ตอนที่61 เตชิตถูกวางยา
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาเหมือนจะเป็นฝ่ายที่อยู่เหนือกว่า แต่ในใจก็รู้สึกไม่เป็นสุข
โดยเฉพาะตอนนี้ เห็นนัชชานั่งอยู่ข้างๆนภัทร สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่เก็บเอาไว้
สมน้ำหน้า
ใครใช้ให้ทำร้ายเธอทั้งๆที่ยังไม่สามารถเอาชนะใจเธอได้ กรรมตามสนองแล้ว สักวันจะเก็บจนกลายเป็นแผลในใจ
ธนัทไม่สนใจเขา พูดคุยกับธาตรีและนภัทร เตชิตก็ร่วมพูดด้วยบางครั้ง หรือตอนที่ต้องแสดงความคิดเห็น นัชชาก็จะหันไปมองเขาอยู่บ่อยๆ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันสองต่อสอง
นัชชาไม่ได้ลืมจุดประสงค์ที่ตัวเองมา กำลังรีบจับหูส่งสัญญาณ ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น
คุณนัชชาครับ ปริมาณแอลกอฮอล์ของคุณดีมั้ยครับ เสียงของนภัทรกระซิบถามข้างหูแบบกะทันหัน
กลิ่นที่ไม่คุ้นเคยลอยเข้ามาแตะจมูก นัชชาที่กำลังดูไปทางเตชิต ทำให้เธอตกใจมาก จนตัวสั่น
นภัทรเห็นเลยยกมือไปจับหลังเธอ ไม่รู้ว่าจงใจรึเปล่า ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ
นัชชาขยับออกแล้วหนีมือที่เขาจับอยู่เล็กหน่อย ยกมือจับหู ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะคะ
เธอบอกแก้ตัวไปอย่างนั้น แล้วรีบลุกเดินออกจากห้องไป
เธอเพิ่งก้าวออกไป เตชิตก็ยกเหล้าในแก้วดื่มจนหมด แล้วเดินตามออกไป
นภัทรมองไปทางธนัทด้วยสีหน้างง คุณเตชิตเป็นอะไรครับ
ธนัทหรี่ตาลง ยิ้มแบบแห้งๆ ในใจแอบรู้สึกซวยแทนนภัทร เมื่อกี้คุณทำเด็กผู้หญิงตกใจ เตชิตเขาคงกำลังไปปลอบ
………….. นภัทรหน้าซีด คือ คือ…..ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่าเธอ………
อย่าตื่นกลัว ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย พูดจบ ธนัทยิ้มกว้างกว่าเดิม ยิ่งทำให้นภัทรรู้สึกกลัวกว่าเดิม
ธาตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกโล่งอกที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไร
…………………………
ออกมาถึงนอกห้อง นัชชายืนอยู่หน้าอ่าง ยื่นมือไปสัมผัสน้ำที่ไหล่ออกมาจากก๊อก น้ำเย็นที่ไหล่ลงโดนมือเธอ
ในหัวของเธอมีแต่การกระทำที่ไม่รู้สึกรู้ร้อนของเตชิตเมื่อครู่
เธอคิดว่าปกติเตชิตเป็นคนเย็นชาอยู่แล้ว แต่ไม่นึกว่า นั่นมันแค่เศษเสี่ยวของเขา ผู้ชายคนนี้จงใจไม่สนใจเธอ นี่ต่างหากความเย็นชาที่แท้จริง
ตั้งแต่เจอเธอจนถึงตอนนี้ เขามองมาที่เธอน้อยมากเหมือนกับว่าตั้งใจ
นัชชาเงยหน้ามองตัวเองในกระจก หน้าที่เล็กเท่าฝ่ามือที่แต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ชุดสีดำที่ห่อหุ้ม ทำให้เธอดูดี แต่กลับไม่มีความมั่นใจ
ตอนที่สติเธอกำลังล่องลอย ก็ได้ยินเสียงกดน้ำดังมาจากข้างห้อง ไม่นานก็ได้ยินเสียงผู้หญิง รู้ยัง วันนี้ธยาน์มาด้วย เธอเห็นรึยัง
อีกคนตอบกลับ เห็นแล้ว เธอแต่งตัวขนาดนั้น ฉันอยากแกล้งทำเป็นตาบอดก็ทำไม่ได้
เธอรู้มั้ย เธอมาทำอะไร
ฉันจะรู้ได้ไง ตอนนี้ไม่มีใครคบหาเธอแล้ว พูดจบ เธอหยุดนิ่งไปสักพัก พูดด้วยความไม่แน่ใจ ได้ยินมาว่าเธอมาเพราะเตชิต
เตชิตหรอ
เธอกำลังจะเดินออกไปเพราะไม่อยากเสียมารยาทแอบฟัง แต่ก็ต้องหยุดเดินเพราะได้ยินชื่อของเขา
ใช่ ฉันได้ยินเพื่อนฉันพูดว่าวันนี้ ธยาน์จะรวบรัดเตชิต แต่ไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน
หน้าอย่างนั้น เตชิตจะชอบเธอหรอ นอกจากจะต้องวางยาเขา เธอพูดไปด้วยกลัวไปด้วย เธอคงไม่ทำแบบนั้นจริงๆใช่มั้ย
เห้ย พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ฉันนึกชึ้นมาได้ว่าเธอเคยซื้อยาอะไรบางอย่างกับเพื่อนฉัน เธอว่าเธอคง ไม่……………
หลังจากนั้นนัชชาไม่มีกระจิตกระใจฟังเธอสองคนพูดต่อ
พอนึกได้ว่าเขาอาจจะโดนวางยา นัชชาก็รู้สึกกลัว รีบเดินกลับห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นเขา
พี่ธนัท เตชิตละคะ
ธนัทเลิกคิ้ว ตอนเธอออกไป เขาก็ตามออกไปเลย ไม่ได้ไปหาเธอหรอ
นัชชาขมวดคิ้ว ไม่รู้จะบอกธนัทยังไง กลัวว่าตัวเองจะคิดผิดไปเอง ส่ายหน้า ขอตัวออกไปแปปนึงนะคะ
พูดจบ ไม่ทันที่ธนัทจะได้ตอบอะไรกลับก็รีบเดินออกมา
เธอออกมาก็เจอกับผู้หญิงสองคนตรงหน้าห้องน้ำ คงเป็นคนสองคนที่อยู่ในห้องน้ำเมื่อกี้ นัชชาเก็บอารมณ์แล้วเดินตามหลังผู้หญิงสองคนนั้นไปอีกห้องหนึ่ง
เธอสูดหายใจแล้วเดินตามเข้าไปทันทีที่ประตูถูกปิดออก ในห้องที่ค่อนข้างมืด เธอเห็นบนโซฟามีผู้ชายสามคนกับผู้หญิงสี่คนนั่งอยู่ สายตาหยุดอยู่ที่หน้าคุ้นเคยของผู้ชายคนหนึ่ง
มือยาวที่ถือแก้วเหล้าไว้ในมือ กำลังจะยกขึ้นดื่มแต่หยุดชะงักตอนเห็นเธอเข้ามา คิดว่าเธอมายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
วางยา
ในหัวคิดได้แค่นี้ เธอดันออกแล้วเดินตรงเข้าไป แย่งแก้วที่อยู่ในมือของเขา เสียงเธอหอบพยายามปกปิดความกังวล ไม่ต้องดื่มแล้ว วันนี้คุณดื่มไปเยอะแล้ว
เขาขมวดคิ้ว มองไปยังหน้าแดงเล็กๆที่ดูตื่นกลัว เพียงแค่สองวิ เขาก็ปัดมือเธอออกแล้วแย่งแก้วจากเธอคืนมา
นัชชากระวนกระวาย เสียงดังกว่าเดิม คุณไม่ควรดื่มต่อ
เตชิตมองหน้าเธอด้วยความงง พูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ ออกไป
คนในห้องหยุดนิ่งด้วยความงุนงง แต่ไม่นานก็เรียกสติกลับมาได้ ได้ยินเตชิตพูดออกมาแบบนั้น ก็เริ่มไม่มีความเกรงใจ
เห้ยๆ เธอเป็นใคร เข้าผิดห้องรึเปล่า
เธอดื่มหนักจนเมารึเปล่า ไม่ได้ยินเขาไล่หรอ ทำไม จะไปเองดีๆหรือจะให้พวกฉันช่วย
นัชชาไม่ได้สนใจว่าพวกเขาพูดอะไร พยายามงัดข้อแย่งแก้วกับเตชิตต่อ
คุณเต เพื่อนของคุณหรอ ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงที่ใส่ชุดกระโปรงรัดรูปคอกว้างนั่งเข้าไปใกล้ๆเตชิต
ผมยาว ตาโต ผมที่ถูกปล่อยลงมาแต่ก็ปิดหน้าอกเธอไม่มิด
นัชชาเป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังรู้สึกอย่าว่าแต่ผู้ชายเลย
เตชิตไม่แม้แต่มองมาที่เธอ ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่รู้จัก
ไม่รู้จัก
นัชชากัดปาก เธอยกยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ตึงเครียด เธอละสายตาแล้วกลับไปจ้องหน้าเขาต่อ
นัชชาเอ้ยนัชชา จะมาทำไมให้ตัวเองขายหน้า
เธอมองดูมือที่วางอยู่ตรงไหล่ของเตชิต จุดอารมณ์เธอขึ้นมา มือที่จับแก้วไว้ก็กำแน่นขึ้นกว่าเดิม ในแววตาของเธอเริ่มชื้นน้ำตาคลอ ได้ คุณจะดื่มใช่มั้ย
เตชิตกำลังคิดว่าเธอจะทำอะไร ก็เห็นเธอยกแก้ว ยกหน้าดื่มทีเดียวจนหมดแก้ว
ค่าแอลกอฮอล์ที่แรงไหลลงคอเธอ นัชชาสำลักเเต่ก็ดื่มจนหมดแก้ว
‘ปึง’ เธอวางแก้วลงโต๊ะ แล้วหันหลังเดินออกจากห้อง
เขาขมวดคิ้ว คนในห้องยังคงหัวเราะเล่นเหมือนเดิม เสียงเพลงดังขึ้น ธยาน์ที่นั่งชิดตัวติดกับเตชิต
เตชิตก้มมองแก้วเหล้าใบนั้น ตรงขอบแก้วมีรอยลิปของเธอติดอยู่
เขาหยิบมันขึ้นมา แล้วโยนแก้วไปทางผนัง
แก้วที่แตกกระจาย ทันใดนั้นทุกคนก็เงียบเสียงลงไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อ
