คุณทนาย จดทะเบียนสมรสกัน – ตอนที่69 ถ้าอยากไปก็หอมฉันสิตอนที่69 ถ้าอยากไปก็หอมฉันสิ นัชชารู้สึกผ่อนคล้าย เลยพูดเล่นกลับ “ฉันนึกว่าคุณจะต่อยฉัน” ดรณ์ยังคงโบกมือไล่เธอเหมือนเดิม “ไปได้แล้ว กลับไปทำงานต่อ” นัชชารู้สึกโล่งใจตอนเดินถึงห้องทำงาน นึกถึงคำพูดเมื่อเช้าของเตชิต กับการกระทำเมื่อครู่ของดรณ์…..เธอส่ายหน้า เธอคิดมากไปเอง โทรศัพท์สั่น เธอยกขึ้นดู เป็นข้อความจากเตชิต: ออกไปข้านอกต้องรายงานฉันไม่ใช่หรอ หรือเธออยากโดน ออกไปข้างนอกหรอ นัชชากระพริบตาแบบงง แค่อยู่ตรงระเบียงไม่ถือว่าออกนอกสถานที่มั้ง………แต่เดี๋ยว เขารู้ได้ยังไง เธอหันหลังมองดูรอบๆ แต่ก็ไม่พบเขา เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ รีบกดพิมพ์ตอบกลับไป: คุณรู้ได้ยังไง ห้องประธาน ตรัณมองดูเจ้านายตัวเองย้ายกล้องวงจรในห้องทำงานของคุณนัชมาไว้ที่ห้องทำงานตัวเอง ก้มมองดูจอคอม แล้วกดส่งข้อความไปด้วย ยกยิ้มมุมปาก เขามองดูนอกหน้าต่าง ทำไมเขารู้สึกเหมือนโลกของเขามือมนต์ คงเป็นเพราะตกใจกลัวแน่ๆ ตรัณรวบรวมความกล้าบอกออกไป “คุณเตครับ เหลืออีกสิบนาทีก็จะเข้าประชุมแล้วนะครับ” “รู้” ตรัณเผลอมองหน้าจอคอม ย้อนแสงเขามองเห็นไม่ชัด “คุณเตครับ คุณย้ายมาไว้ที่นี่ คุณนัชเขารู้ไหมครับ” ได้ยินดังนั้น เขาก็เงยหน้ามองครัณด้วยสายตาเอาเรื่อง น้ำเสียงกดดัน“แกคิดว่าไงล่ะ” สายตากดดันแบบนี้………….. ตรัณยิ้ม “ผมว่าเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องให้คุณนัชรู้ เหอะๆ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร…………” เตชิตมองดุเขาตัวเองอย่างรังเกียจ อย่างน้อยก็จบวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่ทำไมถึงปากดีขนาดนี้ แต่ลุงแกบางคนก็ชอบที่โดนตามใจ พูดจาหวานๆแบบนั้นใส่ โบกมือไล่ “แกไปรออยู่ที่ห้องประชุมไป” ตรัณดีใจ “ครับ” เขาชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงคือ สิ่งที่เจอในห้องทำงานยังไม่จบ เพราะเขาเห็นว่านัชชาจะเข้าประชุมด้วย เขานึกขึ้นได้เรื่องอุบัติเหตุครั้งนั้น บอกว่าจะให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์มาร่วมฟังด้วย เลืมมันไปได้ยังไง พอคิดได้ดังนั้น ตรัณก็เดินไปทักทายนัชชา บอกเธอคร่าวๆว่าเธอจะต้องร่วมประชุมควรพูดอะไรบ้าง นัชชารู้สึกซึ้งใจ พูดขอบคุณเขาไม่หยุด ตรัณเกรงใจ “คุณนัชไม่ต้องเกรงใจครับ ถ้าคุณเตได้ยินผมคงลำบาก” นัชชากำลังจะถามว่าทำไม แต่ยังไม่ทันได้เปิดปากประตูก็ถูกเปิดออกแล้วมีผู้ชายเดินเข้ามา เขาที่ใส่ชุดเรียบร้อย ผูกไทเรียบร้อย เป็นเพราะอากาศหนาว เขาใส่เสื้อกักทับไว้ข้างนอก แลดูเรียบหรู เตชิตมองมาทางเธอ แต่เธอหลบสายตาไม่กล้ามองเขา การประชุมเริ่มอย่างเป็นทางการ คนที่ร่วมประชุมตำแหน่งสูงกว่าผู้อำนวยการทุกคน นัชชาเป็นเพียงพนักงานน้อยๆ เธอได้แต่ฟัง จนถึงตาเธอพูด เกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้อธิบายอะไรมาก มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี พูดจบ เตชิตที่ไม่ค่อยเอยปากพูดก็เปิดปากพูดปิดท้าย “ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ให้แจ้งฉันคนแรก ครั้งนี้ผู้จัดการรักษาความปลอดภัยทำได้ดี ทำต่อไป ส่วนเวทิดา ทางบริษัทก็ตัดสินใจไปแล้ว ก่อนที่ผลตรวจสอบจะออกมาอย่าพูดถึงเรื่องนี้ให้ใครได้ยิน พวกคุณคงจะรู้ดี” นัชชานั่งมองผู้ชายที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ การกระทำที่สง่า ไม่เหมือนกับผู้ชายที่อยู่กับเธอสองต่อสอง ลุคผู้นำทำให้คนอดไม่ได้ที่จะเชื่อฟัง ทุกคำที่พูดออกมาน่าเชื่อถือหมดทุกอย่าง เขาที่ยืนอยู่จุดสูงสุด ความตั้งใจ ใจเย็น ฉลาด เก่งยิ่งกว่าเก่ง เป็นผู้นำที่ทำให้คนทำตามอย่างง่ายดาย เขาบอกว่าผู้ชายจะดูมีเสน่ห์ที่สุดตอนทำงาน นัชชาเพิ่งเข้าใจ ไม่เพียงแต่มีเสน่ห์แต่ยังแลดูเซ็กซี่ ตอนแรกนึกว่าแอบมองจะไม่ถูกจับได้ แต่เตชิตกวาดสายตามองมาทางเธอ “จัดการเป็นนี้ เธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า” เป็นคำถามที่มาแบบกะทันหันเกินไป เธอกำลังเผลอเข้าไปในความหล่อของเขา แต่กลับถูกจับจ้อง เธอเกือบสำลักน้ำลาย “หือ ไม่มีค่ะ ทุกอย่างแล้วแต่บริษัทเลยค่ะ” ทำตามที่บริษัทต้องการ เตชิตยิ้ม “ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เลิกประชุมได้ เธออยู่ก่อน” ข้างกายมีเสียงลุกแล้วดันเก้าอี้ ทุกคนออกจากห้องประชุม นัชชานั่งมองคนออกไปทีละคน สุดท้ายก็เหลือแค่เธอกับเตชิต เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าเธอ แล้วเอื้อมมือไปหมุนเก้าอี้ให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา สองมือกักตัวเธอไว้ “ใจลอยหรอ” “ห้ะ” เขายิ้ม “ห้ะอะไร เมื่อกี้ฉันพูดกับเธอ เธอคิดอะไรอยู่ จ้องมองฉันขนาดนั้น” นัชชานึกถึงการกระทำเมื่อครู่ เธอเขินหน้าแดง ก้มหัว “ไม่ได้คิดอะไรหนิ” เตชิตไม่ยอม เขาเกยคางเธอขึ้น “ดูๆ หน้าแดงขนาดนี้ ที่บอกว่าความต้องการทางเพศสูงหมายถึงเธอใช่มั้ย” นัชชาเถียงไม่ออก “คุณอย่าพูดอะไรไปเรื่อย” เตชิตรู้ว่าเธอปากแข็ง ไม่ได้แกล้งเธอต่อ “อธิบายมา คุยอะไรกับดรณ์” “คุยเรื่องงาน” นัชชาเพิ่งนึกขึ้นได้ เงยหน้าถามเขา “คุณรู้ได้ไง” “นี่มันบริษัทฉัน อยากรู้เธอไปไหนทำอะไรมันยากหรอ” หมายความว่าฉันคอยจับตาดูเธออยู่ นัชชาคิดไปคิดมา มันก็จริง ห้องทำงานที่เป็นกระจก ยิ่งไปกว่านั้นอยู่ตรงทางเดิน คงเป็นใครที่เห็นแล้วเอาไปบอกเขา ไม่ว่ายังไง นัชชาคงคิดไม่ถึงว่าเธอจะย้ายกล้องมาติดไว้ที่ห้องเขา “คุณไม่ต้องคอยจับตาดูฉัน ฉันจะรู้สึกแปลกๆ” “งั้นเธอก็ต้องเชื่อฟัง ฉันจะได้ไม่ต้องคอยจับตาดูเธอ” พอถึงบ้านเวลาอีกมากมายที่ให้ดูเธอ ใส่เสื้อมีอะไรหน้าดู นัชชาไม่รู้ความคิดสกปรกของเขา เธอไม่กล้าอยู่ในห้องนาน กลัวว่าจะมีคนมาเห็น “ฉันจะกลับไปทำงานต่อแล้ว” อยากไปหรอ ได้ เตชิตยื่นหน้าไปให้เธอ “หอมก่อน” “?????” นัชชาตาโต “คุณบ้าหรอ นี่มันห้องประชุม มีกล้องวงจรปิด” เขาไม่รู้สึกอะไร “นี่มันห้องประชุมฉัน กล้องอยู่ที่ฉัน” “……..” นัชชาดันเขา “คุณหยุดเล่นได้แล้ว” เขาขมวดคิ้ว “ไม่ใช่จะถามตามที่บริษัทสั่งไม่ใช่หรอ ท่านประธานสั่งแล้วยังไม่ทำตามอีก”