ในประเทศจีนนี้ ถ้าคนสองคนจะแต่งงานกัน หน้าที่ซื้อบ้านจะเป็นของฝ่ายชาย
ส่วนผู้หญิงในประเทศนี้นั้น เงื่อนไขที่เรียกร้องจากคู่ชีวิตจะต้องมีบ้านรวมอยู่ในนั้นเสมอ
ไม่เหมือนหญิงสาวต่างชาติที่จะไม่บังคับให้ฝ่ายชายซื้อบ้านด้วยซ้ำ แล้วไม่ต้องการสินสอดอะไร
ขอแค่ชอบพอกัน พวกหล่อนสามารถเช่าบ้านอยู่กับฝ่ายชายก็ได้
หลักการในการดำรงชีวิตของเย่เฉินค่อนข้างจะเป็นตะวันตก แต่เขาย้ายมาอยู่ที่อวิ๋นโจวสามปี เขาจึงค่อนข้างเข้าใจสถานการณ์ในประเทศนี้เป็นอย่างดี
ตอนนี้ฉินหงเหยียนคือแฟนของเย่เฉิน หากเขาต้องการจะแต่งงาน ตามหลักแล้วเขาควรจะเป็นฝ่ายซื้อบ้าน
แต่ว่าราคาบ้านที่เมืองเทียนไห่นี้แพงเกินไปจริงๆ แพงเป็นลำดับหนึ่งของทั้งประเทศด้วยซ้ำ แค่ห้องเดียวก็ราคาหลายล้านไปจนถึงพันล้านหยวนทีเดียว
ถ้าหากเย่เฉินไม่พึ่งพาเงินที่ได้จากที่บ้านแล้วหาเงินโดยการส่งอาหารเดลิเวอรี่ หาเงินทั้งชีวิตก็ไม่สามารถซื้อบ้านในเทียนไห่ได้
ดังนั้นเย่เฉินจึงเกรงใจไม่อยากจะออกความเห็นอะไรมากมายในเรื่องการซื้อบ้านครั้งนี้ เขากล่าว
“เลือกเอาที่คุณชอบเถอะครับ”
ทั้งสองคนจูงมือกันเดินกลับไปที่รถ ขณะที่เพิ่งจะคาดเข็มขัดฉินหงเหยียนก็ถามว่า
“เอ๊ะ จริงด้วย เมื่อกี้ตอนคุยกับมิสเตอร์ Arnauld ทำไมเขาถึงเรียกแบรนด์กระเป๋า LV ของตัวเองเป็นแอปเปิ้ลด้วยล่ะ? มีเรื่องราวอะไรหรือเปล่า?”
ถึงแม้ว่า Arnauld จะแก่แล้วแต่ก็ไม่มีทางที่จะไม่รู้จักแม้แต่แบรนด์กระเป๋าของตนเอง เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจเรียกแบรนด์กระเป๋าตัวเองว่าแอปเปิ้ล
เย่เฉินสตาร์ทรถแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อื้ม ตอนผมเป็นเด็ก เขามักจะมาขอยืมเงินคุณปู่ ตอนนั้นเหมือนเขาเพิ่งจะซื้อ LV แล้วเอาเสื้อผ้าชุดหนึ่งของแบรนด์ LV มาให้ผมแล้วบอกว่าเจ้านี่เรียกว่า LV แถมยังให้ผมเอาแต่เรียกชื่อเต็มของแบรนด์ว่าหลุยส์วิตตอง ตอนนั้นผมซนมาก ทุกครั้งที่เขาถามผมเรื่องตราสัญลักษณ์นี่ ผมก็จะเรียกว่าแอปเปิ้ลไม่ยอมเรียก LV”
ฉินหงเหยียนก็หัวเราะออกมาน้อยๆ “คิดไม่ถึงว่าตอนคุณเป็นเด็กจะซนใช้ได้เลยนะ เขาคงจะโกรธคุณมากล่ะสิ?”
“ไม่หรอกครับ” เย่เฉินกล่าวพลางขับรถ “ตอนนั้นบริษัทแอปเปิ้ลยังไม่ดังเลยครับ ปู่ของผมน่ะก็ชื่นชม Jobs มาก มักจะชวนเขามาคุยเล่นที่บ้านบ่อยๆ ทุกครั้งตอนที่เขามาก็มักจะเอาของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาฝากเราสามคนพี่น้องบ่อยๆ ผมชอบเขามากดังนั้นเลยเรียกว่านั่นคือแอปเปิ้ล”
ฉินหงเหยียนอ้าปากค้าง เย่เฉินเคยเจอ Jobs เจ้าของแอปเปิ้ลด้วยเหรอ?
เย่เฉินกล่าวพลางหัวเราะ “ปีที่ IPHONE4 ออกวางขายนั้น Arnauld ลงทุนให้แอปเปิ้ลไปไม่น้อย หลังจากนั้นเขาได้เงินกำไรกลับมามหาศาลเลย เขาโทรหาผมบอกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะตอนผมเป็นเด็กเอาแต่เรียก LV เป็นแอปเปิ้ลส่งผลให้เขาจดจ่ออยู่กับพัฒนาการของแอปเปิ้ล ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ทำกำไรจากแอปเปิ้ลได้มากขนาดนั้น”
“ฮ่าๆ”
ฉินหงเหยียนหัวเราะ คิดไม่ถึงว่าระหว่างเย่เฉินและเจ้าของบริษัทใหญ่ๆ ทั้งสองคนจะมีเรื่องน่าสนุกๆ แบบนี้เกิดขึ้นด้วย!
แล้วในทันใดนั้นเองฉินหงเหยียนก็อารมณ์ดีขึ้นมา แต่ทันทีที่นึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เย่เฉินโดนขับออกจากตระกูล หญิงสาวก็พลันเศร้าสร้อย
“ถ้าเย่เฉินไม่โดนขับออกจากตระกูลจะดีแค่ไหนนะ…”
ฉินหงเหยียนย่อมไม่พูดสิ่งที่ตนเองคิดออกมาเพราะกลัวว่าจะทำร้ายจิตใจเย่เฉิน!
แต่ไม่ว่าผู้หญิงคนไหน ใครบ้างจะไม่อยากอยู่ในวงสังคมที่แวดล้อมไปด้วยคนใหญ่คนโตอย่างเจ้าของ LV ผู้บริหารแอปเปิ้ล!
ตลอดทั้งบ่ายทั้งสองคนก็เที่ยวตระเวนดูบ้าน พวกเขาดูตามเขตชุมชนต่างๆ ซึ่งล้วนแต่เป็นพื้นที่ของคนในสังคมชั้นสูงในเมืองเทียนไห่ ทุกที่ที่พวกเขาไปดูนั้นราคาประเมินไม่ต่ำกว่าแสนห้าต่อตารางเมตร
แต่เหมือนว่าฉินหงเหยียนจะยังไม่พอใจ
“เย่เฉิน เมื่อก่อนคุณอยู่กับหวังเจียเหยาที่อวิ๋นโจวก็อยู่วิลล่าใช่ไหมคะ พวกเราเลือกวิลล่าแล้วกัน”
พักในวิลล่าก็ถือได้ว่าค่อนข้างสะดวกสบาย ทว่าต้องจ้างคนใช้
“ได้สิ คุณอยากอยู่ที่ไหนก็อยู่ที่นั่นแหละ” เย่เฉินกล่าว
ฉินหงเหยียนใช้มือถือค้นหาเขตวิลล่าในเทียนไห่ มองแค่ครู่เดียวก็ถูกใจชื่อวิลล่าแห่งหนึ่งเข้า
“เย่เฉิน พวกเราไปดูวิลล่าเฝยชุ่ยกันดีไหม? ฉันชอบชื่อนี้พอดี ฉันจำได้ว่าตอนที่พวกเราเพิ่งเจอกันครั้งแรก คุณยังเคยให้กำไลหยกเป็นของขวัญคุณนายหวังด้วยนี่นา”
ฉินหงเหยียนพูดพลางยิ้ม ไม่มีท่าทีหึงหวงแม้แต่น้อย
เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะยังจำเรื่องนี้ได้ กำไลหยกราคาสิบล้าน หลังจากที่หย่ากับตนเองแล้วคนตระกูลหวังก็ไม่ได้มีท่าทีบ่งบอกว่าจะคืนของสิ่งนี้ให้เย่เฉินแต่อย่างใด
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคืนให้ แต่เย่เฉินก็ไม่มีทางรับ
ทั้งสองคนขับรถไปที่วิลล่าเฝยชุ่ย แล้วผู้จัดการวิลล่าก็มาต้อนรับพวกเขา
วัยรุ่นชายในชุดสูทพาพวกเขาสองคนไปที่วิลล่าที่กำลังขายอยู่ แล้วแนะนำ
“สวัสดีครับทั้งสองท่าน ผมชื่อเสี่ยวเฉิน วิลล่าของพวกเราสร้างขึ้นในปี 2000 พื้นที่ 300 กว่าตารางเมตรมี 5 ห้องนอน 3 ห้องนั่งเล่น 4 ห้องน้ำ เจ้าของห้องเดิมจองห้องของบริษัททอมป์สันไป ดังนั้นเลยรีบขายที่นี่ คุณดูสิครับที่นี่ตกแต่งอย่างประณีต เพระเจ้าของห้องเดิมเป็นดีไซน์เนอร์ เลยมีรสนิยมที่ดีมาก”
เย่เฉินกับฉินหงเหยียนมองไปรอบๆ ถึงแม้ว่าจะสู้วิลล่าของเย่เฉินตอนอยู่อวิ๋นโจวไม่ได้ แต่ก็มีเอกลักษณ์อย่างมาก
“เย่เฉินชอบไหม?” ฉินหงเหยียนถาม
เย่เฉินเห็นเหมือนว่าฉินหงเหยียนจะชอบที่นี่มากจึงผงกศีรษะ “อืมที่นี่ใช้ได้เลย”
ฉินหงเหยียนกล่าวพลางระบายยิ้ม “งั้นก็ซื้อที่นี่เลย! เอาบัตรประชาชนของคุณมาหน่อยสิ”
“ฮะ? เอาบัตรประชาชนผมไปทำไม?” เย่เฉินงุนงง
ฉินหงเหยียนกล่าว “ที่นี่คือบ้านใหม่ของเราสองคน ฉันอยากให้เป็นชื่อของเราสองคน”
เย่เฉินซาบซึ้งใจจนพูดไม่ออก ฉินหงเหยียนออกเงินซื้อบ้านแต่คิดไม่ถึงว่าจะใส่ชื่อเย่เฉินเข้าไปด้วย
นี่หากพวกผู้หญิงที่อยากได้บ้านอยากได้สินสอดเห็นเข้า คงต้องด่าหญิงสาวว่าโง่งมแน่!
ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายซื้อบ้านด้วย?
ต่อให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายซื้อเอง แล้วทำไมต้องใส่ชื่อฝ่ายชายลงไปด้วย?
เขาไม่ได้ออกเงินเสียหน่อย!
“ไม่ล่ะ คุณเป็นคนออกเงินซื้อนะ จะเอาชื่อผมใส่ไปด้วยไม่ได้หรอก” เย่เฉินปฏิเสธ
ฉินหงเหยียนเป็นฝ่ายยื่นตัวไปล้วงของในกระเป๋าเสื้อเย่เฉินออกมา “แหม คุณเป็นแฟนของฉัน เติมชื่อคุณเข้าไปในทะเบียนห้องก็สมควรแล้ว”
ฉินหงเหยียนหยิบบัตรประชาชนของเย่เฉินออกมา แล้วกล่าวกับเสี่ยวเฉิน “พวกเราซื้อวิลล่าห้องนี้แหละ จ่ายสด!”
เศรษฐีนีชัดๆ!
ตั้งแต่เดินเข้าประตูไปดูห้องจนตัดสินใจซื้อห้องใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีด้วยซ้ำ
เสี่ยวเฉินผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์ยังไม่เคยเจอคนที่ตัดสินใจได้รวดเร็วแบบนี้มาก่อน
หลังจากจ่ายเงินเสร็จ เย่เฉินก็กล่าวกับฉินหงเหยียน “พวกเรามาถึงเทียนไห่วันแรกก็ซื้อวิลล่าด้วยเงินเยอะขนาดนี้ จะเร็วเกินไปหรือเปล่า?”
เย่เฉินรู้สึกว่าเพิ่งมาถึงเทียนไห่ น่าจะอยู่ในโรงแรมสักสองสามวันก่อนหรือไม่ก็เช่าบ้านอยู่ก่อนก็ได้
เขารู้ว่าฉินหงเหยียนหาเงินมาอย่างยากลำบาก พึ่งพาตนเองเท่านั้นไม่เหมือนเขาที่ได้เงินมาจากที่บ้าน
ฉินหงเหยียนกล่าวว่า “ที่รักคะ พวกเรามาที่เทียนไห่ ไม่ได้จะมาตกระกำลำบากกันนะ พวกเรามาที่นี่ด้วยสถานะของผู้บริหารบริษัทที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์เชียวนะคะ หรือว่าจะให้ไปพักอยู่ในห้องใต้ดินกันเหรอคะ? สบายใจเถอะค่ะ เย่เฉิน คุณไม่มีเงินแต่ฉันมี พวกเราอยู่ที่เทียนไห่จะต้องสบายแน่ๆ!”
เย่เฉินซาบซึ้งใจอย่างมาก เขาสาบานว่าจะซื้อวิลล่าที่ใหญ่กว่านี้เพื่อตอบแทนหญิงสาว
“เย่เฉินพวกเราออกไปซื้อเตียงกันดีไหมคะ? ฉันไม่ชอบนอนเตียงที่คนอื่นเคยนอนมาก่อน”
เย่เฉินพยักหน้ารับ “ได้ครับ เงินห้าแสนที่จินฉ่าวให้คุณมา เหวินเชี่ยนเชี่ยนโอนให้คุณแล้วไม่ใช่เหรอ? ใช้เงินนั้นเอามาซื้อเตียงเถอะ”
ฉินหงเหยียนหัวเราะเจ้าเล่ห์ “ฮ่าๆ คุณนี่มันตัวร้ายจริงๆ เขากะจะใช้เงินจีบฉัน แต่คุณกลับเอาเงินก้อนนั้นเอามาตกแต่งบ้านใหม่ของเรา เขารู้เข้าคงเสียใจตายแน่ ฮ่าๆ”
