อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 803 เถาวัลย์โลหิต
เลือดสดไหลจากทรวงอกสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยลงมาติ๋งๆ หยดลงบนพื้นจนเป็นสีแดงประหลาดอย่างหนึ่ง
กู้ชูหน่วนเองก็ราวกับถูกร้อยพันมีดทิ่มแทงก็มิปาน เลือดหยดลงมาเป็นหยดๆ ครั้นมองไปก็คล้ายจะเป็นมนุษย์โลหิต
กู้ชูหน่วนเจ็บจนขมวดคิ้วมุ่น
นางแค่ยกดาบอ่อนในมือวาดแนวนอนออกไปอีกครั้งโดยไม่แม้แต่จะมองบาดแผลของตัวเอง
คราวนี้นางไม่ได้ใช้แข็งปะทะแข็ง แต่ใช้กระบวนที่มีชั้นเชิง บีบให้สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยกระโดดลงชั้นที่สิบแปดของเหวลึกอนันต์ไม่หยุด
แท้จริงแล้วชั้นที่สิบเจ็ดมีสิ่งใดกันแน่ นางเองก็หาทราบไม่
ทว่านางทราบว่าในชั้นที่สิบแปดขังสัตว์ร้ายโบราณจำนวนมาก ซึ่งแต่ละตัวล้วนมิใช่สัตว์ร้ายที่นางสามารถต่อกรได้
มีแต่กักเขาให้อยู่ชั้นที่สิบแปดเท่านั้น ถึงสามารถกำจัดสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยได้จริง
ทว่านางสามารถคิดถึงจุดนี้ได้ สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยหรือจะคิดไม่ได้
ด้วยเหตุนี้เขาจึงหลบ
ไม่ทราบทั้งสองประมือกันแล้วเท่าไร
กู้ชูหน่วนถูกกระแทกปลิวคราแล้วคราเล่า จากนั้นก็ลุกขึ้นมาอีก คล้ายมนุษย์อมตะที่ปราศจากความรู้สึก รู้เพียงการต่อสู้เท่านั้น…
อั้นเฮยหัวฟัดหัวเหวี่ยงเหลือคณา
นางคนนี้เกาะติดเหมือนเห็บหมา สลัดก็สลัดไม่ออก ตีก็ตีไม่ตาย
ทั้งที่เป็นแค่ระดับสี่ชั้นต้น แต่กลับระเบิดพลังถึงระดับห้าได้
ทำจนเขาบาดเจ็บหนักไปทั้งตัวคิดอยากกำจัดกู้ชูหน่วนยังรู้สึกยากในชั่วขณะ
“สุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าเทียนเฟิ่นก็มีฝีมือเท่านี้เองหรือ?”
กู้ชูหน่วนเจ็บจนร่างกายแทบจะด้านชาแล้ว
นางไม่กล้าหยุด
เกรงว่าหากหยุดก็จะไม่มีความหาญกล้าที่จะต่อสู้อีก
ถึงตอนนั้นนางก็จะแพ้ราบคาบ
“หากมิใช่หลุมพรางเจ้า ทำให้ข้าต้องบุกเข้าเหวลึกอนันต์ชั้นที่สิบหก ผลาญกำลังยุทธ์ของข้าจนสิ้น ข้าจะฆ่าเจ้ายังมิง่ายราวกับขยี้มดตัวหนึ่งหรือ”
“ตาแก่ ใครก็คุยโม้ได้”
ความหมายแฝงของนางคือ สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยดีแต่ปาก กลับไม่มีฝีมือจริง
สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยควบคุมสายฝน ใช้ม่านฝนสังหาร พร้อมกันนั้นก็กระตุ้นพลังที่หลงเหลืออยู่สะกดกู้ชูหน่วนอย่างต่อเนื่อง
ครั้นสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยนึกถึงความเร็วในการก้าวหน้าของนางแล้วก็รู้สึกว่าเท่านี้ยังไม่พอ ดังนั้นจึงถึงขนาดยอมใช้วิชาต้องห้ามของเผ่าเทียนเฟิ่น
แต่ก่อนที่สุดยอดผู้อาวุโสจะใช้วิชาต้องห้าม กู้ชูหน่วนก็เริ่มทัดทานไม่ไหวแล้ว
ม่านฝนส่วนหนึ่งทะลุวงแสงที่ปกคลุมตัวนางแล้วกระเซ็นเข้ามา หยดลงบนเลือดเนื้อของนาง ทำให้ร่างกายนางเน่าเละส่งกลิ่นเหม็นทันที
กู้ชูหน่วนร้อนใจดั่งไฟแผดเผา
หากเป็นเช่นนี้ต่อไปนางต้องปราชัยอย่างแน่นอน
ต้องรีบคิดหาวิธีโค่นเขาให้เร็วที่สุด
เพื่อให้เขาลงไปอยู่ในเหวลึกอนันต์ชั้นสิบแปด กู้ชูหน่วนถึงกระทั่งยอมใช้วิธีตกตายไปตามกัน แต่น่าเสียดายที่ไม่อาจประสบความสำเร็จ
ระหว่างที่นางกำลังร้อนรนอยู่นั้นเอง ก็ไม่ทราบว่าเลือดของพวกเขาทั้งสองที่นองอยู่บนพื้นจับตัวกันตั้งแต่เมื่อใด กลายเป็นธารโลหิตสายหนึ่ง
ธารโลหิตเดือดปุดๆ ไม่หยุด เพิ่มความร้อนด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ จากนั้นก็ถูกเถาวัลย์แห้งตรงผนังหน้าผาดูดซับจนหมด
เมื่อดูดซับเลือดแล้วเถาวัลย์แห้งไม่สะดุดตาในแต่เดิมก็กลายเป็นสีเลือด จากนั้นเถาวัลย์นับสิบนับร้อยพุ่งโจมตีสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮย ฟื๊ดๆๆๆ…
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา
กู้ชูหน่วนไม่ทันระวัง
อั้นเฮยก็คาดไม่ถึง
เถาวัลย์จู่โจมด้วยความเร็วยิ่ง อีกทั้งยังพกพาจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัว จุดใดที่เถาวัลย์โลหิตเลื้อยผ่านล้วนต้องเน่าเปื่อยผุพังไปสิ้น
สีหน้าสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทั้งโมโหทั้งโกรธ
อีกแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น
ขอเพียงเขาออกกระบวนท่านี้ก็เอาชีวิตกู้ชูหน่วนได้แล้ว
แต่กลับมีเถาวัลย์โลหิตมากมายโผล่ออกมาเสียนี่
หากเขาไม่รามือห้ำหั่นกับกู้ชูหน่วนต่อ เช่นนั้นเขาต้องถูกเถาวัลย์โลหิตฆ่าแน่
ด้วยสถานการณ์บีบคั้น สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยยังรามือกับกู้ชูหน่วนแล้วหันไปรบกับเถาวัลย์โลหิตแทน
