อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่499 แย่งผู้หญิงคนเดียวกัน
เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันพูดขึ้นอย่างรู้เวลา “สองท่าน วันนี้เป็นงานชื่นชมยาชั้นเลิศ เห็นแก่ผู้เฒ่าคนนี้ ปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปได้หรือไม่”
ความเยือกเย็นรอบตัวของเย่จิ่งหานก็ลดลงไปบ้าง ในใจก็สงสัยเป้าหมายและจุดยืนของเผ่าน้ำแข็ง แต่ก็ไว้หน้าเผ่าน้ำแข็งอยู่บ้าง
ตอนนี้พอได้ยินคำพูดของเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันก็อดไม่ได้พูดประชดว่า “เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลัน หากข้าจำไม่ผิดล่ะก็ เหมือนเจ้าจะบังคับให้พระชายาของข้าไปเป็นลูกสะใภ้เจ้านะ”
จอมมารโต้แย้ง “นางเป็นภรรยาของข้าต่างหาก”
น่าหลันหลิงลั่วสวมชุดผ้าไหมสีพระจันทร์เสี้ยว บุคลิกสง่างามและดูโดดเด่น เขาเดินมาจากที่ไกลๆช้าๆ เสียงของเขาดังสนั่นไม่แพ้ใคร “นางเป็นว่าที่ภรรยาของข้า นางตกลงจะแต่งงานกับข้าแล้ว”
จอมมารพูดอย่างเย็นชาว่า “ไร้สาระ นางตกลงจะแต่งกับข้าต่างหาก”
เย่จิ่งหานแสยะยิ้ม “พวกเจ้าคิดว่าข้าตายแล้วหรือไง นางเป็นพระชายาที่ข้าสู่ขอมาอย่างเป็นทางการ ใครอนุญาตพวกเจ้ากัน”
ทุกคนในงานตะลึงกันหมด
นางเป็นผู้หญิงของใครกันแน่?
ผู้หญิงหนึ่งแต่งงานกับผู้ชายสามคนเลยเหรอ?
รอยยิ้มตรงมุมปากของไป๋จิ่นก็ชะงักค้าง เหมือนไม่เข้าใจว่าธิดาเทพของพวกนางชอบใครกันแน่
ฮัวฉีหลัวงุนงงมาก นางพูดขึ้นทันทีว่า “ช้าก่อนๆ พวกเจ้ากำลังพูดถึงกู้ชูหน่วนพี่กู้เหรอ? นางไม่ใช่พระชายาของเย่จิ่งหานหรอกเหรอ นางเกี่ยวกับพวกเจ้ายังไง?”
จอมมารกับน่าหลันหลิงลั่วพูดขึ้นพร้อมกัน “นางไม่ได้ชอบเขา นางถูกเย่จิ่งหานบังคับให้แต่งงานด้วยต่างหากล่ะ”
กู้ชูหน่วนกุมขมับ รู้สึกปวดหัวมาก
นี่มันอะไรกันเนี่ย
นางกับเย่จิ่งหานแต่งงานกัน เป็นเพราะเงื่อนไขสามประการต่างหาก
นางเหมือนจะไม่ได้ตกลงจะแต่งงานกับซือโม่เฟยนะ
ส่วนน่าหลินหลิงลั่ว เป็นเพราะแผนการต่างหาก
ผู้ชายสามคนนี้ นางไม่ชอบใครสักคนเลย
ตอนนี้เรื่องราวซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ
ฮัวฉีหลัวกระโดดขึ้นมา “ว่าไงนะ เจ้าบังคับนางเหรอ? ทำไมเจ้าถึงบังคับนางล่ะ?”
ทุกคนตะลึงอีกครั้ง
เผ่าน้ำแข็งกับกู้ชูหน่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน นางตื่นเต้นขนาดนี้ทำไม
ไป๋จิ่นลากนางไว้ บอกให้นางพูดน้อยหน่อย
ฮัวฉีหลัวร้อนใจ “แต่ว่า……พวกเขาบอกว่าพี่กู้ถูกบังคับนะ”
เย่จิ่งหานเหมือนได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกนี้ เขากอดอกพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า “ตลกแล้ว ข้าอยากได้ผู้หญิงแบบไหนก็มีให้เลือกเยอะแยะไป จำเป็นต้องบังคับให้นางแต่งงานด้วยเหรอ? ข้าจะบอกอีกครั้งนะ ถ้าใครกล้าแตะต้องพระชายาหานของข้า ไม่ว่าใครหน้าไหน ไม่ว่าเบื้องหลังมันจะมีอำนาจแค่ไหน ถึงข้าจะต้องเสียทุกอย่างในชีวิตไป ก็จะทำให้มันตายคามือของข้าให้ได้”
คำพูดนี้กระตุ้นจอมมารกับน่าหลันหลิงลั่ว ทั้งสองโมโหจนไฟลุกท่วมตัวทันที
เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันกลัวว่าพวกเขาจะตีกันขึ้นมาจริงๆ จนทำให้ทั้งงานชื่นชมยาชั้นเลิศล่ม จึงต้องลากน่าหลันหลิงลั่วเอาไว้ แล้วพูดไกล่เกลี่ยไปด้วย
“ทุกท่านๆ วันนี้เป็นงานชื่นชมยาชั้นเลิศ พวกนี้ค่อยกลับไปคุยกันตอนงานจบได้หรือไม่”
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เย่จิ่งหานกับจอมมารอาจจะไว้หน้าบ้าง แต่หุบเขาตันหุยก็จะสู่ขอกู้ชูหน่วนเหมือนกัน
จึงทำให้ เย่จิ่งหานกับจอมมารไม่ไว้หน้าเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันเลยสักนิด
ในตอนที่บรรยากาศกำลังตึงเครียดนั้น ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “เผ่าเทียนเฟิ่นมาถึงแล้ว……”
เผ่าเทียนเฟิ่น?
นั่นก็เป็นเผ่าใหญ่ที่ตัดขาดจากโลกเหมือนกัน
หลายปีมาแล้วที่ไม่ได้เห็นคนของเผ่าเทียนเฟิ่น
แรงอาฆาตของเย่จิ่งหานแผ่ซ่านออกมา มองเผ่าเทียนเฟิ่นด้วยแววตาที่เยือกเย็นและเย็นชา
มือที่กุมขมับของกู้ชูหน่วนก็ปล่อยลงช้าๆ
ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาเหมือนคลื่นซัด
ความเกลียดแพร่กระจายไปทั่วร่างกายจนเข้ากระดูก
เผ่าเทียนเฟิ่น……
เผ่าเทียนเฟิ่นที่ทำให้ชาวเผ่าหยกหลายหมื่นคนต้องทุกข์ทรมาน……
