ยอดนักรบจอมราชัน – ตอนที่ 110 แม่ยายในอนาคต (1)

ตอนที่ 110 แม่ยายในอนาคต (1)
ขณะที่พวกเขาทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่อย่างออกรสนั้น ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงหน้าศาลาเซียงเฟย
หลังจากที่เย่เชียนกล่าวร่ำลาจีเมิงฉิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็เปิดประตูรถและลงจากรถไป จีเมิงฉิงไม่ลืมที่จะขอร้องให้เย่เชียนมาร่วมงานวันเกิดของเบ็งเบ็งอีกครั้งอย่างคาดหวัง ซึ่งเย่เชียนก็พยักหน้าและบอกว่าเขาจะไปอย่างแน่นอน
ที่ชั้นสองของศาลาเซียงเฟยเป็นโรงน้ำชาที่มีการตกแต่งสไตล์โบราณอันสวยงาม เย่เชียนรีบตรงไปที่นั่นทันที
หลังจากลงมาจากรถของจีเมิงฉิง เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างประหม่า เพราะครั้งนี้นั้นเป็นการพบกันครั้งแรกของพวกเขา ถ้าจะบอกว่าเขาไม่ประหม่ามันก็คงจะเป็นเรื่องโกหก โชคดีจริง ๆ ที่เขาเป็นคนมีจิตใจแข็งแกร่ง เมื่อเขาเข้าไปในโรงน้ำชาที่ชั้นสองแล้ว หัวใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง
มีผู้คนนั่งอยู่ไม่มากนักในโรงน้ำชาแห่งนี้ เย่เชียนกวาดสายตามองไปทั่วห้อง จนกระทั่งเห็นผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งตัวตรงอยู่ริมหน้าต่าง เธอสวมชุดสูทนักธุรกิจและรองเท้าส้นสูงสีดำ ผมของเธอเกล้าม้วนเป็นมวยแบบดั้งเดิมตามแบบฉบับของผู้หญิงวัยกลางคนที่ประณีตและมีความงดงามแบบธรรมชาติที่เขาไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
เธอคีบบุหรี่ไว้ระหว่างนิ้วของเธอ ส่วนมือขวาของเธอนั้นถูกวางไว้ที่ขาซ้ายของเธอเองอย่างสุภาพเรียบร้อย ข้างหน้าของเธอมีถ้วยน้ำชาที่มีไอน้ำร้อน ๆ พวยพุ่งขึ้นมา
เมื่อเย่เชียนมองดูเธอเผิน ๆ แล้ว เธอคนนี้ช่างมีความคล้ายคลึงกับหลินโรโร่วมากจริง ๆ ดูเหมือนว่าหลินโรโร่วจะได้รับมรดกแห่งความงามมาจากผู้หญิงคนนี้ไปเต็ม ๆ
เย่เชียนหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเธอ เพราะเขาไม่อาจเดาได้ว่าคนที่อาจจะเป็นว่าที่แม่ยายในอนาคตของเขาคนนี้นั้นจะมีนิสัยแบบไหน เขาจึงได้แต่นั่งลงฝั่งตรงข้ามเธออย่างสุภาพและทักทายเธอว่า “สวัสดีครับ… คุณป้า”
ซูเหม่ย จ้องมองไปที่เย่เชียนอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “เธออยากดื่มอะไรก็สั่งเอาเองเลย…”
เมื่อเผชิญหน้ากับความเย็นชาและความเฉยเมยของซูเหม่ย มันกลับทำให้อารมณ์ของเย่เชียนสงบลงอย่างน่าพิศวง เย่เชียนกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟมาที่โต๊ะแล้วพูดว่า “ผมขอเป็นชามังกรหลงจิ่งที่นึงครับ”
ตั้งแต่ที่เย่เชียนเข้ามานั้น ซูเหม่ยก็จงใจที่จะสร้างความกดดันให้เขา แต่ทว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ไม่ได้ดูมีความกังวลหรือประหม่าอะไรเลย ในทางกลับกัน มันดูเหมือนกับว่าเขาจะรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจเสียมากกว่า เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยอยู่ในใจ แต่เธอเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้เห็นโลกและผู้คนมาแล้วมากมาย มันจึงทำให้การแสดงออกทางสีหน้าของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้มากนัก
“เธอสูบบุหรี่หรือเปล่า ?” ซูเหม่ยถามในขณะที่ยื่นซองบุหรี่ให้เย่เชียน
เย่เชียนไม่ตอบ แต่ยื่นมือไปหยิบบุหรี่และจุดมันขึ้นมาสูบโดยไม่สนใจโลก ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในโลกของตัวเองยังไงยังงั้น เขาไม่ใช่คนที่หยิ่งยโสหรืออะไร แต่บางครั้งเขาก็ชอบวางตัวในแบบของเขาเอง ซึ่งโดยรวมแล้วบุคลิกภาพแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไรเลย อย่างน้อย ๆ เย่เชียนก็แสดงออกไปว่าเขาไม่ใช่พวกหน้าไหว้หลังหลอกแบบที่ผู้คนชอบเสแสร้งแกล้งทำกัน
เมื่อเย่เชียนได้เห็นซูเหม่ยใกล้ ๆ เขาก็ยิ่งคิดว่าหลินโรโร่วคล้ายกับแม่ของเธอมาก เพียงการพบเจอกันในเวลาสั้น ๆ นี้ เย่เชียนก็รู้สึกได้ในทันทีว่านอกเหนือไปจากรูปลักษณ์ที่หลินโรโร่วได้รับมาจากแม่ของเธอคนนี้แล้ว ส่วนที่เหลือทั้งอารมณ์และบุคลิกต่าง ๆ ระหว่างสองแม่ลูกนั้นมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
หลินโรโร่วมีอุปนิสัยที่อ่อนหวานและอ่อนโยน ในขณะที่แม่ของเธอมีบุคลิกใกล้เคียงกับฉินหยู แต่จะต่างกันก็คือซูเหม่ยดูเยือกเย็นกว่าฉินหยูไปอีกหลายขุม
จากที่หลินโรโร่วเคยเล่าให้เย่เชียนฟังคร่าว ๆ เกี่ยวกับภูมิหลังของครอบครัวของตัวเธอเอง ถึงแม้ว่าครอบครัวของเธอจะเป็นครอบครัวข้าราชการระดับสูง แต่ดูเหมือนซูเหม่ยคนนี้จะดูยิ่งใหญ่กว่านั้นมาก เธอดูเป็นผู้หญิงที่ทั้งแข็งแกร่งและทรงอิทธิพล อีกทั้งยังอยู่ในระบบราชการรัฐมายาวนาน
ผู้หญิงประเภทนี้มักจะมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะครอบครองและอยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง มันจึงทำให้เย่เชียนรู้สึกสงสารพ่อของหลินโรโร่วขึ้นมาจับใจจากหัวอกของผู้ชายด้วยกัน เพราะเมื่อต้องเผชิญหน้าและอยู่ร่วมกับผู้หญิงประเภทนี้แล้ว เย่เชียนก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าพ่อของหลินโรโร่วใช้ชีวิตแบบนี้มาโดยตลอดได้อย่างไร
‘มีการกล่าวขานกันว่า อารมณ์ของสามีและภรรยาเป็นสิ่งที่เกื้อกูลกันและต้องรับกันได้เข้ากันได้ ซึ่งนั่นหมายความว่า พ่อของหลินโรโร่วจะต้องเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่ายและใจกว้างเช่นนั้นใช่หรือไม่ ?’ เย่เชียนครุ่นคิดอยู่ในใจ
“เธอรู้จักกับโรโร่วได้ยังไง ?” ซูเหม่ยถามอย่างตรงประเด็น
เย่เชียนไม่สามารถเดาอารมณ์ของแม่ยายคนนี้ได้เลย เขาจึงไม่ทำให้ตัวเองดูมีอำนาจเหนือกว่า เพราะท้ายที่สุดแล้วถ้าคนสองคนที่มีอำนาจมาสนทนากันและต่างคนก็ต่างพยายามที่จะเหนือกว่ากัน มันอาจทำให้มีบทสรุปที่จบลงไม่สวยนัก และสำหรับหลินโรโร่วที่จะมาเป็นภรรยาที่น่ารักของตัวเขาเองในอนาคตนั้น เขาห่วงใยความรู้สึกเธอมาก เย่เชียนจึงต้องทำตัวสุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตนกับแม่ของเธอเอาไว้ก่อน
เขาค่อย ๆ บรรยายถึงรายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์อันแสนโรแมนติกของเขาและหลินโรโร่วอย่างถี่ถ้วน
ซูเหม่ยนั้นไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาเหมือนในการพูดคุยกันทั่วไป เธอทั้งขึงขังและมองเขาอยู่ตลอด เย่เชียนรู้สึกว่าในตอนนี้เขากำลังรายงานสถานการณ์ให้รัฐบาลทราบอย่างไรอย่างนั้น
ซูเหม่ยดูท่าทางจะพอใจกับบทสนทนาแบบนี้มาก แต่ในช่วงกลางเรื่อง เมื่อเธอได้ยินเย่เชียนพูดถึงพ่อของเขาขึ้นมา คิ้วของเธอก็ขมวดขึ้นและถามอย่างสงสัยว่า “พ่อของเธอทำอะไรนะ ?”
“เขาเป็นแค่คนเก็บขยะเท่านั้นครับ” เย่เชียนตอบอย่างแน่วแน่ เขาไม่รู้สึกอับอายใด ๆ แม้แต่น้อย
เขาสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าพ่อของเขานั้นเป็นคนที่มอบชีวิตที่สองให้กับเขา ดังนั้นเย่เชียนจึงรู้สึกซาบซึ้งและรู้สึกถึงความรักของความเป็นครอบครัวอย่างลึกซึ้งจากพ่อบุญธรรมคนนี้ ในสายตาของเขานั้น ไม่ว่าพ่อจะทำอะไร ถึงยังไงเขาก็คือคนในครอบครัว แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่คนเก็บขยะแล้วไงล่ะ ? มันไม่เห็นจะมีอะไรที่จะต้องแปลกใจเลย
ใบหน้าของซูเหม่ยดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด บรรยากาศความเย็นยะเยือกในตอนนี้นั้นเพิ่มมากขึ้นไปอีก ในโลกของซูเหม่ยนั้น เธอไม่สนใจว่าใครจะมองเธอเป็นแบบไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับครอบครัวที่มีอิทธิพลเช่นเดียวกันกับพวกเธอที่ได้มาจากการแต่งงานทางการเมืองของทั้งสองฝ่าย ซึ่งการมีคู่ครองที่ดีในสถานะทางสังคม มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของสังคมชนชั้นสูงอยู่แล้ว เพราะบางครั้งการแต่งงานตามใจของคนคนหนึ่ง มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคนคนเดียว แต่มันส่งผลกระทบต่อทั้งตระกูลของพวกเขาด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้ตระกูลหลินก็กำลังจะตกต่ำลง ถ้าหากหลินโรโร่วจะต้องแต่งงานกับใครสักคน มันก็ต้องเป็นคนที่จะสามารถกอบกู้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลให้กลับมายืดหยัดอีกครั้งหนึ่งได้ พวกเขาที่เป็นพ่อแม่จึงตั้งใจที่จะจัดงานแต่งงานของหลินโรโร่วกับลูกชายคนโตของผู้ว่าการในมณฑลเจียงซู เพราะทั้งภูมิหลังของครอบครัวและชื่อเสียงของฝ่ายนั้นสมบูรณ์แบบอย่างมาก ดังนั้นลูกชายของผู้ว่าการในมณฑลเจียงซูก็จะเป็นทรัพย์สินที่ดีสำหรับอนาคตของตระกูลหลิน
เมื่อเห็นการแสดงออกของซูเหม่ยแล้ว เย่เชียนก็เดาได้ไม่ยากว่าเธอนั้นกำลังคิดอะไรอยู่และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา พูดตามตรงเลยก็คือ จริง ๆ แล้วเย่เชียนไม่ได้มีความประทับใจในตัวซูเหม่ยมากนัก
อันที่จริงตอนแรกเย่เชียนเองก็แอบคิดไว้ว่าคนที่เป็นแม่ควรจะต้องใส่ใจเรื่องความสุขของลูกสาวมากกว่าสิ่งอื่นใด มิใช่สนใจผลประโยชน์ต่อครอบครัวของพวกเขาเพียงอย่างเดียว แต่บางทีซูเหม่ยอาจจะมีความเชื่อที่ว่าการเลือกสามีที่เหมาะสมและมีฐานะดีให้ลูกสาว มันจะช่วยส่งผลให้ลูกสาวของเธอมีความสุขก็เป็นได้ และอีกอย่าง ซูเหม่ยเป็นคนที่หยิ่งยโสและชอบเหยียดหยามคนที่อยู่ต่ำกว่า เพราะฉะนั้นเย่เชียนจึงไม่สามารถที่จะทำใจยอมรับได้
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เย่เชียนก็พูดว่า “คุณป้าครับ ผมรู้ว่าคุณป้ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่โรโร่วกำลังมองหาแฟนอยู่นะครับ ไม่ใช่มองหาขันที… ดังนั้นในความคิดของผม ไม่ว่าพ่อของผมเขาจะทำอะไร ถึงยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกัน ผมมั่นใจว่าผมคนนี้สามารถทำให้โรโร่วมีความสุขได้… คุณป้าเองก็เป็นผู้หญิง เพราะงั้นคุณป้าก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอครับว่าความสุขของผู้หญิงมันไม่ได้อยู่ที่เงินหรืออำนาจ ผมเชื่อว่าผู้หญิงต้องการสามีที่ดีที่รักเธอจากใจจริง สามีที่จะคอยปกป้องและมอบความสุขให้แก่พวกเธอ… แต่จริง ๆ แล้วมันก็ไม่สำคัญหรอกว่าคุณป้าจะเห็นด้วยกับผมหรือเปล่า เพราะถึงยังไงผมก็จะใช้ชีวิตที่มีความสุขอยู่กับโรโร่วอยู่ดี ผมน่ะเคารพคุณป้าก็เพราะว่าคุณป้าเป็นแม่ของโรโร่วนะครับ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณป้าจะมีสิทธิ์เข้ามาแทรกแซงหรือกีดกันความรักของเราได้…”
ยอดนักรบจอมราชัน

ยอดนักรบจอมราชัน

Status: Ongoing

เขาคือที่อยู่เหนือเหล่าทหารรับจ้าง เขาคือผู้ที่สามารถสร้างหายะนะจนทำให้ผู้นำประเทศแต่ละประเทศปวดหัว! เขาพร้อมที่จะเสียสละตัวเองและหลั่งเลือดเพื่อพวกพ้องและครอบครัวของเขา! เขาคือยอดนักรบจอมราชัน…

超级兵王

Author: 步千帆

Chinese edition copyright © ChineseAll Digital publishing Group Co.,Ltd

ALL RIGHTS RESERVED

เขาคือผู้ปกครองที่อยู่เหนือเหล่าทหารรับจ้างและหน่วยรบพิเศษ เขาคือผู้น่าเกรงขามที่สามารถทำให้ผู้นำประเทศแต่ละประเทศถึงกับสั่นคลอน! เพื่อพวกพ้องของเขาแล้วเขาพร้อมที่จะเสียสละตัวเอง เพื่อครอบครัวของเขา..เขาก็ไม่ลังเลที่จะหลั่งเลือด! เขานั้นดุจดั่งมังกรที่ทยานขึ้นเหนือสรวงสวรรค์.. พลังของเขานั้นทำให้ได้มาซึ่งชัยชนะ ไม่ว่าสถานการณ์จะเสียเปรียบและย่ำแย่เพียงใดก็ไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดเขาได้ แม้ว่าจะเป็นสายลมหรือผืนน้ำก็ตาม…

————————————–

ชายหนุ่มผู้เป็นดั่งจุดสูงสุดของเหล่าทหารรับจ้าง..ผู้ที่หวนกลับคืนสู่บ้านเกิดเพื่อจะใช้ชีวิตที่แสนธรรมดา..แต่โชคชะตากลับนำพามาเจอแต่เรื่องวุ่นวาย..ชายที่มีนามว่า ‘เย่เชียน’ ถูกขนานนามว่า ‘ราชันหมาป่า’ แต่กลับต้องมาปลอมตัวใช้ชีวิตเป็นเด็กมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะปกป้องหญิงสาวจากองกรค์นักฆ่านานาชาติ…

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท