ศึกเดือด มหากาฬ – บทที่ 66 ความตื่นตระหนกของหลันเทียน

หยางเหลียนหลงก็เป็นคนฉลาด ในไม่ช้าก็คาดเดาออกมาได้พอสมควร

เฉินอียิ้มเล็กน้อย และพูดว่า:  อันที่จริงตระกูลเฉินให้ความสำคัญกับธุรกิจพวกนี้มาก แต่สามารถทำได้สำเร็จหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ดังนั้นคนที่ส่งมาคือเฉินฝู แต่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลเฉิน 

 ก็จริง ดูเหมือนว่าตระกูลเฉินกังวลว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผย ก็สามารถเอาคนใช้เป็นแพะรับบาปได้ 

หยางเหลียนหลงพยักหน้าบ่งบอกว่าเห็นด้วย

ถ้าเกิดเรื่องนี้เกี่ยวพันกับสายเลือดโดยตรงของตระกูลเฉิน ถ้าอย่างนั้นโดยธรรมชาติแล้วก็จะเพิ่มขึ้นมากเกินไป ไม่แน่ถึงเวลานั้นตระกูลเฉินก็จะมีส่วนติดพันไปด้วย

แต่เฉินฝูไม่เหมือนกัน

แค่ขี้ข้าในบ้าน แม้ว่าจะได้รับรางวัลนามสกุลเฉินแต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่คนใช้ในบ้านเท่านั้น คนแบบนี้แม้ว่าในตระกูลเฉินจะมีไม่มากแต่ก็ไม่น้อย ทุกคนสามารถถือได้ว่าเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้ง

 แต่ตระกูลเฉินให้เฉินฝูมาจัดการคุณ เกรงว่าจะมีความกล้าหาญเป็นอย่างมาก 

หยางเหลียนหลงหัวเราะเสียงดังออกมา

แค่เฉินฝูคนเดียว มีสิทธิ์อะไรมาต่อกรกับเฉินอี?

เฉินอีเพียงยิ้มให้กับสิ่งนี้ ความตั้งใจเดิมของตระกูลเฉินคือให้เฉินฝูเข้าร่วมกับตลาดตระกูลมังกร จัดการกับฉันก็เป็นแค่ความตั้งใจของตัวเฉินฝูเอง 

 แม้ว่าคนเหล่านั้นในตระกูลเฉินจะโง่แต่ก็ไม่มีทางปล่อยให้คนใช้มาจัดการฉัน แต่อย่างน้อยสำหรับพวกเขาก็เป็นเรื่องดีที่สามารถตรวจสอบขีดจำกัดของฉันได้ ถึงยังไงในความคิดของพวกเขาเฉินฝูสามารถเสียสละได้ และฉันก็อยู่ในการควบคุมของพวกเขา 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหยางเหลียนหลงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

 ไม่จำเป็นต้องกังวล ตอนนี้ตระกูลเฉินไม่ถึงขนาดมาจัดการฉัน เนื่องจากว่าอำนาจที่อยู่ในประเทศของพวกเขายังคงลดลง ตอนนี้คาดการณ์ว่ายังต่อสู้กลับตระกูลมหาเศรษฐีชั้นนำในเมืองอสูรเหล่านั้น ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางที่จะเพิกเฉยต่อฉัน 

เฉินอีมองดูสถานการณ์ได้ชัดเจนมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร และการตัดสินใจก็แม่นยำจนถึงขั้นที่ทำให้คนประหลาดใจ

หยางเหลียนหลงไม่ได้พูดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ถามกลับว่า:  งั้นตอนนี้ผมจะต้องแจ้งให้อธิบดีหลันทราบมั้ยครับ? 

 แจ้งให้ทราบหน่อย ถึงเวลานั้นทั้งเมืองฉือวิ่งส่งเดชเต็มเมืองฉือก็ยังโทษฉัน 

 ฮ่าๆ 

หยางเหลียนหลงยิ้มอย่างขมขื่น

ใครกล้าโทษเฉินอี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ

ขณะที่เขากำลังจะติดต่อหลันเทียน โทรศัพท์ดังขึ้นมา หยางเหลียนหลงมองแวบหนึ่งอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยรอยยิ้มว่า:  ผมยังไม่ได้โทรไป หลันเทียนกลับโทรหาผมก่อน 

เขารับสาย ได้ยินเพียงเสียงที่ตื่นตระหนกจากอีกฝ่ายหนึ่งดังมา:  อธิบดีหยาง ช่วยหน่อย ช่วยตรวจร่องรอยของเจ้าของที่อาศัยอยู่บนชั้นยี่สิบห้าและยี่สิบหกของตึกจิ่งช่างหน่อย ได้มั้ย? 

หลันเทียนตื่นตระหนกจริงๆ ไม่ง่ายเลยที่จะหาตึกจิ่งช่างเจอกลับพบว่าเจ้าของไม่อยู่ เมื่อนึกถึงเจ้าของที่ขนาดเฉ่าเฉียงก็ต้องปฏิบัติดีด้วย หลันเทียนไม่กลัวจนเป็นโรคหัวใจก็ถือว่าดีมากแล้ว

หยางเหลียนหลงรับสายโทรศัพท์ไปด้วยและมองดูเฉินอีบนโซฟาแวบหนึ่ง และพูดอย่างเงียบๆว่า:  คุณเฉินอยู่ที่ฉัน ยังเป็นลั่วต้าเจียงหัวหน้าลั่วในกรมของพวกคุณส่งมาด้วย บอกว่าจะพิพากษาลงโทษให้คุณเฉิน 

อีกฝ่ายหนึ่ง ??? 

หยางเหลียนหลง ไม่ต้องถามแล้ว รีบมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคุณเฉินก็กลับไปอีก 

อีกฝ่ายวางสายโทรศัพท์ในทันที ขนาดเวลาพูดขอบคุณสักคำก็ไม่มี

เฉินอียิ้มเล็กน้อย และพูดว่า:  ดูเหมือนเฉ่าเฉียงจะแจ้งไปถึงแล้ว ถือว่าสับหลีกแล้ว 

 นี่ก็ล้วนเป็นความผิดของไอ้สกุลลั่วนั้น เดี๋ยวผมจะไปต้อนรับเขาดีๆ 

 อือ 

เฉินอีไม่บอกว่าได้หรือไม่ได้

ในไม่ช้าหลันเทียนก็เร่งรีบมาถึงที่หน้าประตูของกรมอนามัยและความปลอดภัย เมื่อเห็นหัวหน้าลั่วกับลั่วต้าเจียงที่กำลังพูดคุยกัน

ทั้งสองคนก็เห็นหลันเทียนเหมือนกัน และรีบไปทักทายก่อน:  อธิบดี ทำไมคุณก็มาด้วย 

ไม่ได้สนใจหัวหน้าลั่ว หลันเทียนจ้องมองตรงไปที่ลั่วต้าเจียง และถามอย่างเยือกเย็นว่า:  แกส่งคุณเฉินมาที่กรมอนามัยและความปลอดภัยบอกว่าจะพิพากษาลงโทษให้เขาเหรอ? 

 คุณเฉิน คุณเฉินอีกแล้วเหรอ 

หัวหน้าลั่วขมวดคิ้ว

ลั่วต้าเจียงดูมึนงง และพูดว่า:  ก่อนหน้านี้มีคนคนหนึ่งมาโวยวายที่กรมการก่อสร้างของพวกเรา ดังนั้นผมถึงได้ส่งเขามา สำหรับนามสกุลเฉินหรือเปล่าผมก็ไม่ค่อยรู้ 

แม้ว่าจะไม่มีคำตอบที่แน่ชัด แต่หลันเทียนก็รู้อยู่แก่ใจแล้ว เขาชี้ไปที่ลั่วต้าเจียง ดี แกดีมาก ถ้าหากคุณเฉินคนนั้นตำหนิลงมา วันนี้แกก็อยู่ไตร่ตรองดีๆที่กรมอนามัยและความปลอดภัย! 

เนื่องจากว่าเป็นหลานชายของหัวหน้าลั่ว เขาทำได้เพียงพูดแบบนี้ ยังต้องดูท่าทีของคุณเฉิน ถือโอกาสขอความเมตตาแก้ไขความเข้าใจผิดถึงได้

หลังจากที่พูดแบบนี้จบ หลันเทียนก็รีบร้อนวิ่งเข้าไป คนอื่นรวมทั้งหัวหน้าลั่วอาหลานก็เหมือนกัน

 คุณเฉินคนนั้นเป็นใครกันแน่ ไม่นึกเลยว่าจะสามารถทำให้อธิบดีมาที่กรมอนามัยและความปลอดภัยด้วยตัวเองได้ 

 น่าจะไม่ใช่คนที่แกเพิ่งจะส่งเข้าไปนะ คนคนนั้นก็แต่พนักงานของวังซื่อกรุ๊ป ฉันตรวจสอบมาแล้ว 

ลั่วต้าเจียงค่อนข้างตื่นตระหนก แต่หัวหน้าลั่วกลับสีหน้าท่าทางสงบ

เขาตรวจสอบตัวตนของเฉินอีมาหนึ่งรอบแล้ว ก็แค่พนักงานใหม่ของวังซื่อกรุ๊ป ก็ไม่รู้ว่าฝีมืออะไรไม่นึกเลยว่าจะถูกส่งมาที่กรมการก่อสร้าง

เมื่อลั่วต้าเจียงได้ยินเช่นนี้ ถึงได้วางใจดวงนี้ลงมา

 อา เดียวผมจะพาอาไปเจอหมอนั่น ไม่แน่อาจจะคุกเข่าลงบนพื้นขอความเมตตาในทันที 

 อือ 

หัวหน้าลั่วไม่สนใจแม้แต่น้อย เนื่องจากว่าเฉินอีอยู่ในสายตาของเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดา สิ่งเขาสนใจมากว่าคือหลันเทียนที่เพิ่งจะเข้ามาในห้องทำงานของอธิบดีกรมอนามัยและความปลอดภัย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ไม่นึกว่าจะสามารถทำให้คนใหญ่โตอย่างระดับอธิบดีทั้งสองคนตกใจได้?!

คาดไม่ถึงว่า ความโชคร้ายกำลังเข้าหาพวกเขา

ไม่สิ พูดอย่างแม่นยำ ความโชคร้ายเข้าหาพวกเขามานานแล้ว เพียงแต่ว่าตัวของพวกเขาเองยังไม่รู้ตัว

หลันเทียนตรงบุกเข้าไปในห้องทำงานของหยางเหลียนหลง เมื่อกำลังจะถามอะไรดวงตาก็หดลงอย่างกะทันหัน

เฉินอี!

ผู้ควบคุมอำนาจของหน่วยทหารคนนั้น!

 คุณ คุณเฉิน 

หลันเทียนกลืนน้ำลาย รีบก้าวไปข้างหน้า แต่กลับถูกเฉินอีห้ามไว้ และพูดด้วยรอยยิ้ม:  ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนของหน่วยทหารแต่เป็นพนักงานของวังซื่อกรุ๊ป คุณเรียกฉันว่าเสี่ยวเฉินก็ได้ 

 …… 

หลันเทียนนิ่งอึ้ง มองดูหยางเหลียนหลงแวบหนึ่ง แต่กลับพบว่าตามหลังด้วยดื่มชาอย่างเห็นว่าเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับตัวเองจึงไม่ใส่ใจ

 คุณเฉินคนนี้ไม่ใช่ที่พึ่งของวังจ่างหลิน ทำไมถึงได้กลายเป็นพนักงานของวังซื่อกรุ๊ปได้? 

เขาสับสนมากขึ้น

ในขณะนี้ เฉินอีเอ่ยปากพูดอีกครั้งว่า:  เมื่อกี้นี้ฉันได้รับข่าวว่า มีคนร้องเรียนกรมการก่อสร้างของพวกคุณ บอกว่าวังซื่อกรุ๊ปขโมยงานออกแบบโครงการก่อสร้างจงชุน และออกคำสั่งหยุดงานแล้วสอบสวนโดยตรง มีเรื่องนี้ด้วยเหรอ? 

 ผมไม่ทราบนะครับ 

หลันเทียนสับสนมากขึ้น

เมื่อวานนี้เขาเพิ่งอนุมัติเรื่องนี้ให้วังซื่อกรุ๊ปจัดการได้ ทำไมคราวเดียวก็มีการขโมยความลับทางการค้าปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร นอกจากนี้ต่อให้ขโมยแต่ก็ไม่ถึงกับหยุดงานแล้วสอบสวนนะ

มีเพียงสองวิธีในการจัดการกับอาชญากรรมเชิงพาณิชย์ประเภทนี้ หนึ่งคือบางส่วนของโครงการถูกระงับชั่วคราว แต่โดยทั่วไปจะดำเนินการต่อไป อีกอย่างหนึ่งก็คือปิดกั้นการสอบสวนโดยตรง มีหลักการหยุดงานแล้วสอบสวนที่ไหนกัน

แต่หลังจากที่เห็นรอยยิ้มขี้เล่นเหล่านั้นของเฉินอี หลันเทียนก็นึกอะไรบางอย่างได้ในทันที

 คุณเฉิน เดี๋ยวก่อน หนึ่งในผู้รับผิดชอบโครงการก่อสร้างจงชุนก็อยู่ที่หน้าประตู ต้องการให้ผมเรียกเขาเข้ามามั้ยครับ? 

 หัวหน้าลั่วเหรอ? ได้สิ 

รอยยิ้มของเฉินอีลึกมากขึ้น

หัวใจของหลันเทียนกระตุกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เรื่องราวนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างใหญ่โต จริงจังห่างไกลจากที่เขาจินตนาการไว้ก่อนหน้านี้