อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่753 เสียสติ
เย่จิ่งหานเหมือนยมทูตที่เพิ่งคลานออกมาจากนรก ร่างกายเต็มไปด้วยรังสีความเยือกเย็นและน่าหวาดกลัว
พิษคำสาปเลือดของเขากำเริบ หลังจากที่เสียสติก็จะเหมือนกับชาวเผ่าหยก มีพลังเยอะขึ้น
เย่จิ่งหานถูกกู้ชูหน่วนดูดพลังไปไม่น้อย ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ในโลกจอมยุทธเขาก็ยังเป็นอันดับหนึ่งอยู่ดี มาวันนี้เป็นเพราะคำสาปพิษ ความสามารถของเขาแทบจะอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว
คนหนึ่งระดับหก อีกคนระดับหนึ่ง
ไม่ว่าจะสู้กันยังไง เขาก็ต้องแพ้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นขาของเขา ยังถูกโซ่หมื่นปีล่ามไว้อีก
เวินเส้าหยีถอยหลังไปทีละก้าว พยายามหาวิธีหลบกระบวนท่าไม้ตายของเขา
ในห้องไม่ได้ใหญ่มาก เขาไม่มีที่ให้หลบเลย และไม่มีวิธีที่จะสลัดเขาออกด้วย
เห็นเย่จิ่งหานยกฝ่ามือขึ้น กำลังจำตบลงไปบนหัวกะโหลกของเขาแรงๆอย่างไร้เยื่อใย
เวินเส้าหยีใช้นิ้วเท้าเกี้ยวพิณหิมะมา
“ตึงๆๆ……”
เสียงพิณดังขึ้น ตามด้วยฝ่ามือพิฆาตของเย่จิ่งหานที่ตบลงมา
“โครม……”
กระบวนท่าที่รุนแรงปะทะกัน เวินเส้าหยีถูกตบจนกระเด็นไปไกล อวัยวะภายในสั่นคลอนไปหมด พิณหิมะก็กระเด็นออกไปไกลด้วย
“พลั่ก……”
ฝ่ามือตบมาอีกครั้ง เวินเส้าหยีอดทนกับความเจ็บปวด กลิ้งตัวอีกครั้ง
เขาไม่กล้าปะทะกับเย่จิ่งหานโดยตรง
โดนไปแค่ครั้งเดียว เขาก็จะตายอยู่แล้ว ถ้าโดนอีกครั้ง เขาได้ตายจริงๆแน่
ยังดีที่เขามีวิทยายุทธที่ไม่เลว เสียกำลังภายในไปแล้ว แต่กระบวนท่าการต่อสู้ยังอยู่ ยังฝืนต่อสู้กับเย่จิ่งหานได้
แต่ทักษะต่างกันมาก เวินเส้าหยีถอยหลังไปเรื่อยๆ เกือบตายคามือของเย่จิ่งหานหลายรอบแล้ว
คนของเผ่าน้ำแข็งรับคำสั่งมาปกป้องเวินเส้าหยี เห็นเขาเป็นอันตราย พวกเขาก็วิ่งเข้าไปช่วยเวินเส้าหยีกัน
“พรึ่บๆ……”
ขนาดลูกศิษย์เผ่าน้ำแข็งที่มีวิทยายุทธที่ไม่เลวยังสู้กับเย่จิ่งหานไม่ได้เลย แต่ละคนถูกเขาฉีกเป็นสองท่อน ศพถูกโยนออกไปมั่วๆ
“อย่านะ……”
เวินเส้าหยีตะโกน อยากจะห้ามลูกศิษย์เผ่าน้ำแข็งที่ตามหลังมา
แต่ทว่า เย่จิ่งหานเร็วมาก เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ลูกศิษย์ที่เข้ามาช่วยก็ถูกเขาฆ่าทั้งหมด
แค่พริบตาเดียว ชีวิตหนุ่มสาวสิบกว่าชีวิตต้องมาตายจากไป
เวินเส้าหยีโกรธจนดวงตาแดงก่ำ เส้นเลือดปูดนูน
อินเอ๋อร์เสียสละชีวิตเพื่อช่วยเขา ตอนนี้ยังมีคนมากมายมาตายเพื่อเขาอีก
เขาจะใช้คืนได้ยังไง
“ท่านอ๋อง……ท่านตั้งสติเถิด พวกเขาเป็นลูกศิษย์เผ่าน้ำแข็ง เป็นคนของพระชายา ท่านฆ่าคนของพระชายาหมดได้ยังไง……”
เจี่ยงเสวียวิ่งโซเซมาทางนี้ เขากุมท้องไว้แน่น ไม่รู้ว่าถูกใครทำร้าย มีเลือดไหลออกจากท้องไม่หยุด
สีหน้าของเขาซีดเซียว มองดูเย่จิ่งหานที่กลายร่างเป็นเทพแห่งความตาย คิ้วดำขมวดเป็นปม ใจร้อนดั่งไฟ
“ท่านอ๋อง……”
เจี่ยงเสวียยังอยากจะห้ามไม่ให้เย่จิ่งหานฆ่าคน เวินเส้าหยีลากตัวเขามา แล้วตะคอกด่าว่า “เขาเสียสติไปแล้ว เจ้าอยากตายหรือไง”
“ปล่อยนะ เรื่องของพวกเรา เจ้าไม่ต้องมายุ่ง”
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าท่านอ๋องเสียสติไปแล้ว
ท่านอ๋องเป็นห่วงความรู้ของพระชายาขนาดนั้น ถ้าได้สติขึ้นมาแล้วรู้ว่าตัวเองฆ่าลูกน้องของพระชายาไปเยอะขนาดนั้น เขาคงได้รู้สึกผิดจนตายแน่
“อ๊าก…………”
เย่จิ่งหานคำรามอย่างเจ็บปวด เหมือนกำลังอดทนกับความเจ็บปวดครั้งยิ่งใหญ่ เดี๋ยวก็ตบหัวตัวเองแรงๆ เดี๋ยวก็กุมหัวใจตัวเองไว้แน่น
ใบหน้าหล่อเหลาที่มีเค้าโครงชัดเจนนั้นบิดเบี้ยวจนไม่เหลือเค้าเดิมแล้ว
เจ็บจนถึงที่สุด เขาสะบัดฝ่ามือพิฆาตแล้วตบไปทั่วอย่างไม่รู้ทิศทาง
เหมือนทำแบบนี้จะทำให้ความเจ็บปวดลดลงได้
เวินเส้าหยีพาเจี่ยงเสวียหลบอย่างไหว พยายามหลบการโจมตีของเขา
และชาวบ้านเผ่าหยกกับลูกศิษย์เผ่าน้ำแข็งที่หลบไม่ทัน ต่างก็ทนรับไม่ไหวและตายกันหมด
ที่นี่เสียงดังมาก ทำเอากู้ชูหน่วนกับพวกผู้อาวุโสที่กำลังจัดการเรื่องอื่นๆอยู่ตกใจกันหมด
พวกเขาสีหน้าเปลี่ยนไป……
เย่จิ่งหานเสียสติไป……
และมีพลังเพิ่มขึ้น ฟื้นฟูไปถึงระดับที่หก……
