ตอนที่ 245 หวังเจียเหยาคลอดลูกแล้ว!
ในฐานะที่หวังเจียเหยาและหวังเจียเหยาเป็นแฟนเก่าและใหม่ของเย่เฉิน บวกกันทั้งสองคนเองก็เป็นคนหน้าตะสะสวยด้วยกันทั้งคู่ ย่อมเป็นเหมือนน้ำกับไฟ
แต่หลังจากที่รู้ว่าฉินหงเหยียนอาจจะกลายเป็นภรรยาของสวี่ฉู่หมิง เป็นว่าที่อาสะใภ้ของหวังเจียเหยาและหลิ่วอวี่เจ๋อแล้ว หล่อนก็ปฏิบัติตัวต่อฉินหงเหยียนเป็นอย่างดี
หวังเจียเหยาเกรงใจฉินหงเหยียนขนาดนี้ เรียกหล่อนว่าพี่หงเหยียนทุกคำ ฉินหงเหยียนเองก็ไม่อยากจำทะตัวใจแคบ
ฉินหงเหยียนกล่าว ได้สิ ฉันไม่หึงหรอก เขาเองก็เป็นพ่อของเด็กในท้อง เป็นหน้าที่ของเขาอยู่แล้ว
ขอบคุณค่ะพี่หงเหยียน
หวังเจียเหยากดวางสาย แล้วหันมาส่งยิ้มให้เย่เฉิน หล่อนรับปากแล้ว ไปกันเถอะ
ในเมื่อคนข้างๆ ของทั้งสองฝ่ายไม่ได้ว่าอะไร เย่เฉินก็ไม่พูดอะไรอีก เขาขับรถพาอดีตภรรยากลับไปยังวิลล่าของหล่อนและสามีคนปัจจุบัน
เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ซูหลานถามอย่างเป็นกังวล ลูกแม่ไปตรวจเป็นยังไงบ้างจ้ะ? หลานเป็นอะไรหรือเปล่า? เย่เฉินดูแลลูกดีไหม ลูกได้สะดุด ชนอะไรบ้างหรือเปล่าลูกแม่?
หวังเจียเหยาค่อยๆ เดินเข้ามาพลางกล่าว เขาดูแลหนูดีมากค่ะแม่ จูงมือไม่ปล่อยเลยค่ะ ส่วนลูกในท้องก็ไม่เป็นไร แต่ว่าหมอบอกว่าหนูมีอาการซึมเศร้าก่อนคลอด ต้องการให้พ่อเด็กอยู่เป็นเพื่อนเยอะๆ หนูเลยให้เย่เฉินมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อย
ซูหลานกังวลขึ้นมา อาการซึมเศร้าก่อนคลอดเหรอ? ลูกสาวคนดีของแม่เป็นโรคซึมเศร้าได้ยังไงกัน จะมีลูกทั้งที มีอะไรให้ลูกต้องเศร้ากัน แม่จะบอกลูกไว้นะ เจียเหยาที่จริงการมีลูกน่ะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกนะ ลูกอย่ากังวลไปเลย
จากนั้นก็เดินมาหาเย่เฉิน เย่เฉิน เธอจะต้องดูแลเจียเหยาให้ดี อวี่เจ่อเขาทำงานหนัก ไม่มีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนเจียเหยาเลย ถ้านายว่างก็มาที่นี่ ฉันคอยดูอยู่ อวี่เจ๋อก็รู้ เขาไม่คิดหรอกว่าพวกเธอจะทำอะไรกัน
เย่เฉินแค่นเสียง คอยดูอยู่ เพื่อห้ามไม่ให้เราเล่นชู้กัน?
งั้นคงต้องขอบคุณคุณแล้วล่ะ! ผมเองก็ไม่อยากให้คนเข้าใจผิดเหมือนกัน!
พอได้แล้วค่ะแม่ ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ แม่ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิคะ หนูหิวแล้ว หวังเจียเหยากล่าว
อ้อ ได้สิ แม่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ
หลังจากที่ซูหลานรีบร้อนเดินไปแล้ว หวังเจียเหยาก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก แล้วชี้ไปที่เปียโนแล้วกล่าวว่า เย่เฉินไม่ได้ฟังนายเล่นเปียโนนานแล้ว นายเล่นเปียโนให้ฟังหน่อยสิ
อืม เย่เฉินเองก็รู้สึกว่าเล่นเปียโนน่าจะน่าสนใจกว่าคุยกับหวังเจียเหยา
ในห้องรับแขกมีแกรนด์เปียโนแบรนด์ Steinway & Sons หลังใหญ่อยู่ เย่เฉินเปิดเปียโนแล้วทรุดตัวนั่งลง
ฉันอยากฟังเพลง ‘Thousand Sad Reasons’!
หวังเจียเหยากล่าวด้วยอารมณ์ตื่นเต้น จู่ๆ หญิงสาวก็หวนนึกถึงคืนนั้น ที่หล่อนและฟางเชาไปดูงานคอนเสิร์ตด้วยกัน แต่กลับไปเจอเย่เฉินกับฉินหงเหยียน
ส่วนหลังจากฟางเชาขอหล่อนแต่งงานสำเร็จแล้วนั้น เย่เฉินที่หึงหวงตนเอง ก็ขึ้นไปเล่นเปียโนและร้องเพลง Thousand Sad Reasons ต่อหน้าคนนับหมื่นอย่างเศร้าสร้อย!
หวังเจียเหยาชอบวินาทีนี้เป็นที่สุด!
เพราะว่าเย่เฉินในตอนนั้นรักหวังเจียเหยา! แถมยังรักแบบจะเป็นจะตายด้วย!
ทว่าเย่เฉินในตอนนี้นับวันยิ่งเย็นชากับหล่อนมากขึ้นทุกที หวังเจียเหยาสามารถไม่อยู่กับเย่เฉินได้ แต่หล่อนจะต้องทำให้เย่เฉินชอบตนเองตลอดไปให้ได้!
ไม่เป็น แล้วเย่เฉินก็ตอบกลับหล่อนห้วนๆ
นาย… หวังเจียเหยาโกรธจนกระโดดเหยงๆ ต่อหน้าคนหลายหมื่น นนายเล่นเพลงนี้เสียพริ้ว จนคนฟังเคลิ้มไปตามๆ กัน!
ตอนนี้นายกลับพูดว่าเล่นไม่เป็นเนี่ยนะ
หวังเจียเหยาพยายามประนีประนอม งั้นนายเล่น ‘Ru Guo Mei You Gan Jue’ ก็ได้
นี่ก็เป็นเพลงที่ถือว่าเป็นของพวกเขาสองคน
เล่นไม่เป็น เย่เฉินตอบ
แล้ว ‘Zao Ban De Huo Che’ ของ Beyond น่าจะเป็นใช่ไหมหรือไม่ก็ ‘Qing Ren’ ก็ได้
เย่เฉินตอบ ไม่เป็นเหมือนกัน
หวังเจียเหยาหัวเสีย นายจงใจใช่ไหม! จะมีคนเล่นเพลงพวกนี้บ่อยกว่านายได้ยังไง? นายหลับตาก็เล่นได้เถอะ!
เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น ผมลืมโน้ตเพลงพวกนี้ไปหมดแล้ว
ตั้งแต่วินาทีที่หวังเจียเหยาหักหลังเขา เขาก็ไม่ได้ฟังเพลงพวกนี้ และไม่บรรเลงเพลงพวกนี้อีก
งั้นนายจะเล่นอะไรก็เล่นไป!
หวังเจียเหยาไม่พอใจ หล่อนยังอยากให้เย่เฉินบรรเลงเพลงของพวกเขาสองคนบ้าง จะได้รำลึกถึงอดีตที่สวยงาม!
แต่ว่าหวังเจียเหยาก็พบว่า เย่เฉินไม่จำเป็นต้องบรรเลงเพลงที่คุ้นหูในอดีตพวกนั้น ขอแค่เป็นเพลงที่เย่เฉินบรรเลง แค่มีเขาอยู่ข้างกาย
ไม่ว่าเขาจะเล่นเพลงอะไร ก็สามารถทำให้หล่อนดื่มด่ำ ทำให้หล่อนย้อนคิดถึงอดีตที่แสนสวยงามพวกนั้นได้
เย่เฉินเล่นเพลงที่เขาเพิ่งมาฟังบ่อยให้ช่วงนี้อย่าง ‘Revolutions’ ของ Capo Productions
สีท้องฟ้าที่ด้านนอกหน้าต่างค่อยๆ มืดลงไป ภายในห้องรับแขกนั้นมีแสงไฟบนจากต้นคริสมาสต์สว่างวิบวับ
เย่เฉินเล่นเปียโนอยู่ นี่เป็นเพลงบรรเลง เป็นทำนองที่ทำให้คนรู้สึกได้ถึงความสงบและผ่อนคลาย
ไม่ถึงหนึ่งนาที หวังเจียเหยาที่นอนไม่หลับก็ฟังเพลงที่เย่เฉินบรรเลงก็เคลิ้มหลับไป
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูหลานทำอาหารเสร็จ จึงเดินออกมาจากห้องครัวแล้วเห็นลูกสาวกำลังเอนกายนอนบนโซฟาก็ระบายยิ้มอย่างปลื้มใจ
ซูหลานหันมองเย่เฉินพลางกล่าว เสี่ยวเฉินเจียเหยาไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว มีแต่เธอที่ทำให้เจียเหยานอนหลับสนิทได้แบบนี้ พรุ่งนี้มาด้วยนะ
ครับ ยังไงก็แค่เดือนเดียวเย่เฉินจะถือเสียว่าเป็นการซ้อมเปียโนของเขาแล้วกัน
แล้วอีกอย่างเย่เฉินเล่นเปียโนให้ลูกฟัง ไม่ได้เล่นให้หวังเจียเหยาฟังเสียหน่อย
ผมไปแล้วนะ
เมื่อเย่เฉินเห็นอีกฝ่ายหลับไปแล้วก็กลับบ้านทันที ซูหลานเองก็ไม่ได้ชวนเขาอยู่กินข้าวด้วย
แล้วเวลาหนึ่งเดือนก็ผ่านไป
และแล้ววันที่ 1 เดือนกุมภาพันธ์ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว วันนี้ถือว่าเป็นวันสำคัญอย่างมากต่อใครหลายคน
สำหรับเย่เฉินแล้วเป็นวันที่สำคัญมาก ส่วนสำหรับหวังเจียเหยาเองก็เป็นวันสำคัญ และเป็นวันสำคัญกับหลิ่วอวี่เจ๋อเช่นกัน!
เพราะวันนี้เป็นวันคลอดของหวังเจียเหยา!
……
ณ โรงพยาบาลแม่และเด็ก ประจำเทียนไห่
หวังเจียเหยาถูกเข็นเข้าห้องคลอดไปแล้ว อีกไม่นานเด็กๆ จะออกมาลืมตาดูโลก!
หลิ่วอวี่เจ๋อ หลิ่วเฟิ่ง รวมไปถึงพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย อย่างหังจื้อหย่วน ซูหลาน ต่างก็เฝ้ากันอยู่ที่หน้าห้องคลอด!
และแน่นอนว่าเย่เฉินที่เป็นพ่อเด็กอยู่เช่นกัน โดยมีฉินหงเหยียนอยู่เคียงข้างเขา
เพียงแต่ว่าทั้งสองคนอยู่กันค่อนข้างไกล
ขอสวรรค์คุ้มครอง เทวดารักษา ให้ปลอดภัยทั้งแม่ลูก
ซูหลานหลับตาไปพร้อมๆ กับสวดภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เย่เฉินที่อยู่ไกลๆ เห็นท่าทางของทั้งสองบ้านแล้ว ก็กล่าวกับฉินหงเหยียน เราสองคนไม่ควรมาหรือเปล่านะ? เหมือนเราเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
ฉินหงเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เด็กที่เกิดออกมาเป็นลูกของคุณ คุณจะเป็นส่วนเกินได้ยังไงคะ ฉันต่างหาก แต่ว่านะฉันอยากจะเป็นวินาทีที่คุณได้เป็นพ่อคนด้วยตาตนเอง
ขอบคุณนะครับ หงเหยียน คุณใจกว้างจริงๆ เย่เฉินกุมมือแฟนสาว รู้สึกขอบคุณหญิงสาวอย่างมาก
ถ้าหากเป็นผู้หญิงใจแคบ รู้ว่าอดีตภรรยาของแฟนจะคลอดลูก แถมเด็กที่คลอดออกมาเป็นลูกของแฟนตัวเอง จะต้องโกรธมาก
และในเวลานี้ก้ได้ยินซูหลานที่อยู่ไกลออกไป จู่ๆ ก็ร้องออกมา โอ้ย! คลอดแล้ว! เจียเหยาคลอดลูกแล้ว!
เย่เฉินตื่นเต้นอย่างยิ่ง ในที่สุดหวังเจียเหยาก็คลอดลูกแล้ว?
ในที่สุดตนเองจะได้เป็นพ่อคนแล้วเหรอเนี่ย!
