ตอนที่ 279 ซูมู่เสวี่ย!
ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะอายุไม่มาก แต่เขาฝึกฝนมาหลายที่และหลายปี จะให้ไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหนเขาก็ไม่กลัว!
ถึงแม้ว่าตระกูลซูจะเป็นตระกูลเศรษฐี แต่เย่เฉินในตอนนี้ก็ไม่ด้อยไปกว่าพวกเขา
เขาเป็นถึงประธานเฉินเย่กรุ๊ป คนขนานนามเขาเป็นคนที่รวยที่สุดในประเทศ!
เย่เฉินปิดประตูรถแล้วกล่าวกับซูมู่หลิน “ฉันเป็นถึงคนที่รวยที่สุดในประเทศนี้ ครอบครัวของนายเจอฉันเข้า เกรงว่าพวกเขาคงจะอยากต้อนรับเสียมากกว่า”
ซูมู่หลินเองก็ลงจากรถ ปิดประตูแล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“นายนี่มันตลกจริงๆ เย่เฉิน นายก็แค่มีบริษัทขนส่งง่อยๆ มูลค่าแค่นิดเดียวเป็นคนที่รวยที่สุดบ้าอะไร กะแค่คนยกยอปอปั้นนายแค่นิดเดียว เลยเทิดทูนนายให้มันเวอร์ๆ แค่นั้นเอง นายไม่น่าติดอันดับคนรวยด้วยซ้ำไป แล้วอีกอย่างต่อให้นายติดอันดับไป คนที่บ้านฉันก็ไม่รู้จักนายเพราะเราไม่ดูของอะไรแบบนั้น ที่บ้านฉันไม่เคยซื้อนิตยสารธุรกิจด้วยซ้ำ
คุณปู่ของฉันไม่ยอมให้ฉันใช้เวยป๋อด้วยซ้ำ ต่อให้เล่นก็ให้เราดูแต่ห้ามแชร์อะไร เย่เฉินนายโตที่เมืองนอก ไม่ได้รู้เรื่องในประเทศเรา ในประเทศแห่งนี้เราพยายามจะเก็บเนื้อเก็บตัว นายคิดว่าคนที่ติดอันดับน่ะรวยที่สุดจริงหรือไง? ตระกูลซูของเราไม่เคยเหลือบแลการจัดอันดับนั่นสักนิด ถ้าเราติดอันดับคิดว่าคงครองที่หนึ่งหลายสิบปีเลย!”
เย่เฉินเองก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ในประเทศนี้บ้าง ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่ซูมู่หลินพูด
อย่าว่าแต่ตระกูลซูเลย ต่อให้เป็นตระกูลเย่ที่น่าจะรวยติดอันดับหนึ่งของโลก ยังไม่สนใจจะแย่งชิงเป็นคนรวยติดอันดับเลยด้วยซ้ำ
ช่วงก่อนที่เขากระพือเรื่อง ‘คนที่รวยที่สุดในประเทศ’ ก็เพียงแค่เพื่อเรียกร้องความสนใจจากหวังเจียเหยา
เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “พวกเขาไม่รู้จักฉันจะดีกว่า”
เดิมทีเย่เฉินไม่อยากจะทักทายกับพ่อแม่ของอีกฝ่าย เขาแค่อยากจะพบซูมู่ชิงตามลำพังเพื่อขอโทษหล่อน
ถ้าไม่รู้จักใครเลยสักคนก็จะดีกว่า เย่เฉินเดิมทีไม่ชอบเป็นที่สะดุดตาของผู้คนอยู่แล้ว
ดังนั้นเย่เฉินจึงเดินตามซูมู่หลินไปพร้อมกัน
เพิ่งจะเข้าไปด้านในก็มีคนรับใช้ก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม “คุณชายกลับมาแล้ว”
“อืม”
ซูมู่หลินวางมาดสมกับเป็นคุณชายของตระกูลร่ำรวย พลางสาวเท้าเดินไปที่ห้องรับแขกในวิลล่า
เมื่อมองออกไปไกลๆ ก็พบว่าในห้องรับแขกนั้นมีคนอยู่เป็นจำนวน
หญิงวัยกลางคนที่ดูมีสง่าราศีอย่างมาก กำลังคุยกับเด็กผู้หญิงที่เป็นเหมือนเด็กรับใช้
“อะไรนะ? หล่อนไม่ยอมออกมาหรอ? เฉิงเจี๋ยมาพบหล่อนโดยเฉพาะ ทำไมไม่ยอมมาเจอหน้ากัน ไปเรียกหล่อนอีกที!”
เมื่อได้ยินเสียงหญิงวัยกลางคนที่เปี่ยมอำนาจ ซูมู่หลินก็สาวเท้าเข้าไปในห้องรับแขก
“พ่อครับ แม่ครับ!”
ซูมู่หลินเรียกคนวัยกลางคนทั้งสองคนด้านใน
หญิงวัยกลางคนที่กำลังพูดฉอดๆ อยู่นั้นเป็นแม่ของซูมู่หลิน
ส่วนคนที่นั่งตรงกลางนั้นร่างกายอ้วนพุงพลุ้ย เห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายวัยกลางคนที่มีสง่าราศีอย่างมากคนนี้เป็นพ่อของซูมู่หลิน
ส่วนคนที่อยู่ด้วยนั้น นอกจากพวกเขาสองคนแล้วยังมีชายหนึ่ง หญิงหนึ่งด้วย
ผู้ชายที่นั่งอยู่ในตำแหน่งของแขก อายุประมาณสามสิบ ร่างกายแข็งแกร่ง หน้าตาก็งั้นๆ แต่ใบหน้าออกจะดุๆ ทำให้คนที่พบเห็นตัวสั่นเป็นลูกนก
ท่านั่งของเขาค่อนข้างเรียบร้อย เป็นท่านั่งที่ถูกต้องของนายทหาร อีกทั้งการพูดก็ยังสำรวมมากอีกด้วย
เย่เฉินไม่ได้สนใจในตัวผู้ชายคนนั้นแต่อย่างใด เขาสนใจแต่ผู้หญิงคนนั้น!
ผู้หญิงคนนั้นอายุพอๆ กับเย่เฉิน นั่งรวบขาบนเก้าอี้ สวมเสื้อผ้าราคาแพง ทุกอากัปกิริยาของหล่อนเต็มไปด้วยกลิ่นอายของคุณหนูของตระกูลที่ร่ำรวยทุกกระเบียดนิ้ว
“หล่อนคือซูมู่ชิงพี่สาวของซูมู่หลินเหรอ?”
เย่เฉินตื่นเต้น เขาอยากจะรู้เหลือเกินว่าหญิงสาวที่อยู่ร่วมกับเขาในห้องที่ดำสนิทคนนั้นใช่หญิงสาวคนนี้หรือไม่!
แต่ถ้าเป็นหล่อนล่ะก็เย่เฉินก็ออกจะผิดหวังน้อยๆ!
พูดกันตามจริงหญิงสาวมีกลิ่นอายของกุลสตรีมากก็จริง หน้าตาก็พอใช้ได้ แต่ก็ยังต่างจากสิ่งที่เย่เฉินคาดการณ์เอาไว้
อย่งไรเสียเจ้าหนุ่มซูมู่หลินนี่ก็หน้าตาดีอย่างมาก เดิมคิดว่าพี่สาวเขาคงจะสวยกว่าเขามาก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะบอกว่าสวยก็สวยเพียงแต่ไม่เท่ากับซูมู่หลิน
หรือจะบอกว่ารูปลักษณ์ของพ่อแม่ถ่ายทอดมาสู่ลูกผู้ชาย แต่ไม่ได้ส่งต่อให้ลูกสาวหรือ?
ซูมู่หลินเรียกพ่อแม่แล้ว เมื่อเห็นผู้ชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งในท่าทหารก็กล่าว “แกมาทำไม?”
แม่ของซูมู่หลินรีบร้อนกล่าว “ทำไมถึงได้เสียมารยาทกับลูกชายของท่านนายพลหลี่! เขาโตกว่าแกตั้งหลายปีเรียกพี่สิ!”
ซูมู่หลินกล่าวด้วยใบหน้าเหยียดหยาม
ในตอนนี้พ่อของซูมู่หลิน เห็นการปรากฏตัวของเย่เฉินแล้ว ก็จ้องเขาเขม็งพลางถาม “มู่หลิน นี่คือใคร?”
ซูมู่หลินคอบส่งๆ “อ้อ คนขับรถคนใหม่ของผม”
แม่ของซูมู่หลินกล่าว “ทำไมพาคนขับรถเข้ามาในบ้านล่ะ?เรากำลังคุยเรื่องสำคัญกันอยู่ให้เขาออกไปเลย”
ซูมู่หลินหันมองเย่เฉินแล้วยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ เราคุยของเราไป ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมเป็นผู้มีพระคุณของหมอนี่ เขาซื่อสัตย์กับผมมา เรื่องของที่บ้านเราเขาไม่กล้าเอาไปโพนทะนาแน่”
เย่เฉินสบถในใจ นายกลายเป็นผู้มีพระคุณของฉันตอนไหนไม่ทราบ?
ฉันเป็นคนไว้ชีวิตนาย ฉันต่างหากเป็นผู้มีพระคุณของนาย!
แต่ว่าเย่เฉินไม่อยากจะให้รู้คนตระกูลซูรู้จักเขาในสถานะคุณชายสามตระกูลเย่ในตอนนี้
ในเมื่อพวกเขาไม่รู้จักตนเอง ก็เป็นคนขับรถรับหน้าพวกเขาไปก่อนก็แล้วกัน
ในตอนนี้พ่อของซูมู่หลินกล่าวถาม “มู่หลิน ฉันได้ยินนักบินของแกบอกว่าแกมีเรื่องที่อวิ๋นโจว? แผลที่ขาเกิดที่นั่นล่ะสิ?”
ซูมู่หลินโบกมือปัดๆ “ไม่เป็นอะไรครับพ่อ แผลเล็กนิดเดียว”
และในเวลานี้เองขายวัยกลางคนที่นั่งในท่าของนายทหารจู่ๆ ก็เปิดปากกล่าว “มู่หลิน อนาคตเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกัน ใครทำร้ายนาย นายบอกฉัน ฉันจะพาคนไปจัดการมันเอง!”
พูดจาโอหังดีจริงๆ!
คิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะปากดีมากทีเดียว!
เดิมทีซูมู่หลินสามารถร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นรับมือเย่เฉิน แต่ว่าเขากลับไม่อยากคุยกับคนผู้นี้นัก แล้วเถียงเขา
“หลี่เฉิงเจี๋ย ใครจะไปเป็นครอบครัวนายกัน พี่สาวฉันยอมแล้วหรอ? นายมาพูดจาละเมอเพ้อพกไปคนเดียวอะไรที่นี่?”
ทันทีที่พูดถึงพี่สาวของซูมู่หลิน เย่เฉินก็หันมองหญิงสาวที่นั่งข้างๆ หลี่เฉิงเจี๋ยอย่างอดไม่ได้
ส่วนผู้หญิงคนที่เหมือนจะเป็นพี่สาวของซูมู่หลินเองก็มองมาที่เย่เฉินเช่นกัน!
ทันใดนั้นเองหล่องก็เปิดปากกล่าว “มู่หลิน นายไปหาคนขับรถไร้มารยาทขนาดนี้มาจากที่ไหน ไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือไง? ตั้งแต่เดินเข้าประตูมาก็มองหน้าฉันตั้งหลายรอบแล้ว? ไม่มีมารยาทเลย!”
ในเมืองหลวงมมีมารยาทพื้นฐานมากมาย ต่อให้มองคนก็จะมองตรงๆ ไม่ได้ พวกเขาถือเรื่องนี่นั่นเป็นจำนวนมาก
เย่เฉินโตที่เมืองนอกจึงไม่รู้มารยาทข้อห้ามพวกนี้
เขารู้แต่ว่าวินาทีนี้เขาคิดว่าหล่อนคือซู่มู่ชิง ส่วนเป้าหมายที่เขามาก็เพื่อมาหาหล่อนแล้วขอโทษหล่อน
ไม่ให้มองหล่อนแล้วจะมองใคร?
แต่ว่าผู้หญิงคนนี้พูดจาไม่น่าฟังทำให้เย่เฉินผิดหวัง!
เย่เฉินยังคงจดจำเสียงของหญิงสาวในห้องมืดเมื่อสี่ปีก่อน ทั้งๆ ที่หล่อนเป็นคนอ่อนหวานแท้ๆ…
ถึงจะนอนกับเย่เฉินหนึ่งคืน แต่ก็ไม่เห็นหญิงสาวจะดุด่าเขาสักคำ
แล้วในตอนนี้จู่ๆ ซูมู่หลินก็กล่าวพลางหัวเราะ “ซูมู่เสวี่ยมีผู้ชายมองเธอ เธอน่าจะดีใจนะ หลายปีมานานี้เธออิจฉาความสวยของพี่สาวฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”
เย่เฉินชะงักไป ที่แท้ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ซูมู่ชิงพี่สาวของซูมู่หลิน แต่เป็นซูมู่เสวี่ย!
นี่ก็คือน้องสาวต่างมารดาของซู่มู่หลิน
