กลิ่นบนร่างเธอกลายเป็นชนวนที่ทำให้อารมณ์ของธาวินระเบิด
ธิชามองดูแววตาในดวงตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวถึงขีดสุดกับตา
ยามวิกฤต สมองของเธอยังถือว่าว่องไว ถึงแม้จะรู้สึกได้ถึงกลิ่นบนตัวเธอทำให้ธาวินเกิดความสงสัย
บนตัวดนัยกฤตมีกลิ่นหอมแบบเบาๆ ถึงแม้จะบางมาก แต่ว่าทุกครั้งที่เข้าใกล้เขาก็ได้กลิ่น นี่เป็นกลิ่นอย่างหนึ่งที่ติดทนนานมาก มิน่าถึงติดอยู่จนตัวเธอ
เธอกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างแรง เงยหน้าขึ้นสูงสบตาเขา ใช่ เป็นดนัยกฤตที่ช่วยฉันกับญาณิน
เธอพูดอย่างเปิดเผยฉับพลัน เห็นเพียงดวงตาของธาวินกระตุก สีหน้ายังคงดำบึ้งตึง
ด้วยความที่ทิ้งหลักฐานไว้แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องปิดปังต่อไป
โกหกจะเพิ่มความโมโหให้เขาเท่านั้น
มิหนำซ้ำเธอรู้ตัวว่าบริสุทธิ์ ไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดต่อเขา
คิดถึงจุดนี้ เธอไม่สนว่าเสื้อเชิ้ตตัวเองฉีกขาด ยึดหลังตรง เล่าเรื่องด้วยน้ำเสียงชัดเจน อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้พี่ยุ่งเกินไป ไม่มีเวลาอะไรอยู่กับญาณิน หรืออาจจะเป็นเพราะเธอมีความกังวลก่อนแต่ง วันนี้เธอขอร้องให้หนูพาเธอไปสถานบันเทิงที่พี่เป็นเจ้าของไปหาพี่ หนูไม่กล้าพาเธอเข้าไปสถานที่ของพี่ ถ้าหากเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น จะมีผลกระทบรุนแรง ด้วยความรีบร้อน หนูเลยพาเธอไปเดินสถานที่ใกล้เคียงร้านอื่น เธอวิ่งเร็วเกินไป บุกเข้าไปในห้องรับรองของลูกค้า…….
สีหน้าของธาวินไม่ได้อ่อนโยนลง ยื่นมือดึงเสื้อชั้นในเธอออก
ผิวหนังร่างกายท่อนบนของหญิงสาวเปิดเผยอยู่กลางอากาศ ห้องกักบริเวณมืดครึ้มและหนาวเย็น เธอทนไม่ไหวจนขดตัว
แต่ไม่ได้หลบ สายตายังคงมองอยู่บนหน้าของธาวินอย่างสงบ
นิ้วเรียวยาวขาวนวลของเขาจับผิวหนังอันนิ่มนวลกลางอกของเธอ เรี่ยวแรงหนักขึ้นทุกครั้ง
บีบจนเธอเจ็บเล็กน้อย แก้มก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง
พูดมากขนาดนั้นก็ไม่มีประโยชน์ ฉันอยากฟังแค่ว่าทำไมไอ้แช่ภักดิภูมิเมธีถึงช่วยเธอ เธอกับมันมีอะไรลับหลังฉันบ้าง พูดมา
ธิชาถูกเขาบีบจนหวาดกลัว ครั้งสุดท้ายแรงหนักจนเหมือนจะดึงลงมาเสียอย่างนั้น
เธอกลัวสภาพแบบนี้ของธาวินมาก ทันใดนั้นไม่รู้ว่าควรเรียบเรียงคำพูดยังไง กลัวแค่หากพูดผิดก็จะไม่สามารถพลิกผันสถานการณ์ได้แล้ว
ลมหายใจของธาวินแนบชิดกับเธอ น้ำเสียงมีแววความโหดร้าย ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าหักหลังฉันจะมีสภาพแบบไหน เธออดใจไม่ไหวที่จะไปเป็นกะหรี่ราคาถูกในแหล่งค้าประเวณีแล้วใช่ไหม
ธิชาหวาดกลัวอย่างมาก ดูจากวิธีการเมื่อก่อนที่เขาจัดการกับผู้หญิงที่หักหลังเขา…….
เธอมีเหตุผลที่จะเชื่อว่าหากเรื่องนี้อธิบายไม่ชัดเจน เป็นไปได้จริงที่ตัวเองจะตกอยู่ในสภาพแบบนั้น
ในความทรงจำเขาเคยรักใคร่เด็กผู้หญิงสวยคนนั้นมาก แต่สุดท้ายเธอถูกชายเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งย่ำยีทั้งคืน ตายไปอย่างร่างกายสกปรกโสโครก
ธาวินต่อเด็กผู้หญิงคนนั้นถือเป็นของล้ำค่า เธอจะเอาอะไรก็ซื้ออย่างนั้น ตามใจทุกอย่าง
ส่วนเขาปฏิบัติต่อเธอก็แค่ทาสที่อยู่บนเตียงเอาไว้ระบายความใคร่ ธิชารู้สึกว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เปรียบเทียบกับเด็กผู้หญิงที่ถูกรักทะนุถนอมเหล่านั้น
เพราะฉะนั้นเธอจำเป็นต้องเอาตัวเองออก จะตายอย่างอนาถด้วยข้อหาที่ไร้เหตุไม่ได้
…….
ธิชาสูดหายใจเข้าลึกๆ กัดริมฝีปาก ในดวงตาพราวเสน่ห์คู่นั้นมีน้ำประกายอย่างไร้เดียงสา
ฉันไม่ได้ทำ ธาวิน ฉันไม่ได้หักหลังคุณ เมื่อก่อนไม่เคยทำ อีกหน่อยยิ่งเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมดนัยกฤตถึงช่วยฉัน อาจจะเป็นเพราะเกิดเรื่องในสถานที่ของเขา เขาไม่อยากสร้างความขุ่นเคืองกับคุณ ฉันกับญาณินคนหนึ่งเป็นน้องสาวคุณอีกคนหนึ่งเป็นคู่หมั้นคุณ เปลี่ยนเป็นคนอื่นก็ไม่ลงมือง่ายๆ…….บางทีเขาอาจจะมีใจอย่างหาเรื่องฉัน นั่นก็เพราะว่าสาเหตุจากคุณ ถ้าฉันไม่ใช่น้องสาวในนามของคุณ บางทีดนัยกฤตแม้แต่มองฉันสักครั้งก็ไม่มอง
ถึงแม้เธอจะพยายามพูดให้ตัวเองดูไร้เดียงสาแค่ไหน แต่คำพูดเหล่านี้ก็เป็นความจริงทุกคำ
ธาวินหรี่ตาขึ้น ในที่สุดน้ำหนักมือก็เบาลงบ้าง
เขาก็ยังคงหน้าดำเคร่งเครียด ริมฝีปากบางพูดอย่างเย็นชา เธอแน่ใจว่าง่ายขนาดนี้ ดนัยกฤตเคยพูดอะไรกับเธอ ทำอะไรบ้างแล้ว?
เธอพูดเสียงเคร่งขรึม พูดคำพูดที่หลอกล้อฉัน นอกจากเสียดสีฉันว่าถูกพี่ชายต่างแม่ตัวเองสบประมาทเล่นเป็นเวลานาน…….ไม่ได้ทำอะไร บางทีเขาไม่ได้สนใจจะทำอะไรฉันสักนิด
ธิชาพูดโกหก เกร็งหลังไว้แน่นจนเมื่อยชา
จูบอันเร่าร้อนและลึกไปถึงลำคอนั้นยังชัดเจนวนเวียนอยู่ในสมองของเธอ เธอกลับทำได้แค่ปิดปังอย่างสีหน้าไม่เปลี่ยน
ถ้าหากถูกธาวินรู้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ตายก็ต้องหนังถลอกชั้นหนึ่งแน่
แววตาของธาวินอ่อนโยนลงบ้างแล้วอย่างชัดเจน อย่างน้อยก็เชื่อคำแก้ตัวของเธอครึ่งหนึ่งแล้ว
เขายื่นมือดึงคางเธอขึ้นมา เผยอมุมปากอย่างเสียดสี ถูกฉันนอน เธอไม่พอใจมาก?
เธอจ้องสายตาผู้ชาย เท่าที่เธอรู้จักเขา ในเมื่อเริ่มยั่วเย้าเธอ ก็เชื่อคำพูดของเธอแล้วแน่นอน
เธอโล่งอกไปเล็กน้อย ไม่ว่าธาวินจะลงโทษเธอยังไง อย่างน้อยรักษาชีวิตไว้แล้ว
ฉันพอใจหรือไม่พอใจไม่สำคัญ ตลอดมาพี่อยากทำอะไรก็อย่างนั้น ฉันมีสิทธิ์ขัดขืนที่ไหน?
ธาวินหรี่ตา จับแขนเธอไว้ฉับพลันดึงเธอขึ้นมาจากพื้น
เขาผลักเธอเล็กน้อย ออกคำสั่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถอดเสื้อเองหมด มือจับผนังไว้ กระดกให้ดี
สมองของธิชาอึ้งอย่างรุนแรง
ห้องกักบริเวณเป็นห้องว่างเปล่ามิดชิดเล็กๆห้องหนึ่งเท่านั้น ไม่มีเครื่องปรับอากาศ ไม่มีไฟ แม้แต่โต๊ะก็ไม่มี เป็นผนังทั้งสี่ด้าน
