เฉินอีเป็นคนที่พูดอะไรออกมาก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงมาโดยตลอด
ทันทีที่เขาพูดออกมา ทุกคนต่างอึ้งกันหมด มองเฉินอีอย่างไม่เชื่อสายตา
จบแล้ว ไอ้หมอนี่รนหาที่ตายชัดๆ！
ฉินปิงซินพูดพึมพำเป็นคนแรก
แม่หลินหลันเองก็กลืนน้ำลาย
ถึงแม้พวกเขาจะรู้ไม่มากก็น้อยว่าสิ่งที่ฉินโร่ซีทำด้านนอกไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไร แต่ไม่มีใครกล้าดูถูกอีกฝ่าย
ไม่เพื่อสิ่งอื่น แค่เพียงเพราะผู้หญิงคนนี้จิตใจเหี้ยมโหด
ไอ้ขยะ แกรนหายที่ตาย！
นัยน์ตาของฉินโร่ซีฉายแสงเยือกเย็น เธอผายมือ ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ประมาณสองเมตรปรากฏออกมา
อันธพาลสวมสูทคืออะไร
สำหรับหมอนี่ไม่อยู่ในสายตาเลยสักนิด！
หึๆ
ฉินหวยจือเห็นแบบนี้ หัวเราะเสียงเบา
น้องสาวไม่ธรรมดาหนิ แม้แต่คนของกลุ่มทะเลแดงก็จ้างมาได้ด้วย
กลุ่มทะเลแดงเป็นกลุ่มใต้ดินขนาดใหญ่ของเมืองเอก คนๆนี้คือปรมาจารย์อันดับที่เก้าของกลุ่มทะเลแดง กระทิงพยศ！
กระทิงพยศ！
ขอเพียงรู้เกี่ยวกับวงการใต้ดินของเมืองชิงชวน เวลานี้อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นๆเข้าไป โดยเฉพาะฉินปิงหลันสีหน้าของเธอซีดเผือด
เฉินอี ไป！
เธอหันหน้ากลับมาจะพาเฉินอีออกไป แต่กลับพบว่าเฉินอีไม่อยู่แล้ว
หันไปอีกครั้ง กลับพบว่าเฉินอีเป็นฝ่ายเข้าไปใกล้กระทิงพยศ
กลุ่มทะเลแดง ฉันเคยได้ยินชื่อเหมือนกัน เหมือนว่าจะอยู่สามสิบอันดับแรกของวงการใต้ดินเมืองชิงชวน แต่อยู่เมืองเอกอย่างมากก็อยู่ในอันดับท้ายๆรึเปล่า
เฉินอียกมุมปากขึ้น พูดด้วยความดูถูก
เขาสั่งให้มังกรเขียวรวบรวมข้อมูลวงการทั้งใต้ดินและบนดินของเมืองชิงชวนตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว
สำหรับข้อมูลโดยละเอียดของกลุ่มทะเลแดงเขาไม่ได้ดู แต่แค่มองปราดเดียวก็มั่นใจว่าเป็นแค่ขั้วอำนาจใต้ดินที่ไม่ได้เก่งกาจอะไร
เทียบกับกลุ่มเสือฟ้าแล้วยังด้อยกว่ามากๆ
คุกเข่าเดี๋ยวนี้！
กระทิงพยศเห็นว่าเฉินอีกล้าดูถูกตนและกลุ่มทะเลแดง แน่นอนว่าเพลิงไฟแห่งความโมโหต้องปะทุขึ้นมาในใจ
ฉินโร่ซีปิดปาก ยิ้มแล้วพูด：พี่ใหญ่กระทิงพยศโมโหแล้ว คราวนี้ผู้ชายสารเลวของฉินปิงหลันต้องได้รับผลกรรมแล้ว
ขอบอกตามความจริง พี่ใหญ่กระทิงพยศคนนี้บอสของกลุ่มทะเลแดงสาขาเมืองฉือเป็นคนให้ฉันยืมตัว มีความสามารถในการต่อสู้มาก
คำพูดประโยคหนึ่งสื่อสองความหมาย
กระทิงพยศนึกถึงลีลาบนเตียงของฉินโร่ซี หัวเราะแหะๆ
นี่เป็นผู้หญิงที่ไม่เลว เพื่อให้ฉินโร่ซีตั้งใจปรนนิบัติตน เขาต้องทำให้อีกฝ่ายพอใจ ยกตัวอย่างเช่นทำให้คนตรงหน้าพิการ
ไอ้หนุ่ม เมื่อกี้นายไม่เคารพกลุ่มทะเลแดงของฉัน คุกเข่าตอนนี้ฉันยังจะพิจารณาไว้ชีวิตแก！
กระทิงพยศเงยหน้าขึ้น เหลือบมองเฉินอี
เขาเป็นคนตัวใหญ่อยู่แล้ว เวลานี้ยิ่งเหมือนภูเขาลูกเล็ก ความดูถูกนั้นเผยออกมาชัดเจนอย่างไม่ต้องสงสัย
ฉินปิงหลันสูญเสียการควบคุมแล้ว รีบเดินเข้าไปหาเฉินอี แล้วพูดกับกระทิงพยศเสียงอ่อน： พี่ใหญ่กระทิงพยศ ก่อนหน้านี้สามีของฉัน สามีของฉันเป็นคนผิด คุณอย่าคิดเล็กคิดน้อยกับเขาเลยนะคะปล่อยเขาไปเถอะ?
เต็มไปด้วยความน่าสงสาร
กระทิงพยศตกตะลึง
ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจกว่า ผู้หญิงอย่างฉินโร่ซีเทียบไม่ติด！
เขาอดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก
แหะๆๆ ใช่ว่าฉันจะปล่อยสามีของเธอไปไม่ได้
ทันทีที่เขาพูดออกมาแบบนี้ ฉินปิงหลันโล่งอกเล็กน้อย ทว่าฉินโร่ซีกลับร้อนใจอย่างมาก
กระทิงพยศ คุณคิดอยากจะทำอะไรคะ?！
กระทิงพยศไม่ได้สนใจเธอ ยังคงจับจ้องไปที่ฉินปิงหลัน ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วพูด：ถ้าเธอดูแลปรนนิบัติรับใช้ฉันอย่างดี สามีของเธอก็จะไม่เป็นอะไร
……
ฉินปิงหลันเบิกตากว้าง
ฉินโร่ซีดึงสติกลับมา อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
ถึงแม้ผลลัพธ์นี้จะเหนือความคาดหมายของเธอ แต่ขอเพียงทำให้ฉินปิงหลันเสื่อมเสียชื่อเสียง เธอยินดีที่จะดู
กระทิงพยศเงยหน้าขึ้นด้วยความทระนง เตรียมที่จะลากฉินปิงหลันไปขึ้นเตียง
แต่ว่า！
มังกรเขียว！
ครับ！
หลังจากเสียงของฉินอีดังขึ้น ก็ตามด้วยเสียงตอบรับ กระทิงพยศสังหรณ์ใจไม่ดี สัญชาตญาณอยากจะป้องกันตัวแต่ก็สายไปแล้ว
ผวัะ！
เฮือก！
ร่างกายหนักเกือบหนึ่งร้อยยี่สิบห้ากิโลกรัมของกระทิงพยศถูกต่อยจนล้มลงบนพื้น
กระอักเลือดออกมาไม่น้อย เขาสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ทันที
ตัวของฉินโร่ซีเปื้อนไปด้วยเลือด กรีดร้องเสียงดัง
คนอื่นๆในตระกูลฉินต่างมีสีหน้าแปลกใจ ต่างคิดไม่ถึงว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอยย่างเห็นได้ชัด
ปรมาจารย์อันดับที่เก้าของกลุ่มทะเลแดง แพ้แบบนี้เนี่ยนะ?！
ฉันจำได้ว่าเซียวเทียนหู่เคยสาบาน หลังจากนี้เมืองฉือจะไม่มีอันธพาล กลุ่มทะเลแดงของพวกแกคิดจะไม่สนใจกฎข้อนี้หรือไง?
เสียงของเฉินอีเยือกเย็นมาก
คำสั่งที่เขาบอกกับเซียวเทียนหู่คือ ลดความรุนแรงได้เท่าไหร่ก็ลดเท่านั้น
ถึงแม้จะต้องใช้ความรุนแรง ก็ต้องใช้ภายใต้สถานการณ์ในการป้องกันตัว ห้ามใช้ความรุนแรงในการรังแกคนอื่น
กระทิงพยศ และกลุ่มทะเลแดงนี้แหกกฎ
เฮือก！
กระทิงพยศยังคงกระอักเลือดออกมา
เหตุที่พวกเขากล้าขัดคำสั่งเซียวเทียนหู่ เหตุผลสำคัญเป็นเพราะพวกเขาไม่ใช่กลุ่มอำนาจใต้ดินในพื้นที่แห่งนี้ แต่เป็นกลุ่มทะเลแดงของเมืองเอก แน่นอนว่ากล้าไม่เห็นคำพูดของเซียวเทียนหู่อยู่ในสายตา
แต่ว่า เขาเจอกับคนที่ทำให้เซียวเทียนหู่ยอมจำนน！
กลับไปบอกหัวหน้าสาขาของพวกแก ถ้าอยากจะพัฒนาเศรษฐกิจของเมืองฉือ ฉันให้การต้อนรับอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้า！
กระทิงพยศรีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
เขาไม่รู้ว่าเฉินอีและมังกรเขียวเป็นใครมาจากไหน แต่สามารถทำให้ตนเกือบพิการในหมัดเดียวต้องเป็นคนที่เหี้ยมโหดมาก
ฝีมือการต่อสู้ระดับนี้ เกรงว่าจะมีแค่เซียวเทียนหู่และหัวหน้า มีเพียงเก้าเดวิลเท่านั้นถึงจะอยู่ในระดับนี้ แต่วันนี้มีระดับเก้าเดวิลโผล่มาจากไหนไม่รู้ เรื่องนี้ต้องรายงานให้ได้！
ไม่พูดถึงกระทิงพยศ เวลานี้ห้องโถงใหญ่ของตระกูลฉินไปจนถึงสวนด้านนอกต่างเงียบสงัด
สีหน้าของฉินโร่ซีย่ำแย่มาก
เะอใช้ร่างกายของตนเอง ใช้ไปเจ็ดแปดคืนกว่าจะได้ปรมาจารย์คนนี้มา กลับหนีไปแบบนี้เนี่ยนะ?
ไม่ได้เรื่อง กระทิงพยศไม่ได้เรื่องจริงๆ！
ให้ตายสิ ถ้าไม่ใช่บอสกลุ่มทะเลแดงตำแหน่งสูงเกินไป ได้เขามาจัดการไอ้ขยะนี่ละก็คงเป็นเรื่องง่ายเหมือนแค่พลิกฝ่ามือ！
เธอโมโหอย่างมาก
นัยน์ตาของฉินหวยจือฉายแสงเยือกเย็น
เฉินอี แกหมายความว่าอะไร? เริ่มจากให้ฉินปิงหลันทรยศตระกูลฉิน ขัดคำสั่งคุณชายหลี่เจ๋อ ตอนนี้แกก็ให้คนทำร้ายกระทิงพยศ แกรู้ไหมว่ากระทิงพยศเป็นคนมีฝีมือของบอสกลุ่มทะเลแดง แกจะทำให้ตระกูลฉินของพวกเราถูกทำลายหรือไง！
หื้ม?
เฉินอีได้ฟัง หัวเราะเสียงเบา
คุณลืมไปแล้วรึเปล่า กลุ่มเสือฟ้าพูดเอาไว้แล้ว หลังจากนี้ทุกกลุ่มใหญ่ ขั้วอำนาจใต้ดินทั้งหมด สมาชิกห้ามใช้ความรุนแรงบีบบังคับคนอื่น สิ่งที่พวกผมทำคือการป้องกันตัว หรือว่าจะให้ผมยืนรอให้อีกฝ่ายลงมือ?
คำพูดมีเหตุผล
แต่ฉินหวยจือไม่ฟังเหตุผลนี้
ถึงอย่างไรพวกแกก็ทำความผิดร้ายแรง ต้องแสดงความรับผิดชอบ！
