ขอโทษด้วย คืนนี้ภรรยาของผมเหนื่อยมาก ดังนั้นผมมาแทนเธอ
เฉินอีพูดอย่างใจเย็น
ทันทีที่คำพูดลดลง เหยียนเลว่ก็ด่าทอรุนแรงในทันที: แกมาทำไม? นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับฉินปิงหลัน แกมายุ่งอะไรด้วย!
ฮ่าๆ
หัวหน้าเหยียน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยให้เกียรติผมเลยนะ
เฉินอีกระตุกมุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดค่อนข้างเจ้าเล่ห์
เหยียนเลว่นิ่งก่อน และทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเฉินอียังคงมีหลักฐานบันทึกอยู่ในมือ ซึ่งในนั้นบันทึกคำพูดที่ไม่ซื่อสัตย์และไม่เคารพต่อวังซื่อกรุ๊ป
เฉินอี นายต้องการอะไรกันแน่? ฉันก็แค่อยากจะหารือกับฉินปิงหลัน ไม่สิ ประธานฉินเกี่ยวกับเรื่องการร่วมลงทุน นายก็เอาของสิ่งนี้มาข่มขู่ฉันเหรอ? นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่!
หลังจากที่เหยียนเลว่สงบสติอารมณ์อย่างเท่าที่จะทำได้ และจ้องมองเฉินอี
ตามหลังด้วยกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดว่า: คุยการลงทุนก็ได้ ลงไปคุยชั้นล่างดีๆ คุณใส่ชุดนอน ทำให้ทั้งห้องกลับเป็นเหมือนห้องสวีท คุณว่าในใจคุณต้องการทำอะไร?
เหยียนเลว่ถูกมองความคิดทะลุปรุโปร่งในทันที เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างอับอาย แต่ยังกัดฟันพูดว่า: ฉันก็แค่ชอบสถานการณ์แบบนี้ ความชอบส่วนตัวเท่านั้นเองหรือว่านายก็ยุ่งด้วยงั้นเหรอ?
ความชอบส่วนตัวอะไรของคุณผมไม่ยุ่งด้วยและก็ขี้เกียจยุ่งด้วย แต่คุณเรียกภรรยาของผมมาแล้วใส่ชุดแบบนั้นผมก็ต้องยุ่ง
เฉินอีขัดจังหวะการพูดของเหยียนเลว่ ต่อจากนั้นก็นั่งลงมา
หัวหน้าเหยียน คุณนั่งสิ
เหยียนเลว่ไม่ขยับ
เขามองเฉินอีอย่างลึกซึ้ง และพูดว่า: เฉินอี ฉันคิดว่านายน่าจะรู้ดีมาก ภรรยาของนายต้องการตำแหน่งประธานของฉินซื่อกรุ๊ป การร่วมลงทุนกับวังซื่อกรุ๊ปก็เป็นขั้นตอนสำคัญ หรือว่านายก็เพื่อชื่อเสียงแค่นั้นของตัวเอง ก็ต้องการทำให้ภรรยาของนายเสียอนาคตที่ดีไปงั้นเหรอ?
ฉันก็เป็นไปไม่ได้เพราะหลักฐานบันทึกแค่นี้ ก็ร่วมลงทุนกับภรรยาของนายโดยตรงนะ? แบบนี้ก็ไม่เป็นธรรม
ไม่เป็นธรรมจริงๆด้วย แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องแบบนี้มาแบล็กเมล์ฉัน
เฉินอีพูดอย่างหงุดหงิดว่า ผมให้คุณนั่งลง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?
ฉันไม่นั่งลงแล้วยังไง?
เหยียนเลว่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่สามารถขี้ขลาดได้ ไม่อย่างนั้นจะถูกลูกน้องคนนี้กดหัวได้
แต่ทว่า!
ในเมื่อคุณไม่อยากนั่งรอ งั้นก็คุกเข่าลงซะ
แกพูดจาเหลวไหล!
เหยียนเลว่ด่าทออย่างรุนแรง แต่ขาแยกออกจากกันทำให้เขาคุกเข่าลงกับพื้นตามสัญชาตญาณ
ผมให้โอกาสคุณนั่งลงไม่เอาต้องการเลือกที่จะคุกเข่า ความน่าสนใจของหัวหน้าเหยียนทำให้คนประหลาดใจจริงๆ
เฉินอียิ้มจางๆ เหยียนเลว่กลับตกใจ
แม้ว่าเขาจะดื่มเหล้าจนเมา แต่ดวงตาก็ไม่ถึงกับลายถึงขั้นนั้น เมื่อกี้นี้เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นเฉินอีลุกขึ้น
สำหรับสิ่งนี้เฉินอีขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบายและก็ไม่สนใจที่จะอธิบาย
หัวหน้าเหยียน ไม่สิ เหยียนเลว่ พูดมาสิว่าแกและฉินหวยจือก็ได้ทำข้อตกลงอะไรอีก
อะไรนะ!
เหยียนเลว่ตกใจ
เขาได้ทำข้อตกลงกับฉินหวยจือจริงๆ แต่เรื่องนี้เฉินอีจะรู้ได้อย่างไร
ทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเฉินอี เหยียนเลว่ก็เข้าใจในทันทีว่า ตัวเองก็ถูกอีกฝ่ายหลอกลวง
แก เฉินอี ไอ้สารเลว!
คราวนี้ ต่อให้ต้องการใช้การร่วมลงทุนมาทำสิ่งต่างๆ เกรงว่าความเป็นไปได้ก็ไม่มี
เฉินอีไม่ได้สนใจเขา แต่ตะโกนออกไปนอกประตู: ประธานวัง คุณได้ยินมั้ย?
ประธานวัง!
สิ่งแรกที่เหยียนเลว่นึกถึงคือวังจ่างหลิน
แต่เมื่อเปลี่ยนความคิด แม้ว่าวังจ่างหลินจะไม่ดีเท่ากับผู้นำตระกูลหลินที่เสียชีวิตไป แต่ผู้ปกครองตระกูลหลี่ในปัจจุบัน ก็ไม่ใช่แค่เฉินอีคนเดียวก็เรียกมาได้ นอกเหนือจากว่าอีกฝ่าย…….
ไม่นึกเลยว่าแกจะเปิดเผยบันทึกออกไป!
เหยียนเลว่คิดถึงตรงนี้ คนทั้งคนก็สีหน้าซีดเซียว
เนื่องจากว่ามีคนสามคนเดินมาจากนอกประตู ซึ่งนำโดยวังจ่างหลิน
สำหรับอีกสองคน หนึ่งในนั้นเป็นเลขาของวังจ่างหลิน อีกคนหนึ่งคือท่านเกาจ่างหยางหัวหน้าทีมออกแบบที่เพิ่งเข้ามาที่บริษัท
ไม่นึกเลยว่าสองท่านนี้ก็มาด้วย
เหยียนเลว่กำหมัดแน่น สีหน้าก็ซีดมากขึ้น
ในเวลานี้ เฉินอีเอ่ยปากพูดอีก
นอกเหนือจากสิ่งเหล่านั้นที่ฉันเพิ่งพูด แกยังช่วยเหลือหลี่ซือกรุ๊ปขโมยงานออกแบบของบริษัทพวกเราด้วยหรือเปล่า?
……
ครั้งนี้ร่างกายของเหยียนเลว่ก็อ่อนปวกเปียกอย่างสมบูรณ์
เรื่องราวนี้ก็ถูกจับได้!
วังจ่างหลินก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว ต่อจากนั้นก็มองไปที่เฉินอีแวบหนึ่ง
เถ้าแก่ ดีที่มีคุณ ไม่อย่างนั้นครั้งนี้พวกเราก็จะหลงกลอุบายแล้ว
นั่นนะสิ มีเถ้าแก่อยู่ กลอุบายใดก็จะถูกบดขยี้
เลขาของวังจ่างหลินก็ชื่นชมเฉินอีเป็นอย่างมาก
ก่อนหน้านี้พวกเขาเพียงแค่คาดเดาว่าในบริษัทมีไส้ศึกอยู่ ถึงกับสงสัยเหยียนเลว่ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีหลักฐาน
เฉินอีก็เดินนำไปที่อีกฝ่ายทีละก้าว สุดท้ายบีบคั้นจนความคิดที่จะพูดยอกย้อนของอีกฝ่ายก็หายไป
ท่านเกาจ่างหยางก็ลูบเครา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: คุณเฉิน ไม่เจอคุณสองปีฝีมือคลี่คลายคดีนี้กลับอยู่ในระดับสุดยอด ต่อให้ไม่มีกองทุนมูลนิธิโตว๋โนว่คุณก็สามารถเป็นนักสืบเอกชนทำเงินได้มากมาย
ทั้งสามคนพูดอย่างต่อเนื่องจนทำให้เหยียนเลว่สงสัยก่อน และก็มึนงงในทันที สุดท้ายก็หวาดกลัวอย่างยิ่ง
เขาจ้องมองเฉินอีอย่างไม่ละสายตา
แก แก แกเป็นเถ้าแก่ของกองทุนมูลนิธิโตว๋โนว่!
เหยียนเลว่ก็ย่อมรู้จักกองทุนมูลนิธิโตว๋โนว่ เรียกได้ว่าเป็นที่พึ่งใหญ่ของวังซื่อกรุ๊ป เขายังต้องการทำความรู้จักสปอนเซอร์ของกองทุนมูลนิธิโตว๋โนว่ ไม่แน่ก็อาจจะสามารถเหยียบวังจ่างหลินขึ้นไปได้
แต่ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่า ที่แท้มหาเศรษฐีคนนี้ก็อยู่ข้างกายของเขามาโดยตลอด ยังเป็นคนที่เขาดูถูกที่สุดด้วย
เฉินอีไม่ได้สนใจเขา แต่ยิ้มอย่างขมขื่นให้เกาจ่างหยาง ท่านเกาก็อย่าหัวเราะผมเลย ฝีมือแค่นี้ของ ผมก็ไม่ได้อะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นก็ลำบากท่านเกาแล้ว งานออกแบบที่ท่านทำไม่นึกเลยว่าจะถูกเปิดเผยออกไป เกรงว่าจะต้องออกแบบใหม่แล้ว
เขารู้ดีมาก งานออกแบบอย่างนี้เป็นความลับมาโดยตลอด นอกเหนือจากว่าตอนที่เสร็จแล้วไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถที่จะเปิดเผยออกมาได้ ไม่อย่างนั้นง่ายมากที่จะถูกเล่นไม่ซื่อ
ครั้งนี้หลี่ซือกรุ๊ปถือได้ว่าเล่นไม่ซื่อล้มเหลวก่อน แต่ไม่แน่ใจว่าพวกเขายังจะมีวิธีการอะไรตามทีหลัง ดังนั้นออกแบบใหม่เป็นเรื่องที่จำเป็น
เกาจ่างหยางโบกมือ และพูดว่า: ผมก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนตาบอด ไม่นึกเลยว่าจะกล้าเอาสิ่งของของคุณออกไปติดสินบนพวกขยะเศษสวะ ถือเป็นความผิดพลาดของผมแล้ว ฮ่าๆๆๆ!
เฉินอียิ้มเล็กน้อย
เขากับเกาจ่างหยางรู้จักกันเมื่อสองปีที่แล้ว ในเวลานั้นเกาจ่างหยางกำลังเดินทางไปเที่ยวกับครอบครัวในประเทศเล็กๆ ไม่คาดคิดประเทศเล็กๆนั้นจะเกิดความวุ่นวายทั้งครอบครัวของเกาจ่างหยางก็ติดอยู่ในสถานทูตเช่นกัน สุดท้ายเฉินอีก็ยังเป็นคนลงมือช่วยพวกเขาออกมา ดังนั้นสำหรับท่านเกาจ่างหยางแล้วเฉินอีก็เป็นผู้มีพระคุณ
นอกจากนี้ ครั้งนี้โครงการก่อสร้างจงชุนก็มีความสำคัญสูงสุดในการส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจของเมืองฉือ และยังสามารถเพิ่มชื่อเสียงของเกาจ่างหยางในวงการธุรกิจได้อีกด้วย เขาก็ย่อมยินดีที่จะทำเช่นนั้นเป็นธรรมดา ไม่ถือว่าเป็นความช่วยเหลือแต่ถือเป็นการร่วมลงทุน ดังนั้นพระคุณก็ถือได้ว่าไม่ได้ชดใช้
ไม่สิ นี่เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยพวกเขาทั้งครอบครัว ยังจะตอบแทนหมดได้ที่ไหนกัน
เหยียนเลว่ไม่รู้เรื่องเก่าๆเหล่านี้ แต่เขารู้ว่าตัวเองดูเหมือนจะจบเห่แล้ว
