บทที่299 ค้นหาสมบัติ
เซียวอวี่เซวียนตอบโต้กลับไป “หัวเราะเข้าไป มีอะไรให้หัวเราะกัน พวกเราเก็บหญ้า หนักหัวพวกเองหรือไง? ไปๆๆ จะไปไหนก็ไป”
หลิวเยว่อวี่ฮุยรีบไล่คนพวกนั้นออกไป เพราะยังไงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีอะไรเท่าไหร่นัก
“ยัยขี้เหร่ เจ้ารู้ไหมว่า ชีพจรยุทธ์ของข้าทะลุไปอีกขั้นแล้ว ตอนนี้ถึงขั้นที่เจ็ดแล้ว รอข้าทะลุถึงขั้นที่เก้า ก็สามารถเข้าสู้ระดับหนึ่งได้แล้ว ถึงตอนนั้นก็ไม่ต้องกลัวมู่หยงเฉินกับตงฟางเจ๋อแล้วด้วย”
“ลูกพี่ พวกเราสองคนก็ทะลุได้หนึ่งขั้นแล้ว นี่คือยาเผยหยวนที่เหลือ ลูกพี่รีบเก็บไว้ให้ดี ยาพวกนี้แพงมากเลยนะ ถ้าคนอื่นในราชวิทยาลัยรู้เข้า คงได้เข้ามาแย่งกันแน่ๆ”
กู้ชูหน่วนนอกจากอิจฉาแล้วก็ยังอิจฉาอยู่ดี
ยาเผยหยวนแค่เม็ดเดียวพวกเขาก็ทะลุขั้นได้แล้ว ทำไมนางยังติดอยู่ขั้นที่สองนะ ไม่ว่านางจะกินยาเข้าไปมากเท่าไหร่ ก็ไม่มีร่องรอยว่าจะทะลุได้เลย
หลิวเยว่พูดว่า “ลูกพี่ พวกเรายังต้องหาที่หลบมู่หยงเฉินกับตงฟางเจ๋ออยู่ไหม?”
กู้ชูหน่วน“……”
นางมาภูเขาสืบมังกร เพื่อมาหลบเจ้าสองคนนั้นเหรอ?
“พวกเจ้าดูดีๆ สมุนไพรในกระสอบนี้ของข้า พวกเจ้าไม่เคยเห็นอันไหนบ้าง”
เซียวอวี่เซวียนและคนอื่นนั่งลง ควานหาของข้างในนั้น เอาสมุนไพรออกมาหลายอย่าง “พวกนี้พวกเราไม่เคยเห็น นี่คือวัชพืชอะไรเหรอ?”
ดอกไม้วิญญาณน้ำแข็ง ใบเซียนไร้ราก หญ้าใบเขียว
พวกนี้เป็นสมุนไพรวิเศษที่ล้ำค่ามาก ถึงแม้จะอยู่ในโลกปัจจุบันก็เป็นสมุนไพรที่หายากมากเช่นกัน
“พวกเจ้าสามคน หาสมุนไพรตามนี้ เด็ดมาเยอะหน่อย ยิ่งเยอะยิ่งดี”
“อะไรนะ……จะเด็ดหญ้าพวกนี้ไปทำอะไร? ยัยขี้เหร่ เจ้าคงไม่ได้บ้าไปแล้วนะ?”
“เจ้าน่ะสิบ้า ข้าเหมือนคนที่ไร้สาระขนาดนั้นเหรอเหรอ? ให้พวกเจ้าเด็ด ก็ต้องมีประโยชน์ต่อข้าน่ะสิ”
“มีประโยชน์อะไรเหรอ”
“ค่อยบอกทีหลัง เวลามีน้อย รีบเด็ดซะ” นางกล้ารับรองได้เลยว่า ออกจากภูเขาสวินหลงแล้ว อยากจะเด็ดสมุนไพรพวกนี้จากที่อื่นอีกคงยากมากแน่ๆ
“งั้นถ้าบังเอิญเจอพวกตงฟางเจ๋อล่ะ?” เซียวอวี่เซวียนยังไม่ลืมว่า สองคนนั้นกำลังตามหากู้ชูหน่วน เตรียมฆ่านางอยู่
“ไปเด็ดที่ที่มีคนเยอะๆ คนยิ่งเยอะยิ่งดี” ขอแค่มีคนเยอะๆ พวกเขาก็ต้องคิดให้ดีก่อนลงมือ
“ได้”
ว่าแล้วก็ลงมือทันที กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ ถือกระสอบใหญ่คนละใบ ไปเด็ดตรงที่มีคนเยอะๆ อยากจะเด็ดสมุนไพรพวกนั้นให้หมด
คนในราชวิทยาลัยต่างก็หัวเราะเยาะอีกครั้ง
“เจ้าโง่สี่คน คิดว่าวัชพืชเป็นสมุนไพรวิเศษ เด็ดไปก็สามารถหาเงินได้เหรอ? หากสมุนไพรวิเศษเด็ดง่ายขนาดนั้น ภูเขาสวินหลงจะมีหญ้าพวกนี้เต็มทั้งภูเขาได้ยังไง?”
“ข้าคิดว่ากู้ชูหน่วนฉลาดเสียอีก ไม่คิดว่าจะเป็นไก่อ่อนเหมือนเมื่อก่อน เฮ้อ ดูแล้วข้าคงประเมินนางสูงไป”
“ช่างเถอะ พวกเขาชอบเก็บหญ้าก็ให้เก็บไปเถอะ พวกเรารีบค้นหาสมบัติกันดีกว่า อย่าไปทางตะวันออกเฉียงใต้เด็ดขาด ที่นั่นมีสัตว์ร้ายเยอะมาก แถมยังดุร้ายมากด้วย นักเรียนของเราถูกกินไปหลายคนแล้ว”
“ว่าไงนะ……สัตว์ร้ายดุดันขนาดนี้เลยเหรอ กินเนื้อคนด้วย?”
“ข้าก็ไม่รู้ว่าเป็นสัตว์อะไร หน้าตาแตกต่างกัน ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่วิ่งเร็วมาก เห็นคนก็เข้ามากัดทันที”
“งั้นข้าก็ไม่ไปทางตะวันออกเฉียงใต้แล้ว พวกเราไปทางตะวันตกเฉียงเหนือกันดีกว่า ได้ยินว่าที่นั่นมีสมบัติล้ำค่าเยอะมาก”
กู้ชูหน่วนตาเป็นประกาย สมองกำลังหมุนอย่างรวดเร็ว
ขอแค่สถานที่ที่มีของวิเศษ ที่นั่นก็ต้องมีสัตว์ร้ายคอยปกป้อง
และกระดิ่งทลายวิญญาณของนาง ชักจูงให้นางไปทางตะวันออกเฉียงใต้ตลอด หรือว่าที่นั่นมีสมบัติล้ำค่าอะไรรออยู่จริงๆ
“เซียวอวี่เซวียน ไปกัน พวกเราไปทางตะวันออกเฉียงใต้กัน”
