ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] – บทที่ 223

บทที่ 223

เมื่อได้ยินแบบนั้น ถังหยินก็พลันกล่าวสวนกลับไปว่า  ถ้าเจ้าไม่ฝึกแล้วจะยิงเป็นได้อย่างไรกัน ? 

 จริงด้วย แม่ทัพเฉินอย่ารีรอเลย ต่อให้ยิงพลาดก็ไม่มีใครหัวเราะเยาะท่านหรอก  หยวนยู่กล่าวเสริมแล้วยื่นคันธนูให้กับจี้เฉิน

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับมันมาแล้วมองไปยังจางชูที่นอนอยู่บนพื้นและกำลังร้องโอดครวญ ก่อนที่เขาจะกลืนน้ำลายลงคอแล้วง้างคันธนูออก

ฟิ้ว !

ศรพุ่งผ่านออกไปลงอยู่บนพื้นข้างตัวจางชู ทำให้พวกเฟิงต่างก็พากันขบริมฝีปากอย่างเจ็บใจ ทว่าถังหยินก็ไม่ได้หัวเราะอะไร เขาเพียงยักไหล่ให้  ไม่เป็นไรหรอกแม่ทัพเฉิน ครั้งแรกก็เป็นเช่นนี้แหละ ลองเข้าไปใกล้ ๆ ดูสิ 

 ขอรับนายท่าน  จี้เฉินเดินเข้าไปใกล้อีกเล็กน้อย ก่อนจะมองกลับมายังถังหยิน ทว่าอีกฝ่ายก็ยังโบกมือบอกให้เขาเข้าไปใกล้อีก

หลังจากเข้ามาใกล้จนเกือบจะถึงตัวของจางชูแล้ว ก็เป็นถังหยินที่ตะโกนออกมา  แม่ทัพเฉินพอแล้ว ตรงนั้นแหละ ! 

นี่ไม่ใช่การฝึกธนูแล้ว หากแต่เป็นการฆ่าคน ! พวกตัวประกันทั้งหมดต่างก็หน้าซีด มันเป็นเพราะเหตุใดกัน ? ทำไมถังหยินถึงต้องหยามพวกเขาถึงขนาดนี้ ?

จี้เฉินง้างคันธนูขึ้น เล็งใส่จางชูที่ตัวสั่นอยู่ที่พื้น ทำให้ยั่วหลิงไม่อาจอดกลั้นได้อีก ตะโกนลั่นใส่ถังหยินในทันที  ท่านถัง ท่านจะฆ่าเขาไม่ได้นะ ! มันไม่เห็นจำเป็นเลยที่จะต้องทำถึงขนาดนี้ ! 

ถังหยินหัวเราะออกมา  ข้าจะทำแล้วทำไม ? ก็ในเมื่อพวกเจ้าเป็นฝ่ายที่หลอกลวงข้าก่อน ! คิดว่าข้าจะสงสารเขาหรือ ? ได้สิ ถ้าอยากให้เขารอดก็แค่บอกความจริงมาก็เท่านั้น แล้วข้าจะปล่อยเขาไปทันที 

ยั่วหลิงพูดไม่ออก เพราะถังหยินที่อยู่เบื้องหน้าในตอนนี้ดูชั่วร้ายและสารเลวยิ่งนัก ผิดกับภายลักษณ์ภายนอกที่ดูหล่อเหลาอย่างสิ้นเชิง ! ว่าแล้วหญิงสาวก็สูดหายใจก่อนจะพูดขึ้นอย่างมาดมั่น  ข้าบอกท่านไปแล้วว่าข้าเป็นแค่คนธรรมดาเท่… 

โดยไม่รอให้นางพูดจบ ถังหยินก็ได้ตะโกนออกมาเสียก่อน  ยิงเลยแม่ทัพเฉิน ! 

เมื่อได้รับคำสั่ง จี้เฉินที่ง้างคันธนูไว้สุดสายก็กำลังจะปล่อยมือ หากแต่ในวินาทีสุดท้ายนั้นเอง ก็เป็นจางชูที่เงยหน้าขึ้นพูดสารภาพออกมา  อย่าฆ่าข้าเลย ! ข้าคือลูกชายของเสนาบดีฝ่ายขวา จางจี้ฮง พ่อข้าจะยอมจ่ายเงินเพื่อไถ่ตัวข้าแน่นอน ! 

ยั่วหลิงกับทุกคนถึงกับใจหายทันทีที่ได้ยินแบบนี้ ….ด้วยทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว

ได้ยินแบบนั้นถังหยินก็ตะลึงจนยิ้มออกมา  แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้เล่า !  เขาเดินเข้าไปใกล้จางชูก่อนจะนั่งลงข้างๆ  เจ้าพูดจริงหรือ ? เจ้าเป็นลูกชายของจางจี้ฮงแน่นะ ? 

เมื่อได้ยินคำถามนั่น จางชูก็รีบพูดตอบกลับไปทันทีโดยไม่แม้แต่จะคิด  แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าท่านไม่เชื่อข้า จะส่งคนไปตรวจสอบก็ย่อมได้ ! 

หลังจากแน่ใจแล้วว่าจางชูเป็นแค่คนขี้ขลาดที่อยากเอาตัวรอดเท่านั้น ถังหยินก็พลันหันไปมองตัวประกันที่เหลือ ก่อนจะถามอีกครั้ง  ถ้างั้นตัวตนของแม่นางหลิงล่ะ ? 

 นางคือน้องสาวของเจ้าจอมแห่งแคว้นหนิง ที่เป็นลูกสาวของเสนาบดีไชเวิ่น และเป็นคู่หมั้นของข้า  เด็กหนุ่มพูดหมดเปลือก

 อย่างนี้นี่เอง  ถังหยิงมองยั่วหลิง ด้วยคิดไม่ถึงเลยว่านางจะมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่แบบนั้น นี่มันขุมทรัพย์ชัด ๆ เลยไม่ใช่หรือไงกัน ?  แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ ? 

 เฟิงยูเป็นลูกชายของตี้ฉี หมิงซวนคือลูกชายของแม่ทัพใหญ่เสี้ยวเทียน ท่านถัง ข้าบอกท่านไปหมดทุกอย่างแล้ว และทันทีที่ท่านปล่อยข้ากลับไปยังเมืองหลวง ข้าจะบอกพ่อข้าเรื่องเงินประกันและให้คำสัญญาว่าจะไม่มารุกรานแคว้นท่านอีก ! 

ถังหยินหัวเราะให้กับคำสารภาพนี้แล้วตบบ่าของจางชู  ไม่ต้องห่วงข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก เพราะเจ้ายังใช้งานได้อยู่  จากนั้นเขาก็หันไปเรียกหมอให้มาพาตัวเด็กหนุ่มคนนี้ออกไป

ไม่นานนักชายหนุ่มก็หันมามองยั่วหลิงที่อยู่ด้านหลัง ใช้ดวงตาสังเกตไปทั่วร่างของนางอย่างไม่ลดละ

เมื่อเรื่องนั่นถูกเปิดเผยออกมาแล้ว นางก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาถังหยิน ได้แต่ก้มหน้าก้มตา ก่อนแสร้งถามกลับมาราวกับไม่เข้าใจในการกระทำของเขา  ท่านมองอะไรกัน ? 

 ข้าก็แค่ต้องการจะมองเจ้าเฉย ๆ ก็เท่านั้น ไม่เห็นจำเป็นต้องหลบหน้าเลย 

ยั่วหลิงหน้าแดงเมื่องได้ฟังดังนั้น ก่อนที่นางจะตั้งสติอย่างรวดเร็วแล้วตอบกลับไป  แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อจากนี้ ? 

ยั่วหลิงพยายามทำตัวให้เข้มแข็งต่อหน้าคนอื่น แต่แท้จริงแล้วหัวใจของนางในตอนนี้นั้นมันสั่นระรัว และพร้อมที่จะกระโจนออกมาได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว ด้วยหญิงสาวกลัวว่าความบริสุทธิ์ของตัวเองจะถูกพรากไปโดยชายตรงหน้า ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริง งั้นแล้วจะให้นางมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร ?

หลังจากผ่านไปสักพัก ถังหยินก็หันไปบอกทหารรอบ ๆ  พาพวกเขากลับไปที่เดิม จับตามองเอาไว้ให้ดี 

เมื่อได้ยินแบบนั้น ยั่วหลิงก็พลลันถอนหายใจอย่างโล่งอก

ระหว่างที่หญิงสาวถูกพาตัวกลับ นางก็ไม่ได้เหลือบมองไปทางจางชูเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะนางคิดว่าเขามันไร้ประโยชน์สิ้นดี ด้วยแม้แต่กับสหายของตัวเองก็ยอมทรยศได้ !!!

หลังจากพวกตัวประกันถูกพาตัวกลับไปแล้ว จี้เฉินก็เดินมาหาชายหนุ่ม  พวกเราควรทำอย่างไรต่อไปดีขอรับนายท่าน ? 

 ข้าว่าพวกเราคงต้องไปคุยกับจ้านอู่ฉางและจ้านอู่ตี้กันตรง ๆ เสียหน่อยแล้ว ! 

 นายท่านหมายถึง ? 

 ไปเผชิญหน้ากับพวกมันแล้วใช้ตัวประกันพวกนี้เป็นข้อเจรจาให้พวกมันถอนกำลังกลับ ! 

 ข้าว่ามันจะเป็นการอันตรายเกินไป…  จี้เฉินกังวล

 พวกเราก็ใช้ร่างแยกเข้าไปเสียสิ  ถังหยินหัวเราะออกมา

จี้เฉินเข้าใจในทันที ด้วยมันก็ถูกตามที่ถังหยินว่า เพราะในเมื่อชายหนุ่มสามารถใช้ร่างแยกเข้าสู่สนามรบได้ แล้วทำไมเขาจะใช้มันเข้าไปเจรจาไม่ได้ล่ะ ?

และเมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รอช้าอีก เที่ยงวันเดียวกันนั้นเอง เขาก็ได้ร่างแยกขี่ม้าออกไปจากเมืองจินฮั๋ว

ถังหยินไม่แน่ใจว่าจะใช้ยั่วหลิงหรือจางชูบังคับให้พวกมันถอนกำลังไปดี แต่มันก็ควรค่าแก่การลองดู เพราะตัวประกันเหล่านี้ถือเป็นหน้าตาของแคว้นหนิง

เมื่อเห็นว่าถังหยินออกมาจากเมืองแล้ว พวกทหารหนิงก็เข้าไปรายงานเรื่องนี้ให้กับแม่ทัพของพวกเขาทราบ

ทั้งสองพี่น้องต่างก็ประหลาดใจ และไม่เข้าใจว่าพวกเฟิงกำลังจะมาลูกไม้ไหนกันแน่

ไม่นานหลังจากนั้นมากนัก ถังหยินก็ได้มาถึงหน้าค่ายพวกหนิงแล้วตะโกนบอก  ข้าคือถังหยิน มาเพื่อเจรจากับแม่ทัพของพวกเจ้า ! 

พวกหนิงที่อยู่ข้างนอกต่างก็ตะลึง ไม่คิดว่าแม่ทัพของฝ่ายศัตรูจะเข้ามาถึงในค่ายแบบนี้ พวกเขาทำอะไรไม่ถูกนอกจากชี้หอกไปยังอีกฝ่ายแล้วจ้องมองดูว่าไม่มีใครมาเสริมกำลังใช่หรือไม่

เสียงฮือฮาขึ้นในค่ายพวกหนิง พร้อมกับทหารกว่า 5 พันนายที่เข้ามาล้อมชายหนุ่มในรูปขบวนสี่เหลี่ยม

พวกเขาเคลื่อนขบวนรบเข้าประชินจนกระทั่งอยู่ไม่ห่างจากถังหยินมากนัก ก่อนจะหยุดลงแล้วเปิดทางให้สองแม่ทัพใหญ่ควบม้าเดินออกมา

แม่ทัพหนิงหนึ่งในสองคนนั้นเดินออกมาแล้วหยุดหัวเราะเยาะถังหยิน  ถังหยิน ในเมื่อกล้ามาขนาดนี้ งั้นแล้วทำไมถึงไม่ใช่ร่างจริงมากัน ? 

คนที่พูดคือจ้านอู่ตี้ และคนที่อยู่ข้าง ๆ ก็คือพี่ชายของเขา จ้านอู่ฉาง

ตัวจ้านอู่ตี้เคยเจอถังหยินมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่จ้านอู่ฉางได้พบเจอกับชายหนุ่ม ซึ่งมันก็เหมือนกับที่น้องชายของเขาบอกไว้ไม่มีผิด ว่าถังหยินนั้นยังหนุ่มมากนัก ดูไม่แก่เหมือนแม่ทัพคนอื่น ๆ เลย ทั้ง ๆ ที่ตัวของอีกฝ่ายมีรัศมีความเป็นผู้นำที่สูงมากพอ ๆ กันกับแม่ทัพชรามากประสบการณ์ !