ตอนที่ 1666 เจ้าสิเป็นจุลไป!
“งั้นเรอะ? หากวันนี้ข้าไม่ระบายมันเสียหน่อยคงได้กลายเป็นคนบ้าเข้าสักวันแน่ๆ” ซุนชิงบอก
“โอ้ เด็กคนนี้มันบรรลุได้ด้วย! น่าสนใจนะ แบบนี้คงแกล้งสนุกหนักกว่าเก่าแน่” เจิ้งซานพูดด้วยรอยยิ้ม
อาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาวหนึ่งคนและอาณาจักรราชันพระเจ้าสามคน ด้วยกำลังขนาดนี้มีหรือที่พวกเขายังจะต้องกลัวเด็กอาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวแค่คนเดียว
แต่หวงไหนั้นมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนักก่อนจถามขึ้น “เย่หยวนอยู่ที่ใด? เจ้าเด็กคนนั้นมันไม่กล้าออกมาจึงส่งเจ้าออกมาตายแทนรึ?”
“เฮอะ ออกมาตาย? เจ้าสิตาย! แค่จัดการขยะอย่างพวกเจ้า แค่ข้าคนนี้มันก็มากพอแล้ว มีหรือที่ต้องให้นายใหญ่ออกมาจัดการเอง?” หนิงเทียนปิงบอกด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา
คำพูดนั้นของหนิงเทียนปิงมันทำให้คนทั้งสี่หัวเราะลั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ข้าหูฝาดไปรึ? มันจะจัดการกับเราสี่คนด้วยตัวคนเดียว? ข้าล่ะกลั๊วกลัว!” ซุนชิงพูดพร้อมหัวเราะลั่น
คนทั้งสามเองก็มีใบหน้าที่เย้ยหยันไม่น้อย ราวกับว่าตัวเองได้ฟังเรื่องสุดแสนจะตลกมา
เด็กอาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวคนหนึ่ง การจะจัดการมันลงนั้นง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย แต่มันกลับพูดเรื่องจะชนะหนึ่งต่อสี่แบบนี้ ไม่ขำแล้วจะให้ทำอะไรได้อีก
เซียงหยุนเฟยบอกด้วยรอยยิ้ม “งั้นมาลองดูกันว่าเด็กคนนี้มันจะมีปัญญาแค่ไหน!”
เซียงหยุนเฟยส่งสัญญาณบอกคนทั้งสามให้ไปล้อมหนิงเทียนปิงไว้ตรงกลางทันที
เท่านี้หนิงเทียนปิงก็จะถูกล้อมอย่างไม่มีทางหนีแล้ว ต่อให้มีปีกก็ไม่มีทางหนีได้
ส่วนหนิงเทียนปิงนั้นไม่ได้คิดเรื่องหนีเลยแม้แต่น้อย เขาปล่อยให้อีกฝ่ายล้อมตัวเองไว้อย่างผ่อนคลาย
เซียงหยุนเฟยหัวเราะร่าและพุ่งเข้ามาใช้ฝ่ามือโจมตีหนิงเทียนปิง
เวลานั้นคนทั้งสามเองก็กำลังจัดตั้งค่ายกลปิดล้อมเพื่อไม่ให้หนิงเทียนปิงได้มีโอกาสหลบหนีใดๆ
พวกเขาบังคับให้หนิงเทียนปิงรับมือเซียงหยุนเฟยต่อหน้า!
อาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวและอาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาว เรื่องแบบนี้มันถึงตายได้ง่ายๆ
แต่ว่าหนิงเทียนปิงกลับหัวเราะและเดินหน้าเข้าไปแทน!
พร้อมด้วยกำไลที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาบนมือของเขา มันคือสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นกลาง
เซียงหยุนเฟยหรี่ตาลงทันทีและกล่าวขึ้นอย่างแตกตื่น “สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นกลาง!”
เพราะแม้แต่เซียงหยุนเฟยเองก็ยังใช้แค่สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นต้น การได้เห็นสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำกลางตรงหน้ามันจึงทำให้เขาตื่นตกใจไม่น้อย
หนิงเทียนปิงยิ้มเย้ยออกมา “เจ้าชอบมันหรือ? งั้นข้ายกให้! จงระเบิด!”
ตอนนั้นเองที่หนิงเทียนปิงได้เดินปราณเทวะของตัวเองยัดลงในกำไลอย่างบ้าคลั่งจนทำให้เกิดคลื่นพลังงานอันน่าขนลุกแตกออกมา!
เซียงหยุนเฟยที่มีท่าทีสุดสบายใจก่อนหน้านี้ แต่ในวินาทีนี้เขากลับต้องขนลุกตั้งทั้งร่าง
“ไอ้บ้า เจ้าจะตายไปด้วย!” เซียงหยุนเฟยตะโกนลั่น
แต่ว่ามันสายไปแล้ว
ตู้ม!
กำไลนั้นแตกออกจากการระเบิดของหนิงเทียนปิง ทำให้ท้องฟ้าเกือบครึ่งผืนต้องสั่นสะเทือน
พลังงานอันมหาศาลนี้มันมากพอจะลบภูเขาทั้งลูกลงได้
เซียงหยุนเฟยนั้นถูกแรงระเบิดซัดจนกระเด็นไปไกลจนไม่สามารถรักษาสมดุลร่างกายบนอากาศได้เลย
คนทั้งสามเองก็ถูกแรงระเบิดทีเผลอไปไม่น้อย ทำให้บาดเจ็บไปตามๆ กัน
“เด็กคนนี้มันบ้าไปแล้ว! มันคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะระเบิดชายแก่คนนี้ให้ตายได้รึ?” เซียงหยุนเฟยกระอักเลือดคำโตออกมาและร้องขึ้นอย่างโกรธแค้น
เขาไม่นึกไม่ฝันว่าหนิงเทียนปิงจะแน่วแน่มากขนาดนี้ ถึงกับยอมสละชีพเพื่อแลกกับการสร้างแผลให้เขา
การระเบิดสมบัตินั้นมันเรียกได้ว่าเป็นไม้ตายสุดท้ายอย่างแท้จริง
เพราะหากอยากระเบิดให้โดนอีกฝ่าย ตัวผู้ระเบิดก็ต้องเข้าไปแลกด้วยร่างกายของตนเอง
หากทำการระเบิดแล้วโยนจากระยะไกล กว่าที่ระเบิดจะทำการระเบิด อีกฝ่ายคงหนีหายไปจนไม่เหลือร่องรอยแล้ว
เพราะฉะนั้นนี่มันคือการโจมตีฆ่าตัวตาย หาใช่การลากไปลงนรกด้วยกันไม่
เมื่อหนิงเทียนปิงระเบิดสมบัติไปแล้วในตอนนี้ เซียงหยุนเฟยจึงคิดว่าหนิงเทียนปิงก็ไม่น่าจะรอดแล้ว
แต่ตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังมาเข้าหูของเขา
“โดนระเบิดก็ยังไม่ตาย? งั้นเอาอีกรอบ!”
น้ำเสียงของหนิงเทียนปิงนั้นตื่นเต้นมาก เขาระเบิดเมื่อสักครู่อย่างสะใจ
ไม่ต้องใช้วิชาเท่ๆ ไม่ต้องฝึกฝนวรยุทธ์ใดๆ แค่ระเบิด ระเบิด แล้วก็ระเบิด!
มีสตางค์นี่มันช่างดีเหลือเกิน!
ตู้ม!
สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำอีกชิ้นระเบิดออก ส่งร่างของเซียงหยุนเฟยลอยปลิวไปไกลอีกครา
ร่างนั้นลอยเคว้งกลางอากาศก่อนจะตกลงสู่พื้นอย่างรุนแรงจนไม่ได้สติ
ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาวถูกล้มลงได้ด้วยระเบิดสองครั้งอย่างง่ายดาย
คนทั้งสามเองก็ไม่คิดที่จะสู้อีกต่อไปพร้อมหันหลังหนีทันที
แต่ว่าพวกเขานั้นก็บาดเจ็บกันไปไม่น้อยกับระเบิดลูกแรก มีหรือจะยังหนีหนิงเทียนปิงได้?
“ระเบิด!”
“ข้าจะระเบิดพวกเจ้าให้เป็นจุล!”
“ชอบไล่นักไม่ใช่รึ? รู้สึกดีขึ้นยัง? หา?”
…
พลังงานอันมหาศาลสะท้านฟ้าเกิดขึ้นเป็นครั้งครา ครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับเป็นพายุที่โหมกระหน่ำ
ไม่นานนักพวกหวงไหเองก็ถูกระเบิดจนแหลกเละไปตามๆ กัน ไม่เหลือแม้แต่เศษผงใดๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เยี่ยมสุดๆ ไปเลย! นายใหญ่ การเป็นคนรวยนี่มันดีจริงๆ ไม่ต้องสนใจว่าจะมีวรยุทธบ่มเพาะแบบไหน ไม่ต้องสนว่าจะฝึกวิชายุทธใดมา แต่ระเบิดไปเรื่อยๆ จนทุกสิ่งอย่างราบเป็นหน้ากลอง!”
หนิงเทียนปิงนั้นก็อยู่มานาน แต่นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เขาได้ทำตัวเป็นเศรษฐีอย่างแท้จริง
เพราะแม้แต่ตอนที่อยู่เมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ เขาเองก็ไม่สามารถจะใช้อะไรให้มันฟุ่มเฟือยได้มากปานนี้!
สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำนั้นต่อให้มีเงินเป็นแสนล้านก็ใช่ว่าจะหาซื้อได้ง่ายๆ มีหรือที่เขาจะมีปัญญาใช้มันทิ้งๆ ขว้างๆ อย่างนี้?
แต่แน่นอนว่าหากไร้ซึ่งความช่วยเหลือจากเย่หยวนที่ช่วยเขาไว้ด้วยแนวคิดแห่งห้วงมิติแล้ว แค่การระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชิ้นเดียวมันก็มากพอที่จะสังหารเขาลงได้แล้ว มีหรือที่จะยังมายืนสะใจอยู่แบบนี้ได้?
การระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำห้าถึงหกชิ้นติดๆ กันแบบนี้มันทำให้กลุ่มนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าแตกพ่ายลงในพริบตา
เย่หยวนยิ้มตอบ “หากไม่มีพลังบ่มเพาะอาณาจักรราชันพระเจ้าชั้นกลางแล้วเจ้าก็คงไม่สามารถระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นกลางได้หรอก เพราะฉะนั้นวรยุทธ์บ่มเพาะนั้นยังจำเป็น!”
หนิงเทียนปิงยิ้มตอบ “ฮ่าฮ่า เรื่องที่นายใหญ่ว่ามามันก็ถูก ข้าเองก็แค่พูดล้อเล่นเท่านั้น ตอนที่ได้เห็นท่านใช้วิธีการนี้ระเบิดผู้คนเมื่อคราก่อน ข้ารู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก พอวันนี้ได้มาใช้เองแล้วมันก็ยิ่งสะใจอย่างยิ่งจริงๆ ฮ่าๆๆ”
ต่อสู้ข้ามอาณาจักร? ต่อหน้าการระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำนี้ การต่อสู้ข้ามอาณาจักรมันก็เป็นได้เพียงเรื่องตลก!
สำหรับนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าแล้ว สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำนั้นเปรียบได้เหมือนชีวิตของพวกเขา
แต่ทว่าเย่หยวนกลับใช้มันเพื่อเป็นระเบิด ช่างเป็นความฟุ่มเฟือยอย่างถึงที่สุด
ฟุบ!
หนิงเทียนปิงนั้นกำลังดีใจกับฝีมือของตัวเองอยู่ แต่ตอนนั้นเองที่ร่างหนึ่งบนพื้นกลับพุ่งตัวออกไปไกลด้วยความเร็วที่สูงส่ง
หนิงเทียนปิงหน้าเปลี่ยนสีทันทีก่อนจะกล่าวขึ้นมาแค้นเคือง “ไอ้หมอนั่นมันยังไม่ตาย! มันแค่แกล้งตายหรอกรึ!”
ร่างนั้นมิใช่ใครอื่นนอกจากเซียงหยุนเฟย
เขาถูกพลังระเบิดเข้าไปสองครั้งติด จึงไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ
เมื่อได้เห็นว่าหนิงเทียนปิงประมาทเขาจึงใช้โอกาสนั้นใช้วิชาลับหนีไปทันที
ระหว่างที่พูดไปหนิงเทียนปิงก็พยายามจะออกวิ่งตาม แต่เย่หยวนก็หยุดเขาไว้ก่อน “มันใช้วิชาลับ เจ้าตามมันไม่ทันหรอก ปล่อยมันไปเถอะ”
หนิงเทียนปิงนั้นมีท่าทางเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิดและโกรธ “มันเป็นความผิดข้าเอง ข้าประมาทเกินไป!”
เย่หยวนยิ้ม “มันเองก็บาดเจ็บไปไม่น้อย แถมยังใช้วิชาลับออกมาอีก ต่อให้มันจะรักษาตัวจนหายดีมันก็คงไม่สามารถกลับมาอยู่ในจุดสูงสุดได้อีกแล้ว ไม่ต่างอะไรจากคนเป็นง่อย ตอนนี้ปัญหาของเราก็คลี่คลายแล้วด้วย ออกเดินทางต่อกันเถอะ!”
หนิงเทียนปิงพยักหน้ารับและเดินกลับเข้ามาในโถงบัลลังก์ม่วงอย่างคอตก
โถงบัลลังก์ม่วงเปลี่ยนเป็นลำแสงพุ่งออกไปยังพื้นที่แสนห่างไกล
เมื่อไม่มีนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้ามาคอบรังควาน โถงบัลลังก์ม่วงก็ได้กลับมาเดินทางอย่างเต็มความเร็วเหมือนก่อน ทำให้หายลับไปกับเส้นขอบฟ้าในพริบตา
สายตาหนึ่งคู่จ้องมองไปยังโถงบัลลังก์ม่วงที่หายไปกับเส้นขอบฟ้าอย่างโกรธแค้น “ดูจากทิศแล้วพวกมันน่าจะมุ่งไปที่เขาแห่งถงเทียน? มาผิดพลาดในเรื่องเล็กๆ แบบนี้จนได้! ไม่นึกเลยว่ามันจะยังมีไม้ตายแบบนั้นซ่อนไว้อยู่! แต่ว่าหากไม่แก้แค้นเรื่องในครานี้ เซียงหยุนเฟยผู้นี้ก็คงมิใช่คนอีกต่อไปแล้ว!”
