อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่873 ปิดฉาก
กู้ชูหน่วนกำลังจะขวางไว้ ทันใดนั้นก็มีพลังอันน่าหวาดกลัวโจมตีมาจากทางไกล
พลังอันน่าหวาดกลัวนี้เทียบเท่าได้กับพลังของเวินเส้าหยีเลย สองพลังนี้กระทบกัน แผ่นดินสั่นสะเทือนไปตามๆกัน
กู้ชูหน่วนโซเซ เกือบล้มตามไปด้วย
ลูกน้องของนางล้มไปตามๆกัน บางคนโดนลูกหลงจากพลังของพวกเขา ตายคาที่
“โครม…”
“ปังๆ…”
พลังทำลายล้างกระทบกัน หินบนภูเขาสั่นสะเทือน แตกสลายออกเป็นชิ้นๆ
แสงสว่างจากการต่อสู้แผ่ซ่านไปทั่ว ทำเอาคนลืมตาไม่ขึ้น หากพยายามลืมตาขึ้นดู บางคนก็ถูกแผดเผาจนตาบอดไป
กู้ชูหน่วนใช้มือปิดตาไว้ พยายามหลบแสงพวกนั้น
นางเห็นผู้ที่มาขวางท่าไม้ตายของเวินเส้าหยีไว้รางๆ นั่นก็คือเย่จิ่งหาน
“วิทยายุทธของเขากลับมาแล้ว และอาจจะทะลุไปถึงระดับหกได้ทุกเมื่อ เจ้าต้องระวังไว้นะ”
พอกู้ชูหน่วนพูดจบ เวินเส้าหยีที่อยู่ในสงคราม อาจเป็นเพราะความโกรธจึงทำให้เขาทะลุไปถึงระดับหก และยังทะลุไปถึงสองขั้น จนถึงระดับกลางของระดับหก
นี่เป็นวิทยายุทธขั้นสูงสุดของเขาแล้ว
และเย่จิ่งหาน แผลเก่ายังไม่ทันหายก็ต้องเพิ่มแผลใหม่อีกแล้ว วิทยายุทธในตอนนี้ก็ยังไม่ถึงขั้นสูงสุดเหมือนอย่างตอนนั้น บวกกับที่แรงพิฆาตของเวินเส้าหยีหนักเกินไป ทุกกระบวนท่าไม้ตายของเขา พร้อมจะฆ่าพวกเขาได้ทุกเมื่อ
เย่จิ่งหาน…กำลังเป็นอันตราย
กู้ชูหน่วนรู้ดีอยู่แล้ว นางอยากจะช่วย เย่จิ่งหานกลับชักจูงเวินเส้าหยีจากไปแล้ว
เกรงว่าคงไม่อยากให้กู้ชูหน่วนโดนลูกหลง เลยดึงตัวเวินเส้าหยีออกไป
“ฆ่า…”
พวกลูกน้องของเวินเส้าหยีตะโกนเสียงดัง ต่างก็ชูอาวุธขึ้นมา
หัวหน้าเผ่าของพวกเขาตายอย่างทรมานแบบนี้ ถึงพวกเขาจะต้องตายก็จะลากพวกนั้นตายไปพร้อมกัน
“ฆ่า…”
ลูกน้องของกู้ชูหน่วนก็พุ่งเข้าไปเหมือนกัน
สองฝ่ายสู้กันขึ้นมา
กู้ชูหน่วนก็ขวางไว้ไม่อยู่
กว่าจะออกมาจากวงล้อมได้ กำลังจะไปหาเวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหาน ลูกน้องของหุบเขาตันหุยก็แอบน่าหลันหลิงลั่ววิ่งมาทางนี้
“แม่นางกู้ รีบไปช่วยคุณชายของพวกเราเร็วเข้า เร็ว…”
น่าหลันหลิงลั่ว ไม่สิ…น่าจะเรียกว่าเซียวหยู่เซวียน
เซียวหยู่เซวียนร่างกายเต็มไปด้วยเลือก มีทั้งแผลภายในและแผลภายนอก และแผลภายในสาหัสที่สุด ลมหายใจอ่อน ไม่รู้ว่าโดนใครทำร้าย
“รีบวางตัวเขาลงเร็ว”
กู้ชูหน่วนมองไปข้างหลัง แล้วมองไปยังเซียวหยู่เซวียน สุดท้ายก็ตัดสินใจมาช่วยเซียวหยู่เซวียนก่อน
เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป ถ้าไม่รักษาโดยเร็ว เกรงว่าวันนี้เขาอาจจะไม่รอด
“ใครทำร้ายเจ้ากัน?”
กู้ชูหน่วนพยายามห้ามเลือดให้เขา และพยุงตัวเขาขึ้นมา ส่งกำลังภายในของตัวเองเข้าสู่ร่างกายของเขา
“ไอ้ชั่วซือคงกับเวินเส้าหยี รวมไปถึงหญิงชุดดำ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่”
“หญิงชุดดำ? ฮัวอิ่ง?”
“เจ้าหุบเขาไล่ตามเวินเส้าหยี ระหว่างทางโดนกับดักของผู้หญิงคนหนึ่งเข้า เจ้าหุบเขาโดนเวินเส้าหยีที่คลุ้มคลั่งไม่ได้สติทำร้าย ต่อมาก็เจอกับไอ้ชั่วซือคงอีก”
“เห็นไอ้ชั่วซือคง เจ้าหุบเขาไม่ยอมฟัง ฝืนกำลังต่อสู้ให้ตายกันไปข้าง ยังดีที่คนของพวกเจ้ามาทัน ไม่งั้นเจ้าหุบเขาคงจะไม่รอดแล้วล่ะ”
พวกเขาพูดสรุป กู้ชูหน่วนฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่โดยรวมก็พอเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ไอ้ชั่วซือคงล่ะ ตายหรือยัง?”
“ไม่รู้ขอรับ แต่เขาบาดเจ็บสาหัส น่าจะไม่รอดแล้ว พวกผู้อาวุโสเผ่าหยกกำลังไล่ตามเขาไป”
“พุ่ง…”
เซียวหยู่เซวียนกระอักเลือดออกมา เขาลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ
สิ่งที่เจอตรงหน้าคือ กู้ชูหน่วนที่เขาคุ้นเคยและแปลกหน้า
