ธิชาเพิ่งจะเดินเข้าหาได้ไม่กี่ก้าว แทบยังทรงตัวไม่ได้ดีเลยก็ถูกเขาลากเข้าสู่อ้อมอกไปแล้ว
ท่อนบนของธาวินเปล่าเปลือย ส่วนท่อนล่างนั้นพันผ้าขนหนูเอาไว้ แถมมานอนตากแดดกลางวันแสกๆ อยู่ตั้งนาน จนทำให้ร่างกายร้อนผ่าวไปทั้งตัว
ธิชาที่แนบกับแผงอกของเขารู้แค่ว่ามันร้อน จนแก้มก็ร้อนตามไปด้วย
หลังจากที่เธอนั่งทรงตัวได้ดีแล้วก็ยื่นมือออกไปดันหน้าอกของเขา และผลักเขาออกเล็กน้อย พยายามรักษาระยะห่างกับเขา
ทว่าธาวินกลับไม่มีท่าทีที่จะหยุดเลย พลางกอดเธอที่อยู่ในอ้อมอกเอาไว้แน่นขึ้นเรื่อย ๆ
แม้ว่าพงศ์พนาไม่ใช่คนนอกก็ตาม เขาอยู่ข้างกายของมานานหลายปีถือว่าเป็นญาติที่สนิทสนมกันมากที่สุดก็ได้
ทว่าธิชายังคงไม่คุ้นชินกับการทำตัวสนิทสนมแนบแน่นเช่นนี้กับธาวินต่อหน้าคนอื่น
แววตาของพงศ์พนาสดใสดังเดิม สายตาจ้องมองไปทางด้านหน้า ราวกับหลักการมองข้ามผ่านเรื่องที่ไม่มีมารยาทไปเลย ก็เหมือนว่าคงคุ้นชินกับภาพนี้มาตั้งนานแล้ว เลยไม่ได้รู้สึกว่าไม่เหมาะสมแต่อย่างใด
ธาวินบีบปลายคางของเธออย่างแผ่วเบา จากนั้นก็พูดอย่างสบาย ๆ พงศ์พนาเขาชมคุณให้ผมฟังไม่น้อยเลยนะ ได้ยินหรือเปล่าเนี่ย?
ธิชาคิดอยู่ในใจว่าเมื่อครู่ก็อยู่ใกล้ขนาดนั้น ถ้าพูดว่าไม่ได้ยินก็ตอแหลไปแล้วแหละ
เธอจึงพยักหน้าตอบรับ ได้ยินบ้าง… ผู้ช่วยพงศ์พนาเป็นคนช่างเจรจา เขาคิดถึงเรื่องที่ฉันเพิ่งจะมาถึงมันก็ไม่ง่ายเลย จึงได้พูดคำพูดที่น่าฟังออกมาหลายประโยคเพื่อเป็นการชื่นชมฉันก็ถือว่ามันเป็นเรื่องปกติทั่วไป
ธาวินพ่นลมพรืด คุณนี่ไม่รู้จักถ่อมตนเลยนะ
พงศ์พนาที่อยู่ด้านข้างพูดต่ออย่างไร้ข้อบกพร่อง คุณธิชาที่เพิ่งเข้ามารับดูแลธุรกิจได้ไม่นานและจัดการได้อย่างเป็นระบบ ทำให้คนอื่นเห็นถึงความพัฒนาจริงๆ ผมก็แค่กล่าวรายงานให้คุณชายฟังไปตามความจริงเท่านั้นเอง
ธาวินยังคงทำท่าเล่นไม่เลิก ผมว่านะ คุณใช้ทักษะในการสื่อสารกับคนเท่านั้นแหละ ด้วยท่าทางเชื่อฟังนอบน้อมไม่มีพิษมีภัย จนทำให้คนยอมปล่อยความระมัดระวังตนออกมา บวกกับทุกคนต่างรู้ว่าคุณแช่ธนาภูวนัตถ์ ยังไงเสียก็ต้องไว้หน้าผมบ้างแหละ พอเวลาทำธุระต่างๆ ก็ย่อมง่ายดายมาก ส่วนเรื่องความสามารถนั้น … ยังคงต้องคอยสังเกตไปเรื่อย ๆ ผมอยากจะเห็นจริงๆ ว่าเด็กสาวที่ขนยังขึ้นไม่เต็มตัวยังมีความสามารถขนาดไหน
ปากเขาก็พูดไป ฝ่ามือใหญ่ก็เริ่มควานหาอยู่ตรงบริเวณเอวและหน้าท้อง จากนั้นก็มุดลงทางใต้เสื้อทันที
พงศ์พนาจับสัมผัสได้บรรยากาศของที่นี่เริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปแล้ว
เขารีบพูดตัดบทและขอตัวไปก่อนทันที
ในที่สุดริมขอบสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ก็เหลือแค่พวกเขาสองคน
ธิชาผ่อนคลายลงเยอะ มือเล็กๆ เริ่มจับฝ่ามือใหญ่ที่เริ่มแสดงพฤติกรรมร้ายกาจออกมา แถมตอบโต้กลับทั้ง ๆ ที่หน้าแดงแจ๋ ฉันโตแล้วนะ ขนอะไรที่ยังขึ้นมาเต็มเหรอ… คุณยังคิดว่าฉันยังเป็นแมลงที่คอยบินตามก้นอยู่บ่อยๆ ใช่ไหม?
ธาวินดึงเธอเข้าสู้อ้อมกอดและหอมซ้ำอยู่หลายครั้ง แววตามีแต่รอยยิ้มออกมา ส่วนมือทั้งสองข้างก็คอยมุดเข้าช่องคอเสื้อพร้อมๆ กัน น้ำเสียงแสดงความชั่วร้ายออกมา มั่นใจขนาดนี้เลย ไหน ไหนให้ผมดูสิว่าโตขนาดไหนแล้ว แล้วก็ขนอีก…ว่ามันโตจนครบหรือยัง
กลางวันแสกๆ ต่อหน้าสาธารณชน ธิชาเป็นคนขี้อายซะขนาดนี้ ต้องไม่ให้เขาได้ทำวีรกรรมส่ออนาจารริมขอบสระว่ายน้ำแน่นอน
เมื่อครู่ยังพูดคุยกันอยู่ดีๆ อยู่เลย ใครจะไปรู้ได้เล่าว่าเขาพูดไปพูดมาก็เริ่มคึกขึ้นมา….
โชคดีที่ว่าก็ธิชาก็รู้ทางของเขาแล้ว การต่อสู้นั้นถือว่าเป็นวิธีที่ถนัดมาก
เธอจับมือของธาวินเอาไว้เพื่อเป็นการห้ามไม่ให้เขาแตะต้องกางเกงของตนเอง สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่มือระวิงกับการแต๊ะอั๋งอยู่บนเจ้าก้อนกลมๆ สีขาวหิมะทั้งสองก้อน จนสุดท้ายก็ยังรู้สึกไม่เต็มที่ จนนัยน์ตาเริ่มปะทุกองเพลิงเรื่อย ๆ
ธิชาฉวยจังหวะที่เขายังไม่กลายร่างเป็นสัตว์ร้าย จึงรีบอ้าปากพูดเพื่อเบี่ยงประเด็นทันที
เมื่อครู่ฉันยืนอยู่ด้านหน้าของคุณกับพงศ์พนา และได้ยินพงศ์พนากำลังชมฉันอยู่ พูดว่าสายเลือดอะไรนี่แหละ และพวกลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นพวกนี้ คำพูดของพงศ์พนาประโยคนี้หมายความว่าอย่างไรกัน หรือว่า…
ก่อนที่เธอจะพูดให้จบก็ถูกเก็บเสียงไปแล้ว
ก็แค่กลัวว่าถ้าตนเองขืนไม่สงบปากสงบคำก็จะส่งเสียงครางจนน่าอายออกมา
เพราะว่าปีศาจจอมลามกอย่างธาวินคนนี้เขาฉวยจังหวะตอนที่เธอกำลังอ้าปากอยู่งับปลายถันของเธอ…
งับอยู่ข้างหนึ่งพลางขบเม้มอย่างแผ่วเบา จนทำให้ถูกอีกข้างที่ถูกปล่อยทิ้งถึงกับรู้สึกไม่สมดุล
ธิชาอายสุดๆ ไปเลย
โชคดีที่ว่าที่นี่เป็นบ้านธนาภูวนัตถ์ ไม่ใช่วิลล่าเล็กๆ ที่ธาวินเอาไว้เลี้ยงดูสาวๆ
เมื่อก่อนตอนที่ลุงรัณยังแข็งแรงอยู่นั้นระบบความปลอดภัยของที่นี่เพียบพร้อมมาก ไม่ใช่แค่การมีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกมุมตลอดเวลา 24 ชั่วโมงเท่านั้น กระทั่งยังมีโดรนคอยบินสำรวจอย่างไม่ขาดสาย…
เธอผลักศีรษะของเขาออก พลางเปล่งเสียงที่แสนยากเข็ญออกมาได้สักครึ่งประโยค คุณสามารถ สามารถจะควบคุมไว้หน่อยได้ไหม เดี๋ยวคนอื่นเห็นเขา คุณไม่อายแต่ฉันอาย…
ทว่าไม่ว่าธิชาจะสาปแช่งอย่างโมโห แต่ก็เป็นการเปล่งเสียงอย่างอ่อนระทวยแกมขอร้องอย่างเศร้าๆ
ชายหนุ่มที่เริ่มมีอารมณ์ก็ยังไม่มีมีท่าจะหยุดกลางทางเลยด้วยซ้ำ
ธิชาไม่มีวิธีอื่นแล้ว จนเริ่มใช้มือใช้เท้าในการต่อสู้กับเขา ปากก็พูดซ้ำไม่หยุดเพราะไม่ยอมให้เขามาทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงกลางวันแสกๆ ริมขอบสระว่ายน้ำหรอก
กระทั่งยังมีการพูดข่มขู่ถ้าเขายังจะบังคับขืนใจ ต่อจากนี้อีกหนึ่งเดือนเขาก็อย่าได้แตะต้องตัวเธออีก
แม้ว่าการข่มขู่ของเธอในสายตาของเขานั้นก็ไม่รู้สึกรู้สาแต่อย่างใด แม้ว่าจะเป็นคนมีปรารถนาสูง แต่กลับเป็นผู้ชายเจ้าอารมณ์แสนเจ้าเล่ห์และใส่ใจกับความรู้สึก
ธิชาคอยพูดอยู่ข้างหูเขาไม่หยุดหย่อน จนชายหนุ่มถึงกลับเบื่อขึ้นมา
จนในที่สุดเขาก็ทำก็ทำหน้าเครียดและหยุดมือที่กำลังกระทำอยู่ พร้อมทั้งจ้องมองใบหน้าของเธออย่างหม่นหมอง นับวันคุณยิ่งผิดหวังขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
ธิชาหน้าแดง จากนั้นก็กระแอมออกมาอย่างเขินอาย
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ชายหนุ่มโกรธ เธอยังใช้นิ้วอันนุ่มนิ่มของเธอจิ้มไปที่ท่อนแขนอันกำยำของเขา
พี่ชาย เรายังพูดอย่างเป็นจริงเป็นจังกันอยู่นะ คำพูดเมื่อครู่ของผู้ช่วยพงศ์พนามันทำให้ฉันแปลกใจอยู่จริงๆ คำที่พูดว่าสายเลือดของฉัน ตกลงแล้วมันหมายความว่าอย่างไร…
ธิชาไม่ใช่เป็นเพราะว่าฉุกคิดกับคำพูดของพงศ์พนา แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ไม่เคยหยุดสอบถามเรื่องสถานะกับพ่อแท้ๆ ของตนเองมาก่อนเลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ตระกูลธนาภูวนัตถ์เกิดเรื่องความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น เธอก็เริ่มสงสัยไม่ได้ว่าในปีนั้นณิชานาฎฉวยจังหวะในการแต่งงานเข้ามาอยู่ในตระกูลธนาภูวนัตถ์
แต่ไม่ว่าจะณิชานาฎหรือว่าธาวินก็ไม่เคยปริปากพูดออกมาเลย
ธิชาคอยระวังว่าธาวินจะปิดบังตนเอง พร้อมทั้งคอยสังเกตสีหน้าของเขาอย่างละเอียดอยู่ตลอดเวลา
ทว่าธาวินก็แค่ขมวดคิ้วอย่างเบื่อหน่าย และตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่ยี่หระอะไร สายเลือดอะไรกัน? คุณก็ใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลธนาภูวนัตถ์มาตั้งเป็นสิบปี แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพ่อผม แต่ก็ถือว่าใกล้เคียงแล้วแหละ คนข้างนอกทุกคนต่างก็คิดว่าคุณเป็นลูกสาวของตระกูลธนาภูวนัตถ์ ถ้าคุณทำงานแล้วเกิดโง่เง่าเป็นเต่าตุ่นที่ต้องขายหน้าไม่ใช่ตระกูลธนาภูวนัตถ์ของผมเหรอ?
ธิชายังคงไม่พอใจ รีบอ้าปากถามตรงๆ ทันที เป็นแบบนี้เหรอ ฉันยังคิดว่า…ฉันยังคิดว่าพงศ์พนารู้ว่าพ่อแท้ๆ ของฉันเป็นใคร…
ธาวินขมวดคิ้วเอาไว้ พลางจ้องมองเธอด้วยแววตารังเกียจ นี่สมองคุณมีน้ำเข้ามาเหรอ ขนาดผมยังไม่รู้ว่าพ่อคุณเป็นใคร ผู้ช่วยอย่างพงศ์พนาจะรู้ห่าอะไรล่ะ!
แววตาและน้ำเสียงของเขาไม่เหมือนคนที่กำลังเสแสร้งแกล้งทำออกมาเลย ธิชารู้สึกผิดหวัง
คุณ…ไม่รู้สักนิดเลยจริงๆ ใช่ไหม?
เหมือนว่าธาวินถูกเธอถามจนเบื่อเต็มทน จนลุกขึ้นและดึงผ้าขนหนูออกและเตรียมตัวลงน้ำ
ก่อนที่เขาจะลงน้ำยังไม่ลืมที่จะถากถางกลับ ถ้าคุณแปลกใจในตัวพ่อของคุณว่าคือใครกัน ทำไมไม่ไปถามณิชานาฎล่ะ แต่ว่าณิชานาฎนอนกับผู้ชายไม่ถึงหมื่นคนแต่ก็คงมีเป็นพันแล้ว แค่กลัวว่าเธอไม่ได้อยากจะปิดบังคุณ แต่กลับไม่รู้จริง ๆ ว่าพ่อแท้ๆ ของคุณชื่ออะไรแน่
