อย่างไรก็ตามหลิวลานเมิ่งเป็นคนชนชั้นสูงของฝ่ายประชาสัมพันธ์ วินาทีต่อมา ก็ไม่เป็นอะไร ต่อจากนั้นก็หยิบซองจดหมายฉบับหนึ่งออกจากกระเป๋าของตัวเอง และโยนตรงหน้าของฉินเฟิง
พรึ่บดังมากเสียงหนึ่ง
นี่เป็นเงินหนึ่งแสน เป็นค่าตอบแทนที่ที่ฉันปรักปรำนายครั้งก่อน
หลิวลานเมิ่งกอดอก ไม่อยากที่จะมองฉินเฟิง หลายวันนี้ เธอคิดมามากมาย ตอนนั้นเธอปรักปรำฉินเฟิงจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นฉินเฟิงยังช่วยเธอด้วย แต่เธอก็ดูถูกฉินเฟิงมาโดยตลอด และไม่อยากจะขอโทษ
คิดไปคิดมา
เธอก็ตัดสินใจใช้เงินแก้ปัญหา
เธอรู้ว่า ฉินเฟิงไม่มีทางปฏิเสธ เธอรู้เรื่องข้อตกลงครึ่งปี ภายในเวลาครึ่งปี สองล้าน อย่างฉินเฟิง ไม่ว่ายังไงก็ตามหามาไม่ได้ เขาขัดสนเงินเป็นอย่างมาก หนึ่งแสนเป็นเงินเดือนหนึ่งปีกว่าของฉินเฟิง
เป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธ
หนึ่งแสน
ฉินเฟิงชำเลืองมองซองจดหมายนั้น ต่อจากนั้นถึงพูดว่า: สามารถเอาเงินหนึ่งแสนออกมาได้ง่ายๆ ดูเหมือนว่า เธอจะรวยมากจริงๆ งั้นฉันก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยลดค่าใช้จ่ายของบริษัทลงบ้าง
นายหมายความว่ายังไง? เงินนี้ นายจะเอาหรือไม่เอากันแน่?
หลิวลานเมิ่งขมวดคิ้วถาม
ไม่เอา
ฉินเฟิงส่ายหน้า และพูดว่า: ถ้าเธอต้องการให้ฉันยกโทษให้ งั้นฉันยกโทษให้เธอ พอใจยัง
หลังจากที่พูดจบ ฉินเฟิงลุกขึ้นมา เตรียมจะออกไป
ฉินเฟิง ท่าทีอะไรของนาย
หลิวลานเมิ่งขวางฉินเฟิงไว้ ดวงตาที่เรียวบางเหมือนเมล็ดอัลมอนด์คู่นั้น มีความโกรธเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าฉินเฟิงไม่ได้ยกโทษให้เธอ: หนึ่งแสน ไม่พอใช่มั้ย งั้นสองแสน?
ฉันไม่ได้ขัดสนเงิน
ฉินเฟิงตอบประโยคหนึ่งแบบนี้
นายโกหกช่วยเนียนกว่านี้หน่อยได้หรือเปล่า ยังไม่ขัดสนเงิน นายคิดว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยงั้นเหรอ?
ฉันเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยจริงๆด้วย
ฉินเฟิงไม่ได้โกหก แค่ทรัพย์สินที่เขายึดมาครั้งก่อน ก็มีหลายสิบล้านแล้ว
นายไม่ขี้โม้ จะตายหรือเปล่า?
หลิวลานเมิ่งมองดูฉินเฟิง ผู้ชายคนนี้ได้ทำลายขีดจำกัดของเธออีกครั้ง เธอคิดเสมอว่านี่เป็นผู้ชายที่ขาดความรับผิดชอบคนหนึ่ง แต่คาดไม่ถึงว่ายังเป็นคนที่ชอบโกหกด้วย ทั้งๆที่เป็นยาจกคนหนึ่ง ยังจะเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยอีก
ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ
หลิวลานมองดูฉินเฟิง โกรธเป็นอย่างมาก แต่ทันใดนั้น เธอก็เห็นคนคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน คว้าแขนของฉินเฟิงในทันที แกล้งทำเป็นท่าทางสนิทสนม และพูดกระซิบอ้อนวอนว่า: ช่วยด้วย ช่วยหน่อยนะ ขอร้องนายล่ะ
เมื่อฉินเฟิงเห็นท่าทางที่วิตกกังวลของหลิวลานเมิ่ง ก็ยินยอม
ไม่ว่ายังไงก็ตาม นี่ก็เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กของอิ่นซิน
เฮ้ หลิวลานเมิ่ง
ทันใดนั้น เสียงของผู้ชายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา ฉินเฟิงก็ละสายตาจ้องมองไป เป็นคนสองคน คนหนึ่งในชุดสูทสีขาว ทรงผมหน้าม้า ท่าทางหน้าตาดีผิวพรรณสะอาดขาวเนียนละม้ายคล้ายคลึงผู้หญิง อีกคนหนึ่งเป็นผู้หญิงในกระโปรงยาว ยังมีความสวยอยู่เล็กน้อย
เจียงจื่อจิ้น ไม่เจอกันตั้งนาน
หลิวลานเมิ่งควงแขนของฉินเฟิงไว้ พูดกับผู้ชายคนนั้น และในเวลานี้ ก็แอบแนะนำกับฉินเฟิงว่า: คนคนนี้เป็นแฟนเก่าของฉัน เป็นคนสารเลว ก็เพราะว่าฉันไม่ยอมขึ้นเตียงกับเขา เขาก็ทิ้งฉัน ช่วยฉันกู้สถานการณ์ด้วย
แฟนเก่า
ฉินเฟิงพอจะเข้าใจแล้วว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นแล้ว
หลิวลานเมิ่ง ไม่เจอกันนานขนาดนี้ ดูเหมือนว่า เธอก็หาแฟนใหม่ได้แล้ว ใช่แล้ว แนะนำก่อน แฟนของฉัน หลินฉิน ตอนนี้เป็นผู้อำนวยของบริษัทฟางซื่อกรุ๊ป ผู้อำนวย เธอรู้จักใช่มั้ย ตำแหน่งอยู่ในบริษัทไม่ต่ำนะ
หลังจากที่เจียงจื่อจิ้นแนะนำแฟนสาวของตัวเอง สายตาก็จ้องมองไปที่บนตัวของฉินเฟิง หลังจากที่มองจากหัวจรดเท้าสักพัก ก็กระตุกมุมปาก และถามว่า: หลิวลานเมิ่ง แฟนของเธอ ค่อนข้างล้มลุกคลุกคลานนะ ทำไมถึงได้เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้
หลังจากที่เขามองจากหัวจรดเท้า ก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ตอนนั้นเขาตามจีบหลิวลานเมิ่งผู้หญิงคนนั้น เสียเวลาไปมากมาย ตั้งครึ่งปีเต็มๆ ถึงตามจีบได้สำเร็จ แต่หลังจากที่จีบสำเร็จ ไม่ปล่อยให้เขาแตะต้องเลย
สุดท้าย ก็เลิกกันด้วยความโกรธมาก
และตอนนี้เขาหาแฟนสาวที่ฐานะ สูงกว่าหลิวลานเมิ่งมาก ผู้อำนวยการ ใหญ่กว่าหัวหน้าฝ่ายหลายระดับ ยิ่งไปกว่านั้นรูปร่างหน้าตาก็ไม่เลว และที่สำคัญกว่านั้นไม่กี่วันก็ขึ้นเตียงแล้ว
ดีกว่าหลิวลานเมิ่งคนนี้ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่
และหลิวลานเมิ่งคนนี้ แฟนใหม่ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย สิ่งนี้ทำให้เขาขำจนฟันร่วง จริงๆเลย เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง ก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
ฉัน……ฉัน……
หลิวลานเมิ่งก็คาดไม่ถึงว่าแฟนสาวของเจียงจื่อจิ้นคนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นผู้อำนวยการ ภายใต้ความฉุกละหุก เธอควงฉินเฟิงไว้แล้วพูดว่า: นี่เป็นประธานบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปของพวกเรา เหตุผลที่เขาสวมชุดรักษาความปลอดภัย เป็นเพราะสะดวกในการสังเกตการณ์สถานการณ์ภายในบริษัท เอ่อ สถานการณ์ภายใน
พูดตามตรง เหตุผลที่เธอแต่งขึ้นมา ตัวเธอเองก็ไม่เชื่อ
แต่ว่ามีสิ่งหนึ่ง เธอต่างหากที่เป็นคนของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป อย่างน้อยประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่ค่อยปรากฏตัวมาก่อน ตอนนั้นพิธีตัดริบบิ้น ก็ออกมาสักครู่เดียว ก็จากไปแล้ว
บอกว่าฉินเฟิงเป็นประธาน ไม่มีคนเชื่อ แต่ก็ไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นเรื่องปลอม
เฮือก…..
เดิมทีเจียงจื่อจิ้นที่ใบหน้าค่อนข้างยิ้มแย้ม ก็แข็งทื่อไปเล็กน้อย ประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป นี่เป็นคนใหญ่คนโต คนใหญ่คนโตอย่างแท้จริง ผู้อำนวยการบริษัทฟางซื่อกรุ๊ปอะไร ก็แย่ไปกว่าไม่ใช่เล็กน้อย
เพียงแต่ว่า ในเวลานี้ผู้อำนวยการของบริษัทฟางซื่อกรุ๊ปคนนั้น หลินฉินยิ้มเล็กน้อย: หัวหน้าฝ่ายหลิว เธอกำลังล้อเล่นอยู่ใช่มั้ย ประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปไม่ใช่หน้าตาแบบนี้
สีหน้าท่าทางของหลิวลานเมิ่งแข็งทื่อ ถูกจับได้แล้ว
คนโง่ คนอื่นเขากำลังหลอกเธอ
ฉินเฟิงไม่สามารถทนดูต่อไปได้ สีหน้าท่าทางของหลิวลานเมิ่งได้เปิดเผยทุกอย่างแล้ว ด่าเธอหนึ่งประโยค เพราะว่าเสียงค่อนข้างเบา และไม่ได้ทำให้สองคนที่อยู่ตรงข้ามได้ยิน แต่ในเวลานี้หลิวลานเมิ่งเพิ่งจะรู้ตัวว่า เธอถูกหลอกแล้ว
หลินฉินเพียงแค่รู้สึกว่าท่าทางของตัวเองไม่เป็นธรรมชาติ หลอกแค่นี้ ก็ทำให้ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว
แย่แล้ว
ในใจของหลิวลานเมิ่งตึงเครียด แต่ยังคงพูดอย่างชาญฉลาดว่า: ผู้อำนวยการหลิน คุณแน่ใจได้ยังไง นี่ไม่ใช่ประธานบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปของพวกเรา คุณไม่ได้เป็นคนบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปของพวกเรา
ฉันเคยเจอ ที่ในงานพิธีตัดริบบิ้นครั้งก่อน
หลินฉินพูดด้วยนำเสียงที่อ่อนโยน เธอแน่ใจแล้วว่า ฉินเฟิงไม่ใช่ประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปจริงๆ
อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้ว่า ประโยคดังกล่าวนี้ ทำให้เธอเปิดเผย ต้องรู้ว่า ครั้งก่อนฉินเฟิงอยู่ในงาน สามีของอิ่นซิน คนส่วนใหญ่ก็สังเกตเห็น แต่เธอไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้
หลิวลานเมิ่งสามารถแน่ใจได้ว่า ครั้งก่อนหลินฉินไม่เคยมาอย่างแน่นอน ก็พูดในทันทีว่า: ผู้อำนวยการหลิน ครั้งก่อนคุณไม่ได้มานะ คนนี้เป็นประธานของพวกเราจริงๆ
หลินฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ครั้งก่อนเธอไม่ได้มาจริงๆ ไม่รู้ว่าเปิดเผยตรงไหน ตอนนี้เธอสามารถแน่ใจได้ว่า ฉินเฟิงไม่ใช่ประธานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป แต่ไม่สามารถพิสูจน์เรื่องนี้ได้
ถ้าพิสูจน์ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จำเป็นต้องยอมรับเรื่องนี้โดยปริยาย
ในขณะนี้นี่เอง หลินฉินมองดูลูกค้าคนหนึ่งในร้าน ก็ยิ้มในทันที มีคนพิสูจน์ได้แล้ว และชี้ไปที่โต๊ะทันที: หัวหน้าฝ่ายหลิว แม้ว่าฉันจะไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่คนคนนั้นสามารถทำได้นะ
จบเห่
หลิวลานเมิ่งมองไปที่คนคนนั้น ในใจก็แย่ในทันที
