อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม – บทที่ 701 ให้คนอื่นเล่นสนุกได้ตามใจ

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 701 ให้คนอื่นเล่นสนุกได้ตามใจ
กู้ชูหลันดูผอมแห้งกว่าแต่ก่อนมาก ในดวงตาที่งดงามคู่นั้นไม่สามารถปกปิดความแค้นในแววตาได้ โดยเฉพาะตอนที่มองกู้ชูหน่วน ราวกับจะกลืนกินนางทั้งเป็น

กู้ชูหน่วนมองไปทางเสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่รายงานว่า “แม่ของกู้ชูหลันเกิดป่วยขึ้นมาอย่างกะทันหันและตายไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน กู้ชูหลันถูกเขาเอาไว้ในเรือนเก่ามาตลอด จนถึงวันนี้ ก็ยังถูกขังอยู่ในเรือนเก่า เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไม ทำไมวันนี้นางจึงมาปรากฏตัวที่ตำบลฉางซิง”

เรือนหลังเก่านั้นอยู่ห่างจากตำบลฉางซิงไกลมาก

อาศัยเวลาแค่คืนเดียวจะสามารถเดินทางจากบ้านหลังเก่ามายังตำบลฉางซิงได้อย่างไร

ถ้าหากนางเดาไม่ผิดละก็ คนที่อยู่ในบ้านหลังเก่าคนนั้น คงไม่ใช่กู้ชูหลันแน่

กู้ชูหน่วนยิ้มบางๆ “น้องรักของพี่ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

สองมือของกู้ชูหลันถูกมัดเอาไว้ ถูกจับตัวมัดไว้ด้วยท่าทีที่ดูต่ำต้อยต่อหน้ากู้ชูหน่วน แต่ตัวนางกลับไม่มีกลิ่นอายแห่งความต่ำต้อยเลยสักนิด กลับจ้องมองกู้ชูหน่วนด้วยความชิงชัง เอ่ยด้วยเสียงที่ฟังดูแปลกประหลาดชวนขนลุก

“หึ ถือว่าข้าซวยที่ต้องตกอยู่ในมือเจ้า เจ้าอยากจะฆ่าก็รีบฆ่าเถอะ”

“เจ้าเป็นน้องสาวแท้ ๆของข้า ข้าจะฆ่าเจ้าได้อย่างไร น้องสาวคิดว่าข้าเป็นคนชั่วร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ”

“น้องสาวแท้ ๆ เหอะ ในสายตาของเจ้ากู้ชูหน่วนเคยมีน้องสาวอย่างข้าอยู่ในสายตาตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำหน่อยเลย ”

กู้ชูหลันทำเสียงถุย

นางหวังมาตลอดว่ากู้ชูหน่วนจะไม่ตายดี แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็คิดไม่ถึงว่า ไม่เพียงแต่จะไม่มีใครทำให้กู้ชูหน่วนตายได้ กลับยิ่งทำให้นางมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้นไปอีก

นอกจากจะเป็นที่รักสุดดวงใจของท่านอ๋องหานเทพสงครามแล้ว นางยังเป็นเจ้าของหอหนึ่งในหล้า เป็นเจ้าสำนักอสุรา กระทั่งเป็นถึงหัวหน้าเผ่าน้ำแข็ง

นางก็แค่คนที่มีความสามารถต่ำต้อยคนหนึ่ง อาศัยอะไรจึงได้มีสถานะมากมายเช่นนี้

กู้ชูหน่วนส่งสายตาเป็นสัญญาณ คนเหล่านั้นรีบปล่อยตัวกู้ชูหลันทันที

“ในเมื่อน้องสาวก็รู้นิสัยข้าดี เช่นนั้นพวกเราก็มาคุยกันดีๆเถอะ ทำไมเจ้าจึงมาปรากฏตัวที่นี่ แล้วเจ้าเกี่ยวข้องกับสำนักวิญญาณมืดอย่างไร”

ไม่รอให้นางได้เปิดปากพูด สายตาที่แฝงรอยยิ้มของกู้ชูหน่วนก็มีประกายเย็นเยียบวาบผ่านขึ้นมาทันที “ข้าไม่ได้มีความอดทนมากนัก ก่อนที่น้องจะพูดอะไรออกมาก็ควรจะเรียบเรียงให้ดีก่อนจะดีกว่า จะได้……ไม่ต้องตกอยู่สภาพเดียวกับกู้ชูหยุน”

สีหน้าของกู้ชูหลันเปลี่ยนไปทันที แม้จะเกลียดกู้ชูหน่วน แต่ในสายตาก็มีแววหวาดกลัววาบผ่าน

ความหวาดกลัวในสายตานางผุดขึ้นมาและหายไปเร็วมาก แต่ก็ถูกกู้ชูหน่วนจับได้อยู่ดี

เรื่องที่กู้ชูหยุนถูกนางกับเย่จิ่งหานทำลายโฉมเพิ่งจะเกิดขึ้นหยกๆ และอยู่ในจวนอ๋องหานด้วย ตามหลักแล้วข่าวไม่ควรจะแพร่ออกไปไวขนาดนั้น

แต่นางที่เป็นลูกสาวของอนุภรรยาและถูกขังอยู่แต่ในเรือนหลังเก่ากลับสามารถรู้เรื่องของกู้ชูหยุนได้ เห็นที……

สถานะของกู้ชูหลันคงไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่นางคาดคิดเอาไว้

“กู้ชูหน่วน เจ้ามันไม่ใช่คน ”

“เพียะ……”

จอมมารสะบัดแขนเสื้อเบาๆ ร่างของกู้ชูหลันก็ปลิวออกไปทันที กระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างจัง กระอักเลือดออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เสียงกระดูกในร่างกายแตกหักดังขึ้นเหมือนหักไปหลายท่อน

เสียงมีเสน่ห์และน่าฟังค่อยๆดังขึ้น “กล้าพูดถึงพี่สาวต่อหน้าข้าในทางที่ไม่ดี เจ้าช่างกล้าดีนัก ”

“ฟู่……”

กู้ชูหลันกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ร่างกายของนางสั่นเทาขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ราวกับหวาดกลัวจอมมารมาก

กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างเอื่อยเฉื่อยว่า “อาโม่ นางเป็นแค่หญิงสาวที่บอบบางคนหนึ่งเท่านั้น เจ้าลงมือหนักขนาดนั้น ถ้าหากทำร้ายกันจนตายจะทำอย่างไร ”

“พี่สาววางใจได้ อาโม่รู้ว่านางเป็นพี่น้องกับท่าน ไม่มีทางปล่อยให้นางตายแน่ มากสุด……ก็แค่ตัดแขนขาของนาง ตัดลิ้นของนาง ตัดหู ตัดจมูก แล้วค่อยโยนนางไปที่เผ่าปีศาจ โยนให้คนอื่นได้เล่นสนุกกับนางเท่านั้น ”

เขาพูดอย่างสบายอกสบายใจ กู้ชูหลันกลับฟังแล้วรู้สึกกลัวจับใจ

หากเป็นคนอื่น บางทีนางอาจจะไม่เชื่อ

แต่คนที่อยู่ตรงหน้า กลับเป็นปีศาจร้ายแห่งเผ่าปีศาจ จอมมาร

มีอะไรบ้างที่เขาทำไม่ได้