อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 696 ควรที่จะได้อย่างตรงไปตรงมา
กู้ชูหน่วนสวมชุดสีแดง ยืนอยู่ตรงตีนเขาอย่างโดดเด่น ราวกับเหมือนดอกไม้สวยหยาดเยิ้มพราวไปด้วยเสน่ห์
ได้ยินเสียงขี้อ้อนของจอมมาร ดวงตาของนางค่อยๆ เงยขึ้น
ตรงทางต้นลม เสียงเสวียซาพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “นายท่าน ทางขึ้นเขาอยู่ทางนี้”
“ข้าเป็นเจ้าเผ่าปีศาจ แม้แต่ทางของบ้านตัวเองก็ไม่รู้จักหรือ ใครให้เจ้าพูดมาก ปกติพี่สาวชอบในทางกลับกัน ข้าก็แค่อยากรู้ว่าพี่สาวจะขึ้นมาทางนี้หรือเปล่า ตอนนี้ข้ารู้แล้ว พี่สาวไม่ได้มาทางนี้”
“นายท่าน ท่านผิดอีกแล้ว ทางขึ้นเขาไม่ไกลขนาดนั้น”
“ข้ารู้แล้ว”
“นายท่าน ท่านไปผิดทิศทางแล้ว แม่นางกู้น่าจะอยู่ทางทิศนั้น”
“ไอ้สารเลว ทำไมเจ้าไม่พูดแต่แรก พี่สาวขึ้นไปถึงบนยอดเขาแล้วใช่ไหม? ข้าก็รู้อยู่แล้ว พี่สาวรีบร้อนใจที่จะเจอข้า จึงรีบขึ้นไปบนเขาแล้ว”
“……”
กู้ชูหน่วนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
นานขนาดนี้แล้ว ซือโม่เฟยยังเป็นคนขี้หลงทาง แม้แต่ทางเข้าประตูบ้านตนเองยังไม่จำ เสียแรงที่ก่อนหน้านี้นางยังหวังให้เขานำทาง
พายุอันรุนแรงพัดผ่าน จอมมารก็มาถึงตรงได้นางแล้ว มองดูนางอย่างตื่นเต้นดีใจ ดวงตาคู่หยาดเยิ้มแวววาวเป็นประกาย ราวกับเขามีเรื่องที่อยากพูดกับนางมากมาย สุดท้ายกลายเป็นเสียงเศร้าน่าสงสาร ร่างกายเอนพิงนางอย่างอ่อนแรงราวกับไม่มีกระดูก
“พี่สาว เจ้าลืมอาโม่ไปแล้วหรือเปล่า ตั้งนานขนาดนี้ค่อยมาหาอาโม่”
รูปร่างเขาสูงกว่ากู้ชูหน่วน ตอนนี้เอนพิงซบอกกู้ชูหน่วน เหมือนคุกเข่าอยู่
แต่เขาก็ยินยอม ออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของนาง
กู้ชูหน่วนยกมือขวาขึ้นมา ดันหัวของเขาออกไป
“พูดจาดีๆ ห้ามลวนลาม”
“อาโม่ยอมให้เจ้าลวนลาม”
ซือโม่เฟยขยับเข้าไปอีก ไม่สนใจเลยว่ายังมีเสวียซาที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างทำตัวไม่ถูก
เสวียซาหันหน้าไปอย่างหน้าแดง
ด้านความผิดปกติของนายท่านตนเองนี้ เหมือนเขาเคยชินแล้วแต่แรก
แต่…..
เป็นถึงจอมมารคนหนึ่ง ทำตัวออดอ้อนเหมือนอย่างสาวน้อย แบบนี้……
หากทหารเวรยามของเผ่าปีศาจที่อยู่ห่างไกลมองเห็น ไม่รู้ว่าจะคิดยังไง
“หากเจ้ายังซบอยู่อีก ข้าจะลงเขาแล้ว”
แล้วก็ดันหัวของเขาออกหลายครั้ง แต่ร่างกายของเขาเป็นเหมือนดั่งปลาชนิดหนึ่ง ไม่ว่านางจะผลักดันยังไง จอมมารก็ยังคงซบแนบอกนาง กู้ชูหน่วนทำได้เพียงแกล้งทำเป็นโกรธ
ซึ่งแบบนี้ใช้ได้ผล จอมมารถอยออกห่างอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงราวกับหญิงที่ชั่วร้ายคนหนึ่ง
“อาโม่ส่งคนไปตามหาเจ้าตั้งนาน ก็หาเจ้าไม่เจอ พี่สาว เจ้าตั้งใจที่จะหลบซ่อนอาโม่หรือเปล่า”
“ช่วงที่ผ่านมาไปยังแดนเหนือสุด ข้าจะตั้งใจหลบซ่อนเจ้าทำไม”
เดิมจอมมารก็มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ตอนนี้ก็สวมเพียงชุดคลุมตัวเดียว เผยให้เห็นถึงแผงอกอันแข็งแกร่ง บนแผงอกนั้นยังมีหยดน้ำไหล มีความยั่วยวนอยู่ทุกที่
กู้ชูหน่วนกลืนน้ำลายลงคอ
จอมมารคนนี้ อย่างอื่นไม่ว่า รูปร่างหน้าตานั้นไร้ที่ติอย่างไม่ธรรมดาจริงๆ
“ข้าก็รู้อยู่แล้ว พี่สาวไม่มีทางทอดทิ้งอาโม่แน่ ไป อาโม่พาเจ้ากลับบ้าน”
“เดี๋ยวก่อน ข้ามีเรื่องจะขอร้องเจ้าช่วย”
“พี่สาวมีเรื่องอะไรก็พูดมาได้เลย ระหว่างเราสองคนยังต้องใช้คำว่าช่วยเหลือด้วยหรือ?”
“ข้าอยากขอให้เจ้าช่วยข้าฆ่าคนคนหนึ่ง”
“อย่าว่าแต่คนเดียว ต่อให้พี่สาวให้อาโม่ถล่มใต้หล้าให้ราบคาบ อาโม่ก็จะทำ”
“ได้ งั้นเราเดินไปด้วยพูดไปด้วย”
จอมมารตอบตกลงอย่างง่ายๆ เสวียซากลับตกใจ
เมื่อก่อนไม่รู้ถึงพลังอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของคุณหนูสาม
แต่ตอนนี้ นางมีตัวตนมากมายขนาดนั้น แต่ละตัวตนล้วนมีอำนาจเหนือสุดในใต้หล้า
ด้วยพลังอำนาจของนางอยากที่จะฆ่าใครแล้วทำไม่ได้ ทำไมจะต้องขอร้องให้นายท่านพวกเขาช่วย?
