ในตอนนี้เตชิตอยู่ที่อพาร์เมนต์สุดหรูที่ตั้งอยู่ข้างบริษัท พึ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ได้รับโทรศัทพ์จากธนัท
คิ้วของเขาขมวดแปลกใจเล็กน้อย นายพูดว่าใครนะ?
ธนัทพูดยั่วยวนเขา ก็นัชชาไง ทำไมฟังแล้วรู้สึกว่าแอบซ่อนสาวไว้ไม่น้อยนะ
เตชิตไม่มีอารมณ์มาเล่นถือโทรศัพท์เดินไปที่เครื่องทำน้ำรองแก้วเครื่องรินน้ำฟองออกมา ของเหลวที่กระตุ้นลำคอชั่วขณะ และเขาก็พูดว่า
ฉันไม่ไปนายก็จัดการไปแล้วกัน
เฮ้อคนของนายฉันจะจัดการได้ยังไงหล่ะ ฉันเห็นเธอดื่มไปไม่น้อยเลยนะคาดว่าน่าจะดื่มไปเยอะพอสมควรเลยนะ นายไม่กลัวว่าระหว่างฉันจะคิดไม่ดีไม่ร้ายเหรอ แม้ว่าธนัทจะไม่ได้ชอบนัชชาเป็นพิเศษแต่เรื่องของความรู้สึกเดิมที่แล้วก็เป็นเรื่องของคนสองคนถึงเตซิตจะชอบความคิดของเขาแต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญแล้ว
ความตั้งใจแต่เดิมแล้วเขาก็ยังหวังว่าเตชิตจะมา ถึงอย่างไรก็ตามสองวันนี้ที่เขาทะเลาะกับนัชชาคนที่เจอกับความหายนะก็ไม่ใช่เขา ไม่มีอะไรทำก็ให้เขาเข้าประชุมทำงานนอกสถานที่ไปคบค้าสมาคมกับลูกค้าทำให้เหมือนกับคนบ้างาน
การมีความรักก็เป็นประโยชน์ต่อเขา ทำให้หันเหความสนใจ
เตชิตท่าทางที่กำลังจะวางโทรศัพท์ นายกล้าเหรอ？
ธนัทก็หัวเราะขึ้น ในเมื่อนายเป็นห่วงเขาทำไมไม่มาดูเองหล่ะ ทำแบบนั้นไม่เหนื่อยเหรอ…ฮัลโหลฮัลโหล？
ยังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็ถูกวางสายไป ธนัทนำโทรศัพท์ออกจากหูแล้วมองดูจอโทรศัพท์ เย็นชา
นัชชากับเตชิตทั้งสองบ้านนี้อยู่คนคนละทิศทาง เตนัทลอว์เฟิร์มอยู่ที่ตะวันออกสุด อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมากไม่ค่อยสะดวกเท่าที่ควร ธนัทคำนวณแล้วก็คิดว่าจะไปส่งเธอก่อน มิเช่นนั้นก็ยังต้องขับกลับไปกลับมา
คุณธนัทขอบคุณมากเลยนะคะ ในขณะทางอาการเมาของนัชชาก็เริ่มหายไปก็รู้สึกตัวขึ้นมานิดหน่อยรู้สึกเกรงใจก็กล่าวคำขอบคุณธนัท
ไม่เป็นไรครับ ประจวบเหมาะขับทันไฟแดงทางแยกพอดีธนัทขับรถมาอยู่ใต้ไฟจราจรเขาหันหัวไปทางเธอช่วงนึง เธอกับเตชิตช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ？
เอ่อ… นัชชารู้สึกสับสนและมองไปที่ธนัทไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีความสัมพันธ์ของเธอและเตชิตเหมือนกับว่าไม่ใช่เรื่องที่สามารถพูดคุยกับพวกเพื่อนสนิทได้
ธนัทมองหน้าเธอที่เต็มไปด้วยความสับสนก็ส่ายหัวไปมาอย่างจนปัญญา ถ้ารู้สึกว่าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรถึงเตชิตเขาจะดูเป็นคนที่เย็นชาแต่แท้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญต่อความรู้สึกเมื่อคุณเข้าใจมากขึ้นเดี๋ยวคุณก็รู้เอง
นัชชาไม่เข้าใจว่าทำไมธนัทต้องพูดกับเธอเรื่องนี้ เธอทำได้เพียงคล้อยตามและพยักหัว โอเคค่ะ
รถขับถึงเตนัทลอว์เฟิร์มก็เกินเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว นัชชาลงจากรถก็ไม่ลืมที่จะกำชับธนัทให้ส่งจินต์ถึงบ้าน
คุณธนัทคะจริงๆ แล้วเพื่อนของฉันเป็นแฟนคลับตัวน้อยๆ ของคุณนะคะ เขารู้สึกเคารพนับถือคุณมากเลยนะคะ คำพูดพวกนี้นัชชาไม่ได้พูดโกหกก่อนหน้านี้จินต์เลื่อมใสศรัทธาเขาจริงๆ
ธนัทนึกถึงตอนที่จินต์ตะโกนเรียกตัวเองว่า อ่อนแอแบบนั้นก็ไม่ได้จริงใจ แวบมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่กำลังนอนอย่างสบายอยู่ที่เบาะหลัง ไม่ต้องเป็นห่วงครับผมไม่ทิ้งเธอไว้กลางทางแน่นอนคุณรีบเข้าไปเถอะครับ
นัชชากล่าวขอบคุณอีกครั้ง ครั้งนี้ก็ได้หันตัวเดินไปทางประตูทางเข้า
แสงในยามราตรีไฟข้างทางที่มืดสลัวลมเย็นพัดผ่าน กิ่งของต้นไม้ที่แกว่งไปมา นัชชาอดไม่ได้ที่จะเอาเสื้อผ้าห่อปิดคลุมตัวไว้ ยืนแอบอยู่ที่ประตูแล้วใช้เท้าเปิดประตูหัวไม่หันกลับแล้วแอบย่องเข้าไป
และใต้ต้นไม้หนึ่งที่ไม่ไกลจากประตูมากนัก มีรถเบนซ์จอดอยู่อย่างเงียบๆ ไฟของรถก็ปิดหมด นี่ถ้าไม่ได้ลดกระจกลง คงคิดว่าในรถนั้นไม่มีใครอยู่
ที่พื้นข้างล่างนอกรถก็ยังคงหลงเหลือเศษหัวของบุหรี่ตกไว้และก็ไม่รู้ว่าบุคคลนี้มานานแค่ไหนและรอนานแค่ไหนแล้วมองดูไฟที่คฤหาสน์ทั้งเปิดและจนดับไปจากนั้นรถก็ค่อยขับออกไป
……
นัชชาเมาหนักมาก เมาค้างจนส่งผลทำให้วันที่สองก็ยังคงไม่ตื่น ลืมตาตื่นก็ปาเข้าไปแปดโมงเช้าแล้ว ตอนแปดโมงครึ่งเธอก็ต้องไปทำงานแล้ว
……
กินข้าวไม่ทันแม้กระทั่งทั้งเสื้อผ้าก็ไม่มีเวลาที่จะเปลี่ยน ล้างหน้าล้างตาอย่างรีบร้อนออกไปแต่ถึงยังไงเรียกรถไปบริษัทกว่าจะถึงก็เกือบๆ เก้าโมงเข้าไปแล้ว
ตัวเองคิดว่าต้องโดนด่าแน่ๆ แต่คิดไม่ถึงว่าเวทิดาจะไม่อยู่ห้องทำงาน นัชชากำลังโล่งใจ แก๋ก็เกินเข้ามาอย่างร้อนรน เธฮหยุด ได้แล้วรีบไปที่ห้องประชุม A3 สิ
นัชชาไม่เข้าใจ ห๊ะ？
แก๋จ้องเธอตาโต อย่าบอกนะว่าเธอลืมว่าวันนี้มีประเมินผลตรวจสอบคนทำงานใหม่…
ตายแล้ว！ นัชชาหน้าซีดลง ฉันลืมจริงๆ！
เร็วๆ เอาพวกไฟล์เอกสารที่เธอใช้ประจำกับสมุดจดไปทำเวลาหน่อยก็ยังทันนี่พึ่งผ่านไปยี่สิบนาทีเองได้ยินมาว่าคุณเตชิตมาด้วยตนเองเลยนะเธอก็ดูๆแล้วก็น่าแอบย่องเข้าไปได้ไหม
นัชชาเดิมทีก็กลัวๆอยู่แล้วนี่ยิ่งได้ยินว่าเตชิตมาด้วยตนเองเธอยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ มากจนกระทั่งเธออยากยกเลิกมัน คือฉัน ถ้าตอนนี้นี้จะขอลาหยุดยังทันไหม？
แก๋พยักหน้า ฉันคิดว่าถ้าเธอลาออกซะตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังทัน
…
เอาเถอะเธอรีบไปซะไม่ต้องมานั่งคิดอะไรเยอะแยะแล้ว
นัชชาไม่มีทางเลือกเก็บของเสร็จในใจตึงเครียดเป็นกังวลอย่างมากในขณะที่เดินไปห้องประชุม A3
หนึ่งก้าวสองก้าวยิ่งเดินเข้าใกล้เท่าไหร่ในใจของเธอก็ยิ่งดิ่งลงไป
มันไม่ง่ายเลยกว่าที่เธอจะเดินถึงหน้าประตูเธอถอนหายใจเฮือกหนึ่งเคาะบานประตูที่ปิดอยู่อย่างแน่นได้ยินเสียงขานรับอนุญาตเธอก็ผลักประตูเข้าไป
ข้างในห้องประชุมขนาดใหญ่มีการจัดที่การนั่งอย่างเป็นระเบียบอยู่สองแถวที่ตรงกลางสุดในตอนนี้เป็นบุคคลที่เธอไม่พบมาหลายวันแล้ว ใช่ นั้นคือเตชิต
นิ้วของเธอขดตัวขึ้นมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับความกดดันจากทางสายตาของผู้นำบริษัทหลายๆคน เธอรู้สึกใจฝ่อนิดหน่อย
เธอมาหาใคร？
นัชชากระไอกระแอม ดิฉัน ดิฉันมาเข้ารับประเมินผลคนทำงานใหม่ค่ะ…
เสียงพูดหยุดลงทุกคนขมวดคิ้วขึ้นมาเวทิดาซึ่งเป็นคนผู้นำของเธอก็รู้สึกเสียหน้าบวกกับความรู้สึกส่วนตัวก็วิจารณ์อย่างไร้ความปราณี รู้ไหมว่าการประเมินผลเริ่มตอนกี่โมง？
นัชชาสะอึก แปดโมงครึ่งค่ะ
แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว？
… ที่ถูกถามมานัชชาทำให้นัชชาพูดไม่ออกรู้สึกโกรธตัวเองเสียดายว่าทำไมเมื่อคืนเธอต้องไปดื่มเหล้าด้วยนะ
การที่จะเป็นพนักงานมีคุณภาพ พื้นฐานที่สุดคือการปฏิบัติตามกฎและข้อบังคับ การมีแนวคิดของเวลา ถ้าพื้นฐานสุดคุณยังทำไม่ได้งั้นคุณก็ไม่จำเป็นต้องเข้ารับการประเมิน เวทิดาพูดได้โหดร้ายมากเธอไม่ได้ทำเหมือนกับว่าเห็นว่านัชชาเป็นพนักงานของตัวเองเลยด้วยซ้ำ
อย่าว่าแต่การปกป้องหรือเข้าข้างเลย คนที่ซ้ำเติมก็เป็นคนนั้นที่โหดร้ายที่สุด
ถูกด่าต่อหน้าคนมากมายเธอที่หน้าหนาที่ถูกต่อว่าก็ยังหน้าแดงเป็นเลือดฝาด เธอโค้งก้มหัวลงเล็กน้อย เพราะเหตุนี้เธอจึงพลาดสายตาของคนที่นั่งอยู่ที่นั่งหลัก
บรรยากาศในห้องประชุมมีความเย็นเล็กน้อยปวิมลมองดูฉากตรงหน้าดูเหมือนเธอไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงเยอะก็ชนะนัชชาแล้ว
คิดแบบนี้เธอก็มีความรู้สึกดีใจ
เตชิตมองดูร่างของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงประตูแทบจะนิ่งแข็งไม่ไหวติงหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะหลบเลี่ยงเธอวันนี้ที่ได้เห็นเธอรู้สึกว่าผอมลงไปหน่อย หน้าก็ดูผอมลงคางก็ดูเรียวขึ้นมาก
เขาไม่อยู่ ชีวิตเธอก็ผ่านไปอย่างไม่ค่อยดีนัก
พอเขารู้อย่างนี้ทำให้ความทุกข์ปรากฏรอยอยู่ภายในใจเขาเล็กน้อยเขามองที่เวทิดาแวบหนึ่งหลังจากนั้นก็ยังคงโจมตีเธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด นิ้วที่วางอยู่บนโต๊ะก็ขยับเล็กน้อย เตรียมพร้อมที่จะพูดแต่ก็มีเสียงผู้ชายดังแทรกขึ้นมา
เมื่อเช้าวันนี้ผมให้นัชชากลับไปเอาเอกสารมาให้ผม อาจจะทำให้เธอเสียเวลาไปหน่อยในฐานะที่ผมเป็นผู้นำของทนายต้องแสดงความรับผิดชอบครั้งนี้อนุญาตให้คุณเข้าร่วมการทดสอบได้ครั้งหน้าอย่าเป็นแบบนี้อีกรู้ไหม？
