อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 424 นายหญิง？
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อนำยาหลอมขึ้นประมูล คนทั่วทั้งงานประมูลต่างตกตะลึง
มียาชะไขกระดูกด้วย และยังมีหลายขวดมากมายขนาดนั้น เปิดประมูลทีละสามขวด
พวกคนที่มาประมูลหลังจากตกตะลึงแล้วก็เริ่มแย่งกันประมูล ยังมีบุคคลสำคัญของตระกูลใหญ่มากมาย หอบเงินทองมาเป็นจำนวนมาก ทุ่มเงินอย่างหนัก แทบอยากที่จะประมูลเอายาชะไขกระดูกไปทั้งหมด จะได้ช่วยเพิ่มพลังให้กับลูกหลานภายในตระกูล
เดิมก็มีคนมาประมูลอย่างเต็มล้น เมื่อเบียดกันเต็มขึ้นอีกครั้ง แม้แต่ที่ยืนล้วนยังต้องเบียดกัน
กู้ชูหน่วนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวชั้นสาม มองดูคนด้านล่างที่แย่งกันประมูล อย่างตาค้าง
ยาชะไขกระดูกเป็นเพียงยาที่นางฝึกไปเรื่อยเท่านั้น เดิมอยากที่จะโยนทิ้งไปแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นที่นิยมขนาดนี้ และยาชะไขกระดูกทุกชุด ก็สามารถประมูลได้ในราคามหาศาล เวลาเพียงครู่เดียวก็ถูกแย่งจนหมดแล้ว
มีบางส่วนยังต่อยตีกันขึ้นมาเพื่อยาชะไขกระดูก
กู้ชูหน่วนกัดฟันพูดขึ้นว่า “รู้อย่างนี้แต่แรก ข้าก็จะทำให้มากกว่านี้หน่อย”
เสี่ยวลู่ไปกำกับจัดการงานประมูลแล้ว ภายในห้องส่วนตัวมีเพียงกู้ชูหน่วนกับเย่จิ่งหานสองคน เย่จิ่งหานถามขึ้นว่า “เจ้าเอายาหลอมมาจากไหนมากมายขนาดนี้?”
“จะเอามาจากไหนได้ล่ะ ก็หลอมเองสิ”
“หลอมเอง?”
“ไม่งั้นเจ้าช่วยข้าหลอมหรือ?”
เย่จิ่งหานจ้องมองดูนาง แววตาฉายแววอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่ภายในจวนอ๋อง นอกจากนางแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้จริงๆ
ยาหลอมในแหวนมิติของนาง เป็นไปไม่ได้ที่นางจะเอากลับมาจากเผ่าหยก
สายตาของเขาจ้องมองจนกู้ชูหน่วนรู้สึกไม่สบาย กู้ชูหน่วนจึงพูดอธิบายขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ได้ม้วนหนังแกะโบราณมาอันหนึ่งไม่ใช่หรือ ข้าฝึกหลอมตามสูตรด้านใน หากไม่เชื่อเจ้าสามารถไปตรวจดูได้”
“อาศัยเพียงม้วนหนังแกะโบราณหนึ่งแผ่น ยังมียาสมุนไพรพวกนั้นที่เจ้าสั่งคนไปซื้อ?”
“ถือว่าใช่” อาศัยเพียงยาสมุนไพรพวกนั้นเพียงพอที่ไหน นางยังใช้ยาสมุนไพรล้ำค่าไม่น้อยที่ได้มาจากภูเขาสืบมังกรโดยบังเอิญ ไม่เช่นนั้น ยาหลอมพวกนี้ นางจะสามารถหลอมออกมาได้ยังไง
เย่จิ่งหานไม่รู้จะพูดอย่างไรขึ้นมาในทันที
เมียของเขา มีหลายอย่างมากมายที่แตกต่างจากทุกคนจริงๆ
หากคำพูดที่นางพูดเป็นความจริง งั้น จะต้องเป็นที่อัศจรรย์ที่สุดในแผ่นดิน
ไม่มีอาจารย์สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง ยังสามารถหลอมยาออกมาได้ถึงระดับสี่ ต่อให้เป็นนักหลอมยาอัจฉริยะ ก็ไม่มีทางสามารถหลอมยาระดับสี่ออกมาได้ง่ายๆ
ประมูลขายยาชะไขกระดูกเสร็จ ก็ประมูลขายยาเผยหยวนต่อ คนประมูลต่างเริ่มร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้ง คนใหญ่คนโตในเมืองหลวง แทบจะออกมาเคลื่อนไหวกันทั้งหมด
ตอนที่ประมูลยาเสียดฟ้าในงานประมูลต้องออกมาจัดการพื้นที่ เพราะมีคนเบียดแน่นไปหมด เหลือไว้เพียงคนใหญ่คนโตคนอำนาจ
การประมูลเริ่มต้นขึ้นอย่างร้อนแรง
กู้ชูหน่วนอมยิ้มที่มุมปาก
เงินพวกนี้ นางจะให้ฝูกวงเอากลับไปที่เผ่าหยกทั้งหมด
ในขณะที่ยังหามุกมังกรไม่เจอ ทำได้เพียงใช้ความสามารถทั้งหมดที่มี ทำให้เผ่าหยกมีชีวิตที่ดีขึ้นมาบ้าง ถึงแม้เผ่าหยก ไม่ขาดแคลนเงินทองเลย……
ไม่รู้ว่าเจี่ยงเสวียเข้ามาในห้องส่วนตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาพูดกระซิบข้างหูเย่จิ่งหาน
สีหน้าเย่จิ่งหานเปลี่ยนไป พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าออกไปสักพัก จะรีบกลับมารับเจ้า ก่อนที่ข้ายังไม่กลับมา เจ้าอยู่ในงานนี้ก่อน ชิงเฟิง เจ้าอยู่คอยปกป้องพระชายา”
“ขอรับ….” สีหน้าพระชายาเศร้าสร้อย
สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดก็คือ การที่ได้อยู่กับพระชายา
กู้ชูหน่วนโบกมือ ให้เขามีอะไรก็ไปทำก่อน แล้วตนเองก็มองดูงานประมูลด้านล่างต่อ กำลังครุ่นคิดว่าจะสลัดทิ้งชิงเฟิงยังไง แล้วไปดูที่เผ่าปีศาจ ว่ามีเบาะแสอะไรเกี่ยวกับมุกมังกรไหม
“ปัง….”
จู่ๆชิงเฟิงก็ล้มลง
กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง
กลับเห็นเสี่ยวลู่ที่ไม่รู้ว่าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
คนที่ตามเสี่ยวลู่เข้ามา ยังมีผู้ชายร่างกายกำยำแข็งแกร่งอีกหลายคน
“ข้าน้อยทำความเคารพนายหญิง”
น้ำเสียงเสี่ยวลู่ตื่นเต้น ไม่หลงเหลือความอ่อนช้อย เหลือเพียงแต่ความตื่นเต้นและเคารพนับถือ
