อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม – บทที่ 782 สืบทอดตำแหน่งให้ฮัวฉีหลัว

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 782 สืบทอดตำแหน่งให้ฮัวฉีหลัว
“ได้ ข้าจะรีบกลับไปปลูกดอกพุดเดี๋ยวนี้ พี่สาวรอข้านะ”

“ได้”

จอมมารกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น วิ่งออกไปด้านนอก วิ่งออกไปได้ครึ่งหนึ่งก็วกกลับมาแล้ว

“ท่านไม่ได้หลอกข้าหรอกนะ”

“อาโม่ดีกับข้าขนาดนี้ ข้าจะหลอกเจ้าลงได้ยังไงกัน”

“งั้นพวกเราเกี่ยวก้อยสัญญา”

“ได้”

กู้ชูหน่วนไม่เพียงแค่ยื่นมือออกไปเกี่ยวก้อยกับเขาเท่านั้น ทั้งยังประทับตรากับเขาอีกด้วย

จอมมารปีติยินดีไปทั้งหัวใจ แม้แต่การหายใจก็เร็วมากขึ้นแล้ว

“พี่สาวรอข้า มากที่สุดหนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนข้าจะจัดขบวนแบกเกี้ยวมาต้องรับท่านไปแต่งงาน”

“ได้”

“ฉึบ……”

เงาสีแดงเพลิงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย กู้ชูหน่วนคิดว่าเขาคงจะไม่กลับมาอีก ลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าที่ยับย่นให้เป็นระเบียบ กำลังคิดจะจากไป คิดไม่ถึงว่าจอมมารจะวกกลับมาอีกรอบหนึ่งแล้ว

“พี่สาว เผ่าหยกออกไปยังไง?”

“เจ้าไปหาสุดยอดผู้อาวุโส ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะไม่มีวิธีอื่นที่จะสามารถออกไปจากเผ่าหยกได้”

“ได้เลย”

“พี่สาว สุดยอดผู้อาวุโสอยู่ที่ไหนเหรอ?”

กู้ชูหน่วนถูกเขาทำให้ตกใจอีกแล้ว

ผู้ชายคนนี้บอกว่าจะปรากฏตัวก็ปรากฏตัว บอกว่าจะหายไปก็หายไป แวบไปแวบมาเหมือนเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหางเช่นนั้น

“น่าจะยังอยู่ที่ห้องประชุม”

“ได้เลย”

เมื่อไม่เห็นเงาสีแดงเพลิงแล้ว กู้ชูหน่วนก็รออยู่พักหนึ่งและเมื่อรอแล้วไม่เห็นว่าจอมมารจะวกกลับมาอีก นางก็คิดว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว

ที่เหนือความคาดหมายคือ เขากลับมาอีกแล้ว

ทั้งยังถามคำถามที่งี่เง่าอีกคำถามหนึ่ง

“ห้องประชุมไปอย่างไร?”

“เส้นทางนี้เดินตรงไป จนเห็นต้นดอกหอมหมื่นลี้แล้วค่อยเลี้ยวขวา ก็ถึงแล้ว”

“ได้เลย”

แล้วก็รออีกพักหนึ่ง จอมมารไม่ได้ปรากฏตัว กู้ชูหน่วนจึงออกไปจากภูเขาโฮ่วซาน

สำหรับจอมมาร นางรู้สึกผิด

หากไม่ใช้วิธีนี้ทำให้เขาจากไป ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะออกไปจากข้างกายของนาง

คนที่อยู่ใกล้ชิดสนิทกับนางมากเกินไป ล้วนมีจุดจบไม่ดี

นางไม่อยากทำให้จอมมารพลอยลำบากไปด้วย ไม่อยากเห็นเขาผมขาวในคืนเดียว สูญสิ้นวิทยายุทธทั้งหมดไป จึงทำได้เพียงแต่งเรื่องโกหกนี้ขึ้นมา

กู้ชูหน่วนลังเลอยู่นาน จึงได้ตัดสินใจไปห้องขังที่คุมขังเย่จิ่งหานและเวินเส้าหยีไว้

หน้าประตูห้องศิลา

ทันทีที่นางปรากฏตัว ทุกคนก็คุกเข่าลงคารวะเป็นต้อนรับด้วยตัวเอง

แต่ฮัวฉีหลัววิ่งเข้ามาด้วยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ดึงเสื้อผ้าของนาง กล่าวด้วยเบ้าตาแดงว่า

“พี่หน่วน ในที่สุดท่านก็ปรากฏตัวแล้ว ข้ารอท่านมานานมากๆเลย”

“น้องฉีหลัว”

“ฮือๆ……”

ผุบเสียงหนึ่งฮัวฉีหลัวโถมตัวเข้าในอ้อมแขนของกู้ชูหน่วน ร้องไห้อย่างสิ้นหวัง “พี่หน่วน พี่ไป๋จิ่นพวกนางกลับมาไม่ได้แล้วใช่หรือไม่?”

กู้ชูหน่วนตบหลังของนาง ปลอบใจเงียบๆ

“ไป๋จิ่นพวกนางไม่ได้จากพวกเราไป พวกนางเพียงแค่ไปเฝ้าคุ้มครองพวกเราอยู่เงียบอยู่อีกที่หนึ่งก็เท่านั้น”

เผ่าน้ำแข็งมากันร้อยกว่าคน

แต่ตอนนี้นอกจากฮัวฉีหลัวแล้ว ทุกคนล้วนสละชีวิตทั้งหมดแล้ว

กู้ชูหน่วนเข้าใจความเจ็บปวดของนางได้ ยิ่งกว่านั้นแทบจะเป็นไป๋จิ่นที่ดูแลฮัวฉีหลัวตั้งแต่เล็กจนโตมากับมือ

บอกว่าเป็นพี่น้อง ความจริงก็เหมือนแม่ลูกยิ่งกว่า

“พวกเขาบอกว่า พวกพี่สาวเพื่อคุณธรรมแล้วจึงได้อุทิศตัวบูชา สละชีพตัวเองเพื่อขจัดชี่พิฆาตของเตาหยิน เช่นนั้นตอนนี้มุกมังกร……หลอมรวมได้แล้วหรือ……”

ฮัวฉีหลัวถามด้วยความระมัดระวัง ก็ยังสามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกโศกเศร้าที่แวบผ่านไปของกู้ชูหน่วน

นางรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “เพียงแค่พี่หน่วนไม่เป็นไรก็พอแล้ว”

“เด็กโง่ เพราะพี่หน่วนไร้ความสามารถ ไม่สามารถปกป้องเจ้าให้ดี ปกป้องบรรดาพี่น้องทุกคนของเผ่าน้ำแข็งให้ดีได้”

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน ฮัวฉีหลัวที่ไร้เดียงสาร่าเริงสดใสก็เปลี่ยนไปจนมีความรู้สึกไวอ่อนไหวได้เพียงนี้แล้ว

“ในใจของข้าพี่หน่วนเป็นคนที่ดีที่สุดตลอดไป”

กู้ชูหน่วนหยิบป้ายประกาศิตอันหนึ่งที่หน้าอกออกมา มอบป้ายประกาศิตไว้บนมือของฮัวฉีหลัว

“นี่เป็นป้ายประกาศิตของเผ่าน้ำแข็ง นับจากนี้ไปเจ้าก็คือหัวหน้าเผ่าของเผ่าน้ำแข็งแล้ว”