ใบหน้าเล็กอ่อนเยาว์ของธิชาสลับสับเปลี่ยนระหว่างสีซีดกับสีแดง……
เธอเม้มริมฝีปาก แก้มตึงแน่น บังคับตัวเองให้เพิกเฉยต่อการล้อเล่นของธาวิน
ธาวินมองความหน้าแดงเขินอายของเธอ แล้วก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
ปากยังคงพูดสัปดนไม่หยุด พูดสิ บอกพี่ชายมา เวลาอยู่ในชั้นเรียนเธอคิดเรื่องอะไรบ้าง……
ขณะที่เขาแกล้งเธอ แต่สายตากลับจ้องไปที่น่องของเธอ เหมือนกับกำลังหาจุดที่เท้าของตัวเองเตะลงไป แต่ในที่สุดก็พบรอยหนึ่งที่ไม่ชัดนัก ใช้นิ้วโป้งลูบไปบนมัน ไม่มีสัญญาณของอาการบวม
ธิชาไม่ได้สังเกตว่ามือเขาทำอะไรอยู่ แค่โดนเขาแกล้งตลอด ไฟความโกรธภายในใจก็รุนแรงขึ้นเรื่อย
ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป กัดริมฝีปากจ้องเขม็งด้วยความโกรธ พี่ชายควรรู้ไว้ ฉันเรียนเอกกฎหมาย ครอบคลุมกฎหมายที่สำคัญทั้งหมด
หืม?
สาวน้อยพูดอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เป็นความหมายโหดเหี้ยมในเชิงว่าอยากฟันศัตรูให้สิ้นซาก ที่ฉันชอบที่สุดก็คือกฎหมายอาญา โดยเฉพาะตอนที่อาจารย์สอนคดีข่มขืนเบื้องต้นให้ฟัง เรียนรู้วิธีนำอาชญากรที่ทำผิดต่อผู้หญิงซึ่งฉลาดแกมโกงมาสู่กระบวนการยุติธรรม วิธีหักล้างคำปฏิเสธเพื่อปกป้องตัวเองอย่างเจ้าเล่ห์ของคนเลว สุดท้ายถูกตัดสินว่ากระทำความผิดร้ายแรง นี่เป็นวิชาที่ฉันสนใจที่สุด
มือของธาวินที่จับน่องของเธอหยุดนิ่งไปชั่วครู่
เขาไม่พบรอยช้ำที่ชัดเจนบนขาของเธอ แสดงว่าการเตะนั้นไม่ได้หนักอะไร
เขาหน้านิ่ง สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย ปล่อยขาของเธอ สายตากวาดมองใบหน้าเล็กที่กำลังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เขาปกปิดความโกรธ แต่ธิชาก็สังเกตเห็น
สองคนค้างอยู่ในท่านั้น
ในที่สุดชายหนุ่มก็หัวเราะเสียงต่ำ ฝ่ามือตบๆ แก้มของเธอ น่ากลัวจัง งั้นก็ตั้งใจเรียนให้ดี ได้รับใบอนุญาตทนายความเมื่อไรก็เอามาโชว์ให้ฉันดู
ไฟความโกรธในใจธิชาโหมกระหน่ำจนแทบจะตายตกไปตอนนี้ ดูเหมือนการยั่วให้เขาโกรธจะไม่ประสบความสำเร็จ
เธอค่อนข้างไม่พอใจ ผลักเขาลุกขึ้น ไม่ว่างพูดไร้สาระกับคุณ ฉันกำลังจะสายจริงๆ แล้ว
เธอรีบวิ่งไปที่ประตู แต่ธาวินกลับก้าวตามติดไปด้วยสองขายาว มือใหญ่จับไหล่ของเธอ ฉกฉวยกระเป๋าหนังสือที่อยู่ในมือเธอ
คนขับรถไปส่งญาณินกลับบ้านตระกูลมงคลวัชรกุล วันนี้ฉันจะไปส่งเธอที่สถานศึกษา
ธิชาขมวดคิ้ว ฉันขับรถไปเองก็ได้!
แต่ธาวินไม่สนใจการต่อต้านของเธอ ถือกระเป๋าของเธอเดินลงชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
สมุดโน้ตและตำราเรียนของธิชาอยู่ในกระเป๋าทั้งหมด จำต้องไล่ตามเขาลงไปชั้นล่าง ฝืนใจขึ้นรถของเขาไป
ระหว่างทางในใจเธอลงยันต์สาปแช่งคนเลวที่กำลังขับรถอยู่
ไม่รู้จริงๆ ว่าวันนี้เขาเป็นบ้าอะไร
หนึ่งปีแล้วไม่ใช่เหรอที่เขาไม่ขับรถส่งเธอไปเรียน
ความรู้สึกนี้แปลกจริงๆ
เกิดภาพลวงตาย้อนกลับไปสู่วัยเด็ก
เพราะสุดท้ายแล้วตอนเด็กเธอก็โง่มาก ธาวินแค่ดีต่อเธอนิดหน่อย
วันทั้งวันเธอเอาแต่เกาะติดธาวิน คล้ายกับเป็นสาวกผู้ติดตาม
ตอนนั้นธาวินยังไม่มีอำนาจในตระกูลธนาภูวนัตถ์ โดยธรรมชาติแล้วจึงไม่งานยุ่งอย่างตอนนี้
ตราบใดที่เขาอารมณ์ดี ก็จะขับรถไปส่งเธอที่โรงเรียนด้วยตัวเองตลอด
มีแค่บางครั้ง……ในตอนกลางคืนเขาดื่มมากเกินไป กลับมาดึกมาก บวกกับโรงเรียนมัธยมต้นยังเปิดตั้งแต่เช้าตรู่ เขาจึงขี้เกียจเกินกว่าจะลุกไปส่งเธอ
ตอนที่ธิชายังเด็กเชื่อจริงๆ ว่าที่พี่ชายไม่ได้ส่งเธอไปโรงเรียนเพราะว่าตอนกลางคืนเขาดื่มเหล้ามากเกินไปจึงลุกไม่ขึ้น…….
แต่ตอนนี้เธอลองคิดๆ ดูก็เข้าใจ ดื่มเหล้ามากเกินไปที่ไหนกัน
การดื่มก็แค่คำพูดบริสุทธิ์ต่อหน้าเด็กเท่านั้น
มันเพราะเล่นกับผู้หญิงจนเหนื่อยแล้วอยากนอนกลางวันให้มากขึ้นต่างหาก
……
คิดจินตนาการมากไปจนไม่รู้ตัว
ธิชาเกลียดมากที่ตัวเองคิดถึงเรื่องเก่าในอดีตขึ้นมา
เธอสะบัดศีรษะ มองออกไปนอกหน้าต่าง อยากเอาความคิดทั้งหมดออกไปให้เร็วที่สุด
ถ้าไม่ใช่เพราะภาระในอดีตเหล่านั้น……ปัจจุบันเธอจะทนต่อสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง
ธาวินเคยเกือบเป็นโลกทั้งใบของเธอ
ที่ธาวินดีต่อเธอ เธอถือเป็นสิ่งมีค่า แอบซ่อนอยู่ในหัวใจ ตราบใดที่อยู่ใกล้เขา หรือได้ยินเสียงของเขา หัวใจเธอจะเต็มไปด้วยความอบอุ่น
แต่นั่นโง่มาก
ที่จริงแล้วโง่เกินไป
เพราะบางทีแต่ไหนแต่ไรมาธาวินก็คงไม่ได้ดีต่อเธอแค่คนเดียว
พวกผู้หญิงที่เขาเคยคบด้วย……ก็คงได้รับการเอาอกเอาใจยิ่งกว่า
ไม่อย่างนั้นทำไมพวกสาวสวยถึงต้องแข่งกันไล่จับเขา
แต่เมื่อหมดความสนใจ หรือพวกสาวๆ ทำผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจแม้เพียงนิด ก็จะถูกธาวินตัดสินประหารชีวิตในใจทันที ผลักเข้าสู่ตำหนักเย็น ถึงขั้นมีจุดจบแสนเลวร้าย
ธาวินไม่ใช่คนประเภทที่ว่างจนชอบทรมานผู้หญิง คนส่วนใหญ่ที่ถูกเขาทอดทิ้งหลังจากติดตามเขา น่าจะได้รับทั้งชื่อเสียงและความมั่งคั่ง ซึ่งเป็นคนที่เข้ากันได้ดี
ที่แย่ที่สุดน่าจะเป็นถูกเล่นจนตาย……เพราะหากล้ำเส้นที่เขาขีดไว้ เขาก็จะไม่ไว้หน้า
นอกจากนี้แล้ว สิ่งที่แย่ที่สุดที่สองคงเป็นตัวเองล่ะมั้ง
ในใจธิชาซับซ้อนไปด้วยความคิด
คิดอะไรอยู่ ยังนั่งโง่ไม่ลงจากรถ ไม่ใช่ว่าจะสายแล้วหรือไง
เสียงใจร้อนของชายหนุ่มขัดจังหวะความคิดของเธอโดยสิ้นเชิง
ธิชาได้สติกลับมา ยื่นมือกำลังจะเปิดประตู
แต่จู่ๆ ธาวินก็ดึงคอเสื้อของเธอ แล้วโน้มตัวลงมากัดริมฝีปาก
เขายิ้มอย่างชั่วร้ายและป่าเถื่อน ตั้งใจเรียนล่ะน้องสาว อย่านอนหลับในชั้นเรียน ฉันยังรอให้เธอเรียนจนได้เป็นทนายอยู่นะ ตัดสินดำเนินคดีฉันในข้อหาผู้กระทำความผิดต่อผู้หญิง
