นัชชาได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆบวกกับกลิ่นน้ำหอมในตัวของเขา ยิ่งทำให้มีเสน่ห์แรงดึงดูดมากขึ้นกว่าเดิม
นัชชาที่แผ่นหลังติดกับตู้เสื้อผ้า ฉัน ฉันหมายถึงกลัวสร้างปัญหาให้คุณ
คำพูดที่พูดออกมาอย่าว่าแต่เตชิตจะเชื่อเพราะแม้แต่เธอยังไม่เชื่อตัวเองเลย
เตชิตขี้เกียจเถียงกับเธอ เขาเห็นชุดกระโปรงสีชมพูคอวี เขาหยิบมันออกมา ไปเปลี่ยนเป็นชุดนี้
เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วจนนัชชาตามไม่ทัน
ตอนนี้เหรอ นี่มันใกล้สี่ทุ่มแล้ว
ตอนนี้!
นัชชาไม่กล้าขัดคำสั่ง เธอหยิบชุดจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แต่เขาดึงมือเธอไว้ เปลี่ยนมันที่นี่แหละ
…
เธอคิดอยู่แล้วต้องเป็นแบบนี้
นัชชาได้แต่เดินไปมุมที่ไกลจากเขามากที่สุด เธอหันหลังและเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว
เธอหันหลังกลับมา เสร็จแล้ว
ชุดชีฟองสีชมพูคอวีที่ค่อนข้างลึก แสงไฟที่ส่องตัดกับผิวที่ขาวผ่องทำให้เห็นชัดโดยเฉพาะตรงที่คอเสื้อ….
เตชิตดื่มไปเพียงเล็กน้อยทั้งๆที่พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกปากแห้งขึ้นมาแล้ว
เตชิตขยับปากเดินเข้าไปใกล้แล้วยกตัวเธอให้ลอยขึ้นชิดกับผนัง นัชชากลัวว่าจะตกเลยกอดรั้งคอเขาเอาไว้ ตอนเตชิตเงยหน้าทำให้เห็นหน้าอกของเธอชัดมากยิ่งขึ้น
นัชชาไม่กล้าสบตาเขาเพราะสายตาของเขาจะดุร้ายทุกครั้งที่เขามีอารมณ์
ตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาอ้าปากกัดเธอ
อื้อออ เธอร้องออกมา เจ็บ…
เตชิตค่อยๆบรรจงจูบและทิ้งรอยแดงเอาไว้
บรรยากาศในห้องแต่งตัวค่อยๆเพิ่มขึ้นทำให้เธอหน้าแดงก่ำ ตัวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาเห็นอารมณ์ที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นของเธอ
เธอสวยมาก
นัชชารู้สึกเขินอายที่อยู่ๆเขาก็พูดชมเธอ ในเวลาแบบนี้เขามักจะพูดอะไรออกมาโดยไม่คิด
เธอไม่รู้จะระบายอารมณ์ออกมายังไงนอกจากการเรียกชื่อเขา เต… เตชิต…
ฉันอยู่นี่
เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิตทำแรงกว่าปกติ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วยรึเปล่า
เขาทำตั้งแต่แนบชิดติดผนังจนถึงเก้าอี้ เขาทำไป 2 รอบ ผ่านไปประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง นัชชาหอบหายใจ แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผู้ชายแข็งแรงแบบนี้ทุกคนเลยเหรอ
เตชิตเหล่มองเธอสักพักก็โยนชุดมาให้เธอ พรุ่งนี้ ใส่ชุดนี้ด้วย
พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป
นัชชาหยิบขึ้นมาดู เป็นชุดกระโปรงสีขาวดำ มีกระดุมขึ้นมาเกือบถึงคอยาวกว่าเข่า เธอเข้าใจขึ้นมาทันทีเขาหันไปมองชุดนี้เมื่อเทียบกับชุดเมื่อกี้ ชุดคอวีสีชมพูกระโปรงสั้น…
เธอมองดูจุดแดงๆตามหน้าอก ทำไมต้องสนใจด้วย เธอก็ไม่ได้คิดที่จะใส่ชุดนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
…
พอวันรุ่งขึ้น นัชชาตื่นตั้งแต่ตี 5 กว่าๆแต่ลุกจากเตียงตอน 6 โมง เตชิตตื่นไปออกกำลังกายที่ห้องออกกำลังกายชั้น 3 พอเห็นดังนั้นเธอจึงตามเขาขึ้นไป
ห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้น 3 ถูกนำมาสร้างเป็นห้องออกกำลังกาย มีลู่วิ่งไฟฟ้า จักรยาน เครื่องยกน้ำหนัก มีเครื่องเล่นเกือบครบทุกอย่าง เตชิตใส่เสื้อแขนกุดสีเทา กางเกงออกกำลังกายสามส่วนสีดำ ใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวดำ กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง ผมหน้าม้าที่ไม่ผ่านการเซททรงปลิวขึ้นลงตามแรงวิ่ง เหงื่อที่ไหลผ่านมาหน้าลงมาที่เสื้อ
นัชชานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เมื่อคืนนี้เหงื่อของเขาก็ไหล่ลงบนตัวเธอ
ว้าย! คิดอะไรอยู่เนี่ย
นัชชาหน้าแดง แต่เตชิตไม่สนใจ เธอเลยเดินไปที่ลู่วิ่งอันเล็กที่อยู่ข้างๆ
เธอเดินขึ้นไปบนลู่วิ่ง เธอคิดว่ามันจะช้าเหมือนเครื่องวิ่งทั่วไปแต่ไม่นึกว่ามันจะเร็วทำให้เธอตามไม่ทันจนเสียหลักล้มลงไปอยู่ที่พื้น
นัชชา เตชิตกำลังจะเอื้อมมือไปดึงเธอแต่ก็ไม่ทัน
นัชชารู้สึกตัวอีกทีก็เห็นตัวเองลุกไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นพร้อมแผลตรงหัวเข่า เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ
เตชิตลงจากเครื่องเล่นเดินตรงเข้ามาอุ้มเธอไปห้องนอนพร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกห่วงใยแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ถ้าไม่สังเกตดีๆ
เตชิตวางเธอลงบนเตียงแล้วไปหยิบกล่องพยาบาลมาเขายกขากางเกงขึ้นเห็นเข่าขวารอยฟกช้ำแต่ไม่ถึงกับถลอก เข่าซ้ายโดนเนื้อไม่ลึกมากแต่แผลใหญ่ มีเลือดไหลซิบๆลงมาตามขา
เตชิตหยิบยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ด ทนหน่อยนะ
นัชชาพยักหน้ารับ แต่พอรู้สึกได้ถึงยาที่โดนเข้ากับแผลของเธอทำให้แสบจนกัดปากตัวเองไว้ โอ้ย
พอทนครั้งแรกได้สักพัก เตชิตก็กำลังเตรียมล้างครั้งที่ 2 นัชชาทนไม่ไว้อีกแล้ว ไม่เอาแล้ว มันแสบ…
เตชิดกดขาเธอเอาไว้ ต้องล้างให้สะอาด เดี๋ยวแผลติดเชื้อ
พูดจบก็จับขาเธอมาวางไว้ที่หน้าตัก กันไม่ให้เธอยกขาหนี
หลังจากที่ล้างแผลเสร็จ เขาก็เอาสำลีก้านยาวมาทำความสะอาดแผลให้เธอ นัชชารู้สึกแสบที่แผลมาก
เขาหยิบยาที่ปรัณเคยให้ไว้ออกมา เขาไม่นึกว่าวันนี้มันจะสามารถได้ใช้ประโยชน์ เขาหยิบยามาทาให้เมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เขาถึงจะปล่อยมือออกจากขาของเธอ
เตชิตเห็นหน้าที่ซีดขาวของเธอ พร้อมกับถอนหายใจ แค่ใช้ลู่วิ่งอันเดียวก็ทำให้ตัวเองเจ็บตัวมีแผลได้ขนาดนี้ ฉันไม่รู้จะว่าเธอยังไงแล้ว นัชชา
นัชชาก็รู้สึกไม่ดี ฉันจะไปรู้ได้ไง ว่าลู่วิ่งของคุณจะเร็วขนาดนั้น…
เตชิตรู้ว่าเธอเจ็บตัวอยู่เลยไม่ได้ต่อว่าอะไรเธออีก สอบสัมภาษณ์วันนี้เธอไม่ต้องไปแล้ว ฉันจะยกเลิกมันให้เอง
