เป็นอะไรเสียแล้ว ไหนจะเลียนแบบหมา ทำเป็นเมินมองข้าอย่างหมาเมิน ถุย！
รปภ.คนที่ถูกฉินหวยจือเชิดใส่ก่อนหน้านี้บ้วนน้ำลายใส่ฉินหวยจือ
ฉินหวยจือเอามือปาดของเหลวเหนียว ๆ ที่หน้าออก โกรธจนสั่นไปทั้งตัว
รนหาที่ตายแล้วมึง！มึงรู้มั้ยกูเป็นใคร？กูประธานฉินซื่อกรุ๊ปนะ แล้วไอ้รปภ.กระจอกอย่างมึงนี่….
พ่อมึงนี่ถึงจะเป็นรปภ.ก็รปภ.ของวังซื่อกรุ๊ปเว้ย อย่างมึงแม่งจะมีค่ากี่สตังกัน
เฮอะ ๆ หรือไม่ใช่ ไม่รู้หรือว่าเหล่าบรรดาลูกน้องเฝ้าบ้านอัครเสนาฯ.นั้นระดับก็ข้าราชการชั้นเอกนะเว้ย แกรีบไสหัวไปให้พ้น ๆ ซะ อย่ามาเกะกะการทำงานของพวกข้า
ใช่มั้ย ใช่มั้ย ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง
ฉินหวยจือหน้าแตกเต็มที่งานนี้
ชีวิตคนมันขึ้นเร็วลงเร็วอะไรกันปานนี้
เขารีบเก็บรวบรวมเอกสารหอบไว้ในมือแน่น เริ่มคิดหาข้ออ้างอะไรได้บ้าง ถึงยังไงก็จะให้คุณย่ารู้เรื่องนี้ไม่ได้ และในขณะนั้นเองโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ท่านย่าฉินโทรมา
ฉินหวยจือ แกกลับมาเดี๋ยวนี้！
เสียงโกรธจัดของท่านย่าฉินตะคอกมาจากอีกฟากของโทรศัพท์ แต่แล้วก็เปลี่ยนน้ำเสียงลง ไม่ดีกว่า แกรีบไสหัวไปที่ตึกจิ่งซ่าง ไปพร้อมพ่อแกกับแม่แก เชิญฉินปิงหลันให้ไปที่วังซื่อกรุ๊ป ไม่งั้นแล้วอย่าว่าแต่ตำแหน่งประธานเลย แม้ตำแหน่งขี้ข้ากวาดขยะข้าก็จะไม่ให้แก！
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด！
เสียงจากโทรศัพท์ถูกตัดเลิกการโทร
ฉินหวยจือทรุดก้นจ้ำเบ้านั่งลงพื้น
จบกัน
จบเห่กันงานนี้
ปิดเครื่องโทรศัพท์แล้วท่านย่าฉินหันมองไปรอบ ๆ
เป็นเพราะความคิดดี ๆ ของพวกแกทั้งนั้น แต่ละคนเอาแต่จะเยาะเย้ยฉินปิงหลัน ทำเอายัยแก่อย่างข้าก็ไม่ทันดูสัญญาให้ละเอียด！
ถ้าไม่เป็นเพราะพวกแก มีหรือที่ข้าจะละเลยสัญญาข้อนั้นไป？ดันกลับปล่อยให้เจ้าประธานวังของวังซื่อกรุ๊ปมาเตือนข้า พวกแกนี่ เก่งจริง ๆ นะ！
ท่านย่าฉินโกรธระเบิดทะลุฟ้าเลยทีนี้
ตอนนี้พี่สามกับน้องสี่ตระกูลฉินได้แต่ก้มหน้าเงียบ
หลิวหลันกลับเหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ด่าใส่ฉินปิงหลันเมื่อวานนี้ มองดูสองพี่น้องคู่นี้กำลังโดนดุด่าด้วยอารมณ์สมน้ำหน้า นึกฝันไปอยู่ตอนที่ฉินปิงหลันได้ดีจนร่ำรวยแล้วตัวเองก็จะได้ใส่ชุดสวยประดับเครื่องแต่งตัวแพงหรูหรา
นั่นนะ ท่านย่า เจ้าฉินปิงหลันท่าจะได้ขึ้นเตียงกับประธานวังนั่นแล้วแน่เลย ไม่งั้นทำไมต้องเจาะจงให้ต้องเป็นหล่อน
ฉินโร่ซียังคิดจะพูดอะไรต่ออีก แต่ถูกเสียงชาเยือกของท่านย่าฉินตัดบท
ข้าไม่สนว่าฉินปิงหลันจะใช้กลวิธีอะไร ข้ารู้แต่ว่าตอนนี้มีแต่ฉินปิงหลันเท่านั้นที่จะพาตระกูลฉินของพวกเราก้าวขึ้นสูงไปอีกขั้นหนึ่งได้
ใช่แล้ว นี่ถ้าแกไม่พูดข้าก็ลืมไปแล้ว ก็แกอีกคนใช่ไหมที่ด่าเยาะฉินปิงหลันมากที่สุดเมื่อวานนี้
ฉินโร่ซีหน้าเปลี่ยนลงทันที ไม่ทันรู้ตัวก็โดนไม้เท้าท่านย่าฉินฟาดใส่ แกก็รีบไสหัวไปขอขมาด้วย ถ้าฉินปิงหลันไม่ยอมตกลงกลับมารับตำแหน่งประธาน พวกแกก็ไสหัวออกไปให้พ้นข้าทั้งหมดเลย！
ทรัพย์สินของตระกูลฉินข้าก็จะมอบให้เป็นการกุศลโดยไม่ให้พวกแกแม้แต่เศษสตางค์แดงเดียว
ท่านย่าฉินโกรธเต็มที่อย่างเห็นชัด จึงพูดได้ออกมาถึงขนาดนี้
ฉินโร่ซียังคิดจะพูดชี้แจงอะไรอีก แต่เห็นท่านย่าฉินเงื้อไม้เท้าขึ้นสูงเต็ม ๆ เลยรีบเผ่นแนบออกไป
ในเวลาขณะนั้น ฉินปิงหลันไม่รู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดอะไรทั้งหมด
โทรศัพท์เรียกเข้าไม่รู้กี่สายต่อกี่สาย หล่อนก็ไม่รู้เรื่องเลย เพราะโทรศัพท์แบตฯ.หมด
อีกทั้งยังถูกเฉินอีปัดเอาที่ชาร์จแบตฯ.โทรศัพท์ของหล่อนหลุด
เสียหายไปเล็กน้อย
คุณแม่ คุณแม่ แม่ดูนกกระเรียนที่หนูพับสิสวยมั้ย
โต๋วโต๋วชูนกกระเรียนกระดาษพับวิ่งไปรอบบ้าน ฉินปิงหลันดูไปก็สั่งกำชับไปว่า ระวังหน่อยลูก ไม่ อย่าวิ่งขึ้นไปข้างบน
หล่อนไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่ชั้นบน แต่เข้าใจว่าเป็นส่วนที่เฉินอีใช้คุยกับเพื่อน แม้ตัวหล่อนเองก็ขึ้นไปไม่ได้
พลันให้คิดไปถึงโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้ดูมาหลายชั่วโมง หล่อนรีบวิ่งไปหาจึงได้เห็นว่าที่ชาร์จแบตฯ.ไม่ได้เสียบไว้ ขยับนิ้วยีขมับ
หลายวันนี้มีเรื่องกดดันมากเหลือเกิน จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรื่องเล็กแค่นี้ยังลืมได้
หล่อนรออยู่หลายนาทีโทรศัพท์จึงเริ่มใช้งานได้ ถ้าไม่เปิดก็แล้วไปพอเปิดขึ้นมาได้คุณพระช่วย ยี่สิบสายเต็ม ๆ ที่เรียกเข้ามา！
และล้วนแต่เป็นเบอร์ที่ดูคุ้นตาแต่ก็ไม่ค่อยจะรู้จักเลย
นี่ ของอาสอง ฉินหวยจือ ยังมีฉินโร่ซีก็โทรมาด้วย？
หนังตาของหล่อนเขม่นขึ้นมาเล็กน้อย ตามมาด้วยความเกรี้ยวโกรธ
ขณะนั้นเอง ก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีก หล่อนรับโทรศัพท์ด้วยความโกรธสุด ๆ
ฉินหวยจือ แกจะเอายังไง ถึงแกจะไปคุยเรื่องสัญญาเองก็ไม่เห็นต้องมาอวดฉันมั้ง
หล่อนก็เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง แต่คำพังเพยที่ว่าฆ่าได้หยามไม่ได้นั่น หล่อนเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนก็ต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเป็นธรรมดา
ฉินหวยจือที่อยู่อีกฟากของสายถูกย้อนมาก็ทำเอาช็อกไปหลายวินาทีถึงจะตั้งสติได้
ฉินปิงหลัน เธออยู่บนบ้านหรือเปล่า รีบเปิดลิฟต์ให้พวกเราขึ้นไปหน่อย！
พวกแกคิดจะทำอะไร？
ไม่ต้องพูดมาก รีบเปิดให้พวกเราขึ้นมา！
ฉินหวยจือยังวางตัวอยู่สูงในระดับเหนือกว่าอยู่ น้ำเสียงยังใช้แบบเป็นการออกคำสั่ง
ฉินปิงหลันกำลังคิดจะพูดสวนกลับ ในพลันนั้นโทรศัพท์ถูกดึงไปจากมือ
เป็นเฉินอี
เขาเอาโทรศัพท์มา พูดกรอกลงไปเนิบ ๆ ว่า ขอโทษนะ ปิงหลันไม่ค่อยจะสบาย ถ้าพวกคุณจะมาขอความช่วยเหลืออะไรจากหล่อนละก้อ รออีกหลายวันดูให้เธอสบาย ๆ ดีก่อนนะ
พูดจบก็ปิดเครื่องทิ้ง แล้วอุ้มฉินปิงหลันขึ้นมา
ไปเหอะ ดูลูกสาวคนเก่งของเราต่อ
ฉินปิงหลันงงเต็มหน้า
เจ้านี้ว่าอะไรต่อกับอะไรไม่รู้
ก็เจ้านู้นเขาโกรธเรามาจะหาเรื่องนะ ผลไหงเป็นเจ้านี้ว่าเขาจะมาขอความช่วยเหลือจากเรา มันอะไรกันนี่
แต่แน่นอน หล่อนก็ขี้เกียจจะไปสนใจกับพวกฉินหวยจืออยู่แล้ว เล่นกับโต๋โต๋และโน่วโน่วต่อ
ที่ชั้นล่าง
ฉินหวยจือถูกปิดเครื่องโทรศัพท์ ทันทีนั้นความโกรธพลุ่งพล่านระดมเข้ามาใส่
ไอ้บัดซบเฉินอี นังแพศยาฉินปิงหลัน กล้าดียังไงมาอ้างว่าป่วยแล้วปลีกตัวไป อีกยังปิดโทรศัพท์ทิ้ง
เขาคิดยังไงก็ไม่ตกว่า มันมีใครกันแน่ที่ให้ท้ายชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ กล้าดีมาตัดสายปิดเครื่องโทรศัพท์ข้าผู้เป็นประธานฉินซื่อกรุ๊ป
ฉินต้าซานด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างอึมครึม
เขาผู้เป็นอาวุโสในตระกูลอุตส่าห์มานี่ก็ให้เกียรติเต็ม ๆ แล้ว แต่กลับเจอดีพวกไม่แยแสตัวเองเอาเลย
ฉินโร่ซีกับซูฟางผู้เป็นแม่ของฉินหวยจือก็เอะอะด่าโวยวาย
ไม่ได้ ฉันจะต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อฉัน ให้พ่อไปบอกคุณย่า
พูดเสร็จฉินโร่ซีก็ต่อโทรศัพท์ออกไป แต่คำตอบที่ได้รับมาก็คือไม่สนใจว่าจะต้องรอไปนานแค่ไหน ถ้าเชิญตัวฉินปิงหลันมาไม่ได้ก็ให้ตายกันอยู่ข้างนอกประมาณนั้น
นี้ก็คือคำพูดเดิมทีของท่านย่าฉิน
ฉินโร่ซีก็มึนไป หล่อนมองหน้าฉินหวยจือผู้เป็นพี่ชาย พี่ใหญ่ พี่เป็นคนที่คุณย่ารักมากที่สุด ให้ดีพี่ไปพูดกับท่านจะดีกว่าไหม？
พูดบ้าไปสิ ไอ้เจ้าวังจ่างหลินระบุชัดว่าต้องเป็นฉินปิงหลัน ถ้าเชิญหล่อนมาไม่ได้ ฉินซื่อเราก็ได้แต่ตาปริบ ๆ ปล่อยให้โครงการนับร้อยล้านหลุดมือไป คุณย่าไม่มีทางจะยอมให้ข้ากลับไปแน่！
ฉินหวยจือพูดอย่างเจ็บแค้น
ตัวเขาก็รู้นิสัยท่านย่าฉินท่านนี้ดี
หน้าตาศักดิ์ศรีของท่านสำคัญอยู่ ยิ่งเรื่องผลประโยชน์ของตระกูลฉินด้วย
ถ้าให้นั่งมองสัญญาโครงการนับร้อยล้านหลุดมือไป ให้รักยังไงก็คงต้องถูกถลกหนังกันหลายชั้นแน่
ฉินต้าซานหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ พลันคิดได้ในเรื่องบางอย่างขึ้นมา
เมี่อกี้นี้ที่เคาน์เตอร์บอกว่า ฉินปิงหลันอยู่ชั้นบนสุดของตึกใช่ไหม？
