พวกมอด
แววตาของฉินเฟิงค่อยๆ เย็นชาลง
ทำไมล่ะ ดูสายตาของคุณต้องการคิดบัญชีกับฉัน ฮ่าฮ่า คุณคิดว่าคุณเป็นใคร รู้ไหมว่าผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เป็นคนของฉัน เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน มีความสัมพันธ์กับระดับเบื้องบนมาก ไม่มีใครแตะต้องเขาได้
หญิงวัยกลางคนดูท่าทางมั่นใจมาก จากนั้นเธอก็มองไปที่ฉินเฟิงและพูดติดตลกว่า จริงสิ มีใครบอกคุณหรือยัง ที่จริงแล้วสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นมีกำไรมาก ทุกปีมีคนในสังคมบริจาคหลายล้านคน ส่วนใหญ่ก็ถูกพวกเรากินไปหมดแล้ว
ดังนั้น พวกคุณเลยร่ำรวย แต่เด็กเหล่านั้นป่วย พวกคุณก็ไม่ยินดีควักเงินจ่าย
เหลวไหล เด็กเหลือขอพวกนี้ ตายแล้วก็ตายไป ทำไมต้องมาเปลืองเงินพวกเรามากมาย แต่ก็พูดตามตรงนะ อิ่นหนิงหยู่ของคุณนั้นโง่จริงๆ ไม่มีสมอง ควักเงินตัวเองมาจ่ายค่ารักษาให้เด็กพวกนี้
หญิงวัยกลางคนเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ดีมาก
ฉินเฟิงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาแล้วกดโทรออก
โอ๊ยๆๆ คุณทำท่าเหมือนกำลังจะโทรหาใครสักคน ฉันจะดูซิว่าคุณจะโทรหาใครได้บ้าง
หญิงวัยกลางคนมีสีหน้ามั่นอกมั่นใจ
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนสวมแว่นตาเดินออกมาจากห้องโถงด้านใน เขาสูงประมาณ 175 เซนติเมตร ดูสุภาพเรียบร้อย เขาเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมาแล้วพูดว่า เกิดอะไรขึ้น?
ผู้อำนวยการ ผู้ชายคนนี้มาสร้างปัญหา
หญิงวัยกลางคนชี้มาที่ฉินเฟิง
คุณเป็นผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เหรอครับ?
ฉินเฟิงมองไปที่ชายคนนั้น
ใช่ครับ ผมชื่อเหลียงหย่ง เป็นผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ น้องชาย ผมเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย นี่เงินสามพันหยวน คุณเอาไปใช้สนุกๆ แล้วถือเสียว่าไม่ได้มาที่นี่
เหลียงหย่งดูท่าทางเป็นคนมีวัฒนธรรม เขาเดินเข้ามา แล้วมอบซองสีแดงให้ฉินเฟิง
แต่ทว่าฉินเฟิงคว้าซองสีแดงนั้นแล้วโยนทิ้งต่อหน้าเหลียงหย่ง เงินที่อยู่ข้างในกระจัดกระจายเต็มพื้น พลางพูดว่า มีเงินก็ใช้ให้ผีแก้ปัญหาได้ทุกอย่างจริงๆ แต่น่าเสียดาย ผมเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ผี
คุณ!
เหลียงหย่งคว้าเงินบนหัวของเขา มองมาที่ฉินเฟิงด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว น้องชาย คุณมาทำให้ผมเสียหน้า รู้ไหมว่าผมเป็นใคร? ผมคือเหลียงหย่ง เป็นคนของตระกูลเหลียงแห่งเมืองเจียงเฉิง มีคนคุ้มกะลาหัวผมอยู่ คุณเรียกใครมาก็ทำอะไรผมไม่ได้ ตรงกันข้ามผมสามารถฟ้องว่าคุณปรักปรำผมได้ คุณต้องติดคุกหลายปี แต่วันนี้ฉันอยากดูว่า คุณจะเรียกใครมา
สิบนาทีต่อมา เหลียงหย่งก็พบว่าไม่มีใครมา เขาเยาะเย้ยทันที ว่าไง คนของคุณล่ะ? หนีไปแล้วเหรอ? หรือว่าพอได้ยินชื่อของผมก็ไม่กล้ามาแล้ว ผมจะบอกคุณให้นะ ถึงมาก็ไร้ประโยชน์ ผมมีคนคุ้มกะลาหัวอยู่ ไม่มีใครแตะต้องผมได้
คนคุ้มกะลาหัวของคุณมีใครบ้าง?
ทันใดนั้น มือข้างหนึ่งก็วางลงบนหัวไหล่ของเขา เสียงอันมีพลังดังขึ้นมา
ใครอีกน่ะ!
เหลียงหย่งหันกลับมาและกำลังจะตวาดใส่ แต่เมื่อเห็นบุคคลนั้นแล้วก็หยุดนิ่งทันที จนถึงขนาดตัวสั่นระริก รองผู้นำ
ชายคนนี้คือรองผู้นำของเจียงเฉิง ดูแลกิจการส่วนใหญ่ในเมืองเจียงเฉิง
จากนั้น เหลียงหย่งก็มองไปที่ผู้คนที่อยู่ข้างหลังพวกเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า ผู้บังคับบัญชาจาง นายดาบตำรวจหลี่ แล้วก็…
เหลียงหย่งมองดูคนเหล่านี้ด้วยความตกตะลึง
เพราะคนเหล่านี้เป็นบุคคลระดับสูงในเมืองเจียงเฉิง เขารู้จักพวกเขาทุกคน ทั้งหมดเป็นบุคคลชั้นหนึ่ง แค่ประโยคเดียวอาจส่งผลต่อการดำรงอยู่ของเมืองเจียงเฉิงได้ แต่ทั้งหมดมารวมตัวกันในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเล็กๆ ของเขา
ผมอยากจะดูว่า ผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเล็กๆ อย่างคุณ จะเก่งกาจสักแค่ไหน เอาตัวไปสอบสวน
รองผู้นำเป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณ 50 ปี แต่เขาเริ่มดูแก่เล็กน้อย แต่ก็ยังมีความน่าเกรงขามอยู่ เขาโบกมือและออกคำสั่งทันที
ครับผม
หัวหน้านายดาบตำรวจที่อยู่ด้านหลังรีบนำคนไปสอบสวนทันที
ผู้พันฉี
คนที่อยู่ข้างหลังคือฉีหยุน ฉีหยุนเดินเข้ามาหาตรงหน้าฉินเฟิง แล้วทำความเคารพ ท่านครับ
คนคนนี้คือหัวหน้างั้นเหรอ?
รองผู้นำและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาได้รับคำสั่งจากฉีหยุนจึงรีบมาที่นี่ทันที บังเอิญได้ยินคำพูดของผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะฉีหยุนเป็นพันเอก และยังเป็นพันเอกแห่งอีสเตอร์แลนด์ที่มีอำนาจยิ่งใหญ่
ในช่วงเวลาสำคัญ เขาสามารถควบคุมเมืองเจียงเฉิงทั้งหมดได้
แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าของผู้พันฉีจะอยู่ที่นี่ หัวหน้าของผู้พันฉีคือใครกัน แต่อย่างน้อยก็เป็นนายพลไม่ใช่หรือ? แล้วยังเป็นนายพลแห่งอีสเตอร์แลนด์ด้วย
ท่านครับ
รองผู้นำเข้ามาพร้อมกับคนเหล่านั้น แล้วทำความเคารพแบบทหาร
พระเจ้า!
เมื่อเห็นภาพนี้เหลียงหย่งก็ตกตะลึง นี่มันอะไรกัน ทำไมคนใหญ่โตระดับหัวแถวเหล่านี้ถึงเรียกผู้ชายที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ว่าท่าน
นี่!
อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้ มีตำแหน่งสูงมากกว่าคนใหญ่โตเหล่านี้อีก?
จบกัน
ครั้งนี้เขาไม่ได้เตะโดนแผ่นเหล็ก แต่เตะโดนหินลาวาเลย คราวนี้เกิดปัญหาใหญ่จริงๆ ตระกูลเหลียงออกหน้าก็ยังช่วยเขาไม่ได้ เขาทรุดนั่งลงกับพื้นทันทีด้วยความตื่นตระหนก ใบหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นเฉียบผุดขึ้นมาบนใบหน้า
ในขณะเดียวกัน หญิงวัยกลางคนก็ทรุดนั่งลงกับพื้นเช่นกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ว่านอนสอนง่าย!
ดูจากเสื้อผ้า นึกว่าเป็นพวกยาจก แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีภูมิหลังเช่นนี้
จบกัน
ผมขอออกคำสั่งหลายข้อ ข้อหนึ่ง ให้ตรวจสอบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างละเอียด ผมต้องการตรวจสอบเขาและคนที่อยู่เบื้องบนของเขาทุกคนอย่างละเอียด ผมไม่ต้องการให้มอดพวกนี้มาทำร้ายเด็กๆ ข้อสอง กวาดล้างกิจการด้านการศึกษาทั้งหมด ผมจะไม่ยอมให้ใครมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ นี่คือการสั่นคลอนรากฐานประเทศของเรา
ฉินเฟิงสั่งการทันทีโดยไม่เกรงใจ
แต่รองผู้นำและคนอื่นๆ ถึงกับอึ้งไป พวกเขาไม่สามารถกวาดล้างกิจการด้านการศึกษาทั้งหมดได้ พวกเขาเป็นเพียงคนระดับเบื้องบนของเมืองเจียงเฉิงเล็กๆ ในเวลานี้ฉินเฟิงได้กล่าวต่อว่า ผู้ช่วยของผมจะร่วมมือกับพวกคุณ
ตกลงครับ
พวกเขามองซ้ายมองขวาแล้วตอบตกลง
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนได้กลับมาแล้วและรายงานทันที ประการที่หนึ่ง พวกเราพบอาหารเน่าเสียจำนวนมากในโรงอาหาร ในนั้นมีทั้งหมดอายุและขึ้นราอยู่ไม่น้อย ประการที่สอง พวกเราพบว่าสภาพแวดล้อมและสุขอนามัยของเด็กๆ เหล่านั้นแย่มาก ไม่มีความสะอาดเลย มีการแพร่พันธุ์ของแบคทีเรียจำนวนมาก ประการที่สาม เด็กเหล่านี้ดูเหมือนจะถูกทารุณกรรม ตามร่างกายมีรอยบาดแผลมากมาย ประการที่สี่ บัญชีไม่ถูกต้อง…
ถึงอย่างไรเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เป็นมืออาชีพ หลังจากการตรวจสอบหลายครั้งก็พบปัญหามากมาย
ไอ้พวกหน้าด้าน!
รองผู้นำรู้สึกโมโห เขามองไปที่เหลียงหย่ง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง พวกคุณกล้ามากจริงๆ! สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเล็กๆ ทำให้พวกคุณมีรายได้หลายล้านทุกปี เป็นพวกมอดจริงๆ ทำตามคำสั่งของท่านนายพล ไปตรวจสอบ ตรวจสอบอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม
หลังจากเห็นผลลัพธ์แล้ว ฉินเฟิงก็ปลอบโยนเด็กๆ เหล่านั้น แล้วเดินออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพร้อมกับฉีหยุน ฉินเฟิงเอียงศีรษะพูดว่า คราวนี้คุณมาเร็วมาก
ผมอยู่แถวนี้ กำลังตรวจสอบเรื่องที่มอบหมายให้คราวก่อน ได้เบาะแสบางอย่างแล้ว พวกอาชญากรที่ถูกหมายจับก่อนหน้านี้ไม่ยอมพูด แต่หลังจากที่ผมใช้วิธีการบางอย่าง ก็พากันพูดออกมาหมด ผมตรวจสอบโดยละเอียดแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือบริษัทฟางซื่อกรุ๊ป คนเหล่านั้นทำตามคำสั่งฟางเย้น
ฉีหยุนรายงานทันที
บริษัทฟางซื่อกรุ๊ป ฟางเย้น
ลำแสงอันเยือกเย็นฉายผ่านดวงตาของฉินเฟิงห
