บทที่ 273 หอหนึ่งในหล้า
“ที่จัดประมูล?”
กู้ชูหน่วนเกิดความสนใจขึ้นบางส่วน
หลังจากข้ามมิติมาโลกนี้แล้ว นางยังไม่เคยไปที่จัดประมูลเลย
นางกึ่งยอง กะพริบนัยน์ตางามใสดุจหินอัคนี ยิ้มเป็นจันทร์เสี้ยว “ท่านอ๋อง หรือท่านพาข้าไปเปิดหูเปิดตาหน่อย?”
“ข้าก็ไม่เคยไปที่จัดประมูลเฟิงเซียง”
หา…
ที่จัดประมูลใหญ่ขนาดนี้ เขายังไม่เคยไป?
“เช่นนั้นเราก็ไปเปิดหูเปิดตาด้วยกันเถอะ”
ว่าแล้ว กู้ชูหน่วนก็เข็นรถด้วยตัวเอง ไปทางที่จัดประมูลเฟิงเซียง
ที่จัดประมูลผู้คนพลุกพล่าน แต่กลับไม่หมายถึงเข้าไปได้ทุกคน ผู้ที่อยากเข้าไปต้องจ่ายหนึ่งพันตำลึง
กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ จ่ายเงิน แล้วเข้าที่จัดประมูล แต่กลับไม่มีสิทธิ์เข้าห้องส่วนตัว
ชิงเฟิงอยากเผยฐานะ กู้ชูหน่วนห้ามไว้
“หากต้องอาศัยฐานะไปหมดก็ไม่สนุกแล้ว ที่นั่งธรรมดาก็ไม่เลว คนเยอะคึกคัก”
ชิงเฟิงไม่กล้าตอบกลับ แต่ไหนมาท่านอ๋องไม่ชอบสถานที่ที่มีคนมากคึกคัก ดังนั้นถึงท่านอ๋องจะสูงส่งเป็นถึงเทพสงคราม แต่ที่เคยพบท่านอ๋องกลับมีไม่กี่คน
ที่นั่งธรรมดาของที่จัดประมูล คนมากเป็นภูเขาเลาการวมกระจุกมากเกินไป เขากลัวท่านอ๋องจะไม่คุ้นเคย
เย่จิ่งหานสงบนิ่งเห็นเป็นปกติ เพียงเอ่ยเรียบประโยคหนึ่ง “ตรงนี้แล้วกัน”
“ขอรับ”
ที่จัดประมูลทั้งหมดมีสามชั้น
ชั้นแรกเป็นที่นั่งธรรมดา ชั้นที่สองเป็นที่นั่งส่วนตัว ชั้นที่สามเห็นว่าไม่มีคนขึ้นไปได้ ไม่มีผู้ใดรู้ว่าชั้นที่สามเป็นอย่างไร
แท่นประมูลจัดอยู่ด้านหน้าตรงกลางของชั้นหนึ่ง หากมองจากห้องส่วนตัวชั้นบน จะสามารถเห็นทุกอย่างบนแท่นประมูลได้อย่างชัดเจน แต่ที่นั่งธรรมดาชั้นหนึ่งกลับต้องคอยืดคอยาว
ตาแหลมคมของกู้ชูหน่วนพบกว่า กู้เฉิงเซี่ยง กู้ชูหยุนและอ๋องเจ๋อก็มาด้วย
นอกจากพวกเขา ยังมีซ่างกวนฉู่
กู้เฉิงเซี่ยงอยู่ที่นั่งธรรมดาชั้นหนึ่ง อ๋องเจ๋อกับซ่างกวนฉู่กลับอยู่ห้องส่วนตัวชั้นสอง หากพวกเขาแค่ผ่านมาโดยบังเอิญ เกรงว่านางก็ไม่เห็นเช่นกัน
“ได้ยินว่าที่ประมูลครั้งนี้มียาบำรุงโลหิตขั้นสองด้วย ไม่ว่าได้นับบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน ขอเพียงกินลงไปก็จะฟื้นคืนทันที”
“มิเพียงเท่านั้น เห็นว่ามีไข่มุกอุ่นจิตด้วยนะ ไข่มุกอุ่นจิตเป็นโอสถศักดิ์สิทธิ์รักษาแผลชั้นเลิศ ใต้หล้านี้มีเพียงสองเม็ด เม็ดหนึ่งอยู่ในมือฮองเฮาแคว้นฉู่ อีกเม็ดอยู่ในมืออาจารย์ใหญ่ราชวิทยาลัย แต่ก่อนอาจารย์ใหญ่จะถูกทำร้าย ได้มอบไข่มุกอุ่นจิตให้เย่เฟิงที่เป็นฆาตกรฆ่าคนแล้ว แค่ไม่รู้ว่าอย่างไรถึงตกมาอยู่ในมือของที่จัดประมูลเฟิงเซียง
“เจ้าก็กล่าวว่าเย่เฟิงเป็นฆาตกรฆ่าคนแล้ว บางทีเย่เฟิงอาจจงใจเรียกร้องความสนใจของอาจารย์ใหญ่ หลอกเอาไข่มุกอุ่นจิต แล้วเอามันมาขาย สังหารอาจารย์ใหญ่ก็เป็นได้”
“นี่ไม่น่าเป็นไปได้กระมัง ข่าวลือมิใช่ว่าเย่เฟิงไม่ใช่ฆาตกรหรือ?”
“ข่าวลือหาใช่ความจริงไม่ ข้าว่านะ เย่เฟิงนั่นต้องไม่ใช่คนดีอะไรแน่”
“…”
กู้ชูหน่วนฟังการวิพากษ์วิจารณ์พวกเขาแล้ว สีหน้าขรึมไปทีละน้อย
“โป๊กๆๆ…”
เสียงเคาะดังขึ้นระลอกหนึ่ง ประกาศว่าการประมูลเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
ดรุณีรูปโฉมงดงามคนหนึ่งบิดย่างเท้าอันน่าลุ่มหลง ขึ้นมาช้าๆ ยิ้มหวานพราวเสน่ห์
“ขอต้อนรับทุกท่านร่วมงานประมูลเฟิงเซียง ข้าคือเสี่ยวลู่ ”วันนี้ข้าจะเป็นผู้ดำเนินการประมูลในครั้งนี้
มือที่กู้ชูหน่วนถือจอกกระตุก
การเปิดงานนี้ไยจึงคล้ายพิธีกรในยุคปัจจุบันนัก?
หูนางหลอนหรือ?
“กฎของงานประมูลเฟิงเซียงทุกท่านคงทราบดีอยู่แล้ว อย่างแรก ไม่ว่าประมูลสินค้าไหน ผู้ให้ราคาสูงจะได้ไปครอบครอง อย่างที่สอง แขกที่ประมูลได้ไป งานประมูลเฟิงเซียงเราจะคุ้มกันส่งตลอดทาง กระทั่งพวกท่านถึงจุดหมายปลายทาง”
กู้ชูหน่วนเอียงศีรษะ “งานประมูลเฟิงเซียงนี้เป็นมาอย่างไรกัน ถึงกับกล้าอวดอ้างว่าจะคุ้มกันแขกกลับอย่างปลอดภัยเอง ถ้าระหว่างทางคุ้มครองไม่รัดกุม ถูกปล้นไปล่ะ?”
ชิงเฟิงกล่าว “เจ้าของเบื้องหลังงานประมูลเฟิงเซียงก็คือเจ้าของหอหนึ่งในหล้าขอรับ”
