์ของฉันเป็นยังไงบ้าง
เตชิตมองไปยังเอกสารที่กางอยู่บนโต๊ะ อยากรู้เหรอ
ใช่ค่ะ
เขาโบกมือเรียกเธอ ยืนไกลขนาดนั้นมองเห็นเหรอ มานี่
ด้วยความที่อยากรู้เธอเลยเดินเข้าไปหาเขาอย่างว่าง่าย
เธอเดินเข้าไปทีละก้าว เธอหยุดเว้นระยะห่างไว้พอควรแต่กลับถูกมือหนาดึงล้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแรง
นัชชารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างใต้ เธอกำลังจะลุกขึ้นยืนแต่ถูกกดไหลให้นั่งลง อยากรู้คะแนนไม่ใช่เหรอ
แต่ แต่แบบนี้ฉันนั่งไม่ค่อยถนัด
เตชิตยิ้ม แล้วเปลี่ยนท่า ถนัดท่าไหน ท่านี้เหรอ
นัชชาขยับดิ้นด้วยความเขินอาย ดิ้นแล้วดิ้นอีกทำให้เตชิตเริ่มมีอารมณ์
หยุดดิ้นได้แล้ว เตชิตพยายามกดเสียงให้ต่ำพร้อมกับกดไหลเธอค้างไว้
เป็นน้ำเสียงที่นัชชาคุ้นเคย เพราะทุกครั้งที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงเสียงเขามักจะต่ำและแหบแบบนี้…
แต่นี่มันห้องทำงาน
นัชชาไม่รู้ตัวการที่เธอใส่ชุดกระโปรงดิ้นไปดิ้นมาทั้งที่นั่งอยู่บนตักเขา ทำให้เขาต้องอดกลั้นห้ามใจตัวเองขนาดไหน
หลังจากที่สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไปทำให้เธอไม่กล้าดิ้นอีกเลยแต่ทุกอย่างเหมือนจะสายไปแล้ว
นัชชาพูดเตือนด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง เตชิต นี่มันห้องทำงานนะ
ฉันรู้ เตชิตเอื้อมมือข้างหนึ่งมาหยิบเอาผลคะแนนแล้วยื่นให้เธอ เอาไป
ทั้งที่ตอนแรกเธอก็แค่ขอดูคะแนนตามปกติแต่ทำไมกลับกลายเป็นมาอยู่ในสภาพนี้
นัชชาหูแดงหน้าแดง ก้มมองดูคะแนนด้วยความตั้งใจ สิ่งที่คาดไม่ถึงคือหัวหน้า HR ให้คะแนนเธอสูงมากแต่ต่างกับผู้ชายอีกคนที่ให้คะแนนเธอไม่มากนัก ส่วนของเตชิต… ให้ระดับกลาง
นัชชาเอาคะแนนทุกช่องมาบวกกัน สายตาก็แอบมองคะแนนของอีกสองคนที่เหลือ เธอขยับขึ้นหน้าเรื่อยๆ เรื่อยๆ อีกนิดเดียวก็จะเห็นแล้ว…
นัชชาร้องออกมาอย่างลืมตัวแล้วรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้ เพราะตอนเธอเห็นคะแนนผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็เสียบเข้าแบบกะทันหันทั้งๆที่เธอไม่ทันตั้งตัว
นัชชายกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดปากตัวเองไว้ส่วนอีกข้างยันโต๊ะไว้ แต่เขากลับไม่พอใจอยากแกล้งเธอมากกว่านี้ บอกมาว่าเธอได้คะแนนเท่าไหร่
นัชชาส่ายหัว แต่เตชิตไม่ยอมแพ้ บอกมาเร็ว อย่าดื้อ
นัชชาปิดปากเงียบไม่ยอมเอ่ยปากพูด กลางวันแสกๆแถมยังเป็นห้องทำงาน เธอเอ่ยปากด่า เตชิต คุณรู้จักอายบ้าง
ตามคาด เตชิตหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเธอว่าเขา ในเวลาแบบเขามักจะอยากแกล้งเธอ
นัชชารู้สึกบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เจ็บมากแต่เธอก็ยังต้องการเขา
เตชิตกระซิบข้างหูเธอ บอกคะแนนของเธอมา
นัชชาทนไม่ไหวยอมเปิดปากด้วยความเขินอาย 9.5 กับ 9 คะแนน…
ใบหน้าของเตชิตท่วมไปด้วยเหงื่อที่เกิดจากการอดกลั้นเอาไว้ รวมกันทั้งหมดเท่าไหร่
นัชชาทั้งแค้น ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัวแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยตะโกนตอบออกไป ทั้งหมด 8.5 คะแนน
เตชิตถึงเริ่มขยับเข้าออก ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าเขาพอใจ
สุดท้ายมือที่เธอใช้ดันโต๊ะเอาไว้ก็เริ่มรู้สึกเมื่อย เตชิตยอมปล่อยจากตัวเธอพร้อมกับเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้า เขาพูด ยินดีด้วยคุณนัชชา คุณได้งานนี้แล้วครับ
