รองหัวหน้าเผ่าซือคงปรบมือ ลูกศิษย์ในเผ่าหยกผู้หนึ่งเดินออกมาด้วยความสั่นเทา
ทุกคนจำได้ว่า นั่นคืออาหู่ ลูกศิษย์ของสุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่
รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าว “ไม่ต้องกลัว พูดเรื่องทั้งหมดที่เจ้าเห็นที่เผ่าหยกออกมาก็พอแล้ว มีข้าอยู่ ผู้ใดก็ทำร้ายเจ้าไม่ได้”
ฟันของอาหู่สั่นกึกกึก ก้มหน้าไม่กล้ามองเวินเส้าหยี คำพูดที่พูดออกมาก็ติดอ่างอยู่ตลอด บนใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และไม่รู้ว่ากลัวอะไรกันแน่
“ข้า…..เพราะว่าข้ารู้วิชาแปลงโฉมเล็กน้อย สุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่จึงให้ข้าแปลงโฉมเป็นลูกศิษย์ในเผ่าหยก ปะ….ปะปนเข้าไป”
“ข้า……ข้าเห็นกู้ชูหน่วนหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกสละชีวิตช่วยหัวหน้าเผ่าน้อยอยู่หลายครั้ง ข้ายังเห็นด้วยว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่าอินเอ๋อร์ ถูกคนในเผ่าของนางฆ่า….เพราะว่าช่วยเหลือหัวหน้าเผ่าน้อย”
“กู้ชูหน่วนช่วย….ช่วยรักษาบาดแผลให้หัวหน้าเผ่าน้อย หัวหน้าเผ่าน้อยยังพูดจาหัวเราะอยู่กับนางด้วย เหมือนว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปีเช่นนั้น…..”
“เพ้อเจ้อ เหลวไหลทั้งเพ เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเราและเผ่าหยกอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ เจ้าหนูเส้าหยีจะอยู่กับคนเหล่านั้นได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นจะสนิทสนมกับหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกขนาดนั้นได้อย่างไร?” สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนกล่าวด้วยความโกรธ
อาหู่ตกใจกลัวจนรีบหลบไปด้านหลัง
รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าว “หัวหน้าเผ่าน้อย เจ้าพูดเองละกันว่าที่อาหู่พูดมาเป็นความจริงหรือไม่?”
มุมปากของเวินเส้าหยีขยับแล้วขยับอีก เหมือนไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร
สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนตกใจทันที
“หรือว่าที่เขาพูด เป็นความจริง?”
“เรื่องราวซับซ้อนเล็กน้อย…..แต่ข้าไม่ได้ทรยศหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่น และยิ่งไม่ได้ทำร้ายให้ผู้อาวุโสและพวกพี่น้องที่เข้าไปที่เผ่าหยกเสียชีวิต”
“ดังนั้น ก็เท่ากับเจ้ายอมรับในสิ่งที่อาหู่พูดเมื่อครู่แล้วใช่หรือไม่?” รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ยอมปล่อยไปแม้สักนิด
เวินเส้าหยีซื่อตรงมาตลอด
เห็นสีหน้าท่าทางของเขา ทุกคนก็รู้โดยประมาณแล้วว่าที่อาหู่พูดเป็นเรื่องจริง
ผู้อาวุโสในเผ่าหลายท่านโกรธจนตัวสั่น “เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่น หลายปีมานี้เผ่าหยกทำร้ายพวกเราเผ่าเทียนเฟิ่นเช่นไร เจ้าไม่รู้เลยเช่นนั้นหรือ ทำไมเจ้าถึงยังได้พูดจาหัวเราะขบขันกับหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกได้อีก?”
“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือออกมาว่าเจ้ากับกู้ชูหน่วนหัวหน้าเผ่าหยกมีความสัมพันธ์กัน เป็นความจริงงั้นหรือ?”
กู้ชูหน่วนที่หลบอยู่ในฝูงชนมุมปากกระตุก
นางมีความสัมพันธ์กับเวินเส้าหยี?
คนพวกนี้เป็นบ้าไปแล้วสินะ?
นางกับเวินเส้าหยีถูกกั้นไว้ด้วยความแค้นของทั้งสองเผ่า จะมีความสัมพันธ์กันได้ยังไง?
คนพวกนี้อยากทำให้เวินเส้าหยีล่มจมยังจะอ้อมค้อมมากมายขนาดนั้นอีก
“หัวหน้าเผ่าน้อยถูกพวกผู้อาวุโสของเผ่าหยกขังไว้ที่เหวลึกอนันต์ กู้ชูหน่วนก็ไม่สนใจใดๆ กระโดดลงไปที่เหวลึกอนันต์ ช่วยหัวหน้าเผ่าน้อยออกมา จากนั้นไม่นาน กู้ชูหน่วนก็หลอกให้สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยเข้าไปที่เหวลึกอนันต์ สุด……สุดท้าย……สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยก็เสียชีวิตอยู่ที่เหวลึกอนันต์ และหัวหน้าเผ่าน้อยกลับ……กลับถูกกู้ชูหน่วนปล่อยออกมาอย่างลับๆแล้ว”
เขายิ่งพูดเสียงยิ่งเบา สุดท้ายเสียงก็แทบจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว ทั้งร่างก็สั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้
ผู้คนในเผ่าเทียนเฟิ่นฟังจนรู้สึกขุ่นเคืองเป็นที่สุด
แต่กู้ชูหน่วนกลับยังเย็นชาอย่างต่อเนื่อง
สิ่งที่พูดด้านหน้ายังพอจะฟังได้ แต่สิ่งที่พูดด้านหลังช่างเป็นคำพูดที่น่าขบขันและไม่มีแหล่งที่มาโดยแท้จริง
“ได้ยินแล้วใช่หรือไม่ การตายของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยและคนอื่นๆ สลัดความข้องเกี่ยวออกจากเวินเส้าหยีไม่พ้น ให้คนมา คุมตัวหัวหน้าเผ่าน้อยไว้”
“ผู้ใดกล้าลงมือ” ซ่งหยวนกล่าว
รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวอย่างเย็นชา “สุดยอดผู้อาวุโส ข้าเคารพท่านนอบน้อมต่อท่าน แต่ภูมิหลังของหัวหน้าเผ่าน้อยมีความแตกต่าง และยังหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่นอีก หลอกล่อให้ผู้อาวุโสและลูกศิษย์ของเผ่าเทียนเฟิ่นตายไปมากมายขนาดนั้น พวกเราจำเป็นต้องคุมตัวเขาไว้ก่อน”
“ภูมิหลังของเขาเป็นอย่างไร รอหัวหน้าเผ่าออกมาก็จะกระจ่าง ในส่วนของการหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่นเหลวไหลไม่มีเหตุผลโดยแท้จริง”
“รายงาน……รองหัวหน้าเผ่า เหล่าผู้อาวุโสทุกท่าน แย่แล้วเกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ หัวหน้าเผ่า…..เกิดเรื่องแล้ว…..”
“หัวหน้าเผ่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“หัวหน้าเผ่าฝึกวิทยายุทธจนจิตมารครอบงำ พุ่งออกมาจากแดนต้องห้ามแล้วขอรับ พบเห็นผู้คนก็สังหาร ลูกศิษย์มากมายล้วนตายด้วยน้ำมือของหัวหน้าเผ่า ไม่ทันได้รอให้ผู้อาวุโสเข้าไปช่วย หัวหน้าเผ่าก็ล้มลงไปพื้นแล้วก็ไม่ได้ลุกขึ้นอีกขอรับ……”
“อะไรเรียกว่าล้มลงพื้นแล้วไม่ได้ลุกขึ้นอีก? เกิดเรื่องอะไรกับหัวหน้าเผ่ากันแน่?”
