ยังไม่ทันเดินถึงชั้นล่างก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นของกู้ฝูเซิ่ง กู้หลานอันยิ้ม พอเข้าไปใกล้พ่อแล้วก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ถามว่า มีเรื่องอะไรเหรอครับถึงได้มีความสุขขนาดนั้น?
ไม่มีอะไร มองกู้หลานอันเดินลงมา กู้ฝูเซิ่งเก็บอาการทันที เขาหยิบหนังสือพิมพ์ที่อยู่บนตู้เตี้ยๆขึ้นมาอ่านอย่างลวกๆได้สักพักนึงก็แสร้งทำเป็นถามอย่างไม่สนใจกับกู้หลานอัน คนที่นั่งอยู่ไกลๆที่กำลังปอกส้มว่า วันนี้เล่นเวยป๋อรึยัง?
เล่นแล้วครับ กู้หลานอันขมวดคิ้วตอบ
ดูรายการค้นหายอดนิยมหรือยัง? กู้ฝูเซิ่งเปิดหนังสือพิมพ์ไม่ออก สุดท้ายอยู่นิ่งๆ แล้วถามต่อพลางจ้องหน้าหนังสือพิมพ์ไปด้วย
ดูแล้วครับ มือกู้หลานอันหยุดนิ่งไม่ขยับ ส้มที่ปอกได้ครึ่งเดียวถูกโยนไปอีกฝั่ง เขาเสยผมอย่างหงุดหงิดแล้วถามกู้ฝูเซิ่ง พ่อ พ่อก็เห็นเรื่องที่เกี่ยวกับฐานะของผมในรายการค้นหายอดนิยมแล้วใช่ไหม?
อืม กู้ฝูเซิ่งเกร็งหน้า พยายามซ่อนรอยยิ้ม
นี่เป็นฝืมือพ่อใช่ไหมเนี่ย? กู้หลานอันจ้องหน้ากู้ฝูเซิ่ง ในใจแอบขำ แต่ปากยังคงจี้ถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
นี่แกสงสัยฉัน? ฉันเหมือนคนที่ชอบจุ้นเรื่องของคนอื่นนักเหรอ? กู้ฝูเซิ่งโยนหนังสือพิมพ์ในมือทิ้ง พาลโมโหขึ้นมาแล้ว ถึงแม้เขาเคยคิดจะทำแบบนี้จริงๆ แต่ก็แค่ทำไม่ทันเท่านั้นเอง
ผมถามไปอย่างนั้นแหละครับ พ่ออย่าโกรธเลยนะ ถึงแม้รายการค้นหายอดนิยมอันนั้นจะเป็นพื้นที่โฆษณาที่ซื้อมา แต่นอกจากพวกพ่อ ผมคิดไม่ออกจริงๆว่าใครจะยอมจ่ายเพื่อเปิดโปงฐานะของผม กู้หลานอันถอนหายใจ ทำหน้าระอา ชำเลืองหางตาไปทางห้องครัวที่อันนาเดินออกมา ล้มตัวลงนอนบนโซฟาและหันไปถามเธอ แม่ ใช่แม่รึเปล่าครับที่เปิดเผยฐานะของผม พูดพลางขยิบตาอย่างมีนัยยะไปทางอันนา
ใช่แม่เอง แต่ว่าจะโทษแม่ไม่ได้นะลูก ก็แม่เห็นข้อพิพาทของลูกกับตี้อวี๋ในรายการค้นหายอดนิยม ไม่อยากให้ลูกที่ยังไม่เข้าวงการถูกข่มเหงไม่มีทางเดิน ดังนั้นควรประกาศศักดาให้คนพวกนั้นได้รู้ไว้ ถึงแม้อันนาจะบ่นบ้างเล็กน้อยที่ลูกชายตัวเองใช้แม่เป็นแพะรับบาป แต่ในใจก็รู้สึกดี นานแล้วที่ไม่ได้แสดงละคร ตอนนี้ได้แสดงอีกครั้ง แถมยังเป็นการแสดงต่อหน้าสามีอีก ความรู้สึกนี้มันช่างสุดยอดจริงๆ
แม่…… กู้หลานอันอยากจะแกล้งบ่นอันนาสักคำสองคำ แต่ถูกกู้ฝูเซิ่งขัดจังหวะ
พอได้แล้ว แม่แกน่ะเจตนาดี ในเมื่อเรื่องมันลงเอยแบบนี้แล้วแล้วก็อย่ากล่าวโทษแม่แกเลย ยังไงเรื่องมันก็ถูกเปิดโปงแล้ว ดีเสียอีกจะได้ทดสอบว่าเธอเป็นคนหน้าเงินหรือเปล่า
กู้หลานอันไม่ได้พูดอะไร กู้ฝูเซิ่งอารมณ์ดีมากหลับตาพักผ่อนสักพัก กล่าวว่า ในเมื่อตอนนี้คนส่วนใหญ่ก็รู้ฐานะของแกกันหมดแล้ว งั้นงานฉลองวันเกิดของแกพรุ่งนี้ก็สามารถจัดอย่างยิ่งใหญ่ได้แล้ว จะได้ปูทางดีๆให้แก พูดจบ กลัวว่ากู้หลานอันจะโต้แย้งจึงรีบเดินขึ้นตึกไป
จะไปไหนน่ะ? ได้เวลาทานข้าวแล้วนะ! อันนาถาม
เชิญแขก กู้ฝูเซิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางก้าวขาเร็วขึ้น
เห็นกู้ฝูเซิ่งขึ้นชั้นบนไป กู้หลานอันลุกขึ้นยืน ทำท่าทางให้แม่นั่งลงบนโซฟา มองอันนานั่งลง หัวเราะคิกคัก ขอบคุณครับแม่ที่ให้ความมือ
ลูกนี่น้า อันนานั่งลง ถอนหายใจ เหลือบตามองรอยยิ้มของกู้หลานอันแล้วถาม คิดบัญชีพ่อ สนุกไหม?
ไม่สนุกครับ กู้หลานอันพูด
ไม่สนุกแล้วทำไมยังคิดบัญชีเขาล่ะ? อันนาถอนหายใจ ไม่รอคำอธิบายถามต่อ หลานอันลูก แม่ไม่เข้าใจเลย ยังไงลูกก็ตั้งใจจะใช้นามสกุลของเหิงอันกรุ๊ปเข้าวงการอยู่แล้ว ทำไมไม่พูดตรงๆกับพ่อไปเลยล่ะ? เขาต้องดีใจแน่นอน
พูดไปแล้ว พ่อต้องให้ผมไปทำงานแล้วถึงจะให้ไปตามจีบคนแน่นอน และจะไม่ให้ผมเข้าวงการอีก กู้หลานอันตอบ
งั้นลูกตามจีบช่วงที่ทำงานแล้วไม่ได้เหรอ? จำเป็นต้องเข้าวงการด้วยเหรอ? ลูกคงไม่ได้กำลังหาข้ออ้างตามจีบคน มาหลอกพ่อกับแม่เพื่อให้ลูกเข้าสู่วงการบันเทิงนะ? อันนาจี้ถาม สายตาหรี่ลงพลางลูบคาง ผู้หญิงที่ลูกพูดถึงคนนั้นแม่ให้คนไปตรวจสอบแล้วแต่ไม่พบอะไรเลย
