อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 684 ราดอุจจาระ
ยังไงกู้ชูหน่วนก็คิดไม่ถึง เพื่อเป็นการช่วยนาง อาจารย์ซ่างกวนถึงขั้นไม่คำนึงถึงชีวิตตนเอง
ตอนที่อยู่ราชวิทยาลัย อาจารย์ซ่างกวนกลั่นแกล้งรังแกนางอย่างเดียว
“ปังๆ ปัง…..”
เปลวไฟที่แผดเผาไม่ได้หยุดตามที่อาจารย์ซ่างกวนได้รับบาดเจ็บสาหัส ยังคงจู่โจมอยู่อย่างต่อไป
อาจารย์ซ่างกวนทนต่อความเจ็บปวดและอวัยวะภายในที่พังทลาย รวบรวมพลังลมปราณอีกครั้ง ต้านทานเปลวไฟที่แผดเผา
“ไป….รีบหนีไป” อาจารย์ซ่างกวนพูดขึ้นอย่างลำบาก
“ได้ ข้าไปก่อน เจ้าอดทนไว้นะ”
พูดเสร็จ กู้ชูหน่วนรีบวิ่งหนีไปทันที
อาจารย์ซ่างกวนแทบจะปลิวไปตามลม
แค่นี้……
วิ่งหนีไปแล้ว…..
เหมือนตอนอยู่ที่แดนเหนือสุด ทอดทิ้งเขา ไม่สนใจว่าเขาจะเป็นหรือตาย หนีไปแล้ว…..
เขาที่เดิมก็ไม่มีเรี่ยวแรงอยู่แล้ว เมื่อเสียสมาธิ อาจารย์ซ่างกวนถูกคลื่นความร้อนปกคลุมทั้งหมด
เปลวเพลิงรอบๆ ตัวเขา ดูเหมือนจะกลืนกินเขาทั้งเป็นทีละน้อย
ในใจเยือกเย็น
ไม่ง่ายกว่าจะหนีรอดออกมาจากแดนเหนือสุด แล้วจะตายอยู่ที่นี่หรือ?
ในขณะที่อาจารย์ซ่างกวนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ตรงไม่ไกลมีเสียงกีบม้าดังขึ้น เสียงกีบม้าดังกระหึ่ม จนสั่นสะเทือนไปทั้งหมด ตรงไม่ไกลมีเสียงลมพัด ราวกับมีม้าศึกมาเป็นพันหมื่นตัว
นอกจากเสียงกีบม้าแล้ว ยังมีเสียงกู้ชูหน่วน
“ตาแก่ คนของข้าใกล้จะมาถึงแล้ว เจ้ายังไม่ยอมจำนนอีก”
สีหน้าชายแก่ชุดดไม่พอใจ
เขาต้องฆ่ากู้ชูหน่วน
ซ่างกวนฉู่เขาก็ต้องฆ่า คนคนนี้อายุยังน้อยก็มีพลังความสามารถขนาดนี้ เมื่อเวลานานไป ต่อไปก็จะกลายเป็นอุปสรรคหนามพิษอีก
เดิมเขาอยากที่จะจัดการซ่างกวนฉู่ แล้วค่อยจัดการกู้ชูหน่วน ไม่ช้าคนของกู้ชูหน่วนก็จะมาถึงแล้ว ถึงตอนนั้นเขาอยากฆ่ากู้ชูหน่วนก็จะยากขึ้นแล้ว
ชายแก่ชุดดำตัดสินใจ
ในเมื่อฆ่ากู้ชูหน่วนไม่ได้ งั้นฆ่าซ่างกวนฉู่ก็ได้
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ชายแก่ชุดดำก็ยิ่งใช้พลังมากขึ้น
ซ่างกวนฉู่ถูกเปลวเพลิงร้อนแผดเผาจนสีหน้าเปลี่ยนไป แทบบูดเบี้ยวไปหมด
“ปัง…..”
ตรงไม่ไกล กู้ชูหน่วนควบขี่ม้ามาอย่างรวดเร็ว ในมือถือถังไว้หนึ่งถังซึ่งไม่รู้ว่าคืออะไร หันไปหาชายแก่ชุดดำพร้อมราดไปอย่างสุดแรง
ชายแก่ชุดดำหลบอย่างอัตโนมัติ
เมื่อเขาก้มหน้าดู ก็เห็นเป็นเพียงถังน้ำเปล่า ไม่มีพิษ ชายแก่ชุดดำหัวเราะเย้ย
ต่อให้มีพิษ เขาก็ไม่กลัว
กลับคิดไม่ถึงว่าด้านหลังกู้ชูหน่วนยังมีอีกหนึ่งถัง ซึ่งถังนี้ ราดตอนที่ชายแก่ชุดดำตั้งอกตั้งใจจะฆ่าซ่างกวนฉู่
เหม็น
เหม็นมาก
ชายแก่ชุดดำหันไปมองบนร่างกายตนเอง
บนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น และเต็มไปด้วยอุจจาระ
ชายแก่ชุดดำหน้าดำทันที ความโกรธอย่างท่วมท้นพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
นังสารเลวคนนี้…….
กล้าเอาอุจจาระมาราดตัวข้า……
โตมาขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าทำให้เขาอับอายขนาดนี้
ชายแก่ชุดดำยังจะสนใจซ่างกวนฉู่เสียที่ไหน เขาคิดแต่จะฆ่ากู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนอาศัยตอนที่เขาโกรธจัด คว้าดึงตัวซ่างกวนฉู่ที่บาดเจ็บสาหัส พาเขาขึ้นขี่ม้า แล้วใช้มีดสั้นแทงก้นม้า แล้วขี่ม้าวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเหมือนแสงฟ้ากระทบหิน
ซ่างกวนฉู่กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง เสื้อสีขาวของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด
รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกู้ชูหน่วนกลับมาช่วยเขา หรือเป็นเพราะความฉลาดทะเล้นที่เอาอุจจาระไปราดชายแก่ชุดดำ
ข้างหลังมีเสียงชายแก่ชุดดำร้องพูดขึ้นอย่างโกรธจัดว่า “นังสารเลว วันนี้ฆ่าไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะไม่เป็นคนอีกต่อไป”
“ปัง……”
ฝ่ามือตระหง่านทะลุหมอกเมฆ ราวกับลูกศรที่แหลมคม ยิงพุ่งมาหาพวกเขา
ซ่างกวนฉู่รวบรวมลมปราณ อยากต้านรับกระบวนท่านี้ไว้ เพิ่งเคลื่อนไหว ทั่วทั้งร่างกายก็เจ็บปวดจนเขาแทบขาดใจ เมื่อมองดูมือทั้งคู่ของเขาอีกครั้ง เขาไม่มีพลังแล้วสักนิด พลังของเขาถูกชายแก่ชุดดำกลืนกินไปหมดแล้ว
