อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 669 บีบบังคับให้ยอมสารภาพ
หากไม่ใช่เพราะการตายของแม่ทัพใหญ่เซียวยังเป็นปริศนา จึงต้องเก็บกู้ชูหยุนไว้ ไม่อย่างนั้นนางคงตายแต่แรกแล้ว
กู้ชูหน่วนออกมาจากห้องลงโทษนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ นางเองก็ไม่รู้ตัว
ภายในเรือนอุ่น กู้ชูหน่วนกับเย่จิ่งหานต่างมองหน้ากัน แล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
พี่น้องกัน น่าขำ
เป็นสามีภรรยากันอยู่ดีๆ กลายเปลี่ยนเป็นพี่น้อง ใครจะรับได้
สุดท้าย เย่จิ่งหานพูดปลอบขึ้นว่า “แค่หนังสือเลือดฉบับหนึ่ง สามารถยืนยันอะไรได้ ลายมือยังสามารถปลอมแปลงกันได้”
กู้ชูหน่วนยิ้มหัวเราะ
ก่อนหน้านี้ นางคิดมาตลอดว่ากู้ชูหยุนเป็นคนฆ่าแม่ทัพใหญ่เซียว จากการสอบสวนเมื่อกี้ นางเชื่อว่า กู้ชูหยุนไม่ได้ฆ่าแม่ทัพใหญ่เซียว
แต่นางก็เชื่อว่า กู้ชูหยุนไม่มีความสามารถในการไปปลอมแปลงลายมือ
นอกเสียจากนางมีคนอยู่เบื้องหลัง
“ท่านอ๋อง ผู้อาวุโสหกมาถึงแล้ว แต่ผู้อาวุโสหกเมาอย่างมาก….เขา….”
“พาเข้ามา”
เสียงปังดังขึ้น บานประตูใหญ่ถูกเปิดออก
ฝูกวงกับเจี่ยงเสวียแบกผู้อาวุโสหกเข้ามา
ใบหน้าผู้อาวุโสหกแดงระเรื่อ กลิ่นเหล้าฟุ้งเต็มตัว เมามายอย่างที่สุด
กู้ชูหน่วนตักน้ำเย็นมาหนึ่งกะละมัง แล้วราดใส่หน้าของเขา
น้ำเย็นหนึ่งกะละมังถูกราดลงไป ผู้อาวุโสหกเพียงแค่พลิกตัว ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แล้วก็นอนต่อ
“ผู้อาวุโสหก ข้ามีเรื่องสำคัญจะถามเจ้า เจ้ารีบฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
“ดื่ม ดื่มด้วยกัน……”
กู้ชูหน่วนคว้าจับคอเสื้อของเขา พร้อมพูดขึ้นด้วยท่าทีไม่พอใจว่า “ข้าขอสั่งเจ้าในฐานะหัวหน้าเผ่า รีบฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
เย่จิ่งหานขมวดคิ้ว
หัวหน้าเผ่า……
นางเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยก?
เคยคิดถึงสถานะของนางมากมาย มีเพียงอย่างเดียวที่ไม่คาดคิดก็คือ นางเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยก
หากนางเป็นลูกสาวของท่านแม่ เผ่าหยกควรที่จะเกลียดชังนางไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงให้นางเป็นหัวหน้าเผ่า?
คำว่าคำสั่งหัวหน้าเผ่า ทำให้ผู้อาวุโสหกฟื้นตื่นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นอย่างอ่อนล้า พร้อมพูดขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น? ข้าก่อเรื่องอีกแล้วหรือ?”
“ข้าถามเจ้า แม่ของข้าคือใคร?”
“แม่ของเจ้า….แม่ของเจ้าก็เป็นแม่ของเจ้าไง……” ไอริลโนเวล
เสียงลมหายใจอย่างเป็นจังหวะดังขึ้นมาอีกครั้ง ผู้อาวุโสหกเพิ่งพูดเพียงประโยคเดียวก็ล้มนอนลงอีกครั้งแล้ว
กู้ชูหน่วนโกรธมากจนสั่งคนเอาน้ำเย็นหลายอ่างเทบนใบหน้าของเขา
อ่างแรกเทลงไปไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
หลายเทลงไป ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองสักนิด
กู้ชูหน่วนพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่สนว่าเจ้าเมาจริงหรือแกล้งเมา หากเจ้ายังไม่ฟื้นขึ้นมา ข้าจะใช้น้ำร้อนราดเจ้า”
เงียบ……
เงียบอย่างผิดปกติ นอกจากเสียงลมหายใจก็ไม่มีเสียงอะไรอีก
“ฝูกวง เอาน้ำร้อนมา ราดเขาให้ตื่นขึ้นมา”
“อ๋า…..นายหญิงกู้….นี่….ทำให้เสียชีวิตได้นะ หรือว่า….”
“นี่คือคำสั่ง”
“ขอรับ….”
สักพัก ฝูกวงยกอ่างน้ำร้อนมา แต่เขาไม่กล้าราดลงไป
ยังไงผู้อาวุโสหก ก็เป็นผู้อาวุโสในเผ่าที่มีชื่อเสียง เขาจะกล้า……
“ราดลงไป……”
ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียกับฝูกวงยังอยากพูดโน้มน้าว คำสั่งกู้ชูหน่วนก็ดังขึ้นก่อนแล้ว
ท่าทีของนางเคร่งขรึม ฝูกวงไม่กล้าขัดคำสั่ง จำต้องหลับตาราดลงไป
น้ำร้อนราดลงไป ทุกคนต่างไม่กล้ามองผู้อาวุโสหก แต่ผู้อาวุโสหกกลับพลิกตัว หลบน้ำร้อนเดือดนั่นไปได้พอดี
มองเห็นภาพนี้ กู้ชูหน่วนกับเย่จิ่งหานต่างเข้าใจอะไรบ้างแล้ว
กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเยือกเย็น พร้อมพูดขึ้นว่า “แกล้งโง่ใช่ไหม ได้ วันนี้หากเจ้าไม่บอกข้า งั้นสถานะหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยก ข้าไม่เป็นแล้ว พวกเจ้าใครอยากเป็นก็เป็นไปเลย มุกมังกรก็ไปตามหาเอง”
ยังไม่ตอบสนอง…..
กู้ชูหน่วนล้วงเอาป้ายสัญลักษณ์หัวหน้าเผ่าออกมาโยนให้กับผู้อาวุโสหก
“ข้าจะกลับไปบอกผู้อาวุโสทุกคนเดี๋ยวนี้ว่า เจ้าบีบบังคับให้ข้าสละสถานะหัวหน้าเผ่า”
