บทที่ 313 พบกับฮองเฮาของแคว้นฉู่โดยบังเอิญ
“ท่านอ๋อง ท่านควรจะปล่อยข้าได้แล้วกระมัง”
กู้ชูหน่วนผลัก แต่ร่างกายของเย่จิ่งหานเหมือนกำแพงที่สร้างจากเหล็ก แทบจะไม่เคลื่อนไหวเลย
โดยไม่คาดคิด เย่จิ่งหานกอดเธออย่างเอาแต่ใจ ประทับจูบลงมา
กู้ชูหน่วนตกตะลึง
ผู้ชายคนนี้
ไม่นึกเลยว่าจะกล้าทำอะไรกับนางจริงๆ
กู้ชูหน่วนพยายามดิ้นรน แต่นางยิ่งดิ้นรน เย่จิ่งหานก็ยิ่งเอาแต่ใจ
ภายใต้ความโกรธเคือง กู้ชูหน่วนใช้ขากระทุ้งขึ้นไป เตะไปยังจุดยุทธศาสตร์ของเขา จ้าวโลก
“ซี้ด……”
เย่จิ่งหานเจ็บปวด สูดลมหายใจเข้าหนึ่งเฮือก มองนางอย่างโมโห
“เจ้าอยากจะให้ข้าไร้คนสืบสกุลหรืออย่างไร”
“ข้าไม่ชอบถูกบังคับ ยิ่งไม่ชอบอยู่ด้านล่าง ข้าชอบอยู่ด้านบน”
พูดจบ สองมือของกู้ชูหน่วนก็โอบคอของเขาเอาไว้ โจมตีกลับเย่จิ่งหาน
เย่จิ่งหานแทบจะสบถออกมาแล้ว
ใครก็ได้บอกเขาที เขาแต่งงานกับเมียแบบไหน
ทำไมเขาจึงรู้สึกว่าเขาต่างหากที่เป็นเมีย
ความนุ่มนวลสวยงามในรถม้า
คนแก่ที่ขับรถม้าได้ยินแล้วก็ต้องหน้าแดง
ในขณะที่พวกเขากำลังจะดำเนินไปในขั้นตอนสุดท้าย เสียงปังดังขึ้น รถม้าชนเข้ากับก้อนหิน เกือบจะพลิกคว่ำไปแล้ว
กู้ชูหน่วนที่มีแรงโน้มถ่วงไม่สมดุล เกือบจะกลิ้งลงจากรถม้าไปแล้ว
เย่จิ่งหานสีหน้าขรึมลง”ถ้ายังกล้าชนก้อนหินอีก ระวังข้าจะถลกหนังเจ้า”
“ขอรับๆๆ……”
เย่จิ่งหานไม่เข้าใจ
กู้ชูหน่วนก็ไม่เข้าใจ
จะถึงขั้นตอนสุดท้ายอยู่แล้ว แต่กลับสะดุดก้อนหิน ทำเอาสติสัมปชัญญะของพวกเขาถูกเหวี่ยงกลับมา
เย่จิ่งหานลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดหน้าไม่อายของกู้ชูหน่วนได้ชิงพูดขึ้นมาก่อน”ไม่อย่างนั้น พวกเรามาต่อกัน”
“ได้ แต่ครั้งนี้ข้าต้องอยู่ข้างบน”
จะให้เขาอยู่ข้างล่างทุกครั้งไม่ได้ เขารู้สึกเหมือนถูกกลืนกินจนหมดตัว
“ไม่ได้ ขาของท่านไม่ไหว”
“ไม่ว่าจะเป็นขาข้างในของข้าก็ดีทั้งนั้น”หญิงโง่คนนี้ คอยย้ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาไม่ไหว
เขาไม่ไหวตรงไหนกัน
วันนี้ต้องแสดงให้นางได้เห็นจะจะ
ฟืนแห้งล่อเปลวไฟ ในรถม้าอ่อนหวานขึ้นมาอีกครั้ง
และในขณะที่พวกเขากำลังจะดำเนินไปถึงขั้นสุดท้ายอีกครั้ง รถม้าก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
ครั้งนี้ถ้าหากเย่จิ่งหานไม่ดึงเอาไว้ กู้ชูหน่วนคงจะกลิ้งลงไปจากตั่งที่อยู่บนรถม้าอย่างแน่นอน
กู้ชูหน่วนโมโหมาก”เจ้าทำอะไร จะหาเรื่องพวกเราให้ได้ใช่หรือไม่”
“เรียน……เรียนฮูหยิน ทางข้างหน้าถูกขวางเอาไว้”
เย่จิ่งหานหยิบเสื้อคลุมออกมาทันที คลุมไว้บนร่างของกู้ชูหน่วน ปิดบังร่างกายส่วนที่เปิดเผยออกมา
ข้างหน้ามีเสียงต่อสู้กันดังขึ้น เย่จิ่งหานเลิกผ้าม่านรถม้าขึ้น และเห็นว่านักฆ่าชุดดำกำลังล้อมทหารของแคว้นฉู่เอาไว้
ทหารของแคว้นฉู่บาดเจ็บและตายอย่างอนาถ แต่ละคนต่างก็สู้ตายเพื่อปกป้องหญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง
นักฆ่าชุดดำเหล่านั้น ล้วนเป็นยอดฝีมือตั้งแต่ระดับหนึ่งขึ้นไป
ในนั้นยังมีนักฆ่าระดับสาม พลังแข็งแกร่งมาก
แม้ว่าหญิงวัยกลางคนจะมียอดฝีมือคอยคุ้มกันไม่น้อย แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ
ทั้งสองคนจ้องเขม็ง หญิงวัยกลางคนคนนั้นคือฮองเฮาของแคว้นฉู่มิใช่หรือ เป็นแม่แท้ๆของเย่เฟิง
อารมณ์เร่าร้อนของกู้ชูหน่วนมลายหายไปทันที
เดิมทีนางก็แค่รู้สึกดีกับเย่จิ่งหานเท่านั้น แต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับเขา ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ก็แค่เย่จิ่งหานหน้าตาดี รูปร่างก็ดี นางจึงเกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างกะทันหันเท่านั้น
กู้ชูหน่วนไม่คิดมาก ชูมือขวาขึ้น ยิงเข็มกำหนึ่งถูกยิงออกไป บินผ่านรถม้า ผ่านต้นไม้ รวดเร็วราวกับสายฟ้ามุ่งไปทางคนชุดดำ
เข็มพิษเร็วและแม่นมาก และเป็นการลงมืออย่างกะทันหัน คนชุดดำไม่ทันระวังตัว เมื่อพวกเขารู้ตัวว่าไม่ได้การแล้ว กำลังคิดจะหลบแต่ก็ไม่ทันการเสียแล้ว
“ปังปังปัง……”
เช่นนี้เองยอดฝีมือในชุดสีดำหลายคนตายด้วยฝีมือของหญิงสาวที่มีชีพจรยุทธ์ระดับสี่เท่านั้น
