ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] – บทที่ 147 งูพิษ

 พี่หลิน อย่าไปคิดอะไรมากเลย คิดซะว่าทำธุรกิจขาดทุนก็แล้วกัน 

 ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องปกติจะตายไปจริงไหม? และอีกอย่างไม่มีใครที่ไม่เคยถูกหลอกหรอก 

เมื่อเห็นหลินป๋อยังคงมีสีหน้าที่ขมขื่น บรรดาผู้คนที่อยู่ในห้องซึ่งเป็นเพื่อนของหลินป๋อต่างก็พยายามพูดขึ้นปลอบโยน

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหรานเองก็พยายามพูดให้กำลังใจเหมือนกัน และหลังจากเวลาผ่านไปสักพัก เข็มนาฬิกาก็ได้ชี้ไปที่เวลาบ่าย 3 โมง

มันใกล้ได้เวลาที่เขาจะต้องไปรับถวนถวนแล้ว

เนื่องจากโรงแรมแคมปินสกี้อยู่ห่างจากโรงเรียนของถวนถวนค่อนข้างพอสมควร ดังนั้นอวี้ฮ่าวหรานจึงจำเป็นต้องเผื่อเวลาให้เยอะหน่อย

เมื่อคิดได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานจึงลุกขึ้นและเอ่ยขอตัวทันที

 เอาล่ะเดี๋ยวผมคงต้องขอตัวก่อน เผอิญว่าผมมีธุระต้องรีบไปทำ 

 อืม หากน้องอวี้มีธุระก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวพวกเราคงยังนั่งอยู่ต่ออีกสักหน่อยแล้วเดี๋ยวก็คงแยกย้ายแล้วเหมือนกัน 

หลินป๋อไม่มีกะจิตกะใจจะรั้งอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้อีกต่อไป และหลังจากที่รู้จักนิสัยอวี้ฮ่าวหรานมาพอสมควร เขาก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรั้งอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้เพราะมันคงไม่สำเร็จ

อย่างไรก็ตาม แววตาของซูหว่านเอ๋อกลับฉายแววความผิดหวังออกมา

 คุณจะไปแล้วเหรอ? ทำไมคุณไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อย วันนี้ฉันเองก็เอาวัตถุโบราณมาด้วย คุณไม่อยู่ดูมันก่อนเหรอ? 

เธอรู้ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แต่เธอไม่คิดว่ามันจะไวขนาดนี้

อันที่จริงเธอไม่ได้อยากให้จะให้อวี้ฮ่าวหรานดูวัตถุโบราณของเธอเท่าไหร่ เธอแค่อยากให้เขาอยู่ต่อก็แค่นั้น

แต่แน่นอนว่าสำหรับอวี้ฮ่าวหรานแล้ว ถวนถวนคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธทันที

 ผมมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ เอาไว้คราวหน้าหากผมมีเวลาผมค่อยดูให้ก็แล้วกัน 

หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปในทันทีโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น

ทำไมเขาต้องรีบร้อนขนาดนี้?

ซูหว่านเอ๋อมองตามหลังอวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาที่ผิดหวัง…

…

เวลา 5 โมงเย็น อวี้ฮ่าวหรานและถวนถวนกลับไปถึงคอนโดพอดี

 กลับมาได้เวลาอาหารเสร็จพอดีเลย พี่เขยพาถวนถวนไปล้างมือก่อนแล้วมากินข้าวกัน 

หลี่หรงซึ่งกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่เอ่ยทักทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานและถวนถวนเปิดประตูเข้ามา

 ทำไมวันนี้เธอถึงกลับมาบ้านเร็วกว่าปกติ?  อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 อ๋อ บังเอิญว่าช่วงนี้งานที่บริษัทของฉันดำเนินไปได้ราบรื่นแบบสุดๆ ดังนั้นฉันก็เลยไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรมากมาย อันที่จริงความดีความชอบทั้งหมดนี้เป็นพี่เขยนั่นแหละที่มีส่วน! 

ในเวลานี้มีกับข้าว 8 อย่างถูกนำมาวางอยู่บนโต๊ะ

อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นภาพนี้ น้องภรรยาของเขาช่างเอาใจใส่ดีจริงๆ

 วันหลังเธอไม่ต้องทำอาหารมากขนาดนี้หรอก ลำบากเปล่าๆ 

 ฮึ่ม! พี่นี่เก่งในเรื่องพูดให้คนอื่นเขาเสียกำลังใจจริงๆ  หลี่หรงพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด

 ว่าแต่ช่วงนี้บริษัทของพี่เป็นยังไงบ้าง? พวกเจิ้งเหวยกัวยังสร้างปัญหาให้กับพี่อยู่อีกรึเปล่า? 

ในระหว่างที่กำลังกินข้าวกันอยู่ หลี่หรงก็ถือโอกาสสอบถามความเป็นไปในเครือฮ่าวหราน

 เจิ้งเหวยกัวงั้นเหรอ? หึหึ นับจากนี้เธอไม่ต้องถามถึงชื่อตาแก่นั่นอีกแล้ว เพราะตอนนี้มันเข้าไปอยู่ในคุกเรียบร้อยแล้ว! 

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

หลังจากที่จัดการกับเจิ้งเหวยกัวได้ อวี้ฮ่าวหรานก็รู้สึกโล่งใจมาก

หลี่หรงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจทันที

 หา? มันเกิดอะไรขึ้นเหรอพี่เขย? ไหนเล่าให้ฉันฟังเร็วเข้า! 

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้กับหลี่หรงฟังแต่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายเป็นกังวลมากเกินไป เขาจึงไม่ได้เล่าฉากรุนแรงอะไรออกไป

 ตอนนี้คนพวกนั้นทั้งคู่ถูกตำรวจจับไปหมดแล้ว 

 พี่เขย พี่นี่สุดยอดที่สุดเลย!  หลี่หรงตะโกนเสียงดังลั่นด้วยสีหน้าเบิกบานหลังจากฟังเรื่องทั้งหมดจบ

ฝั่งตรงข้ามคือบริษัทซานมูเชียวนะ!

บริษัทซานมูนับได้ว่าเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ของเมืองฮ่วยอัน!

 ดูเหมือนว่าอาหารแค่นี้น่าจะยังไม่พอ พี่เขยรอเดี๋ยวก่อนเดี๋ยวฉันขอไปทำมาเพิ่ม วันนี้พวกเราต้องฉลองสักหน่อย! 

 เฮ้! ไม่ต้องแล้ว แค่นี้พี่กับถวนถวนก็กินไม่หมดแล้ว! 

อวี้ฮ่าวหรานพยายามโน้มน้าวให้หลี่หรงไม่ต้องไปทำมาเพิ่มอีกด้วยสีหน้าจนใจ แค่อาหารที่เธอทำมาตอนนี้มันก็เพียงพอให้คนกินได้ 10 คนแล้ว!

 แม่หรงๆ พอแล้ว แค่นี้หนูก็กินไม่ไหวแล้ว!  ถวนถวนรีบเอ่ยขึ้นเสริมเช่นกัน

ด้วยการถูกทัดทานจากคนทั้งสอง หลี่หรงจึงถอดใจไม่ไปทำอาหารเพิ่มอีก แต่เธอเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบเอาน้ำอัดลมออกมา 3 กระป๋องเพื่อดื่มเฉลิมฉลองแทน

สิ่งนี้ทำให้ถวนถวนรู้สึกชอบใจมาก

 แม่หรง หนูชอบน้ำส้มที่สุดเล้ย! 

ปกติหลี่หรงไม่ค่อยเปิดน้ำอัดลมให้ถวนถวนกินสักเท่าไหร่เพราะเธอเห็นว่าเด็กๆ ไม่ควรกินของพวกนี้มากนัก เธอจะเปิดมันให้ถวนถวนกินเฉพาะแต่เหตุการณ์พิเศษๆ เท่านั้น

ท้ายที่สุดค่ำคืนก็จบลงไปอย่างอบอุ่น

เช้าวันต่อมา

 ว๊าย!!! 

อวี้ฮ่าวหรานที่เพิ่งบ่มเพาะเสร็จหมาดๆ ได้ยินเสียงกรีดร้องของหลี่หรงอย่างชัดเจน!

เขารีบใช้เนตรเทวะส่องหาหลี่หรงทันที ซึ่งเขาก็ได้พบว่าอีกฝ่ายอยู่ในห้องน้ำและมีขวดแก้วที่บรรจุครีมหล่นแตกอยู่ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เธอกรีดร้อง

ตรงขอบของชักโครกในตอนนี้มันมีงูพิษสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่งกำลังค่อยๆ เลื้อยออกมาและแยกเขี้ยวเตรียมจะจู่โจมหลี่หรงทุกเมื่อ!

ไม่ดีแล้ว!

อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวออกไปจากห้องของเขาด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ จากนั้นทะลวงเข้าไปในห้องน้ำเอาตัวเข้าบังหลี่หรงและถวนถวนเอาไว้

 ทุกคนออกไปกันก่อน! 

อวี้ฮ่าวหรานพูดสั่งหลี่หรงและถวนถวน ก่อนที่เขาจะคว้าคองูพิษอย่างรวดเร็ว

หากเป็นมนุษย์ธรรมดาคงเป็นเรื่องยากในการจับงูพิษที่ดุร้ายขนาดนี้ แต่สำหรับอวี้ฮ่าวหรานมันไม่ต่างอะไรกับการพลิกฝ่ามือ

จากนั้นชั่วอึดใจต่อมา อวี้ฮ่าวหรานออกแรงบีบงูพิษจนขาดใจตาย ก่อนที่เขาจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โชคดีที่คนในบ้านของเขาไม่เป็นอะไร…

 พี่เขยมันตายแล้วรึยัง? 

หลี่หรงเอ่ยถามขึ้นจากด้านนอกด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นกลัว ภาพของงูพิษตัวเขื่องที่แยกเขี้ยวใส่เธอมันยังติดตาเธออยู่เลย

 ปลอดภัยแล้ว มันตายไปแล้ว 

หลังจากนั้น อวี้ฮ่าวหรานพลันปล่อยคลื่นพลังวิญญาณของเองออกไปจนทั่วบริเวณเพื่อตรวจสอบอีกครั้งว่ายังมีงูพิษตัวอื่นซ่อนอยู่รึเปล่า ซึ่งท้ายที่สุดเขาก็ไม่พบพวกมันอีก

 ฮือ…งูสีดำตัวใหญ่น่ากลัว! ฮือ….ถวนถวนกลัว… 

แน่นอนว่าเมื่อเจอกับงูพิษที่ดุร้าย เด็กอย่างถวนถวนย่อมขวัญเสียเป็นธรรมดา

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่หรงก็รีบอุ้มถวนถวนขึ้นมาปลอบทันที