แม้ในใจจะไม่พอใจ แต่เบื้องหน้าหลินเซวียนก็เค้นรอยยิ้มออกมา พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจว่า ไม่เป็นไรครับ เป็นเพราะผมไม่ทันสังเกตว่าเขาเมาอยู่ เลยมีปฏิกิริยาโต้ตอบที่เกินจำเป็นไป
ฮ่าฮ่า ประธานหลินช่างเป็นคนใจกว้าง ผมชื่นชมคนหนุ่มสาวที่รู้ผิดแล้วรู้จักแก้ไขแบบนี้จริงๆ หลังได้รับคำขอโทษจากหลินเซวียน กู้ฝูเซิ่งก็คลายมือที่จับไหล่เขาไว้ แล้วทำท่าทางตบบ่าเขาพร้อมกล่าวชื่นชม ยกเหล้าขึ้นมาสองแก้ว ยื่นให้เขาหนึ่งแก้วแล้วพูดว่า มา ดื่มกันสักแก้ว เมื่อเห็นกู้หลานอันรับแก้วไปแล้ว กู้ฝูเซิ่งก็หันกลับไปมองบรรดาไทยมุงแล้วกล่าวว่า ทุกท่านจะมารวมกันอยู่ตรงนี้ทำไมครับ? แค่เรื่องเข้าใจผิดให้ทุกท่านขำขันกัน รีบใช้เวลานี้มาดื่มอย่างมีความสุขกันเถอะ
หลังหลินเซวียนรับแก้วไป ฝูงชนร่วมสรรเสริญกู้ฝูเซิ่งแล้วก็พากันแยกย้ายกันไปเรียบร้อย กู้ฝูเซิ่งและหลินเซวียนดื่มไปคนละแก้ว ทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้สายตาของอันนา เธอจัดการยกย่องหลินเซวียนโดยพาเขาไปแนะนำให้บรรดาสมาชิกในบ้านได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม เพื่อช่วยสนับสนุนเขา
เนื่องจากเหตุการณ์ความวุ่นวายนี้ ทำให้สติการรับรู้ของกู้หลานอันดีขึ้นมาบ้าง เขาหรี่ตามองพ่อและหลินเซวียนเดินจากไป ยักไหล่ แล้วแสร้งทำท่าทางเหมือนเมามากขึ้น กอดแขนของเจาเยี่ยแล้วพูดอย่างหยอกเย้าว่า เจาเจา คนที่รบกวนพวกเราก็ไปกันหมดแล้ว พวกเรามาต่อกันเถอะ พูดจบ ทำปากยื่นพร้อมจะโน้มตัวเข้าไป อันนาเห็นแล้วรู้สึกตื่นเต้น และไม่ได้มีความคิดจะหยุดเขา เจาเยี่ยขมวดคิ้วจนเป็นปม สะบัดเขาออกอย่างแรง พูดทิ้งไว้ว่า อย่าตั้งชื่อเล่นให้ฉันส่งเดช อยู่ห่างๆ จากฉันหน่อย แล้วหมุนตัวกลับออกไป กู้หลานอันที่ถูกสะบัดจนโซซัดโซเซล้มลงกับพื้น เห็นท่าทางของเขาก็รีบตรงเข้าไปกอดขาเจาเยี่ยไว้ เจาเจา นายไม่รักฉันแล้วจริงๆ เหรอ? นายจะไปไหน? อะไรคืออยู่ห่างๆ จากนาย นายเบื่อฉันแล้วเหรอ?
เนื่องจากการทะเลาะอย่างอึกทึกครึกโครมของกู้หลานอันและหลินเซวียนเมื่อครู่ ทำให้ความสนใจของฝูงชนรอบข้างมีทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจที่จะมองมาทางนี้ ตอนนี้กู้หลานอันเอะอะขึ้นมาอีก เริ่มมีท่าทีของการชุมนุมอีกแล้ว อันนาถอนหายใจอย่างเสียดาย ก้าวไปตบบ่ากู้หลานอันกล่าวว่า ใครเขาเคยรักลูกเมื่อไรกัน ลุกขึ้นเร็ว อย่าทำอะไรน่าขายหน้าตรงนี้
ไม่ ผมลุกขึ้นเจาเยี่ยก็จะฉวยโอกาสรีบหนีไปน่ะสิ กู้หลานอันตอบปฏิเสธท่าเดียว กอดขาเจาเยี่ยด้วยมือที่แน่นแล้วแน่นอีก เงยหน้ามองเขาด้วยความเสียใจ แต่เขากลับตกใจจนรู้สึกตัวสั่นกับสีหน้าของเจาเยี่ย ที่เหมือนอยากจะฆ่าคนแล้ว
ลูกจะลุกไม่ลุก ไม่ลุกแม่จะได้หาคนมาตีให้สลบ อันนาข่มขู่ ลอบถอนหายใจ ลูกแม่ ถึงแม้การตามจีบแบบไม่ลดละจะเป็นวิธีที่ดีในการตามจีบสะใภ้ก็เถอะ แต่ว่าเราต้องให้ความสำคัญกับโอกาส และต้องดูสีหน้าด้วยนะ ลูกไม่ได้ดูสีหน้าภรรยาลูกเลยเหรอว่าน่ากลัวขนาดไหนแล้ว? ยังจะกอดอยู่อีก ระวังคราวหลังมันจะให้ผลตรงข้าม เมื่อเขาเห็นลูกเมื่อไรก็รีบถอยหนีล่ะ จะได้ร้องไห้น้ำตาตก
ไม่ต้องครับ ผมลุกขึ้นก็ได้ อำนาจการบังคับของอันนา ทำให้กู้หลานอันยอมปล่อยมือจากเจาเยี่ย ยันตัวเองลุกขึ้น รู้สึกผิดจนไม่กล้ามองไปที่เจาเยี่ย จึงได้แต่มองไปที่อันนาด้วยความขุ่นเคือง
เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของกู้หลานอัน เจาเยี่ยดึงขาแล้วก็เดินจากไปเลย แต่ก้าวเท้าได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกจับจากด้านหลัง เขาหันกลับอย่างนุ่มนวลเพื่อให้หลุดพ้น เห็นเป็นอันนาจึงพยายามอดทนอดกลั้นควบคุมอารมณ์ให้เป็นปกติ รอจนเธอเอ่ยปาก
เจาเยี่ย หลานอันเมามากแล้ว ให้เขากลับห้องคนเดียวฉันไม่วางใจ แล้วก็แบกเขาไม่ไหวด้วย เธอจะช่วยส่งเขากลับห้องให้หน่อยได้ไหม? แม้ปากกำลังพูดเพื่อสอบถามความคิดเห็น ขณะเดียวกันอันนากลับผลักกู้หลานอันมาถึงข้างกายของเจาเยี่ยแล้ว ได้ยินคำพูดของอันนา กู้หลานอันดวงตาเป็นประกาย รีบทำท่าทางเซไปเซมาเหมือนอยากจะล้ม
ไม่ได้ครับ ผมไม่รู้ว่าห้องเขาอยู่ตรงไหน เจาเยี่ยปฏิเสธอย่างสุภาพ
ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันบอกให้ ห้องเขาต้องออกไปทางประตูด้านนอกเลียบบันไดทางซ้ายไป ชั้นสอง ห้องในสุด อันนาแสร้งทำเป็นฟังไม่ออกถึงน้ำเสียงของเขา บอกตำแหน่งห้องของกู้หลานอันให้เขาด้วยความตื่นเต้น
