จริงเหรอ กินได้แน่นะ อันนายังคงมีท่าทางเคลือบแคลงใจมาตลอด 20 นาที
กินได้หรือกินไม่ได้แม่ไปกินดูก็จะรู้เองไม่ใช่เหรอ กู้หลานอันวางทัพพีตักโจ๊กลงและดันเธอออกไป สงสัยก็ไปกินดูเลยครับ อย่ามารบกวนผมตรงนี้ อีกไม่กี่อึดใจผมก็ทำเสร็จแล้ว
โอ้ อันนาอุทานออกมา ขมวดคิ้วมองกู้หลานอันที่กำลังต้มโจ๊ก รู้สึกตัวสั่นเทา รีบก้าวเท้าตรงไปที่กู้ฝูเซิ่งผู้ซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์และทานขนมปังด้วยสีหน้ามีความสุข กระซิบถามข้างหูเขาว่า ตาแก่ บอกมาตามตรงนะ รสชาติมันปกติไหม
รสชาติดีมาก กู้ฝูเซิ่งดื่มนมอึกหนึ่ง เขย่าหนังสือพิมพ์ให้เรียบแล้วตอบ
จริงเหรอ อันนาโยนความเคลือบแคลงใจที่มีมาตลอดทิ้งไป ทำครั้งแรกก็สามารถทำให้คุณชมได้ขนาดนี้เลยเหรอ คุณอย่าริอ่านหลอกฉันนะ ฉันไม่อยากท้องเสีย
ไม่หรอก ไม่เชื่อคุณก็ลองฉีกไปชิมดูหน่อยสิ กู้ฝูเซิ่งค่อยๆ วางหนังสือพิมพ์ลง ส่งสัญญาณทางสายตาให้อันนาว่าให้ชิมชิ้นไหน
อืม อันนาพยักหน้า ฉีกไปชิ้นหนึ่ง ขมวดหัวคิ้วแล้วเอาเข้าปาก จู่ ๆ ก็เบิกตาโพลง มองกู้หลานอันที่ยกโจ๊กเดินตรงมา ชูนิ้วโป้งขึ้นมาให้เขา หลังจากกลืนขนมปังลงไปแล้ว ก็พูดชมไม่หยุดปากว่า อร่อยมาก อร่อยมาก อร่อยจริง ๆ ดีมากเลยลูก ลูกแม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้
อร่อยก็ดีแล้วครับ กู้หลานอันยกมุมปากขึ้นเบา ๆ ซ่อนความอาลัยที่ไม่อาจสังเกตเห็นได้ในดวงตาไว้ ครั้งแรกที่เขาทำอาหารในชาติที่แล้ว รสชาติแปลกประหลาดจนกินไม่ได้ แต่ตอนนั้นเจาเยี่ยกลับกินมันลงไปจนหมด กินหมดแล้วยังลูบหัวเขาราวกับเป็นแม่แถมยังชมเขาอีกด้วย บอกว่าเขาได้พาภรรยาที่ดีมากคนหนึ่งกลับมาที่บ้าน ตลอดชีวิตหลังจากนี้ต้องขอพึ่งเธอแล้ว
กู้หลานอันปกปิดความรู้สึกในดวงตาไว้ วางโจ๊กไว้บนโต๊ะ ตักให้พ่อและแม่เสร็จเรียบร้อย พลางมองกู้ฝูเซิ่งกินจนหมดแล้วรีบถามว่า พ่อครับ เติมอีกไหมครับ
ไม่ต้อง พ่ออิ่มแล้ว กู้ฝูเซิ่งพูดจบพับหนังสือพิมพ์ แล้ววางไว้บนโต๊ะ กำลังจะลุกขึ้นเพื่อออกไปทำงาน ก็ได้ยินกู้หลานอันถามว่า งั้นพ่อว่าผมทำได้อร่อยไหมครับ เขาหันกลับไปมอง ก็พบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง กู้ฝูเซิ่งพยักหน้าแล้วชมว่า ไม่เลวเลย เยี่ยมมาก
จริงเหรอครับ กู้หลานอันดวงตาเป็นประกาย แล้วถามว่า งั้นมีรางวัลอะไรให้รึเปล่า
จะเอารางวัลเหรอ ก็ได้ สองหมื่นเหรียญให้ลูกไปใช้ กู้ฝูเซิ่งพูด ถ้าเป็นปกติ กู้หลานอันฟังแล้วคงจะดีใจแทบเป็นบ้าแน่นอน แต่เขาในเวลานี้กลับไม่รู้สึกตื่นเต้นสักนิดไม่มีแม้แต่ความเบิกบานใจ ขออย่างอื่นอีกได้ไหมครับ
อย่างอื่น อะไรล่ะ กู้ฝูเซิ่งไม่เข้าใจ
พ่อยังจำเรื่องที่เคยรับปากผมว่าจะช่วยให้ผมเข้าวงการบันเทิงไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหมครับ กู้หลานอันไม่ได้รีบตอบ แค่พูดมันออกมาอย่างอ้อมๆ รางวัลที่ผมอยากได้ ก็คือพ่อต้องรีบช่วยผมจัดการให้เร็วที่สุดเพราะผมมีเวลาอยู่ในนั้นแค่ 1 ปี
ได้ กู้ฝูเซิ่งตอบรับ
อย่างไรก็ตาม คืนที่ผ่านมา คนที่มีชื่อเสียงที่สุดในวงการต่างก็รู้กันแล้วว่ากู้หลานอันเป็นว่าที่คนที่จะมากุมบังเหียนของตระกูลกู้ คงไม่มีใครกล้าที่จะเมินเฉยไม่เอาอกเอาใจเขา ปฏิบัติกับเขาไม่ดี เดี๋ยวลูกตรงไปที่บราเดอร์เอ็นเตอร์เทนเมนต์ พ่อจะโทรหาประธานกรรมการบริหาร ให้เขาจัดการวางแผนให้ลูก
ขอบคุณครับพ่อ ผมจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว กู้หลานอันตอบเสร็จ ก็วิ่งพรวดขึ้นห้องไป
ลูกไม่ทานอาหารเช้าก่อนเหรอ อันนาที่ก้มหน้าครุ่นคิดตลอดเวลาที่กู้ฝูเซิ่งและกู้หลานอันคุยกันถามขึ้นมา
ไม่กินแล้วครับ ผมจะออกไปพร้อมกับพ่อ กู้หลานอันตอบ
ออกไปพร้อมกับฉัน ฮ่า ๆๆ เจ้าลูกคนนี้ ออกจากบ้านไปสักพักล่าสุดไม่กลัวฉันแล้วหรือนี่ ยิ่งได้ฟังกู้หลานอันพูดแบบนี้ กู้ฝูเซิ่งยิ่งมีความสุข มองไปที่อันนา กลับเห็นเธออารมณ์ท้อแท้หมดกำลังใจ มีอะไรเหรอ ถึงได้แสดงท่าทีแบบนี้ ลูกชายกับผมสนิทกันคุณหึงเหรอ
ไม่ใช่ อันนาส่ายหัว มองกู้ฝูเซิ่งขมวดคิ้วแล้วถาม ตาแก่ ฉันก็อยากจะกลับเข้าสู่วงการบันเทิงด้วย คุณก็วางแผนให้ฉันไปบราเดอร์เอ็นเตอร์เทนเมนต์อีกคนได้ไหม ถ้าเป็นผู้จัดการคนเดียวกันกับลูกได้ก็จะยิ่งดี
