ธาวินหัวเราะอย่างชั่วร้าย ฉันสถุลได้ยังไงกัน ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะว่าวันนั้นคุณทำกางเกงของฉันเปียกชื้นขนาดไหน ใครกันแน่ที่สถุลมากกว่ากัน?
ธิชาโมโหจนช้อนในมือหล่นตกลงมา ลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะขึ้นด้านบน
ผู้ชายยื่นมือตรงเข้าไปดึงตัวเธอกลับมา โอบกอดรั้งเอวเธอไว้ ให้เธอนั่งลงบนตกของตัวเอง
ธิชาถึงแม้ว่าอยากจะเข้าใจว่าทำไมคนอย่างธาวินที่ร้ายกาจและขี้เหนียว นึกไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้จะแสดงออกมาอย่างใจกว้างเป็นมิตรอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
แต่ว่าเธอนั้นรับไม่ได้จริงๆที่ถูกเขาลวนลามทางสีหน้าแบบนี้
อีกอย่างวันนั้น……ทำต่อหน้าบอดี้การ์ดพวกนั้น เธอนั้นไม่กล้าที่คิดถึงรายละเอียดพวกนั้น แต่ธาวินกลับพูดขึ้นมาจนหมดเปลือกขนาดนั้น
เธอขัดขืนจะเดินจากไป ธาวินนั้นกลับกดเธอไว้บนขาอย่างมั่นคง ด้านหนึ่งถอดเข็มขัดและรูดซิปของตัวเองออก อีกด้านหนึ่งก็รุกล้ำเข้าไปส่วนลึกด้านในชุดนอนของเธอ ฉีกกระชากผ้าที่เกะกะขวางทางพวกนั้นเอง
ธิชาหน้าแดงเหมือนเลือดจะไหลออกมา เธอกดเสียงต่ำพูดยับยั้งเขา อย่าวุ่นวาย คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่าเนี่ย คุณกินให้มันดีๆก่อนได้หรือเปล่า ฉันจะขึ้นข้างบนไปก่อน คุณกินเสร็จแล้วค่อยตามขึ้นมา……
ธาวินดึงชามของเธอมา ตักเกี๊ยวยกขึ้นมาใช้ปากเป่า ป้อนเข้าไปในปากของเธออย่างไม่ปิดบัง
ไม่ได้ คุณเองก็ต้องกินอีกหน่อย ผอมขนาดนี้ ผอมไปไม่น้อยเลย
ยาจีนชามนั้นทำให้เธอทุกข์ทรมานไม่น้อยเลยทีเดียว ถึงขนาดน้ำหนักตัวก็ลดลงไป
ธิชากัดเกี๊ยวเข้าไปในปาก อ้อนวอนขอร้อง อย่างนั้นคุณปล่อยฉันลงก่อนให้ฉันกินเองได้ไหม อย่าทำแบบนี้……อาจจะถูกคนเห็นเข้า……
เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือธาวินนั้นเป็นโรคชอบมีอารมณ์ไม่เลือกสถานที่และเวลา
สองคนปิดประตูแล้วร่วมรักอย่างร้อนแรงก็พอจะรับได้ เธอกลัวที่สุดก็คือสถานที่ที่มีคนอยู่แล้วถูกมองโดยคนรอบข้าง……
แต่ธาวินนั้นชอบเรื่องน่าขยะแขยงพวกนี้ เขารู้ทั้งรู้ว่าธิชากลัวอะไร ก็ยังชอบให้เธอมีโอกาสได้ตื่นเต้นและหวาดกลัว
ท่าทางของธิชาที่อับอายและหวาดกลัวนั้นดูมีความคลุมเครือแอบแฝง……ธาวินนั้นเข้าใจเป็นอย่างดี
นั่นก็คือตอนนี้เวลานี้
ดูจากภาพที่เห็นบนโต๊ะอาหาร เขาเพียงแค่กอดผู้หญิงเอาไว้ในอ้อมแขน ป้อนเธออย่างอ่อนหวานและอดทน
แต่ว่าใต้โต๊ะอาหาร……
เขาทำเธอเปียกชื้นอย่างรวดเร็วไปแล้ว รุกล้ำเสียบเข้าไปอย่างสงบเยือกเย็น
ธิชาเหมือนถูกเขาทรมานจนร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกเสียใจที่ทำไมตัวเองถึงเป็นหนี้เขามากมายขนาดนั้น
ถ้าหัวข้อคือธาวินต้องการให้เธอไปหาเขาที่บริษัทหลังเลิกเรียนพรุ่งนี้ หลังจากไปเป็นเพื่อนเขาออกงานสังคมก็เสร็จสิ้นก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง
แล้วยังจะมีอะไรมากมายตามมาอีกหรือไง……
แต่ว่าในเมื่อเริ่มต้นไปแล้ว เธอก็รู้ว่าธาวินนั้นในเวลานี้หยุดไม่ได้แล้ว
เธอทำได้เพียงแสดงออกอย่างโอนอ่อนผ่อนตาม ขอร้องเขาด้วยเสียงเบาให้ควบคุมไว้หน่อย เคลื่อนไหวเบาหน่อย เบาอีกหน่อย อย่าให้คนรับใช้ที่ยังไม่ได้พักได้ยินเสียงเป็นอันขาด……
……
ธาวินใช้ช้อนป้อนอาหารให้เธอกิน ส่วนด้านล่างนั้นก็ใช้ส่วนแข็งของตัวเองป้อนอีกปากของเธอให้อิ่มหนำสำราญ
ธิชารู้สึกว่านั้นผ่านไปนานมาแล้ว แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเขาไม่มีท่าทีจะสิ้นสุดเลยแม้แต่น้อย
เธอกัดริมฝีปากร้องครางออกมา อยากที่จะพูดคำพูดที่น่าฟังเพื่อเกลี้ยกล่อมเขา
มือทั้งสองข้างของสาวน้อยที่แสนบอบบางและมีเสน่ห์บีบแน่นที่หัวไหล่ของเขา น้ำเสียงทั้งยั่วยวนทั้งอ่อนหวาน พี่ชาย คุณรู้สึกดีหรือยัง ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันนั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว รีบหน่อยได้หรือเปล่า……
ผู้ชายใบหน้าเชียวปั้ด แสร้งทำเป็นโมโห ยกมือขึ้นลงตีไปที่ก้นของเธอ
พ่อทุ่มเทแรงกายทำงานขนาดนี้ ป้อนปากทั้งสองของเธอทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมกัน คุณยังจะมีหน้ามาตะโกนบอกว่าเหนื่อยอยู่อีกเหรอ เชื่อไหมว่าฉันกระทุ้งแทงจะคุณตายคาได้?
แก้มของธิชาพองจวนจะระเบิดออกมา เธอทำได้เพียงภาวนาอยู่ในใจว่าอย่าให้มีคนรับใช้คนไหนเข้ามาเก็บภาชนะอะไร……
ตอนที่ธาวินเอ่ยคำหยาบคายออกมานั้น อธิบายได้ว่าเขานั้นใกล้จะทะยานขึ้นไปถึงจุดสุดยอดแล้ว
เธอเพียงแต่อยากจะรีบให้เขาเสร็จ แต่ว่าไม่มีวิธีอะไรดีๆ เลยลองลงมือจูบเขาก่อน
เธอค่อยๆพรมจูบที่หน้าผากของเขา ที่จมูกสูงได้รูป แล้วค่อยๆเคลื่อนลงต่ำ……
ลูกกระเดือกของธาวินกลิ้งไปมา
ใจของเธอคันยุบยิบ ลูกกระเดือกของธาวินนั้นเป็นตำแหน่งที่เขามีความรู้สึกไวมาโดยตลอด สถานการณ์ปกตินั้นเธอไม่กล้าที่จะสัมผัส……
แต่ว่าบางทีถ้าสัมผัสไป บางทีเขาอาจจะเสร็จไวขึ้นก็เป็นได้
ธิชาค่อยๆเปิดปากเล็กๆที่เปียกชื้นออก ขบกัดไปที่ลูกกระเดือกของเขา ยังไม่ทันจะใช้แรงต่อต้านใดๆเขาก็ร้องเสียงแหลมออกมา
เธอกรีดร้องจนมีเสียงร้องไห้ปนออกไป ในใจด่าทอไอ้เหี้ยคนชั้นต่ำตลอดเวลา!
เธอก็แค่เพียงกัดเบาๆเท่านั้นเอง ไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย ธาวินทำไมจะต้องตอบแทนเธอหนักหน่วงขนาดนั้นด้วย……
เธอนั่งอยู่บนขาของเขา ท่าทางแบบนี้ก็เข้าไปลึกเป็นพิเศษอยู่แล้ว ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเป็นพิเศษ
ธาวินยิ้มอย่างดุร้ายทั้งโหดอำมหิต มือใหญ่ฟาดตีเธออย่างหนักหน่วง
ในน้ำเสียงมีความโหดเหี้ยมคลุมเครือทะลุผ่านออกมา ฉันดูแล้วคืนนี้คุณคงจะอยากตายมากทีเดียว คงอยากจะถูกพ่อกระทุ้งแทงจนตายไปเลยใช่หรือเปล่า?
ธิชาแอบอิงที่หัวไหล่ของเขาสั่นสะเทือนอยู่หนึ่งชั่วโมงเต็มๆ……
สุดท้ายผล็อยหลับไปตอนไหน ตัวเธอเองนั้นจำอะไรไม่ได้เลย
…………
ตอนที่ธิชาลืมต่ตื่นขึ้นมานั้นท้องฟ้าก็สว่างจ้าแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู นี่มันสิบเอ็ดโมงแล้ว!
เธอขาดเรียนช่วงเช้าไปเรียบร้อยแล้ว เธอคลานไปอาบน้ำอย่างลนลาน ขาทั้งคู่ยังเจ็บและยืนได้ไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก
รอจนถึงเวลาที่ป้าจันมาเคาะประตูเรียกให้เธอลงไปทานอาหารกลางวัน เธอพูดบ่นพึมพำด้วยใบหน้าย่น ป้าจัน ทำไมคุณถึงไม่เรียกฉัน ฉันนอนไปนานขนาดนั้น จนขาดเรียนช่วงเช้า……
ป้าจันตกตะลึง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยนั้นแดงขึ้นมาทันที
เธอพูดอ้ำอึ้ง: นี่……ฉันทราบว่าคุณหนูมีเรียนเช้า เดิมทีก็อยากจะปลุกคุณอยู่ แต่ว่าคุณชายออกมาจากในห้องของคุณ ตอนลงมาข้างล่างเจาะจงมาพูดกับฉัน บอกว่าคุณ……เมื่อคืนเหนื่อยมาก ให้คุณนอนต่ออีกสักพัก อย่าปลุกคุณ ฉันก็เลยไม่ปลุก……
หน้าธิชาแดงก่ำ แทบจะอยากกัดลิ้นตัวเองให้ขาด
พอรู้ก็ไม่บ่นทันที……
เธอลงมาชั้นล่างรีบร้อนกินข้าวกลางวัน คิดว่ายังไงก็ไม่ไปเข้าเรียนแล้ว ตอนกลางวันก็ไม่จำเป็นต้องพักก็ได้ รีบตรงไปโรงพยาบาลเยี่ยมณิชานาฎ
ทะเลาะกันครั้งที่แล้วจนมีปากเสียงกันนิดหน่อยที่โรงพยาบาล นานมากแล้วที่เธอไม่ได้ไปเยี่ยมณิชานาฎเลย ระหว่างนั้นถึงแม้ว่าจะมีติดต่อกันอยู่ แต่ก็พูดจากันไม่มาก
ถึงอย่างไรธิชาก็มีแม่แค่คนเดียว ในใจนั้นยังคงกังวลเป็นอย่างมาก คิดแต่เพียงว่าอยากจะไปเยี่ยมให้มากกว่านี้ถึงจะสบายใจได้
……
อาการป่วยของณิชานาฎยังคงทรงตัวเหมือนแต่ก่อน ประสิทธิภาพของยาเคมีบำบัดตัวใหม่นั้นได้ผลดีทีเดียว ก้อนเนื้องอกยังคงเสถียรในระดับหนึ่ง ไม่มีแพร่กระจายอย่างร้ายแรงเป็นการชั่วคราว
ธิชาปอกแอปเปิลหนึ่งลูกให้ณิชานาฎ ปอกจนเป็นชิ้นเล็กๆ วางไว้ในจานให้เธอกิน
ณิชานาฎกินเข้าไปหนึ่งชิ้นถอนหายใจออกมาอย่างท้อแท้ ทำให้ธิชาทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างมาก
ตอนที่เธออยากจะเปิดปากถามออกไป ณิชานาฎมองเธออย่างลึกซึ้ง พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น: ได้ยินว่า คุณกลับไปอยู่ข้างกายธาวิน จริงหรือเปล่า?
